Morgunblaðið - 26.09.2019, Síða 52

52 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. SEPTEMBER 2019
✝ Gísli Þórðarsonfæddist 27.
febrúar 1927 á Hall-
steinsnesi í Gufu-
dalshreppi, Aust-
ur-Barðastrandar-
sýslu. Hann lést á
heimili sínu,
Norðurbrún 1 í
Reykjavík, 12. sept-
ember 2019.
Gísli var sonur
hjónanna Þórðar
Jónssonar, bónda á Hjöllum og
Hallsteinsnesi í Gufudalshreppi,
síðar í Hlíð í Reykhólahreppi, f.
12. desember 1867, d. 8. júlí 1941,
og Ingibjargar Pálmadóttur hús-
freyju, f. 20. september 1883, d.
13. apríl 1966. Systkini Gísla:
Arnfinnur, f. 1903, Valgerður, f.
1904, Sigríður, f. 1905, Jón, f.
1911, Ari, f. 1916, Gunnar Gísli, f.
1918, þau eru látin, og Halldóra,
f. 1924, til heimilis á Dvalarheim-
ili aldraða í Stykkishólmi.
Gísli varð stúdent frá Mennta-
skólanum á Ak-
ureyri 1950. Við-
skiptafræðingur frá
Háskóla Íslands
1955.
Gísli kvæntist
Ragnheiði Jóns-
dóttur, f. 6. janúar
1936. Þau skildu.
Sonur þeirra er
Þórður, f. 17. apríl
1957, sjókortagerð-
armaður hjá Land-
helgisgæslu Íslands.
Gísli vann sem skrifstofumað-
ur hjá Íslenskum aðalverktökum
sf. 1955-1956, Olíuverslun Íslands
hf. 1957-1963, Radíóbúðinni
Reykjavík 1964-1967, Velti hf.
1968-1969, Bátalóni í Hafnarfirði
1970-1975, fulltrúi hjá Rík-
issaksóknara 1976 þar til hann
fór á eftirlaun 70 ára að aldri.
Útför Gísla fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag, 26. september
2019, og hefst athöfnin klukkan
15.
Bróðir hringir og segir mér frá
andláti Gilla frænda, sem orðið
hafði bráðkvaddur þá fyrr um
daginn.
Gilli frændi eða Gísli Þórðar-
son var föðurbróðir minn, yngsta
barn foreldra sinna. Mér þótti al-
veg einstaklega vænt um þennan
frænda minn.
Gísli var viðskiptafræðingur að
mennt og starfaði við bókhald hjá
nokkrum fyrirtækjum, þar sem
hann var ávallt vel liðinn. Ég man
eftir Olíuverslun Íslands, Radíó
búðinni, Gunnari Ásgeirssyni og
Bátalóni en lengst af starfaði Gísli
hjá Sakaskrá Ríkissaksóknara
þar sem hann starfaði með Guð-
mundi Arnfinnssyni sem einnig
er bróðursonur hans.
Á uppvaxtarárum okkar systk-
inanna var Gilli frændi einfald-
lega einn af okkur þó hann væri
18 árum eldri en undirritaður
sem þó var elstur í hópi fimm
systkina.
Oft var tekist á um pólitík við
eldhúsborðið þar sem mamma og
hann ræddu um málefni líðandi
stundar og oft var ansi hátt kveð-
ið þó að þau væru oftast sammála.
Áður en sjónvarp kom til skjal-
anna var oftar en ekki tekið í spil
og oftast var það rommý.
Gilli frændi reyndist okkur
systkinunum vel við heimanámið
og þá sérstaklega við andsk …
dönskuna og stærðfræðina.
Til eru þær stundir í lífi manns,
að mann skortir orð til að lýsa til-
finningum sínum á viðeigandi
hátt.
Þess vegna verð ég að láta mér
nægja að votta Gilla mínum að
lokum mitt innilegasta þakklæti
fyrir hverja stund, sem ég fékk að
njóta hans stóra hjarta.
Það að hafa átt því láni að fagna
að eiga þig að vini, tel ég veru-
legan hluta af þeirri hamingju
sem ég hef notið um liðna daga.
Við hugsum um tilgang lífsins,
örlög okkar allra og um hvert
stefnir við fráfall ástvina okkar og
óvissa ríkir í huga okkar um
stund. Þegar að er gáð er dauðinn
ekki aðeins dauði og lífið ekki að-
eins líf, heldur er því stundum öf-
ugt farið, dauðinn aðeins áfram-
haldandi líf og lífið stundum
harðara en hel.
Af hverju er þetta svo? Ég á
ekki eitt svar til við því, en hef
samt skilið, að þeir sem við elsk-
um eru alltaf hjá okkur, í ein-
hverri mynd, og veita okkur styrk
í sorginni. Á tímamótum sem
þessum öðlast kærleikurinn aukið
gildi. Sama er að segja um þá sem
elska okkur.
Þeir halda áfram, hvert sem
leið þeirra liggur, því ástin er
sterkari en dauðinn og það sem
lifir í minningunni eigum við
áfram. Það verður aldrei frá okk-
ur tekið.
Ég kveð þennan góða mann
sem Gilli frændi var með miklum
söknuði
Þegar einhver fellur frá
fyllist hjartað tómi
en margur síðan mikið á
í minninganna hljómi.
Á meðan hjörtun mild og góð
minning örmum vefur
þá fær að hljóma lífsins ljóð
og lag sem tilgang hefur.
Ef minning geymir ást og yl
hún yfir sorgum gnæfir
því alltaf verða tónar til
sem tíminn ekki svæfir.
(Kristján Hreinsson)
Sigurður Snævar
Gunnarsson.
Það er með söknuði sem ég
kveð nú föðurbróður minn, Gísla
Þórðarson. Minningarnar eru
margar og góðar. Hann hefur alla
tíð verið mér mjög náinn, hann
kom mjög mikið til foreldra minna
þegar að ég var að alast upp.
Það var mikill gestagangur á
heimilinu, ættingjar úr sveitinni
að koma og gista. Í minningunni
svo góður tími, ekkert sjónvarp.
Ég man að ég sat oft uppi á eld-
húsbekknum og hlustaði á eldra
fólkið og hafði gaman af.
Það var oft tekið í spil og á
tímabili var Kínaskákin mjög vin-
sæl. Móðir mín og Gísli sátu oft
heilu kvöldin yfir myndagátum og
krossgátum og voru ansi góð í því.
Gísli, eins og svo margir af
hans kynslóð, var alinn upp í sveit.
Hann hafði ekki áhuga á að verða
bóndi heldur vildi hann ganga
menntaveginn og fór í Mennta-
skólann á Akureyri og síðan í Há-
skóla Íslands og lærði viðskipta-
fræði. Það var ekki amalegt að
eiga frænda sem gat alltaf hjálpað
manni í námi ef á þurfti að halda.
Það var sama hvort það var lat-
ína, franska eða íslenska, alltaf
gat hann hjálpað og var fljótur að
rifja upp það sem hann hafði lært.
Í MA hafði hann lært frönsku
og á fullorðinsárum fór hann í
Alliance Française og þegar hann
var tæplega áttræður fór hann í
frönskunám til Parísar. Hann
hafði dálæti á Frakklandi og
franskri menningu enda svolítill
„bóhem“ í sér.
Á sínum yngri árum ferðaðist
hann mikið til útlanda sem þá var
kannski ekki algengt. Hann fór
daglega í sund og sundleikfimi í
Breiðholtslauginni. Eftir að hann
hætti að keyra fór hann um allt
gangandi og í strætó. Þannig var
hann ótrúlega vel á sig kominn á
tíðræðisaldri.
Segja má að ættfræði hafi verið
hans aðaláhugamál og eyddi hann
miklum tíma í hana og maður
naut góðs af því. Hann vann síð-
ustu 22 ár sín hjá Sakaskrá Ís-
lands sem fulltrúi. Þar vann hann
ásamt bróðursyni sínum Guð-
mundi Arnfinnssyni. Ég var svo
heppin að fá þar sumarvinnu sum-
arið eftir að ég varð stúdent og
leið þar vel.
Minningarnar eru svo margar.
Gísli var frekar dulur maður en í
stórfjölskyldunni naut hann sín
oft vel, hann hafði góða kímnigáfu
og gerði oft grín að sjálfum sér og
sínum uppátækjum. Við Gerða
mágkona nutum þess að vera með
honum eitt sumar í Noregi.
Þá kom hann með fulla ferða-
tösku af lopapeysum og settist á
aðalgötuna, Karl Johann, með
hippunum sem þar voru og tóku
honum vel og seldi peysur sem
mamma hafði prjónað, þá fimm-
tugur að aldri.
Gísli fór líka einn út til Tenerife
á níræðisafmælinu sínu, vildi ekki
neina veislu og dreif sig út.
Gísli var mjög frændrækinn.
Hann var ævinlega boðinn í mat á
sunnudögum til Maríu, Þóru og
Daníels, systkinabarna sem voru
þó ekki svo langt frá honum í aldri
enda faðir þeirra Arnfinnur 25 ár-
um eldri en Gísli. Ég er ánægð
með að hann hitti systur sína hana
Dóru í Stykkishólmi í sumar, það
var kært með þeim systkinum og
nú er Dóra sú eina af systkinum
sínum sem er enn á lífi, 95 ára að
aldri. Hann var einnig mjög kær
mínum börnum Melkorku og Elf-
ari.
Við Gísli töluðumst við næstum
daglega. Síðustu þrír mánuðir
voru erfiðir heilsulega. Síðasta
mánuðinn lá Gísli á spítala þar
sem vel var hugsað um hann.
Ég veit að það hefur verið tekið
vel á móti honum af foreldrum,
systkinum og vinum.
Kveð Gísla minn í þeirri vissu
að við munum hittast síðar.
Sendi ég Þórði, syni Gísla, og
Halldóru, systur hans, mínar
samúðarkveðjur.
Gunnur Rannveig
Gunnarsdóttir (Veiga).
Gísli Þórðarson
Þökkum samúð og vinarhug við andlát og
útför elskulegs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
BJÖRNS JENSSONAR,
Kirkjusandi 1.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks HSV,
Akranesi, og Sóltúni fyrir kærleiksríka umönnun.
Elín Óladóttir
Guðrún S. Björnsdóttir Trausti Sigurðsson
Arndís Björnsdóttir Sigurður Einarsson
Jens Gunnar Björnsson Kwan Björnsson
afabörn og langafabörn
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ERNU SÆRÚNAR
VILMUNDARDÓTTUR,
hjúkrunarheimilinu Eir
áður Mýrargötu 23, Neskaupstað.
Innilegar þakkir færum við starfsfólki á sjúkradeild 2. hæð
norður á hjúkrunarheimilinu Eir.
Smári Björgvinsson Kristín Arnardóttir
Þorsteinn Örn Björgvinsson Hulda Sigurðardóttir
Vildís Björgvinsdóttir Charles Magnússon
barnabörn og barnabarnabörn
Þökkum fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför okkar ástkæru
eiginkonu, móður, tengdamóður, mágkonu,
systur og ömmu,
GUÐRÚNAR ÓLAFSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á
Droplaugarstöðum, krabbameinsdeild Landspítalans við
Hringbraut og heiladeild Landspítalans í Fossvogi.
Kristján Ingvarsson
Ólafur Kristjánsson
Matthías Kristjánsson Þórunn Sigurðardóttir
Ásdís Kristjánsdóttir Ragnar Arelíus Sveinsson
Einar Ólafsson Ingibjörg Magnúsdóttir
Birgir Ólafsson
og barnabörn
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
HALLDÓRU DAVÍÐSDÓTTUR.
Einnig viljum við þakka starfsfólki á
hjúkrunarheimilinu Eir.
Arnbjörg Andrésdóttir
Davíð Karl Andrésson
Elínborg Hanna Andrésdóttir
Hannes Bergur Andrésson Ingibjörg Jóna Baldursdóttir
ömmubörn og langömmubörn
Sæl frænka mín,
hvernig er heilsan í
dag? Hún er bara
ekki góð, ég er svona svakalega
slæm í bakinu. Ég er svo kvalin
að ég get bara ekki talað í sím-
ann. Svona var staðan fyrir ca
fimm vikum þegar ég talaði við
þig. Þetta hafði ég aldrei heyrt
áður, Nanna mín gat ekki talað í
símann fyrir verkjum. Þetta gat
ekki endað vel, svo talaði ég við
þig daginn áður en ósköpin
dundu yfir, þá varstu aðeins
skárri en eitthvað var nú að hrjá
þig. Mikið er ég glaður að hafa
fengið þetta hugskeyti þetta
kvöld og getað talað við þig lengi
eins og við gerðum oft, því ég get
ekki komið og fylgt þér síðasta
spölinn. Ég hugga mig við að hafa
komið á gjörgæsluna og kysst þig
bless áður en ég fór til Tene.
Elsku frænka mín, mikið á ég
eftir að sakna þín en ég mun ylja
Jóhanna Málfríður
Jóakimsdóttir
✝ Jóhanna Mál-fríður Jóakims-
dóttir, Nanna,
fæddist 7. mars
1943. Hún lést 14.
september 2019.
Útför hennar fór
fram 23. september
2019.
mér um alla ókomna
tíð yfir öllum gleði-
stundunum, skötu-
veislunum, maður
lifandi hvað var
gaman hjá okkur.
Þú varst mér eins
og mamma alla tíð,
enda kölluðum við
strákarnir þig
mömmu Nönnu og
alltaf stóðstu með
okkur strákunum í
öllu sem við brölluðum, nema
kannski þegar þú vildir að Kalli
keypti sér sófa frekar en vélsleða.
Vélsleðinn var því alltaf kallaður
sófinn. Aldrei heyrði ég þig hall-
mæla nokkrum manni, umhyggja
þín fyrir öllum sem þú þekktir
var alveg einstök. Minningarnar
eru óteljandi og ekki nokkur leið
að gera þeim öllum skil hérna. Þú
gast ekki valið betri stað fyrir
þína hinstu hvílu en dalinn okkar
góða og ég á eftir að vitja þín oft
og lengi þegar ég kem í dalinn.
Ég kveð þig með tregatárum
og eitt verð ég að segja að lokum
sem bara þú og við strákarnir
skiljum, „farðu bara uppí tré“. Ef
það er eitthvað til sem heitir líf
eftir dauðann, þá hlakka ég til að
hitta þig, elsku frænka mín.
Guðmundur Karl Bergmann.
Afasystir mín,
Adda frænka, hef-
ur kvatt okkur.
Adda bjó, ásamt
systkinum sínum, Sigga, Óla og
Ingu í Holtagötu 12 á Akureyri
– Inga á neðri hæðinni með
sinni fjölskyldu en Adda, Óli og
Siggi, sem dó fyrir mína tíð,
uppi. Á uppvaxtarárum okkar
bræðra var heimsókn fjölskyld-
unnar í Holtagötuna fastur liður
í hverri Akureyrarferð. Þegar
mamma lifði gistum við oft uppi
í Holtagötunni. Og notalegt var
það. Ég veit fá heimili sem eru
jafn notaleg og heimili Öddu
frænku.
Eftir andlát mömmu reynd-
um við feðgar að venja komur
okkar í Holtagötuna í Akur-
eyrarheimsóknum. Oft var
hraðferðin þó svo mikil að ekki
gafst tími til að líta inn.
Oft var aðeins tími fyrir einn
kaffibolla. En á fullorðinsárum
styrktum við bræður, og feðgar
allir, tengsl okkar við Öddu enn
frekar og áttum margar góðar
stundir í Holtagötunni.
Að koma í Holtagötuna og
hitta Öddu, Óla, og Ingu fyllti
mig öryggi og ánægju. Holta-
gatan var griðastaður og ég er
þakklátur fyrir að hafa átt
Öddu, og þau systkinin öll að.
Heimili hennar var íslenskt,
Adda Kristrún
Gunnarsdóttir
✝ Adda KristrúnGunnarsdóttir
fæddist 7. júní
1933. Hún lést 21.
ágúst 2019.
Adda var jarð-
sungin í kyrrþey 5.
september 2019.
gamaldags og gott.
Gestrisni Öddu
allsráðandi með
sjóðandi kaffi og
kaffibrauði í eld-
húsinu.
Adda þjónustaði
sitt fólk alla sína
ævi og gaf sér
kannski ekki mik-
inn tíma fyrir sjálfa
sig. En hún eignað-
ist samt svo margt.
Adda unni frændfólki sínu og
var að vissu leyti mamma og
amma þrátt fyrir að ala sjálf
ekki upp börn.
Það var með einlægri og al-
úðlegri ást sem hún vann sér
sérstakan stað í hjarta okkar
feðga; og líklegra allrar fjöl-
skyldu afa og ömmu.
Adda var einstaklega vin-
gjarnleg. Hún var líka skemmti-
leg og hláturmild. Fyrir mér var
Adda Akureyri, hún var tenging
við gamla tíma, hún var einstök.
Adda var eins og eyrarrós sem
fylgist með ánni renna áfram út
dalinn og til hafs. Adda, sjálf
eyrarrósin, alltaf til staðar, með
bros og hjartahlýju til reiðu en
frændfólkið í ærslafullum
straumnum. Að stíga úr straum-
þungri dragá lífsins og inn í
Holtagötuna til Öddu var hvíld
og friður frá heiminum. Og
þannig minnist ég hennar.
Adda frænka er önnur Addan
sem við feðgar kveðjum. Ég veit
að þær nöfnur njóta hvíldarinn-
ar saman. Við kveðjum Öddu
frænku með söknuði og minn-
umst hennar með ævivarandi
þökk í hjarta.
Bjartur Aðalbjörnsson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einn-
ig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa not-
uð með minningargrein nema
beðið sé um annað. Ef nota á
nýja mynd skal senda hana með
æviágripi í innsendikerfinu.
Hafi æviágrip þegar verið sent
er ráðlegt að senda myndina á
netfangið minning@mbl.is og
láta umsjónarmenn minningar-
greina vita.
Minningargreinar