Morgunblaðið - 26.09.2019, Blaðsíða 66

Morgunblaðið - 26.09.2019, Blaðsíða 66
66 MENNING MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. SEPTEMBER 2019 VIÐTAL Silja Björk Huldudóttir silja@mbl.is „Ég ætla ekki að segja að þetta sé einsdæmi hjá mér, en það er vissu- lega sjaldgæft að vera að frumsýna þrjár stórar sýningar í beit. Það er ekki eitthvað sem er alltaf á boð- stólum,“ segir Egill Heiðar Anton Pálsson um síðustu vikur og mánuði sem verið hafa í annasamara lagi fyr- ir hann. Frá því í vor hefur hann samhliða unnið að leikstjórn þriggja ólíkra sýninga í þremur borgum í tveimur löndum. Um er að ræða They Called Her Nico sem frum- sýnd var í Volks- bühne í Berlín í júní, Fanný og Alexander eftir Ing- mar Bergman í nýrri leikgerð Egils sem frumsýnd var í Borgarleikhúsinu í Álaborg í síðustu viku við góðar við- tökur, eins og sjá má í ramma hér til hliðar, og De befriede (Hinir frels- uðu) eftir Lucas Svensson sem frum- sýnd verður hjá Østerbro Teater í Kaupmannahöfn 30. október. „Þetta voru alltof freistandi og skemmtilegir hlutir til að ég gæti lát- ið verkefnin frá mér. Tilviljun réð því að þetta raðaðist svona þétt og fyrir vikið er ég nánast orðinn meistari í tímaflakki,“ segir Egill kíminn, sem samhliða leikstjórninni sinnir störf- um sem prófessor í leikstjórn við Ernst-Busch-leiklistarháskólann í Berlín þar sem hann býr. Barátta Nico við íhaldssemi Spurður um They Called Her Nico segir Egill um tónleikhússýningu hafa verið að ræða sem unnin var í samstarfi við leik- og söngkonuna Christin Nichols, leikskáldið Martin Waldman og hljómsveitina The En- tourage Noir. „Þegar Christin og Martin leituðu til mín um að leikstýra sýningunni var ég að leikstýra í Tromsø í Norður-Noregi. Við not- uðum því Skype og unnum nótt sem nýtan dag til að setja saman handrit í kringum ákveðin lög og ævi Nico,“ segir Egill og vísar þar til Christu Päffgen sem nefnd var Nico. Egill rifjar upp að Nico hafi verið fyrsta þýska súpermódelið, leikið í kvik- myndinni La Dolce Vita (1960) í leik- stjórn Federico Fellini, verið músa Andy Warhol og sungið með The Velvet Underground. „Verkið rekur ekki ævi hennar í réttri röð heldur unnum við með ákveðin þemu úr lífi hennar, s.s. ímyndarleikina sem hún notaði og bar- áttu hennar gegn íhaldssemi sam- félagsins,“ segir Egill og rifjar upp að hópurinn hafi aðeins haft tvær vikur til æfinga í Berlín og fengið einn dag á stóra sviði Volksbühne til að koma tveggja klukkustunda sýningu á svið. „Góður undirbúningur og frábært samstarfsfólk gerði það að verkum að þetta small allt,“ segir Egill og rifjar upp að viðtökur hafi verið mjög góðar. Samtímis því sem Egill var að leik- stýra tveimur sýningum í N-Noregi fyrr á árinu skrifaði hann nýja leikgerð á Fanný og Alexander eftir Bergman sem margir þekkja í kvikmyndaformi frá 1982 og sjónvarpsþáttaröðinni frá 1983. „Það eru til margar leikgerðir á þessum efniviði sem farið hefur í marga hringi og því fannst mér mikil- vægt að leita aftur í grunninn,“ segir Egill og vísar þar til nóvellu eftir Berg- man sem nefnist Fanný og Alexander og Amanda. „Í sjálfsævisögu sinni Laterna Magica segir Bergman frá uppvexti sínum sem einkennist af miklu harð- ræði föður hans. Nóvellan er, eins og sjálfsævisagan, öllu óritskoðaðri, grófari og vægðarlausari en bæði kvikmyndin, sjónvarpsþættirnir,“ segir Egill og tekur fram að lykillinn að sínum lestri á verkinu hafi legið í því að „ég-ið“ í nóvellunni sé ekki Alexander 11 ára heldur Bergman sem fullorðinn maður. „Sökum þessa fara tveir fullorðnir leikarar með hlut- verk Fannýjar og Alexanders í upp- færslunni og nota brúður í raun- stærð,“ segir Egill og bendir á að Alexander sýningarinnar útskýri fyrir áhorfendum snemma kvölds að um sé að ræða sýningu um minningar. „Alexander Ekdhal ákveður að leikstýra fyrir okkur áhorfendur, með hjálp fjölskyldu sinnar sem er leik- húsfjölskylda, æskuminningum sínum sem tengjast mjög erfiðum tíma í lífi fjölskyldunnar,“ segir Egill og rifjar upp að hann hafi setið fyrir svörum áhorfenda eftir síðustu rennslin fyrir frumsýningu og fengið sterk við- brögð. „Áhorfendur hrifust af frá- sagnarforminu sem blandar saman epísku frásagnarleikhúsi og drama- tískum átökum. Fólki fannst líka gam- an að láta koma sér á óvart með upp- lýsingum sem aðeins er að finna í nóvellunni og ekki í sjónvarpsþátt- unum,“ segir Egill og tekur fram að hann sé afkomendum Bergman, sem fara með höfundarétt verka hans, þakklátur því frelsi sem þeir gefa listafólki til að vinna með verkin. Kallar á listrænt tilhugalíf „Rétthafar höfundarverka hans eru allt leikhúsfólk og þeim dettur ekki í hug að skipta sér af listrænni útkom- unni, sem er þakkarvert en því miður alltof sjaldgæft,“ segir Egill sem sett hefur upp fleiri verk Bergman, m.a. Brot úr hjónabandi, Persónu og Tjaldið fellur. „Það var agalega erfitt að eiga við réttindamálin þegar ég leikstýrði Hver er hræddur við Virg- iniu Woolf? eftir Edward Albee fyrir nokkrum árum. Oft eru ættingjarnir jafnvel miklu verri en sjálfur höfund- urinn. Ritskoðendur forlaganna sem annast höfundarétthafamálin eru síð- an ennþá verri,“ segir Egill og nefnir í því samhengi verk Samuels Beckett. Aðspurður segir Egill reglulega fylgjast með sýningum sínum til að sjá hvernig þær þróist. „Frumsýning- arvikuna er ég smám saman að sleppa tökum af sýningunni, enda verður hún að fá að þróast og þroskast í höndum leikhópsins. Ef grunnurinn er rétt lagður þá halda sýningarnar alltaf áfram að þróast í rétta átt og verða með tímanum betri en þegar ég skildi við þær. Það er alltaf rosalega gaman og í raun það sem að er stefnt. Lykill- inn að leikstjórn felst í því að kveikja á ímyndunarafli allra sem að sýning- unni koma og leyfa öllum að eiga sína hlutdeild í sköpunarferlinu, því það tryggir að listafólkið standi vörð um listaverkið sem er búið til.“ Og hvernig gerir þú það? „Það krefst listræns tilhugalífs við efniviðinn og samstarfsfólkið. Ég held að ég hafi lært það með árunum að það er ástæða fyrir því að við erum með tvö eyru en aðeins einn munn. Ef við lærum að hlusta tvöfalt meira en við tölum þá skilar það betri árangri,“ segir Egill kíminn. Framundan er þriðja frumsýning Egils á aðeins fimm mánuðum, en þriðja árið í röð er hann að vinna með sænska leikskáldinu Lucas Svensson hjá Østerbro Teater í Kaupmanna- höfn. „Fyrir þremur árum gerðum við umfangsmikla sýningu sem spannaði 100 ára sögu Danmerkur þar sem fjórir leikarar léku 63 hlutverk. Lucas skrifaði handrit upp á 300 síður sem ég vann síðan mína leikgerð upp úr. Í fyrra settum við upp Síðustu 100 daga Mussolinis þar sem samband hans við listamanninn Giovacchino Forzano var í forgrunni. Mér finnst mjög gott að vera djúpt inni í hand- ritsmálum, hvort heldur það eru ný verk, nýjar leikgerðir á eldri verkum eða kvikmyndum, svo bæði konseptið og handritið passi saman. Mér finnst rannsóknarvinnan mjög skemmti- leg,“ segir Egill og tekur fram að De befriede sé þar engin undantekning. Líkt og titilinn gefur til kynna fjallar verkið um hernám Þjóðverja í Dan- mörku í seinni heimsstyrjöld. Fjallar um mjög erfiðan tíma „Í sýningunni eru sex sögur tvinn- aðar saman. Verkið hefst á því að gamall kennari finnst myrtur árið 1981. Það vekur athygli rannsóknar- lögreglumannanna að kennarinn var skotinn í hægra augað með byssu af gerðinni Luger Parabellum sem nas- istar notuðu á stríðsárunum. Hjá lík- inu finnst listi með nöfnum sem skrif- uð eru aftan á kvittun frá fatahreinsun sem dagsett er 5. maí 1945 þegar hernáminu lauk formlega í Danmörku,“ segir Egill og tekur fram að fjórir leikarar bregði sér í yf- ir 40 hlutverk í sýningunni. Við sögu komi Werner Best, SS-foringi og landstjóri Þjóðverja í Danmörku; Adolf Eichmann, yfirmaður þriðja ríkisins í málefnum gyðinga, og Uppspuninn bliknar í samanburði við söguna  Egill Heiðar Anton Pálsson leikstýrði þremur sýningum í tveimur löndum á sama tíma  Finnst mikilvægt að setja hluti í samhengi og skoða stóru söguna Ljósmynd/Søren Meisner Fasisti Úr sýningunni Síðustu 100 dagar Mussolinis sem Egill Pálsson setti upp hjá Østerbro Teater í fyrra. Ljósmynd/Grímur Bjarnason Skuggi Síðasta leikstjórnarverkefni Egils á Íslandi var Himnaríki og helvíti í Borgarleikhúsinu 2018 þar sem Þuríður Blær Jóhannsdóttir lék drenginn. Egill Heiðar Anton Pálsson TAUBLEIUBÚÐIN ÞÍN Kíktu á netverslun okkar bambus.is Nýbýlavegi 8 – Portið, sími 847 1660, www.bambus.is, bambus@bambus.is bambus.is bambus.is • Opið mánudaga og fimmtudaga frá kl. 10-14
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.