Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Qupperneq 30

Tímarit hjúkrunarfræðinga – 2. tbl. 91. árg. 201528
Kristjana Guðmundsdóttir var fædd 1891,
útskrifaðist frá Kommunehospitalet í Kaupmanna­
höfn 1921 og var 1926­27 yfirhjúkrunarkona á
sjúkrahúsinu í Vestmanna eyjum. Á þessum tíma
var hún einnig í ritstjórn blaðsins. Hún starfaði
talsvert í Hollandi, Belgíu og Frakklandi en
sneri heim við upphaf stríðs 1939 og vann við
skólahjúkrun og heilsuvernd í Vestmannaeyjum til
dauðadags 1953.
Öllum hjúkrunarkonum hlýtur að vera
ljóst, hve mikið gleðiefni það er fyrir
stétt vora, ef systur­nafnið nær fram að
ganga. Vart geta verið skiftar skoðanir
um, að sjálf sagt sé að taka það á stefnu­
skrá vora og vinna af öllum mætti þar að
lútandi.
Vafalaust nær það á skömmum tíma
almennri hylli, veiku fólki lætur miklu
léttara að kalla á systurina heldur en
„Frökenina“, íslenska orðið ungfrú kemur
sjaldan til greina í daglegu tali, margir
geta ekki felt sig við það, enda er það
bæði stirt og leiðinlegt. Mér virðist næsta
hjákátlegt að ávarpa t.d. hjúkrunarkonu
um fimtugt með orðinu ungfrú.
Víðasthvar erlendis eru hjúkrunarkonur
jafnan nefndar systur og dettur engum
í hug að ávarpa þær með öðrum hætti
innan sjúkrahússins. Öðru máli er að
gegna er þær klæðast einkabúningi
sínum og ekki bera nein ytri tákn
hjúkrunarstarfsemi sinnar.
Einmitt systur­nafnið setur hinn fagra og
göfuga blæ yfir starf hjúkrunarkonunnar
– líknarstarfið – fegursta starfið sem kona
getur tekist á hendur, ef rétt er með farið.
Með orðinu systir fær hjúkrunarkonan
einskonar sérstöðu í vitund almennings,
og er það vel farið, enda hefðu ekki allar
stórþjóðir Evrópu valið hjúkrunarkonum
sínum þetta heiti, ef það hefði ekki haft
eitthvað til síns ágætis.
Hjá erlendum sjómönnum hér á
sjúkrahúsinu, er ég ávalt hjúkrunarsystirin
og kemur þeim aldrei til hugar að ávarpa
mig öðruvísi, virðist mér það vera sú
nafnbót, sem nátengdust er starfi mínu
og að öllu leyti hin ákjósanlegasta.
Vestmannaeyjum 15/6 ´26.
Kristjana Guðmundsdóttir.
Í janúar sl. fékk sjúklingur í Svíþjóð hjartalyfið adenósín í
æð við hjartsláttartruflun. Þrátt fyrir að ástandið væri ekki
brátt gaf læknir munnleg fyrirmæli. Sjúklingurinn átti fyrst
að fá 5 mg og svo 10 mg aðeins seinna. Á deildinni voru
bara til 10 ml lyfjaglös með 5 mg/ml. Hjúkrunarfræðingurinn
notaði ekki lyfjahandbók deildarinnar um gjöf adenósíns
heldur gaf fyrir mistök 5 ml, sem sagt 25 mg eða fimm
sinnum meira en mælt var fyrir um.
Ofskammtur af hjartalyfi
ALVARLEG ATVIK
Næst var gefinn réttur skammtur eða 10 mg en stuttu
seinna fékk sjúklingurinn berkju krampa og hætti að
anda. Hann var þá settur í öndunar vél og fékk meðferð
við eitrunar áhrifum adenósíns. Í fram haldinu fékk hann
lungna bólgu og blóð eitrun en jafnaði sig á nokkrum vikum.
Sjúkrahúsið tilkynnti atvikið til Inspektionen för vård
och omsorg, stofnunarinnar sem sinnir eftirliti með
heilbrigðisstarfsmönnum. Í tilkynningunni kom fram hvað
sjúkrahúsið hefði gert til þess að koma í veg fyrir að
svipuð mistök ættu sér stað aftur:
• Nú orðið eru einungis til tveggja millilítra lyfjaglös af
adenósíni á deildinni.
• Í vinnslu er gátlisti fyrir fyrirmæli og undirskrift við gjöf
adenósíns.
• Til skoðunar er að breyta skráningu við adenósíngjöf í
rafrænu sjúkraskránni.
• Eftirlitsstofnunin taldi þessar aðgerðir viðunandi og gerði
ekki athugasemd við vinnubrögð hjúkrunarfræðingsins.