Fréttablaðið - 29.02.2020, Síða 22

Birgi Jónssy ni hefur tekist að koma Íslands-pósti á réttan kjöl eftir t au mlau st t ap u m margra ára skeið og þó hefur hann ekki setið í
forstjórastólnum nema í tæpt ár.
Hann hefur á þeim tíu mánuðum
sem hann hefur haldið um stjórnar-
taumana staðið í erfiðri og viðamik-
illi tiltekt. Til að forða fyrirtækinu
frá hruni hefur hann þurft að segja
upp fast að 150 manns, fækka
í framkvæmdastjórn, sameina
deildir og flytja fólk til í stjórnenda-
stöðum. Hann flutti starfsemina í
ódýrara og minna húsnæði og seldi
öll dótturfyrirtæki í eigu Íslands-
pósts. Prentsmiðjan Samskipti er
á lokametrum í söluferli, Gagna-
geymslan ehf. og hlutur Póstsins
í Frakt f lutningsmiðlun ehf. Allur
óþarfi hefur verið skorinn niður,
sölu sælgætis og gjafavöru hætt á
pósthúsum og fókusinn settur á
kjarnastarfsemina.
Birgir tekur á móti blaðamanni
og leiðir hann um nýju vistarver-
urnar við Höfðabakka. „Við vorum
í of dýru húsnæði. Þetta er gjör-
breytt vinnuaðstaða frá því sem
áður var, það er greiðara aðgengi
að stjórnendum. Þeir voru svolítið
lokaðir af. Við höfum opnað rýmið
en pössum þó upp á það að fólk hafi
vinnufrið,“ segir Birgir og bendir á
lokuð vinnuherbergi, notaleg sófa-
horn og fundarklefa fyrir starfsfólk.
Forstjóraskrifstofan
á Græna hattinum
„Skrifstofur og fundarherbergi eru
nefnd eftir félagsheimilum og tón-
leikastöðum. Mín skrifstofa er að
sjálfsögðu kölluð Græni hatturinn
því það er uppáhaldstónleikastað-
urinn minn,“ segir Birgir en margir
Íslendingar og þá sérstaklega aðdá-
endur þungarokks þekkja hann sem
trommara þungarokkssveitarinnar
Dimmu sem hann spilaði með í
nærri átta ár.
Það er ekki langt síðan hann til-
kynnti aðdáendum sveitarinnar að
hann væri hættur að tromma fyrir
sveitina. Um það bil eitt og hálft ár.
Eiginkona Birgis er Lísa Ólafsdóttir
sem á og rekur Madison ilmhús í
miðborg Reykjavíkur og saman eiga
þau fjóra stráka á aldrinum 17-26
ára. Birgir segir fjölskyldulífið hafa
togað í sig.
„Ég brann bara út, mér fannst
þetta ekki lengur skemmtilegt eða
gefandi. Ég var alltaf að spila, hafði
ekki góðan tíma til að vera með fjöl-
skyldu og vinum. Um miðja viku
var ég ekki eins og aðrir að hugsa
til helgarinnar og hvað ég gæti
gert með Lísu heldur hvar ég væri
að spila. Og ef vinir mínir buðu
mér í brúðkaup, þá vissi ég oftast
fyrir fram að ég kæmist ekki. Og
það fannst mér alltaf leitt. En þetta
var mikið ævintýri, ég var fyrst og
fremst í þessu fyrir vinskapinn.
Við vorum gamlir karlar að spila
saman þungarokk, þetta átti aldrei
að verða svona stórt. Við erum búin
að gera svo ótrúlega margt saman,
eiginlega allt sem er hægt að gera í
íslenskri tónlist. Spila með Sinfón-
íuhljómsveitinni, spila á Þjóðhátíð
og Aldrei fór ég suður. Ég var sáttur
við að kveðja. Að sama skapi er ég
rosalega stoltur af þeim.“
Segir bara já við Bubba
Eurovision? Þig hefur ekkert langað
að vera með?
„Nei, ég er sáttur við að kveðja. Ég
held auðvitað með þeim í Söngva-
keppninni. Ég held þeir vinni og að
þeir taki keppnina úti líka. Stefán
Jakobsson er okkar besti söngvari
og það er ekkert réttlæti fyrr en hann
er orðinn heimsfrægur,“ segir Birgir.
Og á maður ekki von á því að þú
spilir aftur?
„Nei, ég hef ekki sérstaka löngun
til þess. Allavega ekki eins mikið.
Ég spila bara núna ef Bubbi hringir.
Það er bara hann sem ég myndi
segja já við,“ segir Birgir og hlær og
útskýrir að maður segi ekki nei við
kónginn.
Hann sest í stól á skrifstofunni
sinni, Græna hattinum. Sem er
ekki hefðbundin forstjóraskrifstofa,
rétt eins og það er augljóst að hann
sjálfur er langt í frá hefðbundinn
stjórnandi. Hér hanga ekki risa-
stór málverk og engan íburð er að
finna. Hann er frjálslega klæddur
og setur sig ekki í stellingar. Síminn
kvakar eins og lítill fugl nokkrum
sinnum meðan á viðtalinu stendur.
„Skilaboð,“ afsakar hann. „En það
má bíða.“
Þegar síminn hringir er það svo
auðvitað trommutaktur. Hvað
annað?
Erfitt en nauðsynlegt
Það hlýtur að hafa verið sérstaklega
erfitt að segja svona mörgu fólki upp
starfi sínu? Hvernig leið þér í því
verkefni og hvernig er andinn í fyrir-
tækinu eftir þessar aðgerðir?
„Uppsagnirnar voru sársauka-
ÉG BIÐ FÓLK AÐ SLEPPA
ÞVÍ AÐ NÖLDRA HEIMA
YFIR VINNUNNI OG
NÖLDRA FREKAR Í MÉR.
Flökkuforstjórinn
Birgir Jónsson, forstjóri Íslandspósts og fyrrverandi trommari
Dimmu, er langt í frá hefðbundinn stjórnandi. Hann segir frá starfinu
og af hverju hann hefur engan áhuga á að taka þátt í Eurovision.
„Ég spila bara núna ef Bubbi hringir. Það er bara hann sem ég myndi segja já við,“ segir Birgir og hlær og útskýrir að maður segi ekkert nei við kónginn. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Birgir og eiginkona hans Lísa. Þau eiga fjóra stráka saman.
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
Framhald á síðu 24 
2 9 . F E B R Ú A R 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R22 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð