Hugur og hönd - 01.06.1975, Blaðsíða 33

ráða svo hreyfing og léttleiki náist. Allir saumþræðir eru
dregnir upp í gegnum léreftið og endar þeirra hafðir það
langir að auðvelt sé að ganga frá þeim seinna. Blómin eru
saumuð milli hringjanna, sá minni hafður ósaumaður, en
við ytri brún þess stærri fer vel að slá saumnum fram í
litlar óreglulegar tungur með blómblöð í huga. Gott er
að sauma fyrst grisju allan hringinn og gæta þess að spor-
in liggi lóðrétt og Iárétt miðað við hvern fjórðung hans.
Auðvelt er þá að fylla hringinn skemmtilega með seinni
umferðinni þar sem mismunur milli ummáls hringjanna
mynda tvöfaldar sporaraðir innst svo hæfilegur þétt-
leiki náist yst. Miðja blómanna er síðan fyllt með stórum
fræhnútum er lagðir eru niður svo lyftist hæfilega og fer
vel að festa niður um leið litlum hvítum perlum.
Nú er tjullpilsið losað varlega frá léreftinu og gengið
frá saumþráðum með venjulegri saumnál. Þræðirnir eru
dregnir í ísauminn svo lítið beri á, þeir látnir smjúga í
gegnum miðja þræði til styrktar svo hættulaust sé að
klippa við munstrið. Gengið er frá faldbrúninni að neð-
an og jöðrunum niður miðju að aftan með tungum. Breidd
þeirra ákveðin og skáhorn brotin. Síðan er æskileg tungu-
stærð teiknuð á léreftsrenning, honum tyllt við tjullið
og saumað með þræðispori í gegnum tvöfalt tjullið á
sama hátt og áður. H. Á,
HUGUR OG HÖND
33