Gríma - 01.09.1940, Blaðsíða 46

44 GUÐMUNDUR ELDRI SKÁLD I ENNISKOTI
Hann var Víðdælingur að uppruna. Foreldrar hans
bjuggu á Lækjamóti, og eftir sögunum að dæma,
hafa þau verið vel við efni. — Ekki er mér kunnugt
um, hversu mörg systkinin voru, en eg mun þó hafa
heyrt nokkur þeirra nafngreind. Einn bróðir Guð-
mundar hét Jón. Þeir voru drykkjumenn, bræður,
eins og þá var reyndar títt, og engir fésýslumenn, og
og var það sagt til marks um það, að arfur þeirra hafi
gengið allur til þurrðar á furðu stuttum tíma, bæði
jörðin Lækjamót og svo lausaféð, og var Jóni einna
mest kennt um að svo hafi farið. Sagt er, að rausn hans
hafi verið meiri en ráðdeild, og var það sagt sem
dæmi um eyðslu hans, að einn dag, stuttu eftir að
þeir höfðu tekið við arfi sínum, hafi Jón riðið út
með þrjá gæðinga, en að kveldi komið heim aftur
gangandi með hnakkinn á bakinu. Hafði hann gefið
alla hestana kunningjum sínum og látið svo um
mælt, að ekkert þyrfti að spara, því að seint mundi
þrjóta Lækjamótsauður.
Seinna, er þeir bræður voru orðnir bláfátækir, var
sagt, að einhver hafi vorkennt Jóni og látið svo um
mælt, að nú væri mjög skipt um hamingju fyrir hon-
um og mætti hann muna tvenna tímana. Jón glottl
við og svaraði: — „O, engu þarf að kvíða, því að lít-
ið er lítið, og enn eru fimm hundruð eftir óeydd í
Lækjamóti“.
Eigi heyrði eg getið um búskap Jóns þessa eftir
það er þeir bræður urðu að fara frá Lækjamóti, en
hann fór víða um og var með ýmsum mönnum og
þótti orðhákur.
Einhverju sinni var hann til heimilis á Vatnsenda,
og var mælt að fleira væri með honum og húsfreyju
þar en vera ætti. Þá var séra Jón Þorvarðsson prest-