Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1999, Page 18

Þórhallur Hróðmarsson kennari:
Eigið rím við annarra speki
“Konur og ástir”
Formálsorð höfundar: Ég hefi
stundum flett lítilli bók, sem heitir
“Konur og ástir” útgefin 1945. í
henni er að finna ýmis fleyg orð eftir
þekkta menn. Ég hef stundum gert
það að gamni mínu að reyna að koma
spekinni í rím. Ég sendi hér nokkur
dæmi, en ég set það bara sem skilyrði að prósinn fylgi
feðraður hverri vísu, svo að enginn eigni mér það sem
þarna er sagt ljótt um konur.
Vart fer hjá að karp og kím
um konur áhug veki.
Hér ofið hef í eigið rím
annarra manna speki.
Og þá koma spekimálin, fyrst prósinn svo tilheyrandi
vísa: “Til þess að hjónaband yrði hamingjuríkt í raun
og veru, yrði maðurinn að vera heyrnarlaus og konan
blind.” Alphonse de Aragon:
Og þá er að Þórhalli komið að yrkja:
Hjónabandið helst þá verður
hamingjunnar lind,
ef húsbóndinn er heyrnarlaus
og húsfreyjan er blind.
“Daginn eftir brúðkaupið finnst margri konunni hún
vera orðin ekkja þess manns, sem hún þráði”. Maurice
Dormay.
Þá segir Þórhallur:
Brúðkaupsnóttina dunaði dans.
Daginn eftir bráði
af mær sem var orðin ekkja hans
sem áður mest hún þráði.
“Biðji maður konu fyrirfram um leyfi til að kyssa hana,
reynir hann með lúalegum hætti að láta hana bera alla
ábyrgðina”. Helen Rowland.
Þórhallur yrkir:
Að spyrja leyfis láta skaltu vera
ef langar þig í koss hjá snót að fá.
Aumlegt er að ætla henni að bera
ábyrgð þess sem af því hljótast má.
“Konan getur afhjúpað nekt líkama síns, en ekki sálar
sinnar”. George Moor.
Þá segir Þórhallur:
Konan gjarnan kann því vel
klæðalaus að vera,
en séð hafa fáir, svo ég tel
sálu hennar bera.
“Kynni við konur fága siðina, en spilla siðgæðinu”.
Montesquieu.
tít af þessu leggur Þórhallur þannig:
Kannski fágað konan hefur
og komið betri siðum að,
en siðgæðið þó sífellt hefur
sigið eftir það.
“Gagnkvæmur misskilningur er besti grundvöllur
hjónabandsins”. Oscar Wilde.
Þá segir Þórhallur:
Hjónabandið happdrýgð ber”,
halurinn mælti slyngi,
“ef grundvöllur þess gerður er
af gagnkvæmum misskilningi”.
Þórhallur lætur þannig lokið sínu máli að sinni.
Hlerað í hornum
Tveir sveitaklerkar í fámennum
sóknum voru að metast á um
kirkjusóknina hjá sér. Annar sagði að
milli 10 og 15 hefðu verið hjá sér
síðasta sunnudag, en hinn sagði að hjá
sér hefðu verið 30. “ Það getur ekki
verið”. “Jú, víst, ég taldi bæði inn og
út”.
***
Karl einn var að lýsa fæðingu hjá
Jóhönnu konu sinni: “Hún stóð sig
eins og hetja hún Jóhanna mín,
hljóðaði ekki einu sinni í hríðinni. En
það varð að sækja lækni og þá fór t
verra því hann spurði strax hvort búið
væri að raka. Og þá sagði Jóhanna
mín: “”Mikil synd og skömm er
þetta að halda sér ekki betur til en
þetta”.”
***
Vinkonur voru að fylgja konu einni
til grafar sem átt hafði átta
eiginmenn. “Loksins eru þau
saman”, sagði önnur. “Og hvaða
eiginmann áttu þá við?”, spurði hin.
“Engan þeirra, ég átti nú bara við
lærin á henni”.
18