Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1999, Blaðsíða 39

Ibúðalánasjóður -
sérþarfalán
Asínum tíma samþykkti Alþingi lánaflokk þann hjá Húsnæð-
isstofnun ríkisins sem fékk nafnið sérþarfalán og sem
ætluð voru til breytinga og endurbóta á húsnæði m.a. og sér í
lagi vegna breyttra aðstæðna fólks, s.s. hreyfihömlunar.
Það var Oddur Ólafsson þáv. alþingismaður sem beitti sér fyrir þessu
með góðu liðsinni annarra og sannleikurinn sá að þetta hefur mörgum að
góðu gagni komið gegnum tíðina. Lán þessi voru með þeim hagstæðustu
vöxtum sem í húsnæðiskerfinu voru á hverjum tíma og það munaði um
þau við oft örðugar aðstæður.
Þegar frumvarp til laga um uppstokkun húsnæðiskerfisins og myndun
íbúðalánasjóðs var til meðferðar á Alþingi benti Öryrkjabandalag Islands
ítrekað á það að þessi lánamöguleiki yrði að vera til staðar hjá hinum nýja
íbúðalánasjóði.
Bent var þá á þann möguleika í frumvarpsgrein að Ibúðalánasjóði eða
þá ráðuneyti húsnæðismála væri heimilt að stofna til nýrra lánaflokka og
raunar komst inn í umfjöllun nefndar sá skilningur ótvíræður að þar væri
m.a. hugað að sérþarfalánum. Ráðuneyti húsnæðismála - félagsmála-
ráðuneytið hefur nú sent frá sér reglugerð um lánaflokka íbúðalánasjóðs.
í 2.gr. þeirrar reglugerðar tölulið 3 er einmitt: Aukalán - lán til
einstaklinga með sérþarfír. Ekki fylgir nein frekari skýring hér á, hvorki
um upphæðir eða vaxtakjör, en við hljótum þá að reikna með því að stjórn
íbúðalánasjóðs muni setja um þennan lánaflokk skýrar vinnureglur.
Við Guðríður Ólafsdóttir höfum þegar átt um þetta mál viðræður við
framkvæmdastjóra sjóðsins, Guðmund Bjarnason, fv. ráðherra, sem tók
máli okkar mjög vel og munu lánveitingar skv. 2.gr. umræddrar reglugerðar
þegar hafa verið afgreiddar.
Aðalatriði þessa máls auk þess að allar reglur hér um verði sem ljósastar
er auðvitað það að vaxtakjör verði sem viðráðanlegust s.s. þau hafa áður
verið og margur notið mjög góðs af. Það mál mun áfram verða í
brennidepli.
H.S.
Sönggleði og skoðunarferð
til Soweto
Ekki var bara setið yfir málum og
þau krufin til mergjar. Til að hrista
hópinn saman ákváðum við að halda
söngkvöld, sem leiddi til uppgötv-
unar á fjöldamörgum söngfuglum og
lagasmiðum. Hvert land söng þjóð-
lag, en þetta mæltist vel fyrir hjá
hópnum sem hafði aldrei hist áður.
Þar að auki voru flestir þátttakenda
alblindir og án aðstoðarmanns.
Undir lokin vorum við samt sem áður
öll orðnir hinir bestu vinir.
Við dvöldum ekki allan tímann á
endurhæfingarmiðstöðinni heldur
eyddum heilum degi í skoðunar-
ferðum. í Soweto hittum við blinda
og sjónskerta íbúa þessarar borgar
sem á tímum aðskilnaðarstefnunnar
var byggð fátækum blökkumönnum.
I dag, eins og annars staðar í landinu,
búa þar hvítir og svartir íbúar í sátt
og samlyndi en fjárráðin í Soweto eru
augljóslega mun minni en í Pretoriu
og Jóhannesarborg. Síðasta kvöldið
fór allur hópurinn á kráarölt í Pretoriu
sem líktist mjög því sem maður á að
venjast í Evrópu, þ.e. alger andstæða
við það sem við upplifðum meðal
hinna jákvæðu og hjartahlýju íbúa
Soweto.
Framhaldið
Það var ánægður og kraftfullur
hópur sem kvaddi Pretoriu sunnu-
daginn 7. febrúar eftir lærdómsríka
daga meðal jafningja frá nágranna-
löndunum. Nú er bara að vona að
baráttuandanum verði haldið á lofti
og óskum við þeim alls hins besta.
Auk þess er það skoðun mín að
námskeið sem þetta geti haft mikið
að segja hvað varðar hvatningu til að
snúa heim, halda áfram að byggja
upp. Síðast en ekki síst er gott að
finna og ræða við blinda og sjón-
skertajafningja. Von okkar í Æsku-
lýðsnefnd Alheimssamtaka blindra er
að fleiri slík námskeið geti litið
dagsins ljós innan svæðanna sjö þar
sem safnað er saman fólki með svip-
aðar forsendur, hugsjónir og bak-
grunn til að greina og taka á sam-
eiginlegum vandamálum sem ungt
fólk mætir innan eigin samtaka og í
eigin samfélögum.
Sigrún Bessadóttir
Hlerað í hornum
Þekktur maður úr þjóðlífinu var
heldur lágur vexti, en hann flutti oft
efni í útvarpinu. Þegar einn aðdáenda
hans frá útvarpinu sá hann svo í eigin
persónu varð honum að orði: “Er hann
Jón svona lítill?”. Þá sagði nærstadd-
ur maður sem oft hafði átt í erjum við
útvarpsmanninn: “Hann er miklu
minni”.
Maður einn sem við köllum Gunnar
skuldaði nágranna sínum allnokkra
upphæð og viðkvæði Gunnars var
ætíð þetta: Komdu á morgun.
Nágrannanum leiddist þetta að vonum
og spurði hvort hann mundi þá ekki
segja það sama á morgun: Komdu á
morgun. Þá sagði Gunnar með þjósti:
“Hvað er þetta maður? Heldurðu að
ég sé maður sem segir eitt í dag og
annað á morgun”.
Alla mætti á fundinn í fokdýrum pels
og lét mikið á því bera. “Já, fallegur
er hann”, sagði öfundsjúk vinkonan,
“en hefurðu aldrei hugsað til vesalings
dýrsins sem þurft hefur að þjást vegna
þessa?” Þá svaraði Alla og hnyklaði
brýrnar: “Síðan hvenær fórst þú að
bera svona mikla umhyggju fyrir
manninum mínum?”
***
Allir þekkja til orðtaksins að gera sér
eitthvað til hægðarauka, auðvelda sér
eitthvað. Karl einn eystra sleppti
errinu algjörlega svo hann gerði sér
allt til hægðaauka og höfðu menn
lúmskt gaman af.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
39