Íþróttablaðið - 01.04.1981, Page 46

vinna að viðgangi og útbreiðslu
íþróttarinnar og koma fram er-
lendis fyrir íslensku judohreyf-
inguna. Þetta hefur reynst erfitt
starf af mörgum ástæðum. Hér
var t.d. engin „tradisjón“ til að
byggja á, við höfum orðið að
byggja upp fræðslu í þessari
vandasömu íþrótt frá grunni, og
þar er margt enn óunnið. Skortur
á þjálfurum hefur alla tíð háð
íþróttinni, þrátt fyrir ýmsa ágæta
erlenda þjálfara sem hafa verið
hér öðru hverju. Það er örðugt að
byrja judoæfingar á nýjum
stöðum, bæði vegna skorts á
þjálfurum og eins vegna þess að
stofnkostnaður er mjög hár; við
þurfum æfingadýnur sem eru
mjög dýrar.
Þetta er ekkert áhlaupaverk
eins og fjármálum íþróttahreyf-
ingarinnar er háttað hér. Tekju-
möguleikar íþróttagreinar okkar
eru svo til engir og ríkisstyrkir
eins og dropi í hafið miðað við
þann kostnað sem við þurfum að
standa straum af. Mikið starf er
unnið af JSÍ við að skipuleggja og
framkvæma mót af öllu tagi, sjá
um keppni íslenskra judomanna
erlendis, sjá um gráðanir judo-
iðkenda o.s.frv.
JSÍ er aðili að Alþjóðasam-
bandinu og Judosambandi
Evrópu, enda er það íþróttinni
lífsnauðsyn, en þetta er dýrt fyrir
litið og fátækt samband. Ég var
rétt í þessu að skrifa enn eitt
bréfið til Evrópusambandsins og
lýsa yfir óánægju með fjármála-
pólitík þess. Aðildargjöldin að
þessum samböndum eru inn-
heimt í einu lagi og árgjöldin eru
nokkurn veginn jafnhá þeim
styrk sem við höfum fengið frá
ríkinu í gegnum ÍSÍ. Þá er allt hitt
eftir: rekstur sambandsins og
þátttaka í mótum heima og
erlendis. í þessum alþjóðasam-
tökum ræður slík stórveldastefna
að öll aðildarríki verða að borga
jafnhátt gjald. Þessi smáu sam-
bönd eins og okkar og nokkur
önnur, sem telja ekki nema
nokkur hundruð manns, verða að
borga jafnmikið og stóru auðugu
samböndin eins og t.d. í Frakk-
landi, sem hefur yfir hálfa
milljón þátttakenda, og í
Vestur-Þýskalandi, að maður tali
nú ekki um ríkisreknu sambönd-
in í Austur-Evrópu. Þetta finnst
okkur ekki sanngjarnt, en hitt er
alveg ljóst að erlend samskipti
eru forsenda fyrir viðgangi íþrótt-
arinnar hér á landi. JSÍ hefur frá
upphafi lagt áherslu á að senda
okkar besta fólk til keppni er-
lendis og að fá hingað til okkar
góða erlenda íþróttamenn.“
Á sama tíma og margar hinna
stærri íþróttagreina virðast nær-
ast á stórfé þá berjast mörg hinna
smærri sérsambanda og félaga í
bökkunum fjárhagslega og er
þeim ákaflega þröngur stakkur
sniðinn í þessum efnum af hálfu
ríkisvaldsins. J.S.Í. er eit þessara
litlu sambanda og þar sem fjár-
hagsmál þess bar á góma hér
Handunnir skartgripir til fermingargjafa