Íþróttablaðið - 01.04.1981, Side 50

ÞJALFUNARMALIN ERU
OG FRJÁLSAR ÍÞRÓTTIR BÚA EINNIG VIÐ MIKINN
FJÁRSKORT SEM ER FJÖTUR UM FÓT
„Ég byrjaði sem aðstoð-
armaður við þjálfun krakka
árið 1972. Næsta ári sleppti
ég úr en hélt síðan áfram við
þjálfun og hóf að þjálfa
fullorðna árið 1975 og hef
gert það síðan.“
Það er Stefán Jóhanns-
son einn ötulasti frjáls-
íþrótta þjálfari landsins sem
þetta mælir. Hann á ekki
langt að sækja frjálsíþrótta
bakeríuna því faðir hans er
enginn annar en Jóhann
Jóhannsson. Hann hefur
starfað að málefnum
frjálsra íþrótta í um 52 ár
sem er einsdæmi hér á landi.
En í þessu viðtali sem hér fer á
eftir verður rætt við Stefán Jó-
hannsson um frjásíþróttadeild
Ármanns, nemendur hans og
frjálsaríþróttir yfirleitt.
Stefán hefur orðið: „Félagar í
frjálsíþróttadeild Ármanns eru
um 65 talsins og ég þjálfa alla þá
er leggja stund á frjálsaríþróttir
hjá félaginu. Þetta er mikið verk
og sennilegt að í þetta fari um 30
klst. á viku hverri og lengri tími á
sumrin. Aðstaðan sem íþrótta-
fólkið býr við er þokkaleg og
skánaði mikið er nýja brautin í
Laugardalnum var tekin í notk-
un.“
Nú verður það að segjast eins
og er að mörgum finnst að upp-
gangur frjálsraíþrótta hafi ekki
verið ör upp á síðkastið. Hveiju er
hér um að kenna?
„Þjálfaraleysið er sá hlutur eða
vandamál sem aðallega heftir
uppgang fijálsraíþrótta í landinu
í dag. Við eigum góða þjálfara
Stefán Jóhannsson, þjálfarí Ármenninga hefur náð mjög góðum árangri með ,,sitt fólk“. Þarna er hann að
sþjalla við eina af afrekskonum fétagsins, Sigurþorgu Guðmundsdóttur.
50