Íþróttablaðið - 01.06.1986, Blaðsíða 28

Ríkharður
Rikki heima í stofu með dætrunum Jóhönnu Maríu og Margréti Hildi.
Ríkharður Hrafnkelsson er nú
snúinn aftur heim í Hólminn eftir
glæsilegan feril með Val og íslenska
landsliðinu í körfuknattleik. Ríkharður
er framkvæmdastjóri trésmiðju í
Stykkishólmi og býr hann þar með eig-
inkonu sinni Karín Hafsteins og tveim
dætrum, Margréti Hildi og Jóhönnu
Maríu. Við heimsóttum Ríkharð í vetur
sem leið og hann tók því vel að rifja
upp ferilinn með lesendum íþrótta-
blaðsins. Reyndar var Rikki á leið á
aðalball ársins í Hólminum en við urð-
um ásáttir um að tala bara hraðar til
þess að hann yrði nú ekki af neinu.
Það hefur vakið undrun margra hve
margir snjallir körfuknattleiksmenn
hafa komið frá Stykkishólmi á undan-
förnum árum. Að sögn Ríkharðs er ein
af ástæðunum vafalaust sú að íþrótta-
húsið á staðnum hefur sniðið íþrótta-
mönnum fremur þröngan stakk og
t.a.m. hafi iðkun handknattleiks aldrei
komið þar til greina. Hér fyrr á árum
áttu Hólmarar marga mjög góða bad-
mintonmenn en upp úr 1960 var það
karfan sem tók öll völd.
— Það eru auðvitað margar skýr-
ingar á þessu en eitt sem hafði mikla
þýðingu var áhugi margra íþrótta-
kennara á staðnum að byggja upp
harðsnúið lið keppnismanna, segir
Ríkharður og þó hann kunni ekki að
nefna frumherjana með nafni þá segist
hann muna að í kringum 1969 þegar
Jóhannes Eðvaldsson, hinn kunni
knattspyrnumaður, var íþróttakennari
í Stykkishólmi, þá hafi hann lyft sann-
kölluðu Grettistaki. Á þessum árum
kom fram mjög efnilegur körfuknatt-
leikspiltur, Kristján Ágústsson en hann
var þrem árum eldri en Ríkharður. Fer-
ill hans var svipaður. Leið hans lá í Val
og síðar varð hann líkt og Rikki, einn
af máttarstólpum Valsliðsins og ís-
lenska landsliðsins. Ríkharður minnist
einnig arftaka Jóhannesar í íþrótta-
kennarastöðunni, Magnúsar Valgeirs-
sonar, en hann vann einnig mjög gott
starf í þágu þessarar vaxandi íþrótta-
greinar.
„Ég beið lengi eftir fyrsta
titlinum"
Ríkharður Hrafnkelsson byrjaði að
leika sér með körfubolta heima í Stykk-
ishólmi þegar hann var sjö ára og tíu
árum síðar var hann kominn í meist-
araflokk Vals og landsliðið var skammt
undan.
— Ég hef verið 13 til 14 ára þegar
Snæfell tók fyrst þátt í deildakeppn-
inni, þá í þriðju deild. Þetta var riðla-
keppni og liðið var í riðii með Patreks-
firðingum og ísfirðingum. Ég var auð-
vitað of ungur til þess að vera með en
ég var þó byrjaður að leika árið sem ég
hélt suður. Það var 1973 og ég var 16
ára. Ég fór þetta haust í aðfararnám í
kennaraskólanum en þaðan tók ég síð-
ar stúdentspróf. Það hefði verið gaman
að vera kyrr því þetta haust tók Einar
Sigfússon við þjálfun hjá Snæfelli en
hann kom liðinu skömmu síðar upp í
fyrstu deildina, sem þá var besta deild-
in. En námið gekk fyrir og það að fara
til Reykjavíkur var auðvitað það eina
rétta, segir Ríkharður en hann byrjaði
að leika þetta haust með þriðja flokki
Vals og skömmu síðar var hann boðað-
ur á æfingar hjá meistaraflokki.
— Kannski var það tilviljun að ég
fór í Val. Kannski ekki. Það voru
nokkrir strákar úr Hólminum í Valslið-
inu og það togaði sjáfsagt í mig. Það
var líka góður andi í hópnum og þarna
voru karlar eins og Þórir Magg, Torfi,
Jóhannes og Kári Márísson, sem mað-
ur leit upp til.
Fyrsti meistaraflokksleikur Ríkharðs
með Val var gegn KR í Reykjavíkur-
28