Morgunblaðið - 17.01.2020, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. JANÚAR 2020
✝ Jón Traustasonfæddist 18.
ágúst 1925 á
Kirkjubóli í Staðar-
sveit í Strandasýslu.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 10. janúar
2020.
Foreldrar hans
voru Trausti
Sveinsson, f. 1898,
d. 1941, og Hólm-
fríður Jónsdóttir, f. 1901, d.
1993.
Systkini Jóns voru Sveinsína,
f. 1920, d. 2013, Guðlaugur, f.
1923, d. 1999, Gunnar, f. 1924, d.
1972, Sveinn, f. 1928, d. 1952,
Páll, f. 1930, d. 1998, Ingimund-
ur, f. 1933, d. 1952, og Helga, f.
1936, d. 1971.
Jón kvæntist Sigrúnu Svövu
Loftsdóttur, f. 5 október 1931 á
Bólstað í Steingrímsfirði. Börn
þeirra eru: 1) Trausti Jónsson, f.
1950, giftist Valgerði Sólveigu
Kristjánsdóttur, f. 1952, d. 1994.
Dætur þeirra eru Gyða Margrét,
eru Jóney Rún, f. 1981, Svava
Iselin, f. 1991, Katla Elena, f.
1993, og Elvar Tobias, f. 1996.
Langafabörn Jóns eru orðin
ellefu og eitt langalangafabarn.
Fimm ára gamall flutti Jón
með foreldrum sínum og systk-
inum frá Kirkjubóli í Staðarsveit
að Þiðriksvöllum. Átta ára gam-
all flutti hann í vist til Guðmund-
ínu og Sigurðar á Ósi og dvaldist
þar fram að unglingsaldri. Þegar
faðir Jóns lést 1941 flutti hann
með móður sinni og systkinum til
Hólmavíkur. Hann bjó síðan á
Hólmavík og stofnaði þar heimili
með Sigrúnu og börnum þeirra.
Hann starfaði þar við ýmis störf,
m.a. sem sjómaður, bílstjóri og
lengst sem vélamaður hjá Raf-
magnsveitu ríkisins. Hann flutti
síðan með fjölskyldu sína til
Hafnarfjarðar árið 1977. Stuttu
seinna hóf hann störf hjá Ál-
verinu í Straumsvík þar sem
hann starfaði þangað til hann fór
á eftirlaun. Hann fluttist síðan í
Kópavog, þar sem hann bjó síð-
astliðin þrjátíu ár, og síðast í
þjónustuíbúð i Boðaþingi.
Útför Jóns fer fram frá Digra-
neskirkju í dag, 17. janúar 2020,
klukkan 15.
f. 1973, Sigrún Íris,
f. 1975, og Kristjana
Ósk, f. 1984. Núver-
andi sambýliskona
hans er Þuríður
Bergsdóttir, f. 1955.
Dóttir hennar er
Kristín Amelía, f.
1979. 2) Loftur
Jónsson, f. 1950,
sambýliskona hans
er Edda Bang, f.
1950, börn þeirra
eru Sigrún Elísa, f. 1977, og Jón
Bjarni, f. 1984. 3) Ingimundur
Sveinn Jónsson, f. 1954. 4) Pálmi
Jónsson, f. 1958, eiginkona hans
er Agnes Finnsdóttir, f. 1965,
dætur þeirra eru Særún Ósk, f.
1986, og Harpa Rán, f. 1991 5)
Sigurþór Jónsson, f. 1959, eigin-
kona hans er Hanna Steinsdóttir,
f. 1973. Úr fyrri samböndum á
hann börnin Sigurð Arnar, f.
1979, Hauk Smára, f. 1984, Jón
Hávar, f. 1995, og Áróru, f. 1998.
Hanna á fyrir soninn Pétur Guð-
björn, f. 2000. 6) Hólmfríður
Jónsdóttir, f. 1962, börn hennar
Elskulegur tengdafaðir minn,
Jón Traustason, er látinn. Ég
kynntist Jóni fyrst þegar ég var
aðeins tvítug að aldri þegar ég og
Pálmi sonur hans byrjuðum sam-
an. Þið Rúna tókuð mér mjög vel
og voruð mér alltaf mjög góð. Ég
man alltaf eftir fyrstu heimsókn-
inni til ykkar hjóna en þá buðuð
þið mér í mat. Þú spurðir mig
hvaðan ég væri og hverra manna
ég væri nú. Ég sagði þér að ég
væri vestan úr Reykhólasveit og
hverjir foreldrar mínir væru.
Þetta fannst þér mjög merkilegt
og fórst að spyrja mig um fólk,
bæði úr Reykhólasveitinni og úr
Saurbænum. Ekki kannaðist ég
við alla og skammaðist ég mín
mikið fyrir hvað ég vissi nú lítið.
Þegar ég kom heim hringdi ég í
pabba til að vita hver tiltekinn
maður væri og hló þá pabbi en
sagði mér að viðkomandi hefði
dáið árið 1957 þannig að það væri
kannski ekkert skrítið að ég
þekkti lítið til hans. Höfum við
Jón oft hlegið að þessari sögu.
Jón var alltaf mjög stoltur af
fjölskyldunni sinni, vissi ná-
kvæmlega hvað þau hjón ættu
mörg barnabörn, barnabarna-
börn og meira að segja eiga þau
eitt barnabarnabarnabarn. Geri
aðrir betur. Jón var mjög fróð-
leiksfús maður, hlustaði á alla
fréttatíma og þjóðmálaþætti.
Ættfræði var líka í uppáhaldi hjá
honum. Hann leit oft í Íslend-
ingabók til að athuga hvort þessi
eða hinn væri skyldur sér.
Elsku tengdapabbi, við skulum
passa eins vel og við getum upp á
hana elsku Rúnu þína. Kærar
þakkir fyrir allt. Guð blessi þig.
Þín tengdadóttir,
Agnes.
Það er skrýtið að hugsa til þess
að geta ekki faðmað afa aftur, afa
sem hafði svo hlýtt faðmlag, smit-
andi hlátur og góða nærveru.
Honum þótti svo vænt um börnin
sín og afkomendur þeirra, vildi
allt fyrir þau gera og var alltaf
svo stoltur af þeim. Ég minnist
þess þegar ég settist á skólabekk
í Svíþjóð fyrir nokkrum árum og
afi sýndi því mikinn áhuga hvað
ég væri nú að fara að læra úti í
hinum stóra heimi. Ég reyndi að
útskýra það fyrir honum en þar
sem að viðfangsefni námsins var
honum fjarlægt, átti hann erfitt
með að skilja það. Hann var ekki
einn um það. Hann bað mig þó
um að skrifa það niður á blað svo
að hann gæti nú rifjað það upp ef
á þyrfti. Hann braut svo blaðið
saman og setti í gleraugnahulstr-
ið sem hann geymdi alltaf í
brjóstvasanum með öllum hinum
miðunum. Þetta þótti mér svo
vænt um og það kæmi mér ekki á
óvart ef miðinn góði væri þar enn.
Ég hef eytt jólunum með þér
og ömmu frá því að ég man eftir
mér og er ég svo fegin að þú gast
verið hjá okkur þessi jól. Næstu
jól verða skrýtin án þín en ég veit
að þú horfir niður til okkar, lík-
legast að hlæja að öllu pakkaflóð-
inu og óþarfanum undir trénu.
Amma verður hjá okkur og mun-
um við passa upp á hana fyrir þig.
Ég sakna þín óendanlega mikið
en veit að þú ert á betri stað, án
alls sársauka.
Særún Ósk Pálmadóttir.
Þegar ég hugsa til afa koma
ótal minningar upp í hugann.
Stundirnar sem ég átti með afa
og ömmu á Borgarholtsbrautinni,
Lindasmáranum, Boðaþinginu og
öll ættarmótin og sumarbústaða-
ferðirnar áttu það sameiginlegt
að maður var umvafinn hlýju og
öryggi. Afi tók alltaf á móti manni
með þéttu og góðu faðmlagi og
vildi allt fyrir okkur barnabörnin
gera.
Eitt skiptið þegar ég kom í
heimsókn til afa og ömmu þá
blasti við mér útprentuð mynd
sem ég setti á Facebook helgina
áður. Þetta var mynd af mér á
djamminu haldandi á bjór. Þegar
ég spurði afa út í þetta þá sagði
hann að sér hefði fundist þetta
svo flott mynd að hann hefði
ákveðið að prenta hana út í A4 og
skella í ramma svo hann gæti allt-
af horft á hana. Mér þótti svo
vænt um þetta og hef ég sagt
þessa sögu margoft.
Ég hlakka til að segja Ölfu
minni frá afa í Kópavogi sem hún
fær því miður ekki að alast upp
með. Orð geta ekki lýst því
hversu mikið ég mun sakna hans.
Harpa Rán Pálmadóttir.
Jón Traustason
HINSTA KVEÐJA
Til elsku hjartans afa
okkar.
Mikið var alltaf gaman að eiga við
þig spjall,
um alla mögulega heima og geima.
Þú varst sá allra flottasti kall,
við aldrei munum þér gleyma.
Gyða, Sigrún, Kristjana
og fjölskyldur.
✝ Friðrik Jó-hann Stef-
ánsson fæddist í
Reykjavík 9.
desember 1927.
Hann lést á Hrafn-
istu í Reykjavík 8.
janúar 2020.
Foreldrar Frið-
riks voru hjónin
Kristín Sigurðar-
dóttir, f. 28. ágúst
1893, d. 21. mars
1962, og Stefán Jóhann Jó-
hannsson, f. 22. júní 1896, d. 27.
júlí 1963. Friðrik var yngstur í
hópi sex systkina sem öll eru nú
látin. Systkini Friðriks sam-
mæðra voru: Ólafur Einarsson,
f. 25. apríl 1913, Þórunn Einars-
dóttir, f. 24. mars 1916, og Mar-
grét Einarsdóttir, f. 20. maí
1918. Alsystkin Friðriks voru
Ingibjörg Stefánsdóttir, f. 20.
ágúst 1923, og Einar Ólafs
eiga tvö börn.
Friðrik og Þóra bjuggu
lengst af í Laugarnesi en fluttu
síðan í Fossvoginn þar sem þau
bjuggu síðustu árin. Annað
heimili þeirra og ekki síður
kært var í sumarbústað þeirra í
landi Háamúla í Fljótshlíð.
Friðrik ólst upp í Reykjavík,
gekk í Austurbæjarskóla og
lærði síðar rafvirkjun og út-
skrifaðist rafvirkjameistari frá
Iðnskólanum í Reykjavík. Fyrst
eftir nám starfaði hann við fag
sitt hjá rafmagnsdeild SÍS – Jöt-
unn og síðar hjá innkaupadeild
Ingólfsapóteks. Árið 1973 hóf
hann störf hjá Ríkisútvarpinu
sem tæknimaður og vann þar
allt til starfsloka, 1997. Friðrik
var mikill áhugamaður um bíla,
badminton og veiði.
Útför Friðriks fer fram frá
Áskirkju í dag, 17. janúar 2020,
klukkan 14.
Stefánsson, f. 22.
september 1925.
Hinn 25. febrúar
1950 kvæntist Frið-
rik Þóru Björgvins-
dóttur, f. 7. janúar
1928, d. 16.8. 2016.
Saman eignuðust
þau sex börn. Börn
þeirra eru: 1) Krist-
inn Stefán, f. 1950,
d. 1950. 2) Erla, f.
1951, maki Snorri
Þórissyni, þau eiga þrjú börn og
sjö barnabörn. 3) Örn Friðriks-
son, f. 1953, maki Aðalbjörg
Pálsdóttir, þau eiga tvo syni og
sex barnabörn. 4) Valur, f. 1953,
maki Ragna Björk Proppé, þau
eiga fjórar dætur og þrettán
barnabörn. 5) Metta Kristín, f.
1958, maki Jón Sigurðsson, þau
eiga þrjá syni og fimm barna-
börn. 6) Björgvin, f. 1961, maki
Brynhildi Benediktsdóttir, þau
Flýg ég og flýg
yfir fjallaskörð,
yfir brekkubörð,
yfir bleikan svörð,
yfir foss í gili,
yfir fuglasveim,
yfir lyng í laut,
inn í ljóssins heim.
(Hugrún)
Ferð þín er hafin.
Fjarlægjast heimatún.
Nú fylgir þú vötnum
sem falla til nýrra staða.
Og sjónhringar nýir
sindra þér fyrir augum.
(Hannes Pétursson)
Hvíl í friði, elsku pabbi.
Erla, Valur, Örn,
Metta og Björgvin.
Friðriki afa tókst lengur en
flestum að villa um fyrir Elli kerl-
ingu. Með þykkt grásprengt hár
og sólskinssleikta vanga, gekk
hann 86 ára gamall inn á badmin-
tonvöllinn nokkrum sinnum í
viku og barði á mönnum sem voru
miklu yngri en hann. Dagleg úti-
vera, reglulegar æfingar og
breitt brosið ollu því að hann leit
út fyrir að vera áratugum yngri
en hann var í raun.
Það var ekki fyrr en amma
Þóra veiktist og áhyggjurnar af
heilsu hennar ollu því að Elli kell-
ing náði loks í skottið á honum og
byrjaði ógnarhratt að leggja
hlekki ellinnar á herðar hans.
Afi var af millistríðskynslóð-
inni, sem kynntist sárri fátækt
sem mótaði mjög lífsskoðanir
hans og breytni í lífinu. Hann var
einstaklega nýtinn og vinnusam-
ur og eftir að hann og Þóra amma
gengu í það heilaga vann hann
myrkranna á milli að því að
byggja hús yfir ört stækkandi
fjölskylduna. Nýtnin gekk reynd-
ar stundum út í öfgar þar sem
engu mátti henda hvorki í mat né
drykk eða veraldlegum hlutum
þar sem allt var nýtt.
Þegar ég nafni hans kom í
heiminn var komið lítið sætt,
rautt sumarhús í Fljótshlíðinni.
Sem pjakkur fékk ég oft að heim-
sækja þau þangað og fara með
afa að renna fyrir silung í hylnum
fyrir neðan bústaðinn. Í Fljóts-
hlíðinni fékk ég líka í fyrsta sinn
að sitja undir stýri og aka rauðri
Opel station-bifreið yfir túnið í
Háamúla að brekkunni og upp að
bústaðnum. Við gluggann í bú-
staðnum, með útsýni yfir Eyja-
fjallajökul, lærði ég líka sex ára
gamall mannganginn í fanginu á
afa.
Þegar ég fór í sveit níu ára
gamall á Bustarfelli í Vopnafirði
og síðar meir þegar ég fór í nám
til Bandaríkjanna og Bretlands
voru amma og afi manna dugleg-
ust að koma í heimsókn. Heim-
sóknin til Bandaríkjanna var sér-
staklega eftirminnileg þegar þau
komu og bjuggu með okkur Guð-
rúnu á nemendagörðunum í heila
viku og keyrðu út um allt á
Oldsmobile-skrjóðnum sem ég
átti á þeim tíma. Í einni ferð sem
við fórum saman til Chicago villt-
umst við inn í suðurhluta borgar-
innar, sem á þeim tíma var eins
og að aka inn í stríðshrjáða borg,
með brennandi bifreiðum og hús-
um í niðurníðslu. Sú ferð kallaði á
að stoppað væri á leiðinni heim í
verslun og keypt brjóststyrking-
armeðal í formi Tanqueray og
tonic.
Afi gat verið rökfastur og dá-
lítið þver, en það var aldrei langt í
brosið, brandarann og sögur af
fyrri afrekum. Hann var sjarmör
af gamla skólanum með fallegt
blik í augum.
Við barnabörnin fundum alla
tíð fyrir mikilli hlýju og væntum-
þykju afa og ömmu í okkar garð.
Það var ekki hægt að komast út
frá þeim án þess að þiggja skyr
með krækiberjasaft eða rjóma,
brauð með áleggi og ógrynni af
vínarbrauði.
Ég veit að það var léttir fyrir
þig að fá að fara og komast í bíl-
túr með ömmu út í eilífðina en þín
verður samt sárt saknað.
Friðrik Þór Snorrason.
Friðrik Jóhann Stefánsson
Ég man daginn
sem ég sá Sigga og
Öddu fyrst eins og
það hefði verið í
gær. Ég sat með
hundinn minn á Naustanes-
brúsapallinum í Kollafirði þegar
þrír reiðmenn fóru framhjá. Vissi
seinna að þar fóru Móabergs-
hjónin að fylgja Sigga í Vonar-
holti heim. Á þeirri stundu
hvarflaði ekki að mér að þau yrðu
örlagavaldar í mínu lífi, nágrann-
ar og vinir til margra ára.
Það voru hestar sem tengdu
okkur saman. Þeir voru margir
reiðtúrarnir sem við fórum sam-
an og oftar en ekki var Adda búin
að undirbúa veitingar í áningar-
stöðum og í sameiningu slógu þau
Siggi upp grillveislu með öllu til-
Arnhildur Jónsdóttir
✝ ArnhildurJónsdóttir
fæddist 20. febr-
úar 1931. Hún lést
26. desember 2019.
Útförin fór fram
10. janúar 2020.
heyrandi. Þetta eru
ógleymanlegar ferð-
ir og í minningunni
sólskinsdagar.
Adda var leik-
kona, fagurkeri og
listakokkur. Ég var
svo heppin að fá að
njóta þess og þau eru
ófá skiptin sem hún
hringdi og bauð mér
að koma og borða
kvöldmat með þeim
Sigga. Þá var oft talað um bækur,
myndir og pólitík. Hún hafði
ákveðnar skoðanir á þjóðmálun-
um, þar vorum við oftar en ekki
sammála.
Nú á kveðjustund er mér efst í
huga þakklæti fyrir vináttuna og
allar samverustundir, heimsókn-
ir í Móaberg og Kópavog og að
hafa getað tekið á móti heiðurs-
hjónunum Sigga og Öddu hér í
Álftröð á Skeiðum.
Innilegar samúðarkveðjur,
elsku Siggi og aðrir aðstand-
endur.
Bára Guðjónsdóttir.
✝ Bárður Árnifæddist í
Reykjavík 5. apríl
1945. Hann lést
hinn 27. desember
á Heilbrigðis-
stofnun Suð-
urnesja.
Foreldrar Bárð-
ar Árna voru Stein-
grímur Benedikt
Bjarnason, f. 8.
apríl 1918, d. 29.
október 1994, og Þóra Kristín
Kristjánsdóttir, f. 28. júní 1922,
d. 6. janúar 2012.
Systkini Bárðar Árna eru;
Kristján, f. 17. mars 1946,
Bjarni Jón, f. 28. maí 1947, d. 28.
febrúar 1968, Laufey, f. 3. júní
1948, d. 11. janúar 2015, Erling-
ur Rúnar, f. 28. október 1949,
Steinþór, f. 26. nóvember 1951,
Kristín Salóme, f. 30. apríl 1954,
Þórhallur, f. 21. júlí 1955, d. 23.
júní 2009, Gunnar Örn, f. 4.
október 1956, Hörður Stein-
grímsson, f. 25. nóvember 1957,
d. 16. nóvember 1984, Lilja, f. 8.
október 1960.
Systir Bárðar Árna, sam-
mæðra; Ólína Kjartans Óladótt-
ir/Ermert, f. 2. október 1941.
Systir Bárðar Árna, sam-
feðra; Svandís Bára Steingríms-
dóttir, f. 15. ágúst 1943.
Börn Bárðar Árna eru Bjarni
Jón, f. 6. apríl 1966, maki Jó-
hanna Soffía Hansen, Ásta
Kristín, f. 22. janúar 1968, maki
Edward Hákon
Huijbens, Benedikt
Þór, f. 8. júlí 1976,
maki Hulda Rún
Rúnarsdóttir,
Steingrímur Örn, f.
4. október 1978.
Svava Björk
Jónsdóttir, f. 25.
ágúst 1968, maki
Sigurjón Haf-
steinsson.
Barnabörn Bárð-
ar eru Pétur Snær Hansen Jóns-
son, Ásdís Birna Bjarnadóttir,
Hulda Jenný Hansen Bjarna-
dóttir, Egill Fannar Bjarnason,
Ester Friðrika Hansen Bjarna-
dóttir, Steinarr Ólafsson, Karen
Ásta Edwardsdóttir, Hermann
Þór Edwardsson, Elísa Mist
Benediktsdóttir, Viktor Berg
Benediktsson, Milla Dís Bene-
diktsdóttir, Bárður Árni Wesley
Steingrímsson, Rebekka Rut
Steingrímsdóttir, Róbert Elí
Steingrímsson, Benedikt Fálki
Steingrímsson, Haraldur Hauk-
ur Steingrímsson, Einar Örn
Wesley Steingrímsson, Krist-
ófer Dan Sigurðsson, Katrín
Hildur Karlsdóttir, Einar Bjarki
Einarsson.
Barnabarnabörn eru Mikael
Snær, Fjóla Sif, Gabríela Mjöll
Hansen, Róbert Ingi, Garðar
Freyr, Aþena Ósk, Guðjón, Vikt-
or Dan og Mikael Breki.
Útför Bárðar fór fram frá Bú-
staðakirkju 3. janúar 2020.
Maðurinn lifir ekki á brauðinu
einu saman, borðið fisk. Fiskbúðin
Vogaver. Þannig hljómaði auglýs-
ing í útvarpi eftir brauðaviku.
Þetta var Baddi minn. Hann var
oftast með sól í sinni þessi snill-
ingur. Hengdi vasaljós aftan á
fiskbílinn með rautt plast yfir ljós-
ið. Enginn tími til viðgerða.
Æskuárin á Sogaveginum, 100
börn á 100 metra kafla. Þar af
nærri 20 í sama húsi á nr. 158. Oft-
ast heyrðist hæst í Badda í gáska
og gleði. Byrjaði að afgreiða í fisk-
búð fjölskyldunnar 7-8 ára. „Hvað
viltu í dag, elskan mín?“ Líf hans
snerist um fisk, kominn á sjó 13
ára. Lenti í eitrun á togara og varð
aldrei samur. Mikið neistaflug í
sálarlífinu en alltaf sami góði
drengurinn. Harðduglegur og
skemmtinn. Við saman á sjó í Eyj-
um. Þar fuku 3-4 netasteinar á
hvora hönd þegar netin voru lögð í
hálfgerðri brælu. Það sá Baddi
um. Farið þið frá. „Móðir mín seg-
ir að ég sé kurteis og vel upp alinn
drengur annars myndi ég segja
þér að grjóthalda kjafti og éta
skít!“ sagði hann við afskiptasam-
an karl á bryggjunni í Keflavík. Sá
kom aldrei aftur. Hjálpaði honum
í búðinni seinna. Þar kom kona og
nöldraði yfir ólykt í búðinni. „Ég
finn aldrei þessa lykt nema þegar
þú ert hér,“ svaraði Baddi. Næsti
gerið svo vel! um leið og konan
skellti hurðinni. „Hún kemur
aftur.“ Einn kom: Lánaðu mér
5.000. Þú borgaðir ekki síðast. Ég
lofa að borga núna. Þú færð ekki
lánað ef þú borgar ekki. Ha, ha,
núna er ég laus við hann, sönglaði
Baddi þegar maðurinn fór. Hann
frelsaðist og átti Jesú í hjarta sínu
alla tíð síðan, alveg sama á hverju
gekk. Predikaði yfir mér, stand-
andi uppi á palli á fiskbílnum á
þvottaplani. Það hreif seinna.
Samband okkar á seinni árum var
ekki mikið en traust og mikill
kærleikur alla tíð. Hann valdi sér
stundum erfiðari leiðina í lífinu.
Sæll, elsku Brandur minn, alltaf
þegar við hittumst.
Vertu sæll, elsku Baddi minn.
Þinn
Brandur.
Bárður Árni
Steingrímsson