Morgunblaðið - 06.02.2020, Side 46

46 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. FEBRÚAR 2020
✝ Skúli Þor-steinsson fædd-
ist á Læknisstöðum
á Langanesi 3.
ágúst 1936.. Hann
lést á Landspít-
alanum 25. janúar
2020.
Foreldrar hans
voru Þuríður Jóns-
dóttir (1914-1993)
og Þorsteinn Óla-
son (1907-1960).
Systkini hans eru: Þórunn Marín
(látin), Jóna Matthildur, Óli Æg-
ir og Jóhanna Þuríður. Seinni
maður Þuríðar var Þorsteinn
Stefánsson (1904-2006).
Skúli ólst upp hjá foreldrum
sínum á Langanesi, fluttist með
þeim í Skála en eftir að tund-
urdufl eyddu byggðinni í Ás-
garð á Þórshöfn. Hann gekk
snemma til verka á sjó og landi.
Hann var fjögur sumur í sveit í
Saurbæ á Langanesströnd.
Hann eignaðist riffil 12 ára og
var fengsæll skotveiðimaður.
með Inga Valtýssyni, sonur
þeirra er Valtýr. Stjúpbörn
Berglaugar eru Arnar Bragi og
Kristín Ingabörn.
Haustið 1958 gerðist Skúli
kennari á Hvammstanga. Hann
kenndi við Barnaskólann á
Þórshöfn frá 1959 og var skóla-
stjóri á Torfastöðum 1964-1968.
Hann fór um haustið í Kenn-
araskólann og lauk prófi 1971.
Eftir það kenndi hann í Barna-
skóla Reykdæla til starfsloka. Á
sumrin var hann við fjölbreytt
störf, var meðal annars vinnu-
maður, í fiskvinnu, afgreiðslu í
verslun og byggingavinnu. Um
tíma átti hann trillu sem hann
kallaði Tronta og gerði út frá
Þórshöfn. Hann stundaði bjarg-
sig í Læknisstaða- og Skoruvík-
urbjörgum frá árinu 1964 og
var sigmaður í rúmlega fjóra
áratugi.
Árið 1975 tóku þau Hólm-
fríður við búi á Laugavöllum.
Þau brugðu búi 2003 og fluttu til
Akureyrar. Þar var hann heim-
ilisfastur er hann lést.
Útför Skúla verður í Háteigs-
kirkju í dag, 6. febrúar 2020,
klukkan 11.
Hann fór fimm
sinnum á vetr-
arvertíð til Eyja,
fyrst 15 ára gamall
og safnaði fyrir
skólavist. Hann
lauk gagnfræða-
prófi frá Lauga-
skóla vorið 1958. Í
skólanum kynntist
hann konu sinni.
Hún er Hólmfríður
Aðalsteinsdóttir,
fædd 21. apríl 1942, dóttir
Helgu Jakobsdóttur og Að-
alsteins Aðalgeirssonar á
Laugavöllum í Reykjadal.
Börn Skúla og Hólmfríðar
eru Helga, Þorsteinn og Berg-
laug. 1. Helga (1960) er gift Þor-
bergi Hjalta Jónssyni. Dóttir
Helgu er Berglaug Ásmund-
ardóttir og hennar kona Becky
Chambers. Synir Þorbergs eru
þrír. 2. Þorsteinn (1962) er
kvæntur Ólöfu Jónsdóttur. Börn
þeirra eru Sæunn og Skúli. 3.
Berglaug (1964) er í sambúð
Nú sest fuglinn snemma upp.
Sigmaðurinn treystir vaðinn,
óhræddur en gætinn. Sjávar-
þoka, svalur grámi, líður yfir
Læknisstaða- og Skoruvíkur-
björg. Skeglan hnitar hringi.
Sæluveröld bjargnytja og veiði-
manns. Hann fór ungur á vertíð í
Eyjum. Þrældómur, verst var
vatnsleysið og baðleysið. Hann
stóð með þeim sem stóðu höllum
fæti, með verkamönnum, sjó-
mönnum og bændum.
Hann fór til þeirra sem fengu
fáa gesti. Hann var barnakenn-
ari og dugandi bóndi. Búskapur
er basl, svartfuglsegg og kenn-
aralaun borguðu hallann af sauð-
fénu. Þetta er alltaf svona í land-
búnaðinum. Glettin stúlka úr
Reykjadal gekk með honum ævi-
veginn. Þau áttu þrjú börn, upp-
eldið tókst vel. Við Skúli tengda-
faðir minn kynntumst alltof
seint. Við erum ekki enn farnir á
bjarg, en kannski síðar.
Þorbergur Hjalti Jónsson.
Afi minn hafði mikinn áhuga
á liðinni tíð og gott lag á að
tengja hefðir, sögu og mál þann-
ig að úr varð lýtalaus heild.
Hann bjó yfir einstakri frásagn-
argleði og öfundsverðri tilfinn-
ingu fyrir hrynjandi góðrar
sögu. Sögurnar úr barnæsku
hans voru ævintýrum líkastar.
Afmælisriffillinn, fullir bollar af
volgu lýsi, ullarþvottur með
keytu og hermannabensínið
voru kennileiti úr öðrum heimi
sem heilluðu mig sem barn og
gera það enn.
Margar gamlar sögur hafði
hann líka eftir frændum sínum.
Oft kom það fyrir að hann hafði
svo gaman af þeim að hann átti
bágt með að ljúka frásögninni;
dró þá að sér hökuna, glotti pír-
eygur og hló kæfihlátri þar til
sagan var öll.
Afi henti engu sem nýtilegt
var, bruðlaði aldrei með neitt.
Matur mátti ekki fara til spillis,
hvert bein var brotið til mergjar
og svartfuglseggin étin af bestu
lyst hvort sem þau voru setin
eða stropuð. Jafnvel unguð egg
vildi hann mikið fremur en
„plastmat“, sem var unninn
matur hverskonar, hér um bil
allt krydd, og framandi matar-
gerð. Hann vildi fisk og lamb,
kartöflur og íslenskt grænmeti,
allt tilreitt eins og íslenskar hús-
mæður gerðu árið 1941. Segja
má að hann hafi verið á undan
sinni samtíð að þessu leyti.
Ferskmeti beint frá býli, eins
lítið unnið og íburðarlaust og
kostur er, þykir núna besta mat-
aræðið.
Afi sá við öllu. Hann var með
eindæmum úrræðagóður og
gafst aldrei upp, sérstaklega
ekki af litlu tilefni eins og að
hafa ekki réttan hlut við hönd-
ina. Hann gekk ekki síður í hús-
verk en búverk, þreif og eldaði,
gerði kæfu og sviðasultu og sá
sjálfur um allt viðhald. Hann
var nákvæmur, natinn og verk-
laginn. Hann kunni til ýmissa
iðna, eins og bókbands og smíða,
þó hann hefði þær ekki að at-
vinnu. Hann bjó líka yfir ótrú-
legri seiglu og þrautseigju,
hvort sem það var við bústörf,
lestrarkennslu eða krabba-
meinsmeðferð.
Honum féllust aldrei hendur,
hvað sem á gekk. Enda sagði
hann ævinlega: „Ráðaleysis-
dauði er versti dauði sem til er,
aldrei deyja ráðalaus!“
Honum þóttu allar skyldu-
boðnar gjafir, svo sem jóla- og
afmælisgjafir, óþarfar og innan-
tómar, en var rausnarlegur þeg-
ar á þurfti að halda. Í honum
fyrirfannst engin tilgerð.
Hann var ákveðinn og blátt
áfram og skipti ekki skapi nema
verulegt efni væri til. Hégóma
og léttvæg málefni lét hann ekki
á sig fá, en einbeitti sér að því
sem var honum mikilvægt.
Hann velti sér ekki upp úr
sjálfsvorkunn eða bölsýni, þrátt
fyrir tvo áratugi af erfiðum
veikindum; horfði fram á veg-
inn, fann leiðina og gekk hana.
Afi minn sagði fátt um sínar
tilfinningar, orðagjálfur var
honum óþarft. Umhyggjan og
væntumþykjan í garð afkom-
enda, ættingja og vina kom
skýrt fram í gerðum hans, í
hverri þögn og á milli allra orða.
Blessuð sé minning hans.
Berglaug Ásmundardóttir
Ég vil minnast Skúla Þor-
steinssonar sem var minn barna-
kennari við Litlulaugaskóla.
Hann var fagurkeri þegar kom
að skrift og áttum við oft rök-
ræður um hvað væri fögur skrift
og allt að því ljót og ólæsileg.
Mér tókst aldrei að sannfæra
hann um að mín skrift væri fal-
leg.
Skúli var umhverfisverndar-
sinni þótt það hugtak hafi aldrei
verið notað á þeim árum sem
hann var kennari minn. Í þá
daga tíðkaðist að henda rusli út
um bílrúður.
Skúla fannst það skömm,
hann sagði okkur börnunum að
ekki skyldi henda neinu út í nátt-
úruna nema jú allt í lagi banana-
hýði og samskonar úrgangi því
náttúran réði við það og hefði
jafnvel gott af því.
Skúli og Hólmfríður reyndust
mér vel á framhaldskólaárum
mínum við Laugaskóla þegar
þau skutu skjólshúsi yfir hrossin
mín í gömlu fjárhúsunum sem
voru úr torfi og standa ekki leng-
ur. Skúli hafði þá ráðist í bygg-
ingu nútímalegs fjárhúss á
Laugavöllum sem var vel gert og
hannað í alla staði.
Ég var farin að skoða heiminn
utan Reykjadals þegar mér
barst sú harmafregn að Lauga-
vallakindastofninn yrði allur
skorinn vegna riðu. Skúli og
Hólmfríður gáfust ekki upp,
fengu fé frá riðulausu svæði og
héldu kindabúskap áfram í þess-
um nýju góðu fjárhúsum.
Svo kom ég aftur löngu síðar
eins og segir í einhverju kvæði
og hóf kennslu við Litlulauga-
skóla, gamla barnaskólann minn.
Skúli var þar enn og nú
samstafsmaður minn, og reynd-
ist hann mér góður.
Eins urðu börn mín þess heið-
urs aðnjótandi að vera nemend-
ur hans og lýsa honum sem þol-
inmóðum.
Víst veitir aldurinn okkur
flestum þolinmæði. Eða að ég
sem nemandi fór stundum yfir
öll mörk þolinmæði jafnvel þol-
inmóðustu kennara. Það er önn-
ur saga.
Við vorum einnig nágrannar,
bjuggum bæði á Hólavegi þar
sem eldhúsgluggar okkar sneru
hvor að öðrum, það voru oft
skemmtileg samskipti sem við
áttum með vinkum.
Skúli og Hólmfríður voru
dásamlegir nágrannar, hjálp-
semi þeirra var mér ómetanleg
þegar ég varð fyrir miklu áfalli,
stuttu eftir ég varð nágranni
þeirra. Því var ég boðin og búin
þegar þau áttu við veikindi að
stríða.
Þau áttu góða vini í Reykja-
dal. Stundum tók ég að mér að
gefa kindunum, einn veturinn
gaf vinur þeirra Ívar morgun-
gjöfina og ég kvöldgjöfina.
Það æxlaðist þannig að ég var
viðloðandi hinn nýja Laugavalla-
kindastofn í tíu ár. Skúli og ég
vorum stundum ósátt þann tíma
en ég er þakklát fyrir að við
höfðum náð sáttum. Sáttin gerir
allar þessar minningar miklu fal-
legri.
Hvíl í friði Skúli Þorsteinsson.
Hvert sinn sem Langanes,
Læknisstaði og Font ber fyrir
minnist ég þín.
Hólmfríður, ég samhryggist
þér. Helga, Þorsteinn og Berg-
laug, ég vil votta ykkur samúð
mína.
Birna Björnsdóttir.
Skúli Þorsteinsson
Sálm. 9.11
biblian.is
Þeir sem þekkja
nafn þitt treysta
þér því að þú,
Drottinn, bregst
ekki þeim sem til
þín leita.
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Helga Guðmundsdóttir,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÞORGEIR GUÐMUNDSSON,
Strikinu 2, Garðabæ,
lést 19. janúar á LSH, Fossvogi.
Hann verður jarðsunginn frá Vídalínskirkju
Garðabæ mánudaginn 10. febrúar klukkan 13.
Herborg Þorgeirsdóttir Sigurður I. Guðmundsson
Ragnhildur Þorgeirsdóttir Jóhannes Árnason
Kristín Þorgeirsdóttir Einar F. Hjartarson
Óli V. Þorgeirsson Bodil W. Vestergaard
barnabörn og barnabarnabörn
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
SÆVAR SIGURSTEINSSON,
Selfossi,
sem lést sunnudaginn 2. febrúar, verður
jarðsunginn frá Selfosskirkju mánudaginn
10. febrúar klukkan 13.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Neistann, styrktarfélag
hjartveikra barna.
Sigrún Gerður Bogadóttir
Sigurður Bogi Sævarsson
Sigursteinn G. Sævarsson Nikki Kwan Ledesma
Ragnhildur Sævarsdóttir Daníel Pálsson
og barnabörn
Elsku mamma, tengdamamma, amma og
langamma okkar,
RAGNHILDUR RÓSA EÐVALDSDÓTTIR,
Sléttuvegi 17,
lést sunnduaginn 26. janúar.
Útför fer fram í Bústaðakirkju föstudaginn
7. febrúar klukkan 13.
Andrea Gísladóttir Ólafur Þorkell Jóhannesson
Andrea Eðvaldsdóttir, Katrín Rósa Eðvaldsdóttir,
Fannar Eðvaldsson, Eirún Eðvaldsdóttir,
Gísli Freyr Ólafsson, Finnur Ólafsson, Beitir Ólafsson
og langömmubörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
BENTA MARGRÉT BRIEM,
sem lést á Hrafnistu í Reykjavík 17. janúar,
verður jarðsungin frá Neskirkju
fimmtudaginn 13. febrúar klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlegast
afþakkaðir
en þeim sem vildu minnast hennar er bent á Rauða krossinn og
líknarfélög.
Ólafur Jón Briem Sóley Enid Jóhannsdóttir
Garðar Briem Elín Magnúsdóttir
Gunnlaugur Briem Hanna B. Marteinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÖRNÓLFUR HALL
arkitekt,
Lynghvammi 6, Hafnarfirði,
lést fimmtudaginn 30. janúar.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 14. febrúar
klukkan 13.
Ásthildur Gígja Kjartansdóttir
Helgi Friðjónsson Sif Ægisdóttir
Ragnar Darri Hall Svandís B. Harðardóttir
og afabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR HAGALÍN JENSSON,
Haugesund, Noregi,
lést á heimili sínu 21. október 2019.
Útförin fer fram í Fossvogskirkju
föstudaginn 7. febrúar klukkan 13.
Fyrir hönd aðstandenda,
Angelika Hulda Scheel
Móðir mín, tengdamóðir okkar, amma,
langamma og systir,
GÍSLIANA MARÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Ytra-Vatni, Skagafirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á
Sauðárkróki 3. febrúar.
Jarðsett verður á Reykjum laugardaginn
8. febrúar klukkan 14.
Hrafnhildur Baldursdóttir Sigurður Baldursson
Magnús Svavarsson
Kristín Elfa Magnúsdóttir Sigurpáll Aðalsteinsson
Unnur Rún Einar Ísfjörð
Brynja Dögg
Magnús Guðmundsson