Fjölrit RALA - 20.11.1992, Blaðsíða 33

-29-
Einkennistegund gróðursins í tilraunalandinu var gamburmosi (Racomitrium
lanuginosum) sem þakti að meðaltali um 30% yfirborðs í öllum hólfum nema þungbeitta
hólfinu. Aðalvaxtarstaður gamburmosans var efri hluti þúfna þar sem hann myndaði
allstórar, samfelldar breiður á kollum þeirra og öxlum. Önnur mosategund sem var
alláberandi í gróðrinum var Drepanocladus uncinatus en hann fannst í öllum reitum eins
og gamburmosinn og náði 10% þekju í flestum hólfum (8. tafla). D. uncinatus óx í neðri
hluta þúfna og í lægðum á milli þeirra. Grámosi (Racomitrium ericoides) náði nokkurri
þekju, einkum í reitum í suðausturhluta tilraunalandsins þar sem jarðvegur grynnri og
meláhrif meiri (L, FL og FÞ) (8. tafla). Grámosinn fannst aðallega í lægðum og neðri
hluta þúfna. Mosinn Dicranum fuscescens var víða nokkuð áberandi, einkum innundir
fjalldrapa í þúfum, en þekja þessarar mosategundar var ekki ákvörðuð á vettvangi.
Meðalþekja fléttna í hólfum var á bilinu 11-20% (8. tafla). Mest kvað að fjallagrösum
(Cetraria islandica) sem mynduðu smábrúska í þúfum. í lægðum bar hins vegar meira á
mundagrösum (Cetraria deliseí) en þekja þeirra var ekki ákvörðuð. Nokkuð var um
hreindýramosa ( Cladina arbuscula) á þúfunum og tegundina Ochrolechia frigida, sem
myndaði litla hrúðurflekki á dauðum mosa, sinu og kvisti í þúfum.
Af háplöntum gáfu runnar gróðurfarinu sterkastan svip en þekja þeirra í hólfum var
að meðaltali á bilinu 10-25%. Þekja runnanna var minnst í Þ en mest í FL hólfi (8. tafla).
Tvær tegundir skáru sig úr hvað þekju varðar en það voru fjalldrapi (Betula nana) og
krækilyng (Empetrum hermafroditum) sem báðar voru með 5-10% þekju í flestum
hólfum. Mun meira bar á fjalldrapanum sem myndaði allstóra brúska á og utan í þúfum.
Krækilyngið óx hins vegar dreifðar og setti fremur lítinn svip á landið. Var það einkum
að finna í miðhluta þúfna ofan lægða, gjaman í rofum. Af víðitegundum var mest um
grasvíði (Salix herbacea) sem óx einkum í grónum lægðarbotnum og neðri hluta þúfna.
Nokkuð var einnig um grávíði (Salix callicarpaea) einkum í reitum í suðausturhluta
tilraunlandsins þar sem land var opnara en í norðvesturhlutanum. Grávíðirinn var mest í
rofum í þúfum.
Heildarþekja tvíkímblaða jurta var svipuð í öllum hólfum en hún var á bilinu 10-14%
(8. tafla). Fáar tegundir í þessum plöntuhópi náðu þeirri þekju að þær settu svip á
gróðurfar, en engin þeirra var með yfir 5% meðalþekju í hólfi. Mest var um brjóstagras
(Thalictrum alpinum) og lambagras (Silene acaulis) en einnig náðu komsúra (Bistorta
vivipara) og geldingahnappur (Armeria maritima) nokkurri þekju. Lambagras og
geldingahnappur vora einkum ofan á þúfunum og utan í þeim, en komsúra og brjóstagras
vora bæði á þúfum og niðri í lægðum þar sem þær vom í heldur meiri mæli.
Grasleitur gróður (grös og hálfgrös) var ekki mjög áberandi í gróðurfari í
tilraunalandinu. Samanlögð meðalþekja tegunda af þessum hópum var á bilinu 6-12%
(8. tafla). Minnst var þekjan í FL en mest í Þ hólfi. Af 25 grasleitum tegundum sem
skráðar vom í tilraunalandinu var aðeins stinnastör (Carex bigelowii) sem náði nokkurri