Skessuhorn - 26.02.2020, Blaðsíða 18

MIÐVIKUDAGUR 26. FEBRúAR 202018
Guðný Vilhjálmsdóttir frá Helga-
vatni í Þverárhlíð er mikil ævin-
týrakona og þrátt fyrri ungan ald-
ur hefur hún eflaust séð og upplifað
meira af heiminum en flestir. Hún
hefur síðastu ár ferðast og skoðað
heiminn og komið til að minnsta
kosti 56 landa. Auk ferðalaga hef-
ur jóga verið mikilvægur hluti af lífi
hennar síðustu ár en hún kynntist
jóga þegar hún flutti til Reykjavík-
ur árið 2012. Í október á síðasta ári
fór hún ásamt vinkonu sinni, Þor-
gerði Ólafsdóttur frá Sámsstöðum í
Hvítársíðu, til Nepal í einn mánuð
að læra að verða jógakennari. Þeg-
ar heim var komið ákváðu Guðný
og vinkona hennar, Katrín Einars-
dóttir, sem einnig er jógakennari,
að bjóða upp á jógahelgar, sem þær
kalla „Me time Iceland“ í Veiði-
húsinu við Þverá. Þær fengu Þor-
gerði með sér en þær kynntust allar
í veiðihúsinu fyrir nokkrum árum.
Ró og næði
Fyrsta jógahelgin í veiðihúsinu var í
nóvember og segir Guðný þá helgi
hafa heppnast betur en þær þorðu
að vona. Þær voru einnig með jóga-
helgi í febrúar og verður sú þriðja
helgina 27.-29. mars en það er síð-
asta jógahelgin í vetur. Jógahelg-
arnar snúast fyrst og fremst um að
komast út í sveit í ró og næði að
njóta samveru, stunda jóga, hug-
leiða og njóta náttúrunnar. „Við
vissum ekkert hverju við ættum von
á þegar við ákváðum að fara af stað
með þetta en svo hefur þetta tekist
ótrúlega vel,“ segir Guðný og bæt-
ir við að jógahelgarnar snúist um
bæði líkamlega og andlega heilsu
en innifalið eru hollar vegan mál-
tíðir, aðgengi að gufubaði, heitum
potti og svo býður náttúran upp á
einstaka upplifun. „Það er ekkert
áfengi, tóbak eða kaffi. Við erum
með te og vatn og hollan mat en
Þorgerður er að læra kokkinn og
gerir alveg ótrúlega góðan mat,“
segir Guðný. Þá eru gestir hvattir
til að geyma símana inni í herbergj-
um og nota þá ekki í sameiginlegu
rými. „Þetta snýst líka um að af-
tengjast en við erum öll svo mikið í
símanum og því fylgir mikið áreiti.
Þess vegna hvetjum við alla til að
leggja símana frá sér þessa helgi og
ef það er eitthvað mikilvægt getur
fólk farið inn í herbergi til að kíkja
í símann.“
Allir geta stundað jóga
Aðspurð segir Guðný að jógahelg-
arnar séu fyrir alla. „Við ætluðum
fyrst að hafa þetta bara fyrir kon-
ur en erum að hugsa um að hafa
þetta opið fyrir karla líka svo já, það
geta allir skráð sig,“ svarar Guðný
og bætir við að jóga sé fyrir alla
óháð líkamlegu ástandi. „Það halda
margir að þeir þurfi að vera liðug-
ir og ná öllum stöðum til að geta
byrjað en það er alls ekki svoleiðis.
Þú þarft ekki að ná í tærnar á þér til
að geta byrjað í jóga. Það hafa allir
verið byrjendur. Það er líka mikil-
vægt að fólk viti að við erum ekki að
neyða neinn til að gera neitt. Það
er ákveðin dagskrá þessar helgar
en fólk ræður alveg hvað það tekur
mikinn þátt. Það þarf ekki að koma
í jóga, það má alveg slaka á frekar,
fara í pottinn, í göngutúr eða eitt-
hvað annað og engin spyr neitt út
í það. Þetta snýst um að fólki líði
vel,“ segir Guðný.
Hætti að borða
kjöt í Kína
Guðný hætti að borða kjöt fyrir
þremur árum þegar hún bjó í Kína
í eitt ár. Hún segir löngunina í kjöt
hafa farið þegar hún sá kjöt hanga
innan um flugur í gluggum kjöt-
verslana. Þegar hún kom svo aft-
ur til Íslands langaði hana ekki að
byrja aftur að borða kjöt en þó seg-
ist hún borða aðrar dýraafurðir. En
hvernig er að vera alin upp á kúabúi
og borða ekki kjöt? „Það þykir
þetta mörgum skrýtið en foreldr-
ar mínir eru rosalega opnir með
allt svona og þau bera virðingu fyr-
ir þessu. Þetta kom held ég ekki á
óvart því ég var aldrei hrifin af kjöti
sem barn,“ segir Guðný. Spurð
hvernig það hafi komið til að hún
fór til Kína í eitt ár segist Guðný
hafa hitt fólk með fyrirtæki í Kína,
þegar hún vann í veiðihúsinu. Þau
buðu henni út að vinna hjá sér og
þremur vikum síðar var hún komin
til Kína. Hún prófaði bæði að búa í
Hong Kong og Shanghai og segir
það hafa verið einstaka lífsreynslu.
„Hong Kong er ótrúlega vestræn
borg og það var rosalega gott að
búa þar og ég er alveg til í að fara
þangað aftur. En það var erfiðara að
búa í Shanghai því ég bjó í hverfi
þar sem engin enska var töluð og
allt miklu ólíkara því sem ég er vön
á Íslandi. Það var því meiri áskorun
en Hong Kong. Þegar maður fór út
að borða vonaði maður bara að það
væru myndir á matseðlunum svo
maður hefði aðeins hugmynd um
hvað maður væri að panta,“ segir
Guðný og hlær.
Kínverjar vinalegir
Í Kína lærði hún kínversku í há-
skóla í Shanghai þar sem hún lærði
að bjarga sér á tungumálinu en í
dag segist hún lítið geta annað en
kannski að panta sér bjór á kín-
versku. Aðspurð líkaði henni vel
við Kínverja og segir þá upp til
hópa vinalega. „Það var samt erfitt
að kynnast þeim. Samskiptin voru
alltaf frekar yfirborðskennd en það
gæti verið því ég var öðruvísi en
þau,“ segir hún og bætir við að í
Kína hafi hún alltaf upplifað mikið
öryggi. „Ég upplifði mig öruggari
þar en í mörgum borgum í Evrópu
og mér þótti ekkert mál að fara ein
út á kvöldin,“ segir hún.
Ferðast fyrir
tíma snjallsíma
Guðný hefur síðustu ár unnið á
sumrin í veiðihúsinu við Þverá eða
hjá Sigurgörðum við hellulögn og
á veturnar hefur hún ferðast um
heiminn. Guðný fór í fyrsta bak-
pokaferðalagið árið 2010 með
systur sinni til Evrópu en árið
2012 fór hún svo með vinkonu
sinni í fimm mánuði til Suður
-Ameríku. „Það var áður en snjall-
símarnir komu og þá vorum við
bara tvær á ferðinni og í litlu sam-
bandi við fjölskyldur okkar. Ég var
með síma en hann skemmdist og
maður pældi ekkert í því. Þá var
ekkert Google maps eða neitt svo-
leiðis heldur þurfti maður bara að
reyna að lesa í gamaldags kort,“
segir Guðný og hlær. Til að hafa
samband við fjölskylduna þurfti
hún að finna netkaffihús og borga
þar aðgang að tölvu til að kom-
ast á skype. „Það er gaman að hafa
upplifað að ferðast svona en mikið
er ég fegin að þetta hafi breyst og
nú er maður bara með allt í sím-
anum.“ Næsta bakpokaferðalag
fór hún í ein þegar hún ferðaðist
um Asíu árið 2016. Aðspurð seg-
ist hún ekkert óttast það að ferðast
ein. „Maður fer kannski einn af
stað en svo kynnist maður fullt
af fólki sem maður getur ferðast
með,“ segir hún.
Saga úr hengirúmi
í Afríku
Það er óhætt að segja að Guðný láti
ekki gott ævintýri framhjá sér fara
en í lok sumarsins 2017 var hún að
vinna hjá Sigurgörðum í Borgar-
firði og hitti þá Katrínu vinkonu
sína. Katrín var þá á leið til Afríku
og spyr Guðnýju hvort hún vilji ekki
koma með sér? Þremur vikum síðar
hittust þær vinkonurnar í Tansaníu
og ferðuðust saman til Malaví og
svo til Sambíu þar sem vinkonurnar
lentu í mjög sérstökum aðstæðum
eina nóttina. „Við vorum þarna í
bakpokaferð og því að ferðast frek-
ar ódýrt. Við vorum með hengirúm
sem við fengum að hengja upp á
gististöðum í staðinn fyrir að borga
fyrir tjald eða herbergi. Þegar við
vorum nýkomnar til Sambíu fórum
við á hótel lengst inni í þjóðgarði
í skóginum við ánna. Þar fengum
við leyfi til að setja upp hengirúm-
in okkar, sem við gerðum og fórum
að sofa. Ég vakna svo um nóttina og
ætla að fara að pissa en ég heyri að
einhver er fyrir utan. Ég gerði ráð
fyrir að þetta væri öryggisvörður en
þeir eru alltaf á ferðinni. Ég ákvað
að bíða þar til hann væri farinn en
svo virtist hann ekkert ætla að fara.
Ég lít þá í áttina að honum og sé að
þarna bara við hliðina á mér er ekki
Býður upp á jógahelgar í Borgarfirði
og safaríferðir í Sambíu
Rætt við Borgfirðinginn Guðnýju Vilhjálmsdóttur um jóga og ferðalög um heiminn
Guðný og Alvin í þjóðgarðinum við Viktoríufossa, sem eru stærstu fossar í Afríku
og eru við landamæri Sambíu og Simbabve. Það má sjá nashyrninga í bakgrunni.
Guðný og Katrín í Devils pool við Viktoríufossa.
Veiðihúsið við Þverá.
Útsýnið úr sánabaðinu í veiðihúsinu.
Notaleg stemning í veiðihúsinu við Þverá. Ljósm. úr safni.