Morgunblaðið - 30.06.2020, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. JÚNÍ 2020
Það var slæmt
að fá þá frétt að
okkar kæri skóla-
bróðir hefði tapað
þeirri baráttu sem hann háði
við illvígan sjúkdóm frá því
skömmu fyrir jól. Kynni okkar
hófust þegar leiðir lágu saman
á Hvanneyri.
Það var vaskur hópur pilta
og stúlkna sem settist á skóla-
bekk í bændadeild á Hvanneyri
haustið 1974. Nemendur komu
úr flestum landsfjórðungum og
var áhugavert að kynnast sam-
nemendum. Þó flestir ættu
uppruna úr sveit þá voru samt
Finnbogi Sævar
Kristjánsson
✝ Finnbogi Sæv-ar Kristjánsson
fæddist 21. júní
1956. Hann lést 14.
júní 2020.
Útför Finnboga
fór fram 22. júní
2020.
ótrúlega ólíkar að-
stæður og búhættir
milli landsfjórð-
unga og milli búa.
Einnig var mál-
notkun, orð og
orðatiltæki yfir
verk og verklag
frábrugðið milli
landsfjórðunga
sem oftar en ekki
kom af stað heitum
umræðum. Eins
sakleysislegt orð eins og „hey“
gat komið af stað miklu karpi
og allir höfðu rétt fyrir sér,
þ.e.a.s. hver landshluti hafði
sitt orð yfir hey sem búið var
að sæta upp eða kasta upp úti á
túni sem voru lanir, sátur, galt-
ar og fúlgur og skipti hæð og
lögun miklu um hvaða nafni
heyið (sátan) tilheyrði. Ekki
var minni ágreiningur um það
hvort væri réttara að ær væru í
fjárhúskró og ætu úr garða eða
eins og Vestfirðingar sögðu
ærnar eru í garða, éta úr jötu
og eru stíaðar af, þar gaf okkar
ágæti skólabróðir ekki tommu
eftir í sinni sannfæringu enda
vitnaði hann þá í Biblíuna að
Jesú hefði fæðst í fjárhúsi og
verið lagður í jötu og skýrara
gat það nú ekki orðið.
Nú er eins og með margt
annað í íslenskri tungu færri
orð notuð yfir sama hlutinn.
Okkur samnemendum Finn-
boga duldist ekki að þar fór
góður og grandvar maður og
afburðanemandi. Hann hafði
mikinn og góðan grunn í und-
irstöðuatvinnugreinum landsins
þar sem hann óx upp við hefð-
bundinn búskap og útræði á
Breiðafirði. Það var gaman fyr-
ir okkur landkrabbana að fræð-
ast af honum um sjósókn og
grásleppuveiðar.
Það var nokkuð ljóst að hann
stefndi beint í búskap heima á
Breiðalæk eftir skólalok á
Hvanneyri þar sem þau Ólöf
bjuggu fyrst með foreldrum
hans og nú í nokkur ár með
Kristjáni syni sínum og fjöl-
skyldu. Alla tíð var sjósókn
stór þáttur í hans búskap og
eftir að Kristján og Elín komu
inn í búskapinn þá var útgerðin
og það sem að henni sneri hans
aðalatvinna, hann gerði út frá
Patreksfirði ásamt Páli syni
sínum.
Við hjón áttum því láni að
fagna að Kristján sonur þeirra
Ólafar kom til okkar í verknám
frá Hvanneyri 2011 og þá
skerptist enn á þeirri góðu vin-
áttu sem hófst 1974. Fyrir
fimm árum hittust gamlir
Hvanneyringar í Borgarfirði og
gerðu sér glaðan dag í tilefni 40
ára útskriftar.
Nú í apríl stóð til að blása til
endurfunda en Covid kom í veg
fyrir það. Eins sárt og það er
að sjá á bak góðum félaga þá
gladdi það okkur mjög að fá
fréttir af því að Finnbogi hefði
komist heim í Breiðalæk og átt
nokkuð góðan tíma þar með
fjölskyldu og vinum. Við hjón
þökkum Finnboga góð kynni og
vináttu. Fjölskyldu Finnboga
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur. Megi Guð og góðar
vættir styrkja ykkur við fráfall
Finnboga.
Ágústína og Halldór,
Hjartarstöðum.
Nú hefur Sigríð-
ur Einarsdóttir
kvatt okkur orðin
100 ára. Það eru
orðin mörg ár síð-
an ég sá hana fyrst, þá bjó hún
ásamt foreldrum og bróður á
Skarði sem var prestsetur sem
var þá nýlegt, en þau bjuggu í
gamla bænum sem var bursta-
bær með torfþaki. Þetta var
allt svo hlýlegt og notalegt hjá
þeim. Sigga var svo dugleg í
öllu, hvort sem það var úti eða
inni.
Ég var bara 7 ára þegar ég
kom fyrst til þeirra og var þar í
þrjú sumur, svo voru systur
mínar Fríða og Rúna seinna
hjá þeim. Það voru alltaf vissar
reglur og allir höfðu sitt hlut-
verk. En þarna var vinátta í
heiðri höfð og góðir siðir, sem
hafa haft góð áhrif á mann
gegnum lífið. Það komu mörg
börn á sumrin sem stoppuðu
mislengi og hugsaði Sigga vel
Sigríður
Einarsdóttir
✝ Sigríður Ein-arsdóttir fædd-
ist 10. apríl 1920.
Hún lést 7. júní
2020.
Útförin fór fram
19. júní 2020.
um þau. Svo liðu
árin og öll mín
börn hafa verið í
sveit hjá þessari
góðu fjölskyldu í
Lækjarbrekku.
Pabbi minn Ísak
Kjartan Vilhjálms-
son hafði verið í
sveit hjá foreldrum
Siggu og Sessilía
móðir hennar var
honum svo góð.
Hann vissi því að það væri gott
fyrir okkur að vera hjá þessu
góða fólki. Sigga og Sveinn
bróðir hennar fluttu á Selfoss
þegar þau hættu búskap og það
var alltaf svo notalegt að koma
til þeirra.
Ég þakka vináttu gegnum
árin og guð blessi minningu
þína elsku Sigga.
Björg Ísaksdóttir
og börn.
Sigríður Einarsdóttir, fóstra
mín og vinkona, var borin til
grafar frá Stóra-Núpskirkju 19.
júní 2020.
Hér minnist ég Siggu minnar
sem ég tengdist sterkum bönd-
um í rúm sextíu ár en eftirfar-
andi minningabrot úr æsku gef-
ur hugmynd um hvernig þau
tengsl mynduðust.
Ókunnugir hafa oft furðað
sig á nánum tengslum mínum
við Siggu en við erum lítið sem
ekkert skyldar. Ætli það hafi
ekki verið fyrsta sumarið mitt í
Lækjarbrekku. Ég var mikil
mömmustelpa, fékk fljótlega
heimþrá og vildi fara heim og
hélt ég gæti með þrjósku og
látum fengið Siggu til þess að
skila mér til mömmu eins og
dagmamman hafði gert haustið
áður.
Ég lét öllum illum látum og
hljóp út á veg og ætlaði að
ganga í bæinn en var komin á
móts við Markhvamm þegar
Sigga náði mér og talaði mig
rólega til. Hjá henni var ekki í
boði að gefast upp fyrir stelp-
unni sem hélt að hún gæti
stjórnað heiminum með þrjósk-
unni. Það skrýtna var að með
því að gefast ekki upp á mér og
hafna mér ekki eins og dag-
mamman hafði gert, varð Sigga
mín.
Svo var Sigga svo góð við
mig. Á háttatímum klappað hún
mér blíðlega og spurði hvort
hún mætti eiga litla putta en
ekki leið á löngu þar til hún átti
í mér hvert bein.
Hún kenndi mér líka svo
margt, hjá henni fitjaði ég upp
mínar fyrstu lykkjur í prjóna-
skap og með hennar hjálp byrj-
aði ég að stauta mig fram úr
Gagni og gamni. Síðast en ekki
síst sýndi hún mér hvernig
vanda skyldi til allra verka.
Eitt vorið sungum við saman í
björtu eldhúsinu í Lækjar-
brekku:
Vorið góða, grænt og hlýtt,
græðir fjör um dalinn,
allt er nú sem orðið nýtt,
ærnar, kýr og smalinn.
Á meðan ég bjó í Kanada
fannst mér alltaf vanta vídd í
tilveruna og þráði að geta
skroppið í Lækjarbrekku til
Siggu minnar. Svo flutti ég
heim til Íslands og þá voru
systkinin Sigga og Svenni
heimsótt, fyrst um sinn í Lækj-
arbrekku og síðan á Selfoss og
var mér og mínum alltaf tekið
með fögnuði.
Eftir fráfall Svenna bróður
Siggu árið 2007 urðu heimsókn-
irnar tíðari og dvölin lengri hjá
Siggu á Hörðuvöllum. Hjá
henni fann ég fyrir jarðbund-
inni festu og ró, hún sýndi mér
að þrátt fyrir mótlæti er hægt
að njóta einfaldleika lífsins:
rifja upp gamla daga, hlusta á
Rás 1, fara í bíltúr upp í Hrepp
og njóta útsýnisins til sunn-
lensku fjallanna.
Lífshlaup Siggu í hundrað ár
sýnir hvað seigla er mikilvægur
eiginleiki og að hamingjan er í
raun samsafn ánægjustunda
með góðu fólki.
Nú er Sigga mín fallin frá en
minningin um hana lifir áfram í
hjarta mínu.
Helga Óla.
3. júní sl. lést
vinur minn Sigurð-
ur Einar Reynis-
son Lyngdal eftir
erfiða ævidaga síðustu ár.
„Æ, þetta bölvaða vesen að
hafa fæðst,“ er haft eftir E.M.
Cioran en þetta gætu einmitt
verið orð höfð eftir vini mínum
Sigurði Lyngdal. Hann var
beinskeyttur og kom ávallt
beint að efninu og hafði skarpa
kímnigáfu svo ekki meira sé
sagt. Mannkostum mörgum var
hann gæddur og ætla ég ekki
að tíunda það hér. Þó vil ég
nefna einn þátt í hans persónu-
Sigurður E.R.
Lyngdal
✝ Sigurður E.R.Lyngdal fædd-
ist 15. ágúst 1948.
Hann lést 3. júní
2020.
Útför Sigurðar
fór fram 12. júní
2020.
leika sem ég mat
mikils og öfundaði
hann af, sem var
hve vel hann varð-
veitti barnið í sér.
Það væri hægt að
segja að hans innra
líf hafi verið teikni-
myndasería sem
breyttist sam-
kvæmt tímans rás.
Þegar við hittumst
eða töluðum saman
í síma, þá spunnum við hverja
teiknimyndasöguna af annarri
og var hann ávallt teiknarinn.
Við brölluðum margt saman en
vorum mjög á öndverðum meiði
hvað stjórnmálaskoðanir varð-
ar, en mig grunar að stjórnmál
og skoðanir þar um hafi verið
meira í nösunum á honum en
hjartanu og jafnvel til að stríða
okkur félögunum sem vorum
með ákveðnar skoðanir á
stjórnmálum.
Siggi var jafnan léttur í lund
og kom mér ávallt til að hlæja
og hætta að væla. Sigga var
ýmislegt til lista lagt og má
nefna að hann orti ljóð sem
sýndu hvað í honum bjó og
hugur hans geymdi.
Sigurður átti með konu sinni,
Magneu Antonsdóttur, þrjú
börn, eftir aldri; Reyni, Krist-
ínu og Anton. Öll efnileg,
myndarleg og gerðarleg. Öll
hafa þau tekið púlsinn á lífinu
og látið úr þeirri öruggu höfn
sem foreldrar þeirra sköpuðu
þeim. Reynir kvikmyndagerð-
armaður, Kristín kennari og
Anton myndlistarmaður. Þau
hafa fengið gott veganesti frá
foreldrum sínum Sigga og
Magneu.
Sigurður hafði mjög ákveðna
mannlega lífssýn sem hann
deildi með samferðamönnum
sínum og fjölskyldu, en ekki
get ég með neinni vissu ákveðið
trúarskoðun sem hann gæti
hugsanlega hafa fylgt því hann
hafði „víkingablóð“ í æðum.
Við Sigurður kynntumst í
Kennaraskólanum á árum áður
og héldu þau vinabönd allar
götur síðan.
Ég er mjög þakklátur fyrir
þá vináttu sem við Siggi spunn-
um saman sem og kynni mín af
Magneu og börnum þeirra sem
öll saman hafa gefið okkur, þ.e.
mér og eiginkonu minni, Mar-
isu Arason, viðbót á lífið.
Við búum, ég og eiginkona
mín, í smábæ er nefnist Cas-
telldefels rétt fyrir sunnan
Barcelona í Katalóníu en við
fluttum hingað alfarið 2008.
Við kveðjum góðan vin sem
Siggi var og viljum láta Magn-
eu og börnin þeirra vita að þau
eiga ávallt hauk í horni þar sem
við, þ.e. undirritaður og Mar-
isa, erum.
Megi minning um Sigga gefa
ykkur, Magnea, Reynir, Kristín
og Anton, veganesti til fram-
tíðar.
Marisa og ég söknum þín
mikið, Siggi minn, en við búum
að mannkostum þínum sem í
minningunni gefa okkur kon-
fektkassa að maula úr. „Hasta
siempre.“
Þetta vil ég hafa að kveðju-
orðum til þín, Siggi, minn kæri
vinur.
Jón Friðrik
Arason.
Mig langar að
minnast með örfá-
um orðum Siggu
vinkonu minnar.
Við kynntumst fyr-
ir ekki svo mörgum árum en á
milli okkar myndaðist einstak-
lega góður vinskapur. Enda var
Sigga svo yndisleg, broshýr, hlý
og góð kona. Yndislegri konu er
vart hægt að finna. Áttum við
margar ljúfar og góðar stundir
saman. Að sögn dætra hennar
Sigríður K. Thors
✝ Sigríður Thorsfæddist 13. maí
1927. Hún lést 13.
maí 2020.
Útför Sigríðar
fór fram 28. maí
2020.
kvaddi hún bros-
andi sem ég skil
svo vel því alltaf
var stutt í fallega
brosið. Covid-19
kom í veg fyrir að
ég gæti kvatt hana.
Ég votta dætrum
hennar og fjöl-
skyldum þeirra
mína innilegustu
samúð. Hitti þig,
Sigga mín, þegar
minn tími kemur.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir.)
Gréta Sigfúsdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN HJÖRLEIFSSON
athafnamaður,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju,
miðvikudaginn 1. júlí klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir
en þeim sem vildu minnast hans er bent á Hollvinasjóð
hjúkrunarheimilisins Hjallatúns, Vík í Mýrdal, kt. 430206-1410,
bnr. 0317-13-300530.
Eva María Jónsdóttir Sigurpáll Scheving
Ragna Sara Jónsdóttir Stefán Sigurðsson
Hjörleifur Jónsson Hildur Pétursdóttir
Sigrún Ágústsdóttir
og barnabörn
Elsku besta mamma okkar, tengdamamma,
amma og langamma,
SIGRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Þórisdal í Lóni,
Kópavogsbraut 1a,
lést sunnudaginn 14. júní.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn
3. júlí klukkan 13.
Guðmundur Knútsson
Signý Knútsdóttir Hannes Ingi Jónsson
Kristín Knútsdóttir Guðmundur Atlason
Hildur, Atli, Sigrún, Sævar Knútur, Egill Jón,
Björgvin Bergur, Guðmundur Hrafn, Sunna Kristín,
Björn Kári, Ylfa Hólm, Hilmar Örn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR HILMAR GUÐJÓNSSON
húsasmíðameistari,
Bárugerði, Sandgerði,
sem lést á sjúkrahúsi á Torrevieja á Spáni
þriðjudaginn 26. maí, verður jarðsunginn
frá Sandgerðiskirkju (Safnaðarheimilið) mánudaginn 6. júlí
klukkan 13. Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Minningarsjóð Örvars Arnarsonar,
banki 526-14-403800, kt. 660614-0360.
Sæunn Guðmundsdóttir
Guðjón Ingi
Gunnhildur Ása Geir Sigurðsson
Sævar Erla Sigurjónsdóttir
Sigurður Jóna Pálsdóttir
afabörn og langafabörn
Okkar elskulegi
SIGÞÓR REYNIR STEINGRÍMSSON
fv. bifreiðaeftirlitsmaður
og leigubílstjóri,
áður að Þverbrekku 2, Kópavogi,
lést þriðjudaginn 23. júní á
hjúkrunarheimilinu Skógarbæ.
Útför fer fram frá Seljakirkju mánudaginn 6. júlí klukkan 11.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Skógarbæjar fyrir góða
umönnun og hlýju í hans garð.
Fyrir hönd aðstandenda,
Nína V. Magnúsdóttir Tómas Bergsson
Sigurgeir Steingrímsson Svanlaug Sigurðardóttir
Hólmsteinn Steingrímsson
Haukur Steingrímsson