Morgunblaðið - 07.07.2020, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚLÍ 2020
Mamma og pabbi
voru heppin að ná
hvort í annað. Það
segir a.m.k. hann
pabbi minn. Þegar við vorum að
spjalla saman einn daginn eftir
andlátið var það honum ofarlega í
huga hvað hann var heppinn að fá
að lifa lífinu með henni. „Ég var
svo heppinn að ná í hana,“ sagði
hann við mig. Hann var svo þakk-
látur og lét mig vita að það væru
sko ekki margir eins heppnir og
hann að hafa fengið að vera með
konunni sinni svona lengi, í heil
72 ár. Og það er satt, hún var sko
konan hans og hann var maður-
inn hennar.
Samheldnara par hef ég aldrei
Herborg
Vernharðsdóttir
✝ Herborg Vern-harðsdóttir
fæddist 29. janúar
1932. Hún lést 1.
júní 2020.
Útför Herborgar
var gerð 19. júní
2020.
hitt. Þau voru eins
og vippa; þau vógu
hvort annað upp. Og
þau voru líka svo
skotin hvort í öðru.
Fram á síðasta dag
þeirra saman kysst-
ust þau eins og ung-
lingar og maður sá
svo vel ástina og
virðinguna í augum
þeirra beggja. Þetta
hljómar kannski
væmið en þetta var aldrei væmið
hjá þeim, þetta var bara svo eðli-
legur hlutur í þeirra samskiptum.
Ég hef aldrei heyrt foreldra mína
rífast, þau kýttu og þrösuðu
stundum en það var alltaf stutt í
grínið og glensið á sama tíma.
Ég kveð þig mamma mín með
sorg í hjarta en ég reyni að vera
sátt þín vegna því nú ertu laus úr
þessum viðjum sem þú varst í.
Ég veit hvert þú ert komin og
ég kem til þín í víkina fögru á
morgun!
Lilja.
Það er ekki auð-
velt fyrir okkur
bræður að setjast
niður á kaffistof-
unni í Vökvakerfi og
skrifa minningarorð um Jón
mág/svila okkar, samt er þetta
besti staðurinn til þess þar sem
kaffipásurnar hér hafa alltaf ver-
ið í nýttar í að spá og spekúlera í
hinu og þessu með Jóni. Þvílíkur
höfðingi og snillingur sem fallinn
er frá allt of snemma.
Það tók svolítinn tíma að
kynnast Jóni en þegar það var
komið áttaði maður sig á hvurs-
lags öðlingur var þarna á ferð.
Jón var með eindæmum úr-
ræðagóður og það var alveg
sama hvað maður var að brasa,
alltaf gat maður leitað til Jóns.
Hann hafði alltaf lausnir á öllum
málum og þá sérstaklega þeim
sem tengdust vélum og tækjum,
þau voru hans ær og kýr. Hann
þurfti stundum að hugsa málið
en síðan var eins gott að vera
tilbúinn að hlaupa þegar hann
hringdi og spurði: „Jæja, hvenær
eigum við að fara í þetta?“ því þá
var hann oftar en ekki mættur á
svæðið á undan og jafnvel búinn
að græja hlutina þegar maður
mætti. Hann var aldrei til í að
sleppa góðu veseni.
Við systkinin tókum upp á því
að byggja okkur sumarhús í
Grunnavík í Jökulfjörðum og þar
var Jón á heimavelli. Vinnuferðir
okkar bræðra þangað með Jóni
voru ótalmargar og allar yndis-
legar þótt upp kæmu endalaus
vandamál. Jón vaknaði alltaf
fyrstur, hellti upp á kaffi og plan-
aði daginn. Hann hafði endalausa
þolinmæði og einstakan hæfi-
leika til að sjá lausnir á þeim
vandamálum sem fyrir lágu,
hvort sem þau snerust um þau
örfáu skipti sem ekki var sléttur
sjór þegar siglt var yfir djúpið
„aaa þetta er ekkert mál, við
festum bara dótið betur í bátinn“
– við komum þá oftar en ekki
blautir og hraktir í Grunnavík en
yfir fórum við með allt með okk-
ur – eða hvernig best væri að
hátta brúarsmíði yfir ána.
Við höfum brallað ýmislegt
með Jóni í gegnum árin og hon-
um fannst ekki leiðinlegt að geta
boðið okkur með sér á sviða- og
kótelettukvöldin hjá Oddfellow.
Jón A.K. Lyngmo
✝ Jón A.K.Lyngmo fædd-
ist 21. ágúst 1958.
Hann lést 18. maí
2020.
Útför Jóns fór
fram 2. júlí 2020.
Jón var okkur
eins og bróðir, al-
gjörlega á sömu línu
og við. Alltaf að
detta alls konar vit-
leysa í hug, kaupa
vélar, gröfur og já
bara hitt og þetta,
það er alltaf gott að
hafa eitthvað að
gera. Enda átti Jón
bókstaflega allt, vél-
ar, tæki, verkfæri
hreinlega hvað sem er. Stundum
ekki alveg nýjasta dótið en það
virkaði.
Þín verður sárt saknað í næsta
braski hjá okkur sem á eflaust
eftir að taka töluvert lengri tíma
nú þegar þín nýtur ekki við.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Gísli og Hrabba,
Einar og Rósa,
Guðbjörn og Unnur,
Ragnar og Gróa.
Að kveldi 18. júní síðastliðinn
barst okkur sú harmafregn að
hann Jón Lyngmó væri fallinn
frá.
Tekinn frá fjölskyldunni allt of
snemma. Maður á besta aldri,
sonur, eiginmaður, faðir, bróðir,
vinur, mágur, svili, skáfrændi.
Minningar streyma um huga
okkar og er af mörgu að taka við
minnumst hann með hlýju í
hjarta og þakklæti fyrir að hafa
kynnst slíkum öðlingi.
Jón var einstaklega rólegur og
greiðvikinn maður. Hann var
fylginn sér ákveðinn og raunsær.
Jón var mjög lausnamiðaður og
skipti ekki máli hvers eðlis málið
var stórt eða smátt hann vann
alltaf út frá því að klára verkið
eða finna lausn á þeim. Að segja
„þetta er ekki hægt“ var ekki til í
hans orðabók.
Jón gat sjaldan beðið um
greiða hann gerði bara hlutina
sjálfur en var alltaf manna fyrst-
ur til að leggja hönd á plóginn
fyrir aðra, en þegar honum var
rétt hjálparhönd skein þakklætið
frá honum og fengum við það
margfalt borgað til baka.
Við fjölskyldan fengum aldeil-
is að kynnast þeirri hjálpsemi
Jóns og Sigrúnar. Okkar börn
sóttu að vera þar hjá þeim hjón-
um í pössun þegar þau voru ung.
Hann kom og hjálpaði við und-
irbúning fermingarbarna okkar
og eins var hann mættur þegar
við stóðum í flutningum og þá
skipti ekki máli hvort hann þreif,
pakkaði, eða bar út dót, hann
gerði það sem gera þurfti. Hann
kom þegar svilkona hans var í
neyð því vatnslaust var í sveit-
inni, þá var minn maður mættur
til að finna hvað var að, þannig
var hann ávallt til staðar.
Við fjölskyldan nutum góðs af
að fá að ferðast mikið með Jóni
og Sigrúnu. Ófáar ferðir í
Grunnavík og Flæðareyri heim-
sótt með þeim á fjögurra ára
fresti. Helgarferðirnar austur á
Apavatn svo ekki sé talað um
þegar Jón og Sigrún komu með
okkur að Ingjaldssandi eftir eina
Grunnavíkurferðina, sú ferð er
enn í minnum höfð. Betri ferða-
félaga var ekki hægt að hugsa
sér, ávallt til í allt. Jón passaði
líka alltaf upp á það að börnin
okkar hefðu eitthvað fyrir stafni.
Dósirnar sem hann hélt til haga
fyrir þau á Flæðareyrarhátíðum
svo þau gætu skipt þeim í Kaup-
félaginu og fengið nammi í stað-
inn.
Okkur börnunum er enn í
fersku minni þegar Jón fór með
okkur út á sjó í gúmmíbát til að
við gætum skoðað selina betur.
Eða þegar hann fór með okkur
út á Apavatn að veiða.
Allt vélabrasið fyrir austan og
vestan við að grafa skurði eða
moka yfir skurði, gera við tæki,
hjálpa við smíðar, langur listi yfir
allt sem gert var. Helgarnar fyr-
ir austan, við fjölskyldan að
byggja, þau hjón komin til að
hjálpa hvort heldur við smíðar
eðapössun, lán á húsinu þeirra
eða til að halda okkur félagsskap.
Við fjögur hjónakornin, letihelgi
eða ekki, sameiginlegu kvöld-
verðirnir okkar, morgunkaffið í
neðri bæ og gott spjall. Þau tvö
systkinin með ákveðnar skoðanir
en við Jón ekki sammála.
Slíkt er ómetanlegt og verður
mikill missir af honum Jóni.
Við huggum okkur við að Jón
sé kominn í faðm þeirra sem fóru
á undan.
Þar til við sjáumst seinna.
Hvíl í friði Jón.
Elsku Sigrún okkar, Inga
Dóra, Ólína. Okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Ragnar, Gróa, Ríkarður,
Bjarki og Sæunn.
Elsku Jón okkar.
Mikið er erfitt og sárt að
kveðja á þennan hátt. Jón var
kletturinn í fjölskyldunni sem
allir gátu leitað til og stólað á.
Hann var rólegur á sinn hátt en
einstaklega góður og traustur,
samband hans og Sigrúnar var
til marks um samheldið hjóna-
band en það sama er hægt að
segja um fjölskylduna í heild
sinni, nánari fjölskyldu er erfitt
að finna.
Við Jónína Karen erum ein-
staklega heppnar að hafa hann
og Sigrúnu í okkar lífi og fyrir
það er ég óendanlega þakklát.
Mig langar að þakka fyrir þá
góðmennsku og hlýju sem þau
hafa sýnt Jónínu Karen frá því
hún fæddist en í hennar augum
eru þau afi Jón og amma Sigrún.
Það mun ætíð vera þannig og við
munum sjá til þess að minningu
Jóns verði haldið á lofti um
ókomin ár.
Að lokum langaði Jónínu að
kveðja afa Jón með nokkrum
orðum: Afi var góður og
skemmtilegur, ég sakna hans.
Elsku Sigrún, Inga Dóra, Ól-
ína, Ingi og börn okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Guð gefi
ykkur styrk á komandi tímum.
Ykkar,
Linda og Jónína Karen.
Það var mikill sorgardagur
þegar við fengum hringingu frá
Sigrúnu þar sem hún sagði okk-
ur að Jón hennar væri látinn.
Jóni kynntumst við þegar þau
Sigrún felldu hugi saman og okk-
ur var það fljótt ljóst að þarna
höfðu sálufélagar hist. Ef nafn
annars þeirra bar á góma fylgdi
hitt á eftir.
Jón var ekki maður margra
orða en það eru mörg orð sem
lýsa honum. Hann var: góður,
traustur, húmoristi, bóngóður,
blíður, kærleiksríkur, natinn,
sterkur og mikið ljúfmenni. Það
skipti ekki máli hvað Jón tók sér
fyrir hendur, hann var einstak-
lega fjölhæfur, leið um dansgólf-
ið eins og atvinnudansari, gerði
við vinnuvélar, stóð í húsbygg-
ingum og margt fleira. Vinir og
fjölskylda skipuðu stóran sess í
lífi hans, einstakur eiginmaður,
faðir og afi.
Þegar við hugsum til Jóns og
Sigrúnar þá flæða í gegnum hug-
ann jákvæðar og skemmtilegar
minningar. Allar samverustund-
irnar, bæði heima og erlendis
gleymast ekki og er Parísarferð-
in ofarlega í huga.
Minning Jóns lifir áfram með
okkur öllum.
Elsku Sigrún, Inga Dóra, Ól-
ína og fjölskyldur innileg samúð.
Ykkar vinir
Herdís (Dísa) og Bragi.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
FRANK NORMAN BENEDIKTSSON
lést á Landspítalanum í Fossvogi
föstudaginn 22. maí. Útförin fer fram frá
Víðistaðakirkju föstudaginn 10. júlí
klukkan 13.
Marie Hovdenak
Siv H. Franksdóttir Þór Daníelsson
Freyr Franksson
Eyþór Á. Franksson Katrin Sande
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför okkar ástkæra eiginmanns,
föður, tengdaföður, afa og langafa,
SKÚLA ANDRÉSSONAR
frá Framnesi,
Borgarfirði eystra.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Dyngju á Egilsstöðum
fyrir góða umönnun.
Kristín Sigurlaug Eyjólfsdóttir
börn og fjölskyldur þeirra
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
HELGA SIGURÐARDÓTTIR
Árkvörn 2a, Reykjavík,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn 2. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
Guttormur P. Einarsson
Einar Guttormsson Guðrún Svava Gunnlaugsd.
Sigurður Egill Guttormsson Þórunn K. Sigfúsdóttir
og barnabörn
Elskulegi faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
KÁRI PÁLSSON ÞORMAR
rafeindavirkjameistari
lést 30. júní á Vífilsstaðaspítala.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
fimmtudaginn 9. júlí klukkan 15.
Jóhannes Þormar Margrét Hilmisdóttir
Páll Þormar Elín Guðmundsdóttir
Sigurveig Þormar Njáll Jóhannsson
Sigfríð Þormar Svanur Stefánsson
Kári Þormar Sveinbjörg Halldórsdóttir
barnabörn og langafabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÁRNI SIGURÐUR GUÐMUNDSSON
frá Neðri-Fitjum V-Hún.,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
þriðjudaginn 23. júní. Útförin hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Guðrún Ástvaldsdóttir
Kristbjörg Helga Árnadóttir Jón S. Snorrason
Elínborg Árnadóttir Theodór H. Sighvatsson
Guðmundur R. Árnason Erla Heiðrún Benediktsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku eiginmaður minn, pabbi,
tengdapabbi, afi, sonur og bróðir,
MAGNÚS HALLUR NORÐDAHL,
Vallarhúsum 21,
Reykjavík,
lést á líknardeildinni í Kópavogi
sunnudaginn 7. júní.
Útför fór fram í kyrrþey þann 18. júní að ósk hins látna.
Jóhanna Á. Zoëga Sigmundsd.
Berglind Anna Zoëga Magnúsd., Tómas Kristjánsson
Magnús Kári Norðdahl
Norma Norðdahl
Hallgrímur Sigurðsson Sigurbjörg Traustadóttir
Berglind Norðdahl
Ragna Margrét Norðdahl Ægir Rafn Ingólfsson
barnabörn
Útför ástkærs föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
JÓSEPS RÓSINKARSSONAR
frá Fjarðarhorni,
fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn
10. júlí klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþökkuð, þeim sem vilja
minnast hans er bent á líknarfélög.
Sveinn Guðmundsson Guðný Jónsdóttir
Sigurður Geirsson
Gísli Jósepsson Þórdís Reynisdóttir
Ingimundur Jósepsson
Kolbeinn Jósepsson Harpa Sveinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn