Morgunblaðið - 04.09.2020, Blaðsíða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. SEPTEMBER 2020
✝ Inga Guð-munda Magn-
úsdóttir fæddist á
Hofteigi, Vestur-
götu 23 á Akranesi
11. desember 1933.
Hún lést á Dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Höfða á Akra-
nesi 26. ágúst 2020.
Inga var dóttir
hjónanna Friðmeyj-
ar Guðmunds-
dóttur, f. 15. feb. 1908, d. 26. júlí
1965, og Magnúsar Gunnlaugs-
sonar f. 25. ágúst 1893, d. 16. jan.
1970. Ári eftir að Inga fæddist
fluttist fjölskyldan að Vest-
urgötu 25 þar sem þau hjónin
Friðmey og Magnús ráku sitt
eigið fyrirtæki, Bifreiðastöð
Magnúsar Gunnlaugssonar, sem
sá um fólksflutninga um Borg-
arfjarðarhérað. Friðmey og
Magnús eignuðust sjö börn og
var Inga næstelst í þeim hópi.
Systkini Ingu eru Gunnlaugur, f.
4. des. 1932, d. 8. apríl 2015,
Anna Ósk, f. 23. mars 1935, d. 15.
júní 1935, Erla Von, f. 23. mars
1935, d. 22. júní 1935, Anna Erla,
f. 22. jan. 1937, Baldur Ármann,
syni, f. 14. september 1933, d. 18
júní 1978: 1) Erling Viðar, f. 29.
nóvember 1951, d. 10. apríl 2018,
bjó lengst af í Noregi, átti tvö
börn. 2) Fríða, f. 30. desember
1952, gift Þórði Þ. Þórðarsyni, f.
27. október 1949, þau búa á
Akranesi og eiga saman þrjú
börn. Börn Reimars og stjúpbörn
Ingu eru tvö: 1) Pétur, f. 9. mars
1951, giftur Heru Sigurðardótt-
ur, f. 27. apríl 1960, þau búa í
Reykjavík og eiga alls sex börn.
2) Gréta, f. 13. mars 1953, býr í
Reykjavík og á tvö börn. Lang-
ömmubörnin eru 35 og langa-
langömmubörnin eru tvö.
Eftir að grunnskólanámi lauk
stundaði Inga vinnu við ýmis
þjónustustörf auk örfárra ára
hjá Pósti og síma á Akranesi en
þó lengst af við fiskvinnslustörf.
Hún vann einnig í mörg sumur
sem ráðskona hjá vinnuflokki
eiginmanns síns Reimars en
hann var símaverkstjóri og vann
við línulagnir víða um land en þó
mest á Vesturlandi og á Vest-
fjörðum.
Hún var einn vetur í Hús-
mæðraskólanum Laugalandi
1957-1958.
Útför Ingu fer fram frá Akra-
neskirkju 4. september 2020
klukkan 13. Athöfninni verður
streymt á www.akraneskirkja.is.
Virkan hlekk á streymið má
nálgast á https://www.mbl.is/
andlat
f. 5. júlí 1944, og
Leifur Helgi, f. 25.
júlí 1947.
Inga giftist hinn
25. maí 1963 eig-
inmanni sínum,
Reimari Snæfells, f.
26. júní 1924, d. 17.
maí 2014. Móðir
hans var Kristensa
Jakobína
Guðmundsdóttir, f.
7. október 1891, d.
15. janúar 1972.
Reimar og Inga eignuðust
fimm börn og bjuggu lengst af á
Vesturgötu 134, Akranesi. 1)
Stúlka er fæddist andvana 1962.
2) Kristinn Jakob, f. 11. desem-
ber 1964, býr á Akureyri og á
fimm börn. 3) Guðrún Kristín, f.
19. nóvember 1965, gift Að-
alsteini Víglundssyni, f. 19. júlí
1965, þau búa í Danmörku og
eiga saman tvo syni. 4) Inga
Snæfells, f. 22. ágúst 1968, býr í
Reykjanesbæ og á tvo syni. 5)
Linda, f. 22. júní 1972, gift Sveini
Ómari Grétarssyni, f. 21. maí
1973, þau búa í Garðabæ og eiga
alls þrjú börn. Fyrir átti Inga tvö
börn með Sigurði Hreini Ólafs-
Elsku mamma, takk fyrir allt
sem þú varst okkur
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðard.)
Takk fyrir allt elsku mamma
Minning þín lifir.
Þín
Fríða og Þórður (Doddi).
Ég stend á stéttinni fyrir fram-
an hurðina og bíð með eftirvænt-
ingu eftir að það komi hreyfing á
útskorna hurðarhúninn sem er
staðsettur rétt fyrir ofan höfuð
mitt. Hvor þeirra mun opna? Það
skiptir ekki öllu því tilhlökkunar-
tilfinningin er svo sterk, og við-
brögðin munu verða þau sömu;
opinn faðmur, bros og hlátur. Við
vorum velkomin – hjartanlega vel-
komin. Þetta er ein besta tilfinn-
ing sem hvert mannsbarn getur
fundið. Að vera tekið opnum örm-
um af áhuga og ást. Svona var
þetta alltaf þegar við komum til
ykkar. Elsku amma, við sem
syrgjum þig munum geyma akk-
úrat þetta í hjarta okkar og von-
andi getum við miðlað því áfram
til barna, barnabarna og allra sem
á vegi okkar verða. Takk fyrir að
gefa svona mikið af þér. Lífsgildi
þín einkenndust af ást og virð-
ingu. Þú varst nærgætin, en á
sama tíma kærleikinn uppmálað-
ur og það geislaði svo skært í
gegnum bros þitt. Ég sakna nær-
veru þinnar. Hún var hlý. Róandi.
Þú varst svo góð. Ég trítla upp
teppaklæddan stigann. Loftið er
hreint og birtan skín inn um
gluggann. Ég stelst til þess að
setjast fyrir framan snyrtiborðið
þitt í svefnherberginu. Ég er hefð-
arfrú í nokkrar mínútur þar til þú
kallar á mig. „Tinna, eigum við að
spila á gítarinn?“ Gítarinn er
falskur. Þú slærð á þráðinn til
Leifa bróður þíns sem með sinni
einstöku snilligáfu hjálpar þér að
stilla gítarinn í gegnum símtólið.
Og svo hefst samsöngurinn: „Ég
lonníetturnar lét á nefið …“ Þetta
endurtókum við aftur og aftur. Þú
hafðir mikla þolinmæði. Eina sem
skipti máli var staður og stund. Þú
signir kross á lítinn kropp eftir
kvöldbaðið. Ég skríð upp í rúmið
ykkar afa, sem er prúðbúið hrein-
um, nýstraujuðum sængurfötum.
Þú varst húsmæðraskólagengin
og heimilið eftir því. Þú lest fyrir
mig sögu, syngur lög úr vísnabók-
inni, á meðan litlu fingurnir mínir
strjúka þér um handlegginn. Húð-
in var mjúk, aðeins komin til ára
sinna. Stundin var notaleg og ég
sofnaði vært. Ég syng oft úr
vísnabókinni fyrir börnin mín og
hugsa til þessara stunda sem ég
átti með þér. Ég fæ hlýju í hjart-
að, stundum tár í augun.
Þú misstir mikið við fráfall afa.
Hann var þín stoð og stytta. Hann
var orðheppinn og leikinn við að
ýta á ákveðna takka hjá fólki svo
að hláturinn átti greiða leið út í
andrúmsloftið. Og alltaf skelltir
þú jafnmikið upp úr að bröndur-
unum hans; „hah, Reimar!“ Fyrir
honum varstu einstök og ástin var
sönn ykkar á milli.
Við erum mörg sem grátum þig
enda hefur þú skilið eftir djúp
spor í hjarta okkar. Ég vildi að ég
gæti heimsótt þig einu sinni enn,
tekið utan um þig, fundið hlýjuna.
Ég vildi að ég gæti talað við þig í
síma einu sinni enn, þótt ekki væri
nema bara til að spjalla um veðrið
og fá að heyra þig segja „jæja,
Tinna mín“.
Ég vil trúa því að það sé líf eftir
þetta líf og að þú sért komin til afa
og barnanna þinna sem þú varst
svo óheppin að missa áður en þinn
tími leið, og að einhvern tímann
munir þú taka okkur opnum örm-
um á ný.
Hvíl í friði elsku amma mín og
takk fyrir ógleymanlegar stundir.
Þín
Tinna Björg.
Meira: mbl.is/andlat
Elsku amma Inga okkar. Það
var svo gott að koma til þín. Þú
vildir alltaf kyssa okkur og knúsa
og auðvitað passaðir þú upp á það
að við fengjum að kíkja í nammi-
skálina þína. Þér fannst líka svo
gott að halda í hendurnar á okkur
og vildir helst ekki sleppa. Hér er
fallegt lag handa þér, elsku amma:
Litlar stjörnur vaka hér,
allar saman yfir þér.
Hátt á himni seint um kvöld,
blikar falleg ljósafjöld.
Litlar stjörnur vaka hér
allar saman yfir þér.
Við munum sakna þín mikið og
elskum þig.
Þínar langömmustelpur,
Þóra, Fríða Maren og
Unnur Margrét.
Elsku amma, það er sárt að
kveðja þig og geta ekki kíkt í
heimsókn til þín í fallega herberg-
ið þitt á Höfða.
Það var alltaf gott að koma til
þín, þú passaðir vel upp á okkur
öll og varst dugleg að spyrja um
allt fólkið þitt, þú vildir bara vita
af okkur öllum og þá leið þér vel.
Þú elskaðir að matreiða og baka,
varst algjör snillingur í kransa-
kökugerð og ófáar kransakökurn-
ar sem þú hefur töfrað fram. Þeg-
ar þið afi komuð til Svíþjóðar með
mömmu og pabba til að vera hjá
mér þegar ég útskrifaðist þá vildir
þú auðvitað fá að taka með þér
kransaköku til að hafa í útskrift-
arveislunni minni og vakti það
mikla lukku. Það var yndislegt að
fá ykkur í heimsókn þangað og
skapa minningar með ykkur.
Þú hélst alltaf mikið upp á
garðinn þinn og elskaðir að dúllast
með blómin þín.
Ræktaðir gulrætur og jarðar-
ber og fátt betra en að fá að
smakka hjá þér. Þér fannst gam-
an að hlusta á tónlist og ófá dans-
sporin sem þið afi Reimar tókuð í
gegnum tíðina og er ég handviss
um að hann hafi verið fljótur að
bjóða þér upp í dans þegar þið
hittust á ný.
Ég veit að þú ert umvafin engl-
um, elsku amma.
Elsku amma, takk fyrir allt,
sofðu rótt.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín
Anna María Þórðardóttir.
Við sjáum, að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng
svo brjóstið þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Í dag kveð ég Ingu Magnús-
dóttur, mágkonu mína og eina af
mínum bestu vinkonum. Við höf-
um verið nánar vinkonur í 55 ár
eða allt frá því að ég giftist Baldri
bróður hennar.
Nánast upp á hvern dag í öll
þessi ár töluðum við Inga mág-
kona saman í síma. Hún var svo
mikilvægur hluti af hversdags-
leikanum mínum. Við spjölluðum
um uppeldi barnanna okkar og
hún hlustaði á mínar frásagnir af
áhuga og af ást.
Hún sagði mér frá fjölskyld-
unni sinni sem henni þótti svo
óendanlega vænt um; börnunum,
barnabörnunum og Reimari
manninum sínum.
Hún var svo einstaklega ljúf og
einlæg og hafði góða nærveru.
Aldrei talaði hún illa um nokkurn
mann.
Hún var mikill húmoristi og hló
svo ótrúlega fallegum hlátri, smit-
andi fallegum hlátri sem birti upp
tilveruna.
Nú þegar haustar að minnist ég
allra berjaferðanna sem við fórum
saman. Stundum þurftum við að
vaða yfir ár til að komast í berja-
lendur þar sem við náðum ósjald-
an að fylla allar fötur.
Inga og Reimar voru samstillt
hjón. Þau höfðu gaman af söng og
dansi og voru fallegt danspar.
Þegar maður kom í heimsókn
tóku þau oftast í sameiningu á
móti manni í forstofunni og fögn-
uðu vel. Það var alltaf gott að
koma til þeirra.
Inga og Reimar voru góðir
gestgjafar og nutum við fjölskyld-
an góðs af því í matar- og kaffiboð-
um. Á jólum hittumst við á heim-
ilum hvor annarrar með
fjölskyldum okkar. Oft var tekið í
spil.
Ég á svo góðar minningar frá
þessum samverustundum.
Inga og systkini hennar eru
einstakur hópur af góðu fólki.
Tengslin milli systkinanna Ingu,
Baldurs, Leifs, Önnu og Laua
voru alltaf svo sterk og falleg. Ég
er lánsöm að vera hluti af þessari
fjölskyldu.
Nú hefur Inga kvatt okkur.
Hún hefur fengið hvíldina og er
komin á góðan stað með Reimari
sínum og öðrum ástvinum. Að
leiðarlokum vil ég þakka Ingu fyr-
ir ómetanleg kynni og allar sam-
verustundirnar, vináttu og hlý-
hug.
Ég kveð þig með sömu orðum
og þú sagðir svo oft að skilnaði:
„Allt í sómanum.“
Afkomendum Ingu sendum við
fjölskyldan innilegar samúðar-
kveðjur. Þín
Ása.
Inga G.
Magnúsdóttir
✝ HrafnhildurMagnúsdóttir
fæddist á Patreks-
firði 21. september
1947. Hún lést á Víf-
ilsstöðum 19. ágúst
2020.
Foreldrar henn-
ar voru María Fann-
dal Sigurðardóttir,
f. 24.3. 1921, d. 1.11.
1981, og Magnús
Ingimundarson
(Jóhannes Magnús Thoroddsen
Ingimundarson), f. 18.12. 1914, d.
9.10. 1997, börn þeirra: Kristín
Jóhanna Sigrún Magnúsdóttir, f.
15.7. 1938, d. 27.1. 1997, gift Hlyn
Ingimarssyni og eiga þau fjögur
börn. Guðbjörg Ingunn Magn-
úsdóttir, f. 21.6.
1942, d. 9.8. 2018,
gift Trausta Þor-
lákssyni og eiga þau
fjögur börn. Ragn-
hildur Magnúsdótt-
ir, f. 31.8. 1950, d.
28.1. 2016, gift Jó-
hanni Steinssyni og
eiga þau þrjú börn.
Ingimundur
Magnússon, f. 13.2.
1961, kvæntur Sig-
urlínu Guðrúnu Sigurðardóttur
og eiga þau þrjú börn ásamt dótt-
ur Ingimundar frá fyrra hjóna-
bandi.
Útförin er frá Lindarkirkju í
dag, 4. september 2020, klukkan
15.
Í dag kveð ég Hrafnhildi mág-
konu mína og vinkonu sem hefur
verið afar stór hluti af lífi mínu
undanfarin ár. Ég kom inn í fjöl-
skyldu Hrafnhildar þegar ég
kynntist eiginmanni mínum, Ingi-
mundi, bróður Hrafnhildar, en þá
bjó hún ásamt föður sínum í Æsu-
felli. Þau voru fimm systkinin,
fjórar systur og einn bróðir. Ég
naut ekki þeirrar gæfu að kynnast
móður þeirra en hún lést fyrir ald-
ur fram áður en ég kom inn í fjöl-
skylduna, Hrafnhildur missti mik-
ið þegar móðir hennar féll frá.
Habba, eins og hún var gjarnan
kölluð, ólst upp á Patreksfirði að
táningsaldri en þá flutti fjölskyld-
an til Reykjavíkur, Habba leit hins
vegar alltaf á sig sem Vestfirðing
enda átti hún góðar bernskuminn-
ingar frá Patró og þangað lágu
rætur ættarinnar.
Við tökum öll á móti ólíkum
verkefnum í gegnum lífið, sum eru
auðveld og taka skamman tíma,
önnur verkefni eru erfið og taka
langan tíma, stundum stærstan
hluta lífsins. Hrafnhildur fékk í
sinn hlut erfitt verkefni að gíma
við. Hún var aðeins tveggja ára
þegar hún fékk heilahimnubólgu
og var vart hugað líf, en litli lík-
aminn vann á þessum ófögnuði
enda konan sterk, þetta hafði hins
vegar afleiðingar eins og baktería
af þessari gerð hefur gjarnan.
Hrafnhildur missti alveg sjón á
öðru auga og lifði við skerta sjón á
hinu auk þess að takast á við
margar aðrar afleiðingar heila-
himnubólgunnar. Hún var hins
vegar einstaklega lagin við að láta
þetta ekki hindra sig í því sem
hana langaði að gera eins og að
föndra með örlitlar perlur, hún bjó
til ótrúlega fallega hluti úr perl-
unum, hún saumaði líka falleg
gjafakort og málaði á postulín.
Ef sjónin hefði verið í lagi hjá
Höbbu hefði hún verið hinn mesti
lestrarhestur, hún hafði mjög
gaman af bókum og hlustaði mikið
á hljóðbækur frá blindrabókasafn-
inu. Hrafnhildur hlustaði á allar
tegundir bókmennta og var búin
að hlusta nokkrum sinnum á allt
sem til var á geisladiskum hjá
bókasafninu.
Hrafnhildur átti hjólhýsi á
Laugarvatni og eyddi þar mörg-
um stundum yfir sumartímann á
meðan heilsan leyfði. Þangað flutti
hún á vorin með dýrin sem hún
átti og kom til baka á haustin.
Hrafnhildur var stór þáttur í lífi
barna okkar hjóna enda tók hún
að sér hlutverk ömmu þar sem
föðuramma þeirra var ekki til
staðar, þau kölluðu hana Höbbu
ömmu og hún sinnti þessu hlut-
verki af einstakri alúð og fylgdist
alltaf vel með hvað þau voru að
gera, hundarnir á heimilinu voru
líka í miklu uppáhaldi og hún pass-
aði að þeir fengju alltaf jólapakka,
engan skyldi undanskilja á jólun-
um.
Það er með söknuði sem ég
kveð mágkonu mína, við áttum
margar góðar stundir saman sem
vert er að minnast; samtala um líf-
ið yfir kaffibolla, allra símtalanna,
ferðanna á kaffihús og ekki má
gleyma ísbíltúrunum en Höbbu
þótti ís mjög góður, sérstaklega í
einni ákveðinni ísbúð.
Hrafnhildur glímdi við mikil
líkamleg veikindi á síðustu árun-
um sem heftu hana verulega, það
er því gott að hugsa til þess að nú
er hún frjáls á nýjan leik og nýtur
þess alveg örugglega.
Elsku Habba, megi Guð blessa
þig og varðveita, við sjáumst síðar.
Þín vinkona,
Sigurlína.
Meira: mbl.is/andlat
Hrafnhildur
Magnúsdóttir
Elsku Habba, þá ertu
búin að fá hvíldina sem þú
varst orðin svo tilbúin að fá.
Ég veit að mamma þín,
pabbi og systur hafa tekið
vel á móti þér. Okkur þótti
alltaf svo vænt um þig.
Erla og Alexandra.
Minningarvefur á mbl.is
Minningar
og andlát
Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr að
andlátum og útförum. Þar eru birtar andláts-,
útfarar- og þakkartilkynningar sem eru að-
gengilegar öllum en auk þess geta áskrifendur
lesið minningargreinar á vefnum.
  
 


 
 þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát ber
að höndum og aðrar gagnlegar


 



 við fráfall ástvina.
www.mbl.is/andlát