Morgunblaðið - 04.09.2020, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. SEPTEMBER 2020
✝ Þóra Hall-grímsson fædd-
ist 28. janúar 1930 í
Reykjavík. Hún lést
27. ágúst 2020 á
Landspítalanum.
Foreldrar hennar
voru Margrét Þor-
björg Thors, f.
1902, d. 1996, og
Hallgrímur Friðrik
Hallgrímsson, f.
1905, d. 1989, for-
stjóri Skeljungs og aðalræð-
ismaður Kanada.
Systir Þóru: Elína Benta
Hallgrímsson, f. 1935, eig-
inmaður Ragnar B. Guðmunds-
son, f. 1936.
Árið 1951 giftist Þóra Hauki
Clausen, f. 1928, d. 2003. Þau
skildu. Sonur þeirra: 1) Örn
Friðrik, f. 1951, d. 2020, maki
Helga Theodórsdóttir, f. 1954;
börn þeirra: a) Þóra Björg, f.
1978, maki Bjarnólfur Lárus-
son, f. 1976; börn þeirra: Elína
Helga, f. 2006, Margrét Harpa,
f. 2011, Lárus Örn, f. 2013. b)
Ragnar Örn, f. 1984, maki Þór-
hildur Ásmundsdóttir; dóttir
þeirra: Helga Sif, f. 2018. Ragn-
ar Örn á með Þorbjörgu Karls-
Ólafsdóttir, f. 1972; börn þeirra:
a) Daníel Darri, f. 2005, b) Ló-
renz Logi, f. 2009, c) Bentína, f.
2011.
Þóra stundaði nám við Verzl-
unarskóla Íslands. 1945, 15 ára
gömul, fór hún til Englands í
nám, fyrst við heimavistarskól-
ann Abbott’s Hill í Hemel
Hempstead og síðar í St. God-
ric’s College í Lundúnum. Þá
stundaði hún nám við Centerary
College í New Jersey í Banda-
ríkjunum og sneri aftur til Ís-
lands 1949.
Hún vann m.a. hjá Shell á Ís-
landi og í Útvegsbanka Íslands,
einnig starfaði hún sem leið-
sögumaður erlendra ferða-
manna. Hún var virkur með-
limur í Hvöt, félagi sjálfstæðis-
kvenna og Sálarrannsókna-
félagi Íslands. Árið 2005
stofnuðu Þóra og Björgólfur
minningarsjóð um dóttur sína
Margréti og veittu úr honum
hundruð styrkja til góðgerðar-
mála, námsmanna og til lista-
og menningarmála.
Útför Þóru fer fram í dag, 4.
september 2020, klukkan 13 frá
Dómkirkjunni. Í ljósi aðstæðna
verður einungis nánustu að-
standendum og vinum boðið að
vera viðstaddir athöfnina en
minningarathöfn um Þóru verð-
ur haldin síðar.
dóttur soninn
Viktor Óla, f. 2007.
Síðar giftist
Þóra George Lin-
coln Rockwell, þau
skildu.
Eftirlifandi eig-
inmaður Þóru er
Björgólfur Guð-
mundsson, þau
giftust 1963. Börn
þeirra: 2) Hall-
grímur, f. 1954;
sonur hans og Sigrúnar Jóns-
dóttur: Hallgrímur Friðrik, f.
1980, maki Maria Moth, f. 1983.
Synir Hallgríms og Susan E.
Barlow: a) Christopher, f. 1982,
maki Sue Belazy. b) Thomas
Olav, f. 1985. 3) Margrét, f.
1955. d. 1989, maki hennar var
Jónas Sen. 4) Bentína, f. 1957;
börn hennar og Kenichi Take-
fusa: a) Björgólfur Hideaki, f.
1980; dóttir hans og Magneu J.
Ólafs: Jasmín Ósk, f. 2015, b)
Margrét Elísabet Yuka, f. 1983;
dóttir Bentínu og Óla Arnar
Andreassen: c) Hugrún Mar-
grét, f. 1989; sonur hennar og
Arnórs Reynissonar: Jökull
Tinni, f. 2016. 5) Björgólfur
Thor, f. 1967, maki Kristín
Elsku mamma. Nú ertu farin
frá okkur og ég veit að þú siglir
inn í eilífðina alls óhrædd við hið
óvænta eða óþekkta. Í söknuðin-
um hugga ég mig við að líklega
ertu í góðum félagsskap barna
þinna, Möggu systur og Arnar
bróður. Þú áttir svo sannarlega
litríka ævi. Fórst ung úr sveit út í
heim á vit ævintýranna - ævintýra
sem aldrei tóku enda og hafa nú
skipt um sögusvið. Glæsileiki, um-
hyggjusemi, forvitni og kjarkur
eru hugtök sem mér fannst ein-
kenna þig, sem og reisn sem var
þér í blóð borin. Þú hefðir getað
staðið við flæðandi hraun spúandi
eldgoss, horft í auga fjallsins og
sagt af þinni einstöku yfirvegun:
„Reyndu bara“ - og fjallið myndi
beygja sig fyrir þér. Þú varst
kletturinn í lífi okkar og stóðst
með þínu fólki, sama hvað bjátaði
á. Hvar sem þú komst vaktir þú
aðdáun, og hlýja þín og bros
snertu marga á þinni viðburða-
ríku ævi. Þið pabbi áttuð saman
nær 60 ára fallegt hjónaband og
þú tókst þitt hlutverk sem eigin-
kona og móðir alvarlega og varst
mjög stolt af því að hafa starfs-
heitið húsmóðir - enda ávallt í
fremsta flokki. Þrátt fyrir áföll,
óhöpp og veikindi frá áramótum
náðir þú að halda í þinn skarpa
húmor fram á síðasta augnablik
eins og þér einni var lagið. Elsku
mamma - takk fyrir öll árin.
Bentína Björgólfsdóttir.
Elsku mamma. Hvernig kveð-
ur maður þig í hinsta sinn?
Hvernig þakkar maður fyrir alla
ástina og umhyggjuna sem þú
hjúpaðir mig alla ævi? Hvernig
get ég sýnt þér hversu mikið ég
elskaði þig og hversu mikið ég
reiddi mig á þig sem örugga höfn
í lífsins brotsjó?
Ég sit hérna hjá þér á sjúkra-
húsinu með hönd þína í minni og
bið þess að þú vaknir hraustari
eftir þessa löngu nótt. Ég þrái að
fá að tala við þig um svo margt og
óska svo heitt að þú verðir hjá
okkur aðeins lengur. Þetta gerist
allt svo hræðilega hratt. Svo vek
ég þig við sólarupprás, horfi í
augu þín og uppsker bros.
Þú segist enn vera þreytt og
að þú viljir ekki vakna strax –
jánkar því að vilja hvíla þig að-
eins lengur og ég ákveð að bíða
með spjallið.
Ég næ þó að skjóta inn með
innlifun „… en þú veist að þú ert
besta mamma í heimi!“ og upp-
sker þetta yndislega bros þitt
sem einkennir þig svo ótrúlega.
Hvernig þú brosir líka alltaf svo
sterkt með þínum skörpu en
blíðu augum.
Þetta eru síðustu samskipti
okkar – stuttu seinna ertu horfin
af þessari jörð.
En kannski eru þessi stuttu
samskipti þau einu sem þurfti.
Þau einu sem í raun skipta máli
nú þegar við lokum hringnum frá
fæðingu til dauða. Ég horfi út um
gluggann yfir Eiríksgötuna á
húsið þar sem þú fæddir mig fyr-
ir hálfri öld og okkar sameigin-
lega ferðalag hófst á fæðingar-
deildinni. Einungis 150 metrar
eru þarna á milli – frá upphafi til
enda okkar samveru á þessari
jörð. Lífið er skrýtið.
Þú varst besta mamma í heimi,
það er eina sem ég get sagt um
okkar samveru. Ég naut alltaf
góðs af endalausri gæsku þinni
og ró í öllu sem á dundi á ferða-
lagi mínu með þér sem barn,
strákur, maður og svo loks fjöl-
skyldufaðir. Alltaf mætti maður
skilningi og ást hjá þér, þegar þú
horfðir á mann með skilyrðis-
lausri ást og hallaðir höfði til hlið-
ar með blíðu andvarpi.
Takk fyrir allt elsku mamma.
Ég mun sakna þín mikið, en mik-
ið óendanlega er ég þakklátur
fyrir allar stundirnar sem við átt-
um saman og allt sem þú gafst
mér í veganesti í lífinu.
Björgólfur Thor.
Tengdamóðir mín og vinkona
Þóra Hallgrímsson hefur fært sig
um set. Kynni okkar hófust fyrir
tæpri hálfri öld, þegar við Örn
Friðrik kynntumst.
Það fór frá fyrsta degi vel á
með okkur Þóru og Björgólfi og
við bárum gæfu til að láta und-
irstöðu og traust þess fyrirkomu-
lags endast okkur ævina.
Hún var glæsileg, hlýleg, vin-
gjarnleg, brosmild og alltaf til í
að kynnast fólki.
Þau hjónin voru óvenju sam-
rýnd og þau voru sem eitt, þann-
ig að það er oft erfitt að tala bara
um hana en ekki þau. Þau voru
gestrisin með eindæmum, tóku
alltaf öllum vinum okkar Arnar
vel og höfðu einlægan áhuga á að
kynnast vinum barna sinna. Og
hversu margar sögur hefur mað-
ur ekki heyrt frá börnum þeirra,
sem lýsa umburðarlyndi þeirra
hjóna gagnvart ótal strákapörum
og uppátækjum barnanna - og
gleði þeirra við að rifja þau upp,
uppátæki sem voru líklega ekki
eins fyndin þegar þau gerðust og
komust upp.
Að fara með tengdamóður
sinni í brúðkaupsferð sína er svo-
lítið sérstakt, en þegar ljóst var
að Örn Friðrik kæmist ekki í
brúðkaupsferð okkar vegna
vinnu leystist málið snilldarlega;
tengdamamma hljóp í skarðið og
við Þóra áttum yndislega viku í
London þar sem hún dekraði við
tengdadótturina og bar hana á
höndum sér, á betri og eftir-
minnilegri hátt en nokkrum
brúðguma hefði getað hug-
kvæmst.
Þetta lýsir Þóru vel, hún var
alltaf til í svona óvænt sprell.
Framandi matargerð lék í
höndum hennar eftir að hafa búið
löngum stundum erlendis og
töfraði hún fram margs konar
rétti, sem á þeim tíma þóttu ex-
ótískir á Íslandi.
Þrátt fyrir að lifa fyrir hefðir
fór hún á margan hátt ótroðnar
slóðir í viðhorfum sínum, hún var
frjálsleg í hugsun og fasi, hún var
víðsýn og einstök í klæðaburði,
elskaði litríkan fatnað og fallega
hluti.
Þóra hafði opinn huga fyrir
svo mörgu, sem hún deildi með
okkur, þar eru mér efst í huga
andleg málefni; spádómar, árur,
miðlar, líf eftir dauðann. En líf
hennar var ekki alltaf dans á rós-
um, af fádæma styrk sigldi hún í
gegnum öll vandamál og mótlæti
og stóð alltaf teinrétt og bros-
andi, við hlið Bjögga.
„Mér finnst ég vera komin á
stað sem ég vil ekki vera á,“ sagði
hún við mig nokkrum dögum fyr-
ir andlát sitt og átti þá við þann
heilsubrest sem blasti við henni.
Nú er hún komin á annan stað og
hittir þar vonandi fyrir farna ást-
vini.
Þóra var einstök kona, elskuð
og dáð af öllu sínu fólki. Ég kveð
hana nú með söknuði og kærleik.
Helga Theodórsdóttir.
Elsku einstaka Þóra er fallin
frá.
Þóra, vinkona mín og tengda-
móðir og amma barna minna, fór
alltof snöggt. Og við sem döns-
uðum saman undir lifandi tónlist
í 90 ára afmæli hennar bara núna
í janúar sl. Þótt hún væri komin á
háan aldur var hún svo hraust og
skörp og því mikið áfall að kveðja
hana svona hratt.
Þóra var framúrskarandi á svo
margan hátt. Hún var svo já-
kvæð og sterk og viska hennar og
þroski voru hennar helstu ein-
kenni.
Hún var fyrirmynd okkar með
æðruleysi sínu og þrautseigju og
hún átti alltaf nóg af ást fyrir
alla. Fegurð og umhyggja fylgdi
henni og lítið sem raskaði ró
hennar í lífsins ólgusjó. Hún var
líka gædd þeim einstaka hæfi-
leika að reiðast sjaldan en á sama
tíma ná öllu því fram sem hún
vildi. Með kærleika, ást og ró.
Það er ekki öllum gefið.
Þóra tók mér vel frá fyrsta
degi fyrir 29 árum þegar hún
bauð mig velkomna í fjölskyldu
sína. Heimili þeirra hjóna, Þóru
og Björgólfs, var alltaf opið öllum
og gestagangur mikill. Þannig
vildu þau hafa það. Og það var
svo gaman að heyra hana segja
sögur úr lífi sínu sem var sann-
arlega ævintýralegt og efni í heil-
an bókaflokk.
Og fyrir aðeins tveimur árum
fórum við saman í jógatíma þar
sem hún tók þátt í öllum æfing-
um eins og drottning. 88 ára
gömul. Gaf okkur hinum ekkert
eftir.
Síðasta stundin sem við tvær
áttum saman einar fyrir nokkr-
um vikum er mér mjög kær. Ég
geri mér grein fyrir því núna að
hún var að kveðja mig þá. Hún
var að lýsa yfir þakklæti fyrir svo
margt í lífi sínu eins og fjöl-
skyldu, börn og barnabörn. Hún
ljómaði þegar hún talaði um þau
og vildi gefa mér blómin sem
henni voru gefin á spítalanum.
Alltaf að gefa, alltaf að deila, allt-
af jákvæð og æðrulaus. Þvílíkur
styrkur.
Börnin okkar Bjögga hafa
misst mikið og þakka ömmu sinni
af öllu hjarta fyrir allt sem hún
var þeim.
Fyrir mér var Þóra eins og
sterkt, fallegt, blómstrandi tré
með þykkar rætur, djúpviturt og
reynslumikið sem dáðst var að.
Hún sveiflaðist með stormum og
áföllum, bognaði við álagið en
brotnaði aldrei!
Og þannig kvaddi hún þennan
heim. Falleg, sterk, sátt og æðru-
laus.
Ég elska þig Þóra og bjartar
minningar munu vonandi sefa
sorgina.
Þín tengdadóttir,
Kristín.
Elsku amma. Það var afskap-
lega erfitt að byrja að skrifa þér
þetta bréf. Mögulega vegna þess
að með því er ég að viðurkenna
raunveruleikann. Raunveruleika
sem ég vil ekki. Ég vil að ég, þú
og afi séum að fara í bíltúr á
morgun, náum í nýjasta Hello-
blaðið og bragðaref með þinni
einstöku blöndu (sem afi mun lík-
legast hjálpa þér fullmikið með).
En á sama tíma og raunveru-
leikinn er sá að þú ert farin og ég
sit hér að vorkenna sjálfum mér,
þá bý ég svo vel að því að hafa átt
þig sem ömmu. Það er sagt að
maður velji vini sína en ekki fjöl-
skyldu. Ég hefði ekki getað verið
heppnari með ömmu.
Að fara að telja upp alla þína
kosti myndi enda í heilli bók, bók
sem í raun aldrei myndi enda. Ef
ekki væri fyrir þig elsku amma,
þína umhyggju, lífsviðhorf, lífs-
gildi, dugnað, styrk og ást, hefðu
mörg af þeim áföllum og erfiðu
tímum sem við sem fjölskylda
gegnum í gegnum sigrað okkur.
Þú hefur alltaf haldið utan um
okkur, bæði sem einstaklinga og
sem heild, látið okkur finna fyrir
öryggi og sjá birtuna handan við
myrkrið. Ef ekki væri fyrir þig,
elsku amma, værum við ekki
sama sterka og fallega fjölskyld-
an sem við erum.
Við erum þín minning og í
gegnum okkur lifir þú að eilífu.
Í hvert skipti sem ég faðma
dóttur mína, Jasmín Ósk, munt
þú faðma hana líka, því ég mun
faðma hana líkt og þú faðmaðir
mig elsku amma.
Í hvert skipti sem ég þerra tár
Jasmínar Óskar munt þú þerra
tár hennar, því ég mun þerra tár
hennar með sömu umhyggju og
ást og þú umluktir mig.
Í hvert skipti sem ég gleðst
með Jasmín Ósk munt þú gleðj-
ast með henni líka, því ég sam-
gleðst henni með þeirri gleði sem
þú færðir mér í mitt líf.
Raunveruleikinn er sá, elsku
amma, að líkt og þú segir alltaf,
þá er hægt að sjá ljósu hliðarnar
á öllu. Ég kveð þig með miklum
söknuði, en einnig miklu þakk-
læti. Þökk sé þér er ég betri
manneskja. Svo á sama tíma og
ég sakna þín meira en orð fá lýst,
þá hef ég þig alltaf því ég er sá
sem ég er þökk sé þér.
Þegar ég kvaddi þig í síðasta
skiptið sagði ég við þig „love you“
og þú sagðir „love you more“.
Hvort það sé rétt eða rangt veit
ég ekki, en ég hef, réttilega, aldr-
ei mótmælt þér í lífinu og ætla
ekki að byrja á því núna. En það
sem er svo lýsandi fyrir þig,
hvort sem það er rétt eða rangt,
er að þú lést mér alltaf líða þann-
ig. Eina sem ég vil bæta við er:
Ég elska þig alltaf elsku amma.
Björgólfur Hideaki Takefusa.
Elsku amma. Það var, og verð-
ur, enginn eins og þú. Og þú
varst eins og enginn annar. Þó
svo ég hafi kvatt þig ertu ekki
farin, því nærvera þín er óvið-
jafnanleg.
Ég mun finna fyrir þér í rauð-
um varalit, við hvern ökuhraða-
mæli, í hverjum súkkulaðimola, í
natni og gestrisni, í litadýrð, þeg-
ar einhver kemst í meters radíus
við þína margslungnu og óvæntu
hnyttni, og í sápukúlugleði sonar
míns sem þótti alltaf svo gott að
koma til þín, leika og spjalla yfir
pakka af „langömmukexi“ (sem
við hin vitum að var bara Ritz-
kex, en fyrir honum er það
undravert og bara á milli ykkar).
Þá sé ég þig halla höfði er þú
fylgist með honum, brosa hóg-
vært með öllu andlitinu, ljóma í
augum og láta frá þér þitt ein-
læga „mmm“ af einstakri alúð,
„mmm“ sem stöðvar tímann.
Og ég veit að þú munt fylgjast
áfram með okkur. Leiða í gegn-
um ástir, sigra, óvissustundir og
erfiða tíma. Staðfesta þín og
styrkur, þinn tignarlegi styrkur,
munu vera viti minn og hjálpa
mér að bera höfuðið hátt um ald-
ur og ævi.
Það er enginn eins og þú,
amma, en ég er óendanlega
þakklát og stolt þegar ég lít í
spegil og sé arfleifð mína frá þér
- að innan sem utan.
Takk fyrir litina, takk fyrir
trúnóið, takk fyrir lexíurnar,
takk fyrir minningarnar og takk
fyrir endalausa ást.
Við söknum þín og elskum þig
ávallt.
Hugrún Margrét og
Jökull Tinni.
Elsku amma, hvernig má það
vera að þú sért búin að kveðja
okkur? Daginn fyrir andlát þitt
sagðirðu við mig að þú vildir ekki
sofna, að þú vildir ekki missa af
okkur. Þú varst ekki tilbúin að
fara en líkami þinn var ekki sam-
mála. Aldur þinn var vissulega
hár en í mínum huga varstu
ósigrandi. Ofurkona með ljúfa
lund og tókst öllum áskorunum
lífsins af algjöru æðruleysi í
gegnum magnaða ævi þína.
Fyrir litla stelpu að alast upp í
kringum þig varstu eins og
drottning í mínum augum. Fram-
koma þín og glæsileiki bar af og
ég leit alltaf svo upp til þín og
geri enn. Þú varst einstakur fag-
urkeri og raðaðir í kringum þig
fallegum munum sem ég í barns-
legi forvitni naut þess að skoða.
Steinar og kristallar, litrík blóm
og aðrir skrautmunir sem enda-
laust var hægt að dunda sér við.
Súkkulaði mátti einnig finna í
hverju horni heima hjá ykkur afa
og er enginn vafi á því að ást þín
á súkkulaði er ættgeng. Myndir
af fjölskyldunni voru einnig í sér-
stöku uppáhaldi hjá þér og hvert
sem litið var var hægt að finna
heilu bunkana af myndum. Þú
hélst einmitt svo mikið upp á fjöl-
skylduna okkar og maður fann
ávallt svo sterkt fyrir hlýju þinni
og kærleik. Maður vissi þó upp á
hár hvenær þú varst ósátt við
eitthvert okkar þar sem þú hafðir
einstakt lag á að koma með hár-
beittar athugasemdir, þó með
bros á vör, án þess að maður átt-
aði sig á fyrr en eftir á. Virðingu
okkar áttirðu svo sannarlega.
Þið afi studduð alltaf við bakið
á mér í gegnum nám og störf og
þú varst sérstaklega áhugasöm
um ballettnám mitt og hvattir
mig ávallt áfram í því og er ég
þér ævinlega þakklát fyrir það.
Þegar ég flutti síðan til London
til að stunda mitt framhaldsnám
var það mér alltaf sérstakt til-
hlökkunarefni þegar þið afi voruð
væntanleg til borgarinnar. Það
voru einstakar gæðastundir sem
ég átti með þér þar, amma mín,
þar sem við röltum um búðir,
skruppum í „afternoon tea“ og
upplifðum London saman. Þar
leið þér vel og varst algjörlega á
heimavelli.
Þú varst einn af stærstu
áhrifavöldunum í mínu lífi, það
vissi ég vel en finn svo sterkt
núna þegar þú ert farin. Ég ber
nafn þitt með stolti og held minn-
ingu þinni á lofti. Tilveran verður
snauðari án þín.
Elska þig og sakna.
Þóra Björg.
Elsku amma mín
Það er virkilega sárt að þurfa
að kveðja þig. Nú þegar þú ert
farin verður eftir skarð þar sem
áður var ótakmörkuð hlýja og
kærleikur. Hver einasta minning
mín um þig markast af þessari
hlýju og velvild sem alltaf ein-
kenndi þig. Ég hugsa til bíóferð-
anna okkar þegar ég var lítill,
sem voru svo skemmtilegar. Það
er mér mjög kært að hafa end-
urvakið það núna á seinustu ár-
um. Ég veit það fyrir víst að allir
sem núna minnast þín, minnast
m.a. annars þess hversu glæsileg
þú varst öllum stundum. Alltaf
þegar maður hitti þig var eins og
þú værir á leiðinni í veislu. Þetta
Þóra Hallgrímsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓHANNA ÓLAFSDÓTTIR SIGFÚSSON,
lést á heimli sínu í Arizona mánudaginn
31. ágúst. Útförin mun fara fram í kyrrþey.
Ragnhildur Garrison Douglas Garrison
Jón K. Bragason Sigfússon Ásborg Ó. Arnþórsdóttir
Þórir Bragason Sigfússon Victoria Pannell
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir, amma, langamma
og mágkona,
HALLDÓRA HELGA ÓLADÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni 30. ágúst.
Útförin verður auglýst síðar.
Sigríður O. Gunnarsdóttir
Oddný Gunnarsdóttir Egill Daníel Sigurðsson
Halldór Steingrímsson Guðrún Jensdóttir
barnabörn og barnabarnabörn