Morgunblaðið - 15.09.2020, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. SEPTEMBER 2020
✝ BrynjólfurGíslason, fv.
sóknarprestur,
fæddist á Kirkju-
bæjarklaustri á
Síðu 26. desember
1938. Hann lést á
sjúkrahúsinu á
Akranesi 7. sept-
ember 2020. For-
eldrar hans voru sr.
Gísli Brynjólfsson
prestur og prófast-
ur og Ásta Þóra Valdimarsdóttir
húsfreyja. Bræður hans eru
Sverrir og Valdimar.
Hinn 7. ágúst 1965 giftist
Brynjólfur eftirlifandi eiginkonu
sinni, Áslaugu Pálsdóttur frá
Litlu-Heiði í Mýrdal, f. 1. maí
1940. Börn þeirra eru: 1) Ásta, f.
1965. Maki Þorsteinn Jónsson,
börn þeirra Brynjólfur, maki
Anna Hafþórsdóttir, Högni Þór
og Þórhildur. Barn Þorsteins og
Þóru Bjarkar Guðmundsdóttir er
Ægir, maki Waleska, börn þeirra
Perla Gabríela og Elísabet Rós.
2) Margrét, f. 1970. Maki: Sveinn
Eyjólfur Tryggvason. Börn
þeirra Vilborg Líf, Tryggvi
ýmsum trúnaðar- og félagsstörf-
um, var m.a. formaður ung-
mennafélags Stafholtstungna, sat
í skólanefnd Varmalandsskóla,
var formaður Rotaryklúbbs
Borgarness og endurskoðandi
Kaupfélags Borgfirðinga auk
þess að vera í ritnefnd Borgfirð-
ingabókar. Hann var formaður
Sjálfstæðisfélags Mýrasýslu og
sat í kjördæmisráði auk þess sem
hann var fréttaritari Morg-
unblaðsins í mörg ár. Hann var
stundakennari m.a. við sam-
vinnuskólann á Bifröst og
Varmalandsskóla. Hann var einn-
ig félagi í karlakórnum Söng-
bræðrum um árabil.
Brynjólfur þjónaði prestakall-
inu til ársins 2008 er hann lét af
störfum vegna aldurs. Síðustu
æviárin bjó hann ásamt eftirlif-
andi eiginkonu sinni í Borg-
arnesi. Þar tók hann virkan þátt í
félagsstarfi eldri borgara og spil-
aði bridds einu sinni í viku.
Útför hans fer fram frá Reyk-
holtskirkju í dag, 15. september
2020, klukkan 14. Vegna að-
stæðna í samfélaginu verður at-
höfnin einungis fyrir nánustu að-
standendur og vini en athöfninni
verður streymt á kvikborg.is.
Virkan hlekk má nálgast á
www.mbl.is/andlat.
Sveinn, Hekla Mar-
grét og Dalrós Ása
Erla. Börn Mar-
grétar og Ólafs
Halldórssonar:
Edda Sól, Saga og
Halldór Jökull. 3)
Guðný, f. 1975.
Maki Stefán Hauk-
ur Erlingsson. Börn
þeirra Kristófer
Örn og Sara Ýr.
Sonur Áslaugar og
stjúpsonur Brynjólfs: Páll Jökull
Pétursson, f. 1959. Maki: Auður
Ingibjörg Ottesen. Börn Páls og
Ragnheiðar Högnadóttur: a) Ás-
laug. Maki Fjalar Hauksson,
börn þeirra Haukur Bragi og Ár-
mann Páll. b) Guðni Páll. Maki
Helga Sæmundsdóttir, börn
þeirra Birgir Páll og Heiða Rut.
c) Fríða Brá. Barn Auðar: Mörð-
ur Gunnarsson Ottesen. Barn
hans: Sólhildur Sonja.
Brynjólfur lauk stúdentsprófi
frá Menntaskólanum á Akureyri
1959. Hann lauk embættisprófi í
guðfræði frá Háskóla Íslands
1968 og vígðist til Stafholts-
prestakalls 1969. Hann sinnti
Þótt ég sé síðasti tengdason-
urinn sem Brynjólfur eignaðist
náðum við Margrét góðum stund-
um heima í Stafholti frá sumrinu
2004 þar til þau fluttu í Borgar-
nes 2009. Hann var reyndar
hættur þá með kindurnar og
hestana þannig að ekki náði ég að
vera með honum í heyskap eða
smalamennsku. Brynjólfur var
afar fróður og fylgdist vel með
öllum fréttum. Hann var næmur
á ef eitthvað var breytast og
bregðast þurfti við. Til dæmis í
vetur þegar Saga, næstelsta dótt-
ir, okkar var í heimsreisunni sinni
í Mið-Ameríku og kórónaveiran
var að byrja breiðast út. Þá voru
ekki byrjaðar ferðatakmarkanir
eða farið að fella niður flug. Þá er
hann fyrstur til að ræða það hvort
sé ekki best fyrir hana að flýta
heimferðinni og kaupa nýtt flug
áður en ástandið versnaði. Manni
fannst þetta kannski óþarfa
áhyggjur en hann sótti þetta stíft
og vildi sjálfur leggja út fyrir
nýju flugi heim. Enda stóð það
líka glöggt, þegar hún var ný-
komin heim voru allar leiðir að
lokast og tveggja vikna sóttkvíin
að hefjast hérlendis.
Þegar við Magga vorum búin
að ákveða að gifta okkur og hún
nefnir við pabba sinn hvort hann
vilji ekki sjá um athöfnina, eins
og venjulega, en hann var búinn
að vígja saman öll börnin sín og
Möggu reyndar einu sinni áður.
Stendur hann upp, gengur í burtu
og muldrar: „Mér finnst nú alveg
nóg að þurfa að gifta hvert ykkar
einu sinni.“ Þegar nær dregur at-
höfninni fer Magga að ókyrrast
um svar frá pabba sínum og spyr
hann hvort við eigum að tala við
sóknarprestinn okkar. Hann seg-
ir þá: „Ætli ég verði ekki að reyna
aftur.“ Við fáum afar fallegan
dag, glaðasólskin og stafalogn í
sveitinni minni á Rauðasandi í
Saurbæjarkirkju. Honum varð þá
að orði að það væri alltaf gott veð-
ur þegar Margrét gifti sig. At-
höfnin var 08.08.08 en það er af-
mælisdagur mömmu sem einmitt
þekkti Brynjólf frá því hún var í
gagnfræðaskóla en þá kenndi
hann bekknum hennar. Þá stund-
aði hann kennslu árið áður en
hann hóf guðfræðinámið, en hann
var þá einungis sjö árum eldri en
nemendurnir í bekknum.
Brynjólfur hafði takmarkaða
þolinmæði fyrir lítt ígrunduðum
spurningum og vildi að fólk
reyndi að bjarga sér sjálft. Hann
svaraði þá oft stuttaralega eins
og sannaðist þegar sóknarprest-
urinn okkar á Patreksfirði, séra
Leifur, sækir um Stafholt og
kemur í heimsókn til að skoða.
Hann er að virða fyrir sér stór-
kostlegt útsýnið um Borgafjörð-
inn af hæðinni sem kirkjan stend-
ur uppi á og spyr Brynjólf
hverjar séu áttirnar? Hann svar-
ar stuttlega: „Þú getur nú líklega
séð hvernig kirkjan snýr.“ Hann
hugsaði betur næstu spurningar.
En flestar gömlu kirkjurnar eru
með innganginn í vestur.
Ég mun alltaf minnast góðu
tímanna sem við áttum saman og
votta tengdamóður minni inni-
lega samúð.
Sveinn Eyjólfur Tryggvason.
Afi kallaði mig aldrei neitt ann-
að en nafna. Við stungum reglu-
lega af út í Baulu til að kaupa
prins póló, oftast langt yfir lög-
legum hámarkshraða, og svöruð-
um engu, með súkkulaði út á
kinnar, aðspurðir hvert við hefð-
um nú eiginlega farið. Maður var
aldrei óhultur inni í sjónvarps-
herbergi, þurfti alltaf að vera á
varðbergi gagnvart púðunum
hennar ömmu, sem afi henti í
mann í tíma og ótíma. Um áramót
skutum við upp flugeldum eins og
það væri keppni og vorum sam-
mála: Það er gaman að kveikja í.
Hann gaf mér ógrynni af súkku-
laðikexi og tæpan kirkjukór af ac-
tion-köllum, ótal dýrmætar minn-
ingar úr Stafholti, og nafnið sitt,
sem við áttum saman, brallandi
eitthvað í sveitinni, eins og við
værum einu tveir meðlimirnir í
einkaklúbbi. Ég á eftir að sakna
afa míns, borðandi prins póló, um
áramót, þegar mér líður eins og
ég sé um það bil að verða fyrir pú-
ðaárás horfandi á sjónvarpið. Ég
á eftir að sakna hans mikið. Og
nafnið: Ég skal reyna að bera
það.
Brynjólfur Þorsteinsson.
Genginn er sr. Brynjólfur
Gíslason, fv. sóknarprestur í Staf-
holtsprestakalli til hartnær fjöru-
tíu ára. Rúmlega hálf öld er liðin
síðan þau prestshjónin sr. Brynj-
ólfur og frú Áslaug Pálsdóttir
settust að í Stafholti. Hvort þau
hafa séð það fyrir sér þá, að dvöl-
in yrði svo löng sem raun varð á,
þá átti það eftir að sannast að
þeim hugnaðist það vel. Þótt hér
sé reynt að færa í letur nokkur
minningarorð um Brynjólf þá er
erfitt að gera það án þess að nafn
Áslaugar komi þar við sögu einn-
ig. Svo samofin hafa nöfn þeirra
verið og ævistarf. Þau voru bæði
borin og barnfæddir Sunnlend-
ingar, hún í Mýrdalnum, hann á
Kirkjubæjarklaustri, héruðum
með mikla sögu náttúruhamfara
og erfiðra samgangna svo eitt-
hvað sé nefnt. Má þó einnig nefna
arfleifð sr. Jóns Steingrímssonar
eldklerks sem að vísu má allt eins
nefna þjóðareign. Sameiginlega
eiga þeirra bernskuhéruð nátt-
úrufegurðina með Borgarfjarðar-
héraði, hvert með sínu móti. Staf-
holt er mjög miðsvæðis, þar er
viðsýnt og kirkjuna ber hátt við.
Auk þess að vera prestssetur er
Stafholt einnig sögulega merkur
staður í héraði og mikilvægt að
hann sé setinn af alúð og virðingu
fyrir þeim staðreyndum. Það
gerðu þau hjónin. Víst er að þau
festu fljótt rætur í sínum nýju
heimkynnum og voru þátttakend-
ur í tilveru heimamanna.
Sr. Brynjólfur gekk strax til
liðs við ungmennafélagið og var
þar formaður um skeið, sat í
skólanefndum grunnskólans og
hússtjórnarskólans á Varmalandi
og einnig stundakennari, söng
með Karlakórnum Söngbræðrum
og endurskoðaði ársreikninga
kaupfélagsins svo fátt eitt sé
nefnt, sitt úr hverri áttinni. Með-
fram prestsþjónustunni var hann
með sauðfjárbúskap og af því nú
standa yfir göngur og réttir má
geta þess að lengi vel innti hann
sín fjallskil af hendi með nætur-
gæzlu við safngirðinguna í Þver-
árrétt.
Sr. Brynjólfur var vígður til
Stafholtsprestakalls snemma árs
1969. Þá voru útkirkjur, annexí-
ur, prestakallsins þrjár og sókn-
irnar misfjölmennar en íbúum fór
fækkandi. Um 1990 var Hjarðar-
holtssókn lögð niður og skipt á
milli Stafholts- og Norðtungu-
sókna eftir hreppamörkum. Við
þau tímamót var sá sem hér ritar
valinn til forystu í sóknarnefnd
Norðtungukirkju. Þannig bar
það til að við hjónin áttum sam-
leið á þeim vettvangi með sr.
Brynjólfi og þeim hjónum nær
hálfa hans prestskapartíð. Þess
er gott að minnast og vert að
þakka. Brynjólfur og Áslaug
kvöddu Stafholt í sumarlok árið
2008 og söfnuðurnir heiðruðu þau
með fjölmennu kaffisamsæti í
Þinghamri af því tilefni. En þau
fóru ekki langt. Þau fluttu í Borg-
arnes og hafa búið þar síðan.
Ræturnar gáfu ekki eftir til
lengri búferlaflutninga.
Við Guðrún Ása þökkum vin-
áttu og áratuga samleið og send-
um okkar kæru Áslaugu og af-
komendum innilegar
samúðarkveðjur.
Jón G. Guðbjörnsson
Við Brynjólfur hittumst fyrst
þegar við vorum báðir í Mennta-
skólanum á Akureyri fyrir um
mannsaldri og náðum fljótt ágæt-
lega saman. Við brösuðum ýmis-
legt meðfram náminu eins og
ungum mönnum er tamt. Við gáf-
um m.a. út skólablaðið „Gambra“
sem Halldór Blöndal hafði stofn-
að tveimur árum áður. Blaðið
birti kvæði og smásögur okkar og
bekkjarfélaganna.
Á háskólaárunum unnum við
svolítið fyrir fangahjálpina Vernd
sem móðir mín hafði þá nýlega
stofnað. Aðallega þó Brynjólfur
sem veitti stofnuninni forstöðu í
nokkur ár.
Þegar Brynjólfur innritaðist í
guðfræðideild Háskólans sagði
gömul frænka mín að það væri
gott með hann Brynjólf, hann
kæmi til með að verða prestur og
þjóna Guði, „en Pétur, ekki veit
ég hverjum hann kemur til með
að þjóna“, sagði hún. Ég var þá
innritaður í viðskiptadeild Há-
skólans.
Brynjólfur gerðist að loknu
námi prestur í Stafholtspresta-
kalli í Borgarfirði og þjónaði þar
alla sína starfsævi. Fjölskyldur
okkar hittust mjög oft.
Við ásamt Birgi frænda mínum
stunduðum oft „þjóðlegt sport“,
veiðiferðir og útreiðartúra.
Einu sinni fórum við ásamt sr.
Ágústi Sigurðssyni Kaldadalsleið
norður í Skagafjörð ríðandi með
marga hesta. Við fórum frá Borg-
arfirði upp á hálendið frá Geysi í
Haukadal. Fórum m.a. yfir
Blöndu á mörgum kvíslum þarna
upp frá og til Skagafjarðar. Ég
man að við áðum hjá litlum skála
við Aðalsmannsvatn, mér er alltaf
minnisstætt er við hvíldumst,
bæði hestar og menn, og nutum
kyrrðarinnar, að allt í einu heyrð-
ist í rússajeppa koma. Það var þá
Guðrún, kona séra Ágústs, með
súpu í potti handa hestamönnum.
Okkur Brynjólfi hefur alltaf verið
það hulin ráðgáta hvernig í
ósköpunum hún gat vitað hvar við
værum einmitt á þessum tíma á
þessum stað eftir margra daga
ferð um hálendið. Þetta var löngu
fyrir daga farsímanna.
Eitt sinn í matarboði í Stafholti
ákváðum við að best færi á því að
yngri sonur minn giftist yngri
dóttur Brynjólfs þegar þau hefðu
aldur til. Konur okkar tóku þessu
ekki vel og töldu að ungt fólk ætti
að ráða málum sínum sjálft. Enda
fór svo löngu síðar að þau giftust
hvort í sína áttina. Þá áttuðum við
Brynjólfur okkur á því að okkur
hefði láðst að upplýsa börnin
nógu vel um þetta samkomulag
um ráðahaginn.
Við Brynjólfur og Biggi frændi
fórum í fjölmarga veiðitúra og
veiddum í flestum ám í Borgar-
firði og víðar. Þegar við vorum
svo orðnir gamlir og hættir veiði-
skap breytti Einar bróðir minn
gömlum vísuparti sem varð þá
svona: „Þá var öldin önnur þegar
Pétur veiddi á stöng, þá var ei til
séra Brynjólfs leiðin löng.“
Fjölmargs er að minnast eftir
nánast ævilanga vináttu.
Ég vil sérstaklega þakka
Brynjólfi fyrir ánægjulegt símtal
sem við áttum fyrr í þessum mán-
uði.
Ég sendi að leiðarlokum Ás-
laugu konu hans og allri fjöl-
skyldunni innilegar samúðar-
kveðjur.
Pétur Jónsson.
Kveðja frá félögum í
Rótarýklúbbi Borgarness.
Við félagar í Rótarýklúbbi
Borgarness viljum þakka Brynj-
ólfi Gíslasyni fyrir góða viðkynn-
ingu og ánægjuleg kynni. Hann
gekk í klúbbinn fyrir um 50 árum,
gegndi flestum trúnaðarstörfum
innan hans oftar en einu sinni
sem félagar þökkuðu fyrir með
því að sæma hann Paul Harris-
orðu, sem er viðurkenning til ein-
stakra klúbbfélaga.
Brynjólfur var góður félagi og
var annt um klúbbinn.
Við hjá Rótarý höfum metnað
til þess að fundir séu skemmti-
legir, fundarefnið áhugavert og
að fá góða fyrirlesara á fundina.
Brynjólfur var drjúgur við að
fjalla um athyglisverð málefni og
laða að góða ræðumenn utan
klúbbsins. Hann var fróður, hafði
skemmtilegan húmor og hreinn
og beinn þegar hann sagði skoð-
un sína og sjaldnast langorður.
Brynjólfi líkaði það vel ef tekið
var til andsvara við umfjöllunar-
efni hvers fundar. Frá uppvaxt-
arárum sínum sem prestssonur á
Brynjólfur Gíslason
Kær bróðir minn, frændi og vinur,
HILMAR VALDEMARSSON
frá Uppsölum,
lést 31. ágúst í Hvammi, dvalarheimili
aldraðra Húsavík.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hólmfríður Valdemarsdóttir
Okkar ástkæra,
MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
Gréta,
lést föstudaginn 4. september á
hjúkrunarheimilinu Mörk.
Útför hennar fer fram frá Laugarneskirkju
föstudaginn 18. september klukkan 13.
Jón Björgvin Kolbeinsson Dagný Kristjánsdóttir
Fannar Leó Jónsson
Jón G. Stefánsson
Erla Jónsdóttir Ari Jónsson
og fjölskyldur
Ástkæri pabbi okkar, tengdapabbi, afi
og langafi,
GUÐMUNDUR BRYNJÓLFSSON,
Aðalgötu 5, Keflavík,
áður til heimilis að Bræðraborg,
Höfnum,
lést á heimili sínu sunnudaginn 6. september.
Vegna hinna sérstöku aðstæðna hér á landi og í Bandaríkjunum
mun bálför fara fram eftir kistulagningu.
Útförin verður auglýst síðar þegar fjölskyldan kemst frá
Bandaríkjunum.
Lilja Dögg Bjarnadóttir Ólafur Ingólfsson
Jóhanna Sells Guðmundsd. Bill Sells
Dagbjört Eva Sveinsdóttir Skúli Hlíðkvist
Hildur Guðmundsdóttir
Sigurjón Guðmundsson Þórdís Guðmundsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Didda,
andaðist á Hjúkrunarheimili Hrafnistu í
Boðaþingi 6. september. Útför hennar fer
fram frá Kópavogskirkju 18. september klukkan 13 að
viðstöddum nánustu ættingjum og vinum.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Blindrafélag Íslands.
Streymt verður frá athöfninni gegnum vefsíðu Kópavogskirkju.
Þór Steinarsson Aníta Knútsdóttir
Margrét Steinarsdóttir Kristján Sigurður Kristjánsson
Erla Björk Steinarsdóttir Björn Jakob Tryggvason
barnabörn og langömmubörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÓLAFÍA LÁRUSDÓTTIR,
Sæviðarsundi 8,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn
2. september. Útför hennar fer fram frá
Áskirkju föstudaginn 18. september kl. 15.
Allir velkomnir en einnig verður streymt frá athöfninni á
https://www.facebook.com/groups/olafialarusdottir.
Eiríkur Ellertsson
Jóhannes Ellert Eiríksson Jódís Ólafssdóttir
Lárus E. Eiríksson Gróa Karlsdóttir
Kristín Eiríksdóttir Trond Solberg
Guðlaug Eiríksdóttir Ólafur Stefánsson
Ragnhildur Eiríksdóttir Þorgrímur Þráinsson
barnabörn og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar