Morgunblaðið - 15.09.2020, Blaðsíða 21

Kirkjubæjarklaustri í Skaftár-
hreppi sagði hann félögum marg-
ar skemmtilegar sögur af lífinu
þar.
Nú að leiðarlokum viljum við
klúbbfélagar þakka fyrir ánægju-
lega samfylgd.
Gísli Karel Halldórsson,
forseti Rótarýklúbbs
Borgarness.
Það var árið 1999 sem við hjón-
in fluttum að Haugum í Stafholt-
stungum. Fljótlega breyttum við
bæjarnafninu í Borgir við mis-
jafnar undirtektir sveitunga.
Brynjólfur kom að máli við okkur
og vildi heyra skýringuna á þess-
ari gjörð. Greindum við honum
frá því að börnin hefðu sagt að öll
búslóðin færi á Haugana, hvort
sem ætti að hirða eða henda.
Fannst honum auðsætt að svona
bæjarnafni yrði að breyta enda
húmor hans góður. Frekari kynni
mynduðust er svo bar til að öll
sóknarnefnd Stafholtssóknar
ákvað að hætta störfum eftir
langt og farsælt starf. Annað
okkar var þá munstrað í nefndina
ásamt því að syngja í kirkjukórn-
um og góð samskipti og vinátta
tókst við prestshjónin í Stafholti,
sr. Brynjólf Gíslason og Áslaugu
Pálsdóttur sem enn halda.
Þau hjón fluttu í Stafholt árið
1969 og bjuggu þar til ársins 2008
er Brynjólfur lét af prestsskap,
hafði þá setið staðinn í 39 ár. Við
starfslok fluttu hjónin í Borgar-
nes, þar sem þau bjuggu síðan. Í
Stafholti héldu þau Áslaug og
Brynjólfur lengi vel skepnur og
hafði hann gaman af því að
bregða sér á hestbak með góðum
félögum.
Ferðalög voru Brynjólfi hug-
leikin. Við heimkomuna sagði
hann oft frá skemmtilegum atvik-
um úr ferðinni, með þeirri kímni
sem honum var einum lagin.
Hláturinn sauð í honum og augun
urðu að litlum rifum. Ferðast var
víða, bæði innanlands og erlendis,
var þá oft hlaupið undir bagga og
vökvað, bæði í garði og húsi. Ás-
laug er með afar græna fingur og
hafði búið þeim fallegan blóma-
garð við prestsbústaðinn, hreinan
unaðsreit er margir nutu.
Brynjólfi var ekki um að draga
að gera hlutina og var snöggur til
flestra verka. Í þeim anda voru
guðsþjónusturnar hans. Óþarfi
að teygja lopann. Og í þeim anda
er þessi minningargrein. Ekki
langhundur, enda flutti hann
sjálfur stuttar og hnitmiðaðar
prédikanir, greindi almennt
kjarnann vel frá hisminu, hafði
beittan húmor og oft snöggur til
svars. Ef hann vildi hins vegar lít-
ið segja kom gjarnan æi og síðan
jæja með hans sérstöku
áherslum. Kannski ekkert meira,
stundum eitthvað.
Brynjólfur var fróður um
marga hluti, hafði nútímalegar
hugmyndir um uppfræðslu á
trúarbrögðum, fékk blik í auga er
rætt var um bíla, þótti bæði gott
en stundum erfitt að búa í litlu
samfélagi sem þjónandi prestur,
kunni ógrynni af sögum og sagði
skemmtilega frá. Hann fermdi
yngsta barnið okkar og skírði
fyrsta barnabarnið, fór þá í
vinnugallann, en svo kallaði hann
hempuna og þau klæði er prestar
skrýðast við störf sín. Það hefur
verið ljúft að ganga með Brynjólfi
Gíslasyni síðari hluta hans ævi-
göngu, fyrir það er þakkað.
Kæra Áslaug, Páll Jökull,
Margrét, Ásta og Guðný. Við
sendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur til ykkar allra. Guð
blessi minningu Brynjólfs Gísla-
sonar.
Birna og Brynjar
frá Borgum.
Söknuður fyllir hugann, enn
einn félagi og vinur allt frá ung-
lingsárunum er horfinn sjónum.
Kynni okkar Brynjólfs Gísla-
sonar hófust haustið 1953, þegar
við vorum báðir nemendur við
Skógaskóla, þar sem hann var ári
á undan mér. Leiðir okkar lágu
aftur saman í MA, þar sem við
vorum bekkjarbræður fjóra vet-
ur og útskrifuðumst saman á
gamla sal skólans okkar. Glaðar
og bjartar minningar voru að
baki um félaga og vini sem við
höfðum kynnst, átt samleið með
fáein unglingsár, í námi, starfi og
leik og bundist böndum vináttu
og félagsskapar, sem traustast
eru knýtt í lífinu, en það gerist
einmitt á þessum árum ævinnar.
Brynjólfur Gíslason er sá 26.
úr hópi 67 „stórhríðarstúdent-
anna 1959“ sem fellur frá. Á
kveðjustund reikar hugurinn til
daganna í heimavist MA, en á
mótunarárum sem þessum reynir
á, að vandaðir, sterkir og góðir
stofnar ráði stefnunni og móti at-
ferli og þroska og þannig finnst
mér einmitt að hafi verið með
þennan hóp okkar. Þessi fjögur
ár þróuðust og styrktust sérstök
og órjúfanleg bönd samkenndar
og vináttu. Samvistir við góða og
trausta félaga voru ómetanleg
fyrir þroska okkar unglinganna.
Brynjólfur var traustur vinur
og félagi, vel gerður maður, fé-
lagslyndur og glaðsinna. Hann
var léttur á fæti og hljóp flesta af
sér þegar slíkar keppnir fóru
fram, í skemmtilegu félagslífi
okkar MA-nemenda. Hugur hans
stóð til þess að verða kirkjunnar
þjónn og hann var einn fimm
bekkjarbræðra okkar sem lögðu
stund á guðfræði og síðan prest-
skap. Hann fór snemma að vinna
fyrir sér og á námsárum sínum
starfaði hann m.a. við kennslu og
blaðamennsku. Brynjólfur var
svo lánsamur að eignast ungur
yndislegan og traustan lífsföru-
naut, Áslaugu Pálsdóttur frá
Litlu-Heiði í Mýrdal. Hann gerð-
ist sóknarprestur í Stafholti í
Stafholtstungum vorið 1969 og
þar bjuggu þau hjónin alla tíð til
eftirlaunaaldurs, þegar hann lét
af prestskap og þau fluttu í Borg-
arnes. Brynjólfur sat sjaldan auð-
um höndum og á Stafholtsárun-
um kenndi hann með prestsstarfi
sínu í mörg ár við Samvinnuskól-
ann á Bifröst, Varmalandsskóla,
Hússtjórnarskólann á Varma-
landi og við Bændaskólann á
Hvanneyri.
Gamli hópurinn okkar úr MA
hefur alla tíð í meira en 60 ár ver-
ið og er ennþá ótrúlega samheld-
inn og við finnum öll sterk vin-
áttutengslin innra með okkur.
Samfundir hópsins okkar voru og
eru alltaf gleði- og tilhlökkunar-
efni og þau Brynjólf og Áslaugu
vantaði ekki þegar við hittumst
og glöddumst saman.
Á árum áður komum við bekkj-
arfélagarnir Björn heitinn Ólafs-
son æði oft að Stafholti, í útilegu-
ferðum með Sjöfn og Elínu
konum okkar. Þar var okkur vel
fagnað og ekki aldeilis í kot vísað
og æði oft var næturgisting á
túninu hjá þeim góðu vinum, Ás-
laugu og Brynjólfi. Þessar sam-
verustundir skilja eftir þakklæti,
góðar og ljúfar minningar.
Um leið og við hjónin þökkum
fyrir hlýja vináttu Stafholts-
hjóna, biðjum við bekkjarfélag-
arnir úr MA góðan Guð að blessa
minningu þessa horfna vinar okk-
ar og félaga, þökkum löng og góð
kynni og samverustundir og vott-
um fjölskyldunni innilega samúð
okkar.
Skúli Jón Sigurðarson.
Það var sumarið 1991 að leiðir
okkar Brynjólfs lágu saman.
Hann var þá formaður skóla-
nefndar Varmalandsskóla og sem
slíkur hafði hann ásamt öðrum í
nefndinni með ráðningar til skól-
ans að gera. Átti ég í nokkur
skipti fund með honum og var að
lokum ráðinn að skólanum. Það
var mikil áskorun að taka við
heimavistarskóla og leiða starfið
ásamt góðum hópi kennara og
annars starfsfólks. Samstarf okk-
ar Brynjólfs var alla tíð gott og
segja má að aldrei hafi komið upp
ágreiningur um hvernig og á
hvern hátt reka ætti skólann
bæði hvað kennsluhætti og skóla-
líf snerti. Starfi skólanefndarfor-
manns gegndi hann af trú-
mennsku og bar ætíð hag skólans
fyrir brjósti. Gott var að leita til
hans um ýmis málefni sem fylgja
fjölmennum skóla, og þá brá for-
maður skjótt við og saman leidd-
um við málin til lykta.
En Brynjólfur var ekki bara
formaður skólanefndar, hann var
prestur sóknarinnar og bjó í Staf-
holti. Sem formaður skólanefnd-
ar og prestur safnaðarins kom
hann að skólasetningu og –slitum
sem og að jólasamkomum skól-
ans. Þessum störfum gerði prest-
ur góð skil í fáum en fallegum
orðum.
Við komum í nærri allar mess-
ur sem prestur hélt á meðan búið
var í Varmalandi. Þær stundir
voru notalegar, yfirleitt stuttar,
svo stuttar að undirritaður náði
aldrei að dotta. Efninu kom
prestur vel til safnaðarins og það
var jú aðalatriði messunnar.
Stundum kom fyrir að fáir mættu
til messu en þá var haldið til stofu
og þjóð- og sveitarstjórnarmálin
reifuð. Í lok hverrar messu bauð
prestsfrúin kirkjugestum að hinu
rómaða kaffiborði sínu, sem lokk-
aði svo sannarlega. Já, það var
gott að koma í Stafholt til Áslaug-
ar og Brynjólfs.
Fjölskyldu Brynjólfs sendum
við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Kristín Ingibjörg og
Flemming.
Minningar kallast fram, þegar
kvaddur er sr. Brynjólfur Gísla-
son sóknarprestur í Stafholti,
prestur gamla tímans, sem þjón-
aði sama prestakalli alla sína
starfsævi. Hann þjónaði fólkinu,
tók þátt í störfum sveitar sinnar,
sem kennimaður og bóndi, kall-
aður til nær allra trúnaðarstarfa í
sveitinni.
Veganesti okkar í guðfræði-
deildinni var á þeim árum: Vertu
trúr fólkinu, sem þú ert kallaður
til þjónustu við, vertu umburðar-
lyndur og hógvær, leggðu gott til
samfélagsins og taktu þátt í starf-
inu þar, þannig að þú samlagist
fólkinu þínu og eignist trúnað
þess og virðingu.
Það varð. Sr. Brynjólfur var
prestur fólksins, góður kenni-
maður og prédikari sem fólkið
skildi, ekki aðeins í prestakallinu,
heldur í öllum Borgarfirði, kall-
aður þar til margvíslegra trúnað-
arstarfa. Með eiginkonu sinni,
húsfreyjunni frú Áslaugu Páls-
dóttur, varð Stafholt prestssetur,
þar sem var boðið heim með reisn
og hlýju og gott að koma, alltaf
með sömu snyrtimennsku, þann-
ig að engir urðu varir við þau
vandamál sem þurfti að takast á
við í lélegu íbúðarhúsi, sem fjöl-
skyldan þurfti að búa við, en
reyndu sjálf að bæta. Jörðin var
ræktuð og bætt og hlúð að hlunn-
indum, sem í heild jók verðgildi
til framtíðar í þágu þjóðkirkjunn-
ar.
Störf húsfreyju á prestssetri í
sinni þjónustu og prests í presta-
kalli með öllum trúnaðarstörfun-
um eru að týnast í hraða skipu-
lagsbreytinga og um leið hvers
virði það er að eiga setið prests-
setur í sinni sveit. Þetta fann fólk
í Borgarfirði svo glöggt. Sr.
Brynjólf, sem góðan prest,
snöggan til góðra ákvarðana og
þegar hann lagði til mála, þá var
hlustað og niðurstöðu fljótt náð,
sem flestir sættu sig við.
Þannig kynntist ég sr. Brynj-
ólfi, kankvísum, þegar hann lagði
málamiðlun fram við öran stúd-
ent í guðfræðideildinni og oft síð-
ar. Og þau heim að sækja, hann
með pípu eða vindil í öryggi eig-
inkonu og heimilis, er ein af minn-
ingunum sem ég á um hann, sem
var starfi sínu trúr allt til dauða
og hefur nú verið krýndur með
lífsins kórónu fyrir upprisu Jesú
Krists.
Ég votta frú Áslaugu og fjöl-
skyldunni samúð mína við snöggt
brotthvarf sr. Brynjólfs, en þann-
ig er ég viss um að hann vildi
kveðja.
Halldór Gunnarsson.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. SEPTEMBER 2020
✝ Soffía KristínKarlsdóttir
fæddist 26. ágúst
1928 í Reykjavík.
Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 6. sept-
ember 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Kristín
Guðmundsdóttir
húsmóðir, f. 8.9.
1906, d. 8.4. 1996,
og Karl Óskar Jón Björnsson
bakarameistari, f. 2.10. 1899, d.
31.1. 1954. Fósturfaðir Björn
Bergmannn Jónsson frá Brú-
arlandi á Skagaströnd, f. 12.3.
1905, d. 12.1. 1964.
Systkin hinnar látnu, sam-
mæðra: Þórhallur Bergmann
Björnsson og Ólína Björnsdóttir.
Samfeðra Gústaf Ólafur Teitur
Karlsson, látinn, Ragnar Guðjón
Karlsson, látinn, Karl Róbert
Karlsson, látinn, Sigfús Helgi
Scheving Karlsson, Björn Ívar
Karlsson, látinn, stúlka Karls-
dóttir, látin, Sigurður Örn Karls-
son, Hrafn Karlsson og Sesselja
Karítas Scheving Karlsdóttir.
Maki Soffíu (31. mars 1956)
Jón Halldór Jónsson, fyrrv.
framkvæmdastjóri, f. 5 júní
1929.
Börn Soffíu og Jóns:
1) Björg Karítas Bergmann.
Maki Óðinn Sigþórsson. Börn: a)
Þórunn María. Maki Þórarinn
Ingi Ólafsson, eiga 3 börn. b)
Kristín Birna. Maki Davíð Blön-
dal, eiga 3 börn. c) Sigríður
Þóra, á tvö börn. d) Jón Karl, lát-
inn. e) Soffía Björg. f) Guð-
mundur Bergmann. g) Þórarinn
Halldór. Maki Sólveig Heiða
Úlfsdóttir, eiga 2 börn. h) Kar-
ítas.
2) Birgitta Klasen, látin.
3) Kristín Guðmunda Berg-
mann. Maki Þórólfur Hall-
dórsson. Börn: a) Þórólfur Jarl.
Þegar Soffía er 10 ára flutti
fjölskyldan frá Skagaströnd til
Akraness. Að loknu gagnfræða-
prófi flutti hún til Reykjavíkur
og innritaðist í Leiklistarskóla
Lárusar Pálssonar og lauk
þriggja ára leiklistarnámi.
Hún tók þátt í revíunni Allt er
fertugum fært, eftir Theodór
Einarsson, sem sett var á svið á
Akranesi 1945, þá 17 ára og
vakti frammistaða hennar mikla
hrifningu.
Árið 1948 lék hún í Eftirlits-
manninum eftir Gogol hjá Leik-
félagi Reykjavíkur og árið 1949
gerði hún ráðningarsamning við
Bláu stjörnuna sem starfaði um
árabil í Sjálfstæðishúsinu við
Austurvöll og tók þátt í 8 revíu-
sýningum á 3 árum.
Þá tók hún upp samstarf við
Íslenska tóna, sem stóðu fyrir
revíukabarettum. Mörg lög frá
þessum tíma voru hljóðrituð og
útgefin eins og Bílavísur og
Réttarsamba, en flutningur
hennar á laginu „Það er draum-
ur að vera með dáta“ úr revíunni
Hver maður sinn skammt, útgef-
ið af Íslenskum tónum 1954,
skaut henni á stjörnuhimininn
og varð eitt frægasta lag gull-
aldar revíunnar og er enn flutt í
útvarpi.
Soffía settist að í Keflavík og
þar varð hún strax virk í félags-
starfi og endurvakti ásamt
áhugaleikurum Leikfélag Kefla-
víkur, var formaður um árabil
og stóð fyrir leiksýningum í
Ungó og Stapanum og Fé-
lagsbíói.
Soffía var formaður Kven-
félags Keflavíkur til fjölda ára.
Hún var formaður Sjálfstæð-
iskvennafélags Keflavíkur um
hríð og einnig virk í félagi Lion-
essa og Soroptomista.
Útför Soffíu fer fram í dag,
15. september 2020, frá
Keflavíkurkirkju kl. 13. Streymt
verður frá útförinni https://
tinyurl.com/y2kd6gye/. Virkan
hlekk má nálgast á www.mbl.is/
andlat.
Maki Lára Jón-
asdóttir.
4) Jón Halldór.
Börn: a) Jón Hall-
dór, á eitt barn. b)
Elvar Örn. c)
Lovísa. d) Högni
Þór.
5) Helga Sif, lát-
in. Maki Guðmund-
ur Örn Ólafsson.
Börn: a) Halldór
Kristófer, á tvö
börn. b) Magni Freyr. Maki
Kristjana Vilborg Þorvalds-
dóttir, eiga tvö börn. c) Linda, á
eitt barn. d) Ólafur Örn og e)
Guðmundur Jökull.
6) Sólveig, látin. Maki Kristinn
Sigurður Gunnarsson. Börn: a)
Ingibjörg Jóna, sambýlismaður
Þórarinn Ægir Guðmundsson,
eiga fjögur börn. b) Jón Gunnar,
á tvö börn: Kristín Ásta. Maki
Colby Scott Fitxgerald, eiga tvö
börn. c) Soffía Ósk. Maki Gunnar
Ingi Þorsteinsson, eiga tvö börn.
7) Karen Heba. Maki Vilhjálm-
ur Steinar Einarsson. Börn: a)
Anna Soffía Ryan, á tvö börn. b)
Eva Rut. Sambýlismaður Guð-
mundur Björgvin Jónsson, eiga
tvö börn. c) Björn Bergmann,
sambýliskona Berglind Æg-
isdóttir, eiga þrjú börn. d)
Brynja Lind. Maki Baldvin Þór
Bergþórsson, eiga þrjú börn. e)
Einar Karl, sambýliskona Sylvía
Sigurgeirsdóttir, eiga þau tvö
börn.
8) Dagný Þórunn. Börn Isaac
Þór Derrick Jameson.
9) Halldóra Vala. Börn Alex-
ander Fenrir Viðarsson, Ísleifur
Elí Bjarnason, Hafþór Logi
Bjarnason.
10) Ragnheiður Elfa. Maki
Marco Georgiev Mintchev. Börn:
Liliana Marsibil Mintchev,
Georgi Aron Marcosson Mintc-
hev og Constantine Hrafn M.
Mintchev.
Tjaldið fellur. Ljósin slökkt.
Ættmóðir hverfur af sviði lífsins.
Hann er stór ættboginn sem
móðir mín skilur eftir, 82 afkom-
endur, 78 á lífi.
Hún fékk 92 ár og notaði þau
vel. Hún var drottning, eins og
býflugan sem viðheldur stofnin-
um.
Og leggur lífið að veði. Hún var
leikstjóri í eigin lífi og samdi æv-
intýri sem allir tóku þátt í, börn,
tengdabörn, barnabörn og barna-
barnabörn, allir voru með.
Hún var örlát og gjöfum rigndi
yfir alla á jólum, afmælum og af
hvaða tilefni sem gafst þá kom
gjöf frá Soffíu ömmu og hún var
ávallt meðvituð um hvað hentaði
hverjum og einum.
Líf móður minnar var fullt af
blæbrigðum eins og lög gera ráð
fyrir í góðu handriti. Gleði, sorg,
drama, söknuður, söngleikar, allt
sem prýðir gott leikrit enda
menntuð í faginu.
Hún hafði stór viðmið og hug-
urinn leitaði hátt og hún gerði
kröfur og það var ávallt áskorun
fyrir börnin að standa sig vel
jafnt í leik eða starfi. Hún var
forspá eins og ættmæður hennar
að vestan og sagði gjarnan „lítill
fugl sagði mér“ og þá þýddi ekk-
ert að rökræða það frekar.
Hún var fyrirmynd í öllu sínu
dagsdaglega amstri með sinn
stóra barnahóp. Heimilið skín-
andi hreint og fágað, börnin vel til
höfð, matur borinn fram eins og á
fínasta hóteli, stífaðir sparidúkar
og munnþurrkur á sparidögum
og silfrið fægt. Þessa kúnst lærði
hún undir handleiðslu mætrar
konu, Karítasar Ólafsdóttur, sem
hún bjó hjá sem ung stúlka er
hún var við nám í Leiklistarskóla
Lárusar Pálssonar.
Tilvonandi eiginmaður var
ekki langt undan, hún á Vestur-
götu 54 en hann á Öldugötu 26,
bara nokkrir kálgarðar og girð-
ingar að vippa sér yfir til að
leggja snörur fyrir ungfrúna. Mig
grunar að drossía Jóns afa í Verð-
anda hafi verið fengin að láni til
að ganga í augun á dömunni. Það
gekk allt eftir, og sr. Jón M. Guð-
jónsson, sóknarprestur á Akra-
nesi, gaf þau saman um páska ár-
ið 1956. Þau hófu búskap, fyrst í
Reykjavík í nokkur ár en setjast
síðan að í Keflavík sem varð
þeirra framtíðarheimili.
Brátt fjölgaði börnum og hóp-
urinn varð stór, 9 dætur og einn
sonur. Það var því kúnst að koma
öllum barnaskaranum fyrir í
Volkswageninum þegar farið var
í ferðir um landið. Ráðið var því
að kaupa nógu stóran bíl og var
Volvo Amazon í uppáhaldi hjá
okkur öllum.
Foreldrum mínum tókst á
undraverðan hátt að fá notið lífs-
ins saman frá því þau kynntust
fyrir hartnær 70 árum. Þau
kunnu að lifa lífinu með þátttöku í
félagsstörfum og í ferðalögum
um heiminn.
Nú húmar að og haustar.
Hún bar nafn langömmu sinn-
ar Soffíu Eiríksdóttur frá Hrauni
á Ingjaldssandi, ein 12 barna Ei-
ríks Tómassonar bónda og skip-
stjóra og var stolt af hinum vest-
firska uppruna sínum. Fjögur
ömmubörn bera nú nafn ömmu
sinnar og sjálfsagt eiga fleiri litl-
ar Soffíur eftir að bætast í hópinn
og bera vitni um gengna ættmóð-
ur sem var allt í senn:
Fósturlandsins Freyja,
fagra vanadís,
móðir, kona, meyja,
meðtak lof og prís.
Blessað sé þitt blíða
bros og gullið tár.
Þú ert lands og lýða
ljós í þúsund ár.
( Matthías Jochumsson)
Ég kveð kæra móður með
þökk fyrir lífið.
Björg Karítas.
Elsku mamma, þá er komið að
kveðjustund.
Við erum mörg sem sem höf-
um fengið að njóta þeirra forrétt-
inda að vera í návist þinni. Þú
varst alltaf syngjandi í eldhúsinu
þegar þú varst að laga mat, í
garðinum þínum sem þú elskaðir
og við börnin sungum með. Þú
kenndir okkur krökkunum vísur
og stóðst fast á að söngur og tón-
list gæfi lífinu lit. Þú kenndir
okkur líka að meta leiklistina.
Þið pabbi komuð upp stórum
hópi afkomenda sem fer sífellt
vaxandi. Þú hefur oftar en einu
sinni nefnt hvað stolt þú ert af öll-
um þessum hópi og hvað þetta er
duglegt og heiðarlegt fólk. Þú
hafðir sterka trú á því að það
mikilvægasta í uppeldi barna er
að ala upp góðar manneskjur
sem gefa gott af sér. Kannski er
það ástæðan fyrir því að svo
mörg af okkur eru kennarar, fé-
lagsfræðingar, þjálfarar og leið-
beinendur í einu eða öðru og svo
auðvitað söngvarar og tónlistar-
fólk.
Þú og pabbi hafið alltaf stutt
við bakið á okkur, sýnt okkur ást
og hvatt okkur áfram. „Ef þú
prófar ekki, færðu ekki svör bara
eftirsjá,“ sagðirðu við okkur. Svo
vissum við að það yrði tekið á
móti okkur með opnum örmum ef
okkur mistækist ætlunarverkið.
Það þurfti nú samt sjaldnast.
Þú kenndir okkur svo mikið
um lífið, tilfinningar og samskipti
og hlustaðir alltaf á okkur af virð-
ingu. Þú kenndir okkur að bera
virðingu fyrir öðrum og þá sér-
staklega börnum.
Það er því ekki skrítið að öll
barnabörnin og barnabarnabörn-
in elskuðu að koma í heimsókn til
þín. Sum spurðu meira að segja
hvort þú værir norn, þá svaraðir
þú: „Það getur vel verið. Ég er nú
ættuð að vestan.“ Og svo hlóst þú
þínum dillandi hlátri. Þau spurðu
vegna þess að þú sást þau og
gafst þeim þessa töfra tilfinningu
sem allir fundu sem höfðu tæki-
færi á að kynnast þér. Við full-
orðna fólkið vissum að þú varst
Soffía Karlsdóttir
SJÁ SÍÐU 22