Morgunblaðið - 24.09.2020, Blaðsíða 37

jafn bjart yfir Nonna og brosið
það breiðasta og sannasta sem ég
hef kynnst. Þið Ragga voruð lang-
flottust og missirinn er mikill fyrir
hana og fjölskylduna. Þú varst
sannur og þegar þú talaðir um
Röggu þína sá maður alltaf sömu
virðinguna og stoltið og ekki varst
þú minna stoltur af Sigurrós þinni
og Hjalta.
Sárt er að þurfa að kveðja kær-
an vin sem kallaður er burt frá
okkur alltof fljótt. Þegar erfið
veikindi eru annars vegar er ekki
spurt um stund og stað né sann-
girni. Þú ert tekinn frá okkur allt-
of fljótt og þín verður sárt saknað.
Minningarnar eru allar fallegar,
margar stórskemmtilegar meðal
annars Hrognkelsafélag Íslands
þar sem þú skrifaðir reglurnar
sem nú verða hafnar til vegs og
virðingar svo eitthvað sé nefnt. Þó
baráttan hafi verið hörð voru síð-
ustu skilaboðin sem þú sendir á
mig full af húmor, gamli Nonni
var þarna þrátt fyrir allt.
Hafðu þökk fyrir þitt framlag,
það skipti svo sannarlega máli.
Minningin um góðan dreng mun
lifa. Elsku Ragga, Sigurrós, Hjalti
og fjölskylda, við Ingibjörg send-
um ykkur okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Aðalsteinn Snorrason.
Í nokkrum orðum langar okkur
að minnast tengdaföður sonar
okkar, Jóns Guðmundssonar, eða
Nonna eins og hann var ávallt
kallaður, en hann lést langt fyrir
aldur fram eftir hetjulega baráttu
við krabbamein.
Kynni okkar Nonna voru alltof
stutt en um leið mjög gefandi og
ánægjuleg. Þegar við segjum afi
Nonni kemur strax í hugann
amma Ragga. Við minnumst
heimsókna á Sundlaugaveginn og
í sumarbústaðinn í Skorradal en
þar var þeirra sælureitur. Það var
gaman og auðvelt að spjalla við
Nonna um allt sem okkur datt í
hug. Hann hafði ekki hátt en hafði
skýra sýn á málefni líðandi stund-
ar.
Á þessum árum eignuðumst við
tvo afastráka, Bjartmar og Sólm-
ar, sem voru augasteinar afa síns.
Bjartmar var mjög hændur að afa
sínum enda hafði afi Nonni sér-
staka næmni fyrir að leika leiki
sem Bjartmari líkaði vel og kemur
þá í hugann bílabrautin sem lögð
var um alla íbúðina og kepptust
þeir um að keyra sem hraðast.
Okkur er líka mjög minnisstætt í 5
ára afmæli Bjartmars í janúar sl.
þegar afi Nonni mætti í Starwars-
búningi. Þannig var Nonni, hann
kunni að viðhalda barninu í sjálf-
um sér.
Nonni var mikill fjölskyldu-
maður og hafði hag fjölskyldunn-
ar að leiðarljósi. Það var gott að
leita til hans eftir aðstoð, hann var
ráðagóður.
Við vottum Röggu, börnum,
móður og fjölskyldu samúð okkar.
Björn og Fanney.
MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. SEPTEMBER 2020
Sími 5 @utfarir.is · www.utfarir.is· 67 9110 · utfarir
Rúnar Geirmundsson
Sigurður Rúnarsson
Þorbergur Þórðarsson
Elís Rúnarsson
Stofnað 1990
Traust fjölskyldufyrirtæki í áratugi
✝ Ólöf Bjarna-dóttir fæddist í
Reykjavík 21. sept-
ember 1989. Hún
lést á heimili sínu,
Sólheimum 21b, 15.
september 2020.
Foreldrar henn-
ar eru Bjarni Ólafur
Bjarnason, f. 6. júní
1954, og Gyða Ein-
arsdóttir, f. 13. júlí
1959. Bræður henn-
ar eru: 1) Níels Bjarnason, f.
1985, maki Harpa Atladóttir, f.
1984, synir þeirra eru Vil-
hjálmur Bjarni, Atli Freyr og
Bjarki Hrafn. 2) Óskar Bjarna-
son, f. 1993, unnusta Thelma
Lind Jóhannsdóttir, f. 1995.
Ólöf bjó í foreldrahúsi til 10
ára aldurs er hún flutti alfarið á
heimili fyrir börn í Árlandi 9 þar
sem hún hafði áður
dvalið aðra hverja
viku frá 5 ára aldri.
Árið 2009 flutti
Ólöf í búsetukjarn-
ann Sólheimum
21b. Ólöf var í
Lyngási og Safa-
mýrarskóla fram að
menntaskólaaldri,
síðar stundaði hún
nám í fjögur ár við
starfsbraut fyrir
fatlaða í Fjölbrautaskólanum við
Ármúla. Eftir nám vann hún í
Lækjarási.
Fjölskylda Ólafar þakkar hlý-
hug í hennar garð frá öllum
umönnunaraðilum hennar síð-
ustu 31 ár.
Útför Ólafar fer fram í dag,
fimmtudaginn 24. september,
frá Langholtskirkju klukkan 13.
Ólöf, Ólöf systir mín.
Mér þykir erfitt að skrifa til þín
þessi síðustu orð því nú skilja leið-
ir okkar í þessum heimi. Það er
erfitt að koma 27 árum af minn-
ingum fyrir í stuttan textabút en
hér sit ég og hlusta á okkar konu,
Noruh Jones, og hugsa um hvað
lífið er skrítið og stundum ósann-
gjarnt. Lífið er óútreiknanlegt og
fólki er gefin misjöfn hönd. En
síðan hugsa ég um hvað þú sýndir
mér og öllum að lífið eitt og sér er
gjöf og svo óendanlega dýrmætt.
Þegar ég var yngri fannst mér
ósanngjarnt að þú hefðir þurft að
fæðast fötluð og ég skildi ekki
hvers vegna. En þetta var þitt
hlutverk í þessu lífi og með þessu
hlutverki kenndir þú mér svo
ótrúlega margt. Þú kenndir mér
hluti sem ég mun alltaf hafa í far-
teskinu eins lengi og ég fæ að vera
hér á þessari jörðu og þess vegna
verður þú alltaf hluti af mér. Þú
kenndir mér að sama hvað bjátar
á í lífinu, þá á alltaf að halda áfram
og aldrei að gefast upp. Þú sýndir
mér og okkur öllum að þú gast
sigrast á erfiðum veikindum aftur
og aftur og með þeim sigrum gafst
þú mér þrótt í að harka í gegnum
hluti sem mér þótti erfiðir. Ég
hugsa mikið um jólin því það var
sá tími sem þú varst mikið heima.
Ég man þegar við vorum lítil og
lágum saman á dýnu á gólfinu í
stofunni og gátum legið tímunum
saman bara að hafa það notalegt.
Við þurftum engin orð því við
skildum hvort annað. Þú kenndir
mér að lífið er dýrmætt og heil-
brigði er blessun. Að fá að vera
heilbrigður einstaklingur er gjöf
sem maður ætti að rækta á hverj-
um degi. Þú kenndir mér að fólk
er mismunandi og að allir góðir
eiga skilið ást, kærleika og hlýju
sama hvernig og hverjir þeir eru.
Það sem einkenndi þig var
ákveðni, þú gast látið heyra í þér
þegar þú varst ekki ánægð með
hlutina og þú gast tuðað lengi og
vel í pabba þegar þú varst með
eitthvað á heilanum. Margar góð-
ar minningar á ég um þig og þá
staði sem þú bjóst á. Mikill hluti
hlýrra minninga sem ég á frá
minni æsku er frá Árlandi þar
sem ég og mamma vorum mikið
hjá þér. Þar varst þú umvafin ynd-
islegum vinum og starfsfólki sem
ég mun alltaf muna eftir. Ég
þakka þeim öllum sem hafa unnið
með Ólöfu af alúð og virðingu. Nú
skilja leiðir okkar í bili en ég held
alltaf í þá barnslegu von að ein-
hverntímann munum við hittast
aftur. Nú tekur afi Einar þig í sinn
faðm og allt okkar góða fólk sem
hefur horfið frá okkur og Tara
hleypur þarna með ykkur veit ég
fyrir vissu. Nú ertu flogin, nú ertu
frjáls.
Eins og gullhörpuljóð,
eins og geislandi blær,
eins og fiðrildi og blóm,
eins og fjallalind tær,
eins og jólaljós blítt,
eins og jörðin sem grær,
lifir sál þín í mér,
ó þú systir mín kær.
Hversu þreytt sem þú varst,
hvað sem þrautin var sár,
þá var hugur þinn samt
eins og himinninn blár:
eins og birta og dögg
voru bros þín og tár.
Og nú ljómar þín sól
bak við lokaðar brár.
(Jóhannes úr Kötlum)
Þinn litli bróðir alltaf,
Óskar Bjarnason.
Elsku Ólöf systir mín, ég trúi
því ekki ennþá að ég sitji hér og
skrifi til þín þessi orð. Við vissum
bæði að þessi dagur myndi koma
en samt er það svo óraunverulegt.
Ég man ennþá daginn sem ég
eignaðist litla systur, varð stóri
bróðir, og hversu stoltur ég var af
þessu hlutverki. Ég man hvað þér
fannst gott að liggja hjá mér
hlustandi á mig syngja og hvernig
Kvæðið um fuglana var í sérstöku
uppáhaldi hjá þér. Þú gast samt
líka orgað á mig fyrir þessi enda-
lausu óhljóð þegar við vorum bæði
orðin eldri og ég sífellt að söngla
heima við. Það sem er mér þó allt-
af minnisstæðast er hvernig við
skildum alltaf hvort annað, jafnvel
þótt þú gætir ekki komið þínum
tilfinningum í orð því við bæði
bara vissum. Sérstaklega man ég
eftir öllum stundunum í vatns-
rúminu í Árlandi þar sem við gát-
um legið og horft út í loftið og allt
var einhvern veginn fullkomið.
Þessar minningar voru mér svo
sterkar þegar ég sá mína drengi
sitja og liggja hjá þér og það er
mér svo dýrmætt að hugsa til þess
hversu stolt þú varst af því að vera
föðursystir. Ég veit að það er hlut-
verk stóra bróður að passa og
gæta en einhvern veginn finnst
mér þú hafa gefið mér miklu
meira en ég gat nokkurn tímann
gefið þér. Þú kenndir mér að taka
lífið ekki sem sjálfsagðan hlut
heldur vera þakklátur fyrir litlu
hlutina í lífinu og horfa framhjá
vandamálum af því að í saman-
burði við þín virkuðu öll önnur
vandamál lítil. Að horfa á þig fara í
gegnum þín erfiðu veikindi og
koma alltaf sterkari til baka
styrkti mig og að sjá hvernig þú
gast alltaf brosað í gegnum tárin
kenndi mér að þótt hlutirnir líti
erfiðlega út muni alltaf birta aftur.
Þú gerðir mig að betri manni og
án þín væri ég ekki sá sem ég er í
dag.
Þótt erfiðu stundirnar hafi ver-
ið margar hugga ég mig við allar
þær góðu sem fylla hjarta mitt af
hlýju. Ég mun alltaf hlýja mér við
allar minningarnar um góðu knús-
in sem þú gafst og hvernig við gát-
um setið saman og þú sagt mér frá
öllu því góða og kvartað yfir því
slæma á þinn eigin máta. Þótt það
sé sárt að kveðja núna elsku systir
hugga ég mig við það að þú hafir
fengið að fara svona friðsamlega í
þínu rúmi og á þínum forsendum.
Þótt við höfum aldrei getað rætt
það þá veit ég að það var svona
sem þú vildir fá að fara og það var
nákvæmlega út af þessu sem þú
barðist svo hetjulega í öll þau
skipti sem dauðinn barði að dyr-
um. Hvíldu í friði elsku systir, þú
lifir áfram í hjörtum okkar allra.
Að endingu vil ég þakka öllu því
góða fólki sem kom að umönnun
Ólafar í gegnum tíðina. Ykkur
mun ég aldrei geta fyllilega þakk-
að.
Níels Bjarnason.
Í dag kveð ég kæra vinkonu,
hana Ólöfu. Ég kynnist henni þeg-
ar ég var á öðru ári í Þroskaþjálfa-
skóla Íslands, árið 1996, og fór í
starfsnám á heimili hennar. Mín
blessun var að fá að taka þátt í lífi
hennar frá þeim tíma og fá að
kynnast dásamlegri konu sem á
sinn yndislega hátt snart innsta
kjarnann í okkur öllum. Ólöf hafði
einstakt lag á því að láta skoðanir
sínar og langanir í ljós þótt ekki
hefði hún orðin. Áttum við oft í
góðum samskiptum okkar á milli
án orða og komum skilaboðum
okkar hvor til annarrar. Ég
gleymi seint þeim geislandi bros-
um sem Ólöf sendi mér. Það voru
bros sem náðu til augnanna og
sögðu oft meira en þúsund orð.
Ólöf átti einstakt samband við
fjölskyldu sína og samspil þeirra á
milli var unun að fá að upplifa.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið tækifæri til að kynnast
Ólöfu og að fá að taka þátt í lífi
hennar sem er mér ómetanlegt.
Ég minnist hennar með hlýju og
virðingu og vil votta fjölskyldu
hennar innilegustu samúð mína.
Ólafía Magnea Hinriksdóttir.
Ólöf
Ó, fyrir ómetanlegu nærveru þína,
fyrir ógleymanlegar stundir er við áttum,
og öllum þínum ótrúlegu máttum
L, fyrir þinn einstaka ljóma
fyrir hvað þú varst ávalt lagleg og fín,
og fyrir ljós þitt sem að eilífu skín
Ö, fyrir hversu öflug þú varst,
fyrir þau skipti er ég hélt þér í örmum
mér,
og þeim örmum sem taka nú á móti þér
F, fyrir alla þína fegurð,
fyrir frelsið sem öðlast hefur þú,
og friðinn sem yfir þér vakir nú
(Elísabet Rósa Thomsen)
Ólöf var algjör díva, hún vissi
hvað hún vildi og lét skoðanir sín-
ar óhikað í ljós. Þó svo að hún hafi
ekki haft orð til þess að tjá sig
gerði hún það samt svo vel með
hljóðum, svipbrigðum og hreyf-
ingum.
Okkur starfsfólkinu vafði hún
um fingur sér og lögðu sig allir
fram við að verða við þörfum
hennar og óskum. Hún naut þess
að eiga samverustund með starfs-
mönnum og eigum við öll minn-
ingar um yndislegar stundir með
henni við lestur, söng, spjall og að
horfa á rómantískar bíómyndir.
Hún naut þess að láta dekra við
sig, fá fótanudd, handsnyrtingu og
fallega greiðslu í hárið. Ólöf hafði
unun af því að fara á kaffihús og í
Kringluna að kaupa sér föt enda
hafði hún gaman af því að vera fín
og með fallegt skart til þess að
toppa útlitið. Hún Ólöf skilur eftir
sig margar dásamlegar minningar
um sterka yndislega konu með fal-
lega brosið sem bræddi alla sem
það sáu.
Við erum öll full þakklætis fyrir
þann tíma sem við áttum saman
og minning þín er ljós í lífi okkar.
Fyrir hönd starfsfólks Sól-
heima 21b,
Sigríður Elfa Þorgilsdóttir.
Ég kynntist Ólöfu í Safamýr-
arskóla þar sem ég vann um ára-
bil. Það kom í minn hlut að verða
umsjónarkennari hennar öll
grunnskólaárin og það var mín
gæfa. Mér er ljúft að segja að vin-
átta okkar hélst allt til hennar
hinsta dags og ég sakna hennar.
Ólöf var yndisleg stúlka og hún
gaf allt sem hún átti; ást og gleði.
Hún tók þátt í samverustundum
með öðrum nemendum, sat þögul í
kyrrð sinni en tjáði tilfinningar
sínar á afar næman hátt með aug-
um og hreyfingum. Með brottför
hennar hefur ljúfum nótum lífs
míns fækkað, en ég er viss um að
ljós, fegurð og ást munu dvelja í
hjarta allra þeirra sem þekktu
Ólöfu um ókomna tíma.
Um leið og ég sendi mínum
góðu vinum, foreldrum Ólafar,
Gyðu og Bjarna, og allri fjölskyldu
hennar, mínar innilegustu samúð-
arkveðjur kveð ég vinkonu mína
með ljóðinu „Friðsæld“.
Þú kenndir mér að kyrrðin
kveikir á ljósinu
og ég sá skæra stjörnu
í augum þér
Hólmfríður Sigurðardóttir.
Þetta gerðist svo snöggt er við sváfum
öll rótt
þessa haustfögru friðsælu
septembernótt
er síðasti tónninn í lífsklukku þinni
hljóðlega sló og þú kvaddir að sinni.
Svo fallega ljómaði ljósð þitt bjarta.
Lífsgleðin einlæg og gullslegið hjarta,
elskaðir fólkið þitt skilyrðislaust,
með mömmu og pabba þín best alltaf
naust.
Og ef að þú máttir þá fannst þér svo
gaman
að gera þig fína, þá geislaði daman
allt fallega hárið svo vandlega greitt
með fallegu/alls konar glingri fékkst líka
þig skreytt.
Að hafa það kósí var eitt sem þú kunnir
slaka með Noruh Jones endalaust unnir
kúra og njóta þú aldrei varst ein
úr augum og látbragði hamingjan skein.
En afmælisdagarnir voru samt bestir
kökur og partí og fjölmargir gestir
afmælisprinsessan elskaði læti
andlitið ljómandi lýsti af kæti.
Þú kennt hefur okkur svo mikið mín
kæra
þinn tíma á jörð vorum sífellt að læra
hve dýrmætt og einstakt hvert andartak
er
hve stórkostleg gjöf var að vera með þér.
Af kærleika þökkum þér samfylgd um
stund
í huga þér fylgjum á feðranna fund.
En þó að nú kvöldi og dagsbirta dvín
þá ljósið þitt skærast af stjörnunum skín.
(Bergljót Hreinsdóttir 2020)
Elsku dásamlega Ólöf. Góða
ferð í sumarlandið þar sem ríkir
eilíft sumar og þar sem engin
veikindi eða erfiðleikar eru til.
Með kærleik og ást.
Diljá og Bryndís.
Ólöf Bjarnadóttir