Morgunblaðið - 05.12.2020, Blaðsíða 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. DESEMBER 2020
þú og hvað ertu að gera hér? Þeg-
ar ég hafði stunið því upp að ég
væri þessi nýi formaður SUF þá
sagði hann: Já komdu sæll og
blessaður, við skulum koma í
kaffistofuna. Þar kynnti Páll mér
hvernig þingflokkurinn starfaði.
Þetta voru mín fyrstu kynni af
Páli sem þá strax þróuðust í góðan
vinskap. Við vorum ekki alltaf
sammála en aldrei kom til hvassra
orðaskipta milli okkar nema þegar
kom að atkvæðagreiðslunni um
EES-samninginn.
Páll var kjarkaður og hvatvís
bardagamaður, orðheppinn og
mælskur, sannfæringu sinni trúr
og öflugur baráttumaður sinnar
sveitar. Hann var stjórnsamur og
lá ekki á skoðunum sínum. Margir
hafa því kannski upplifað hann
harðan og óvæginn en þeir sem til
þekkja vissu að undir þessu hrjúfa
yfirborði bærðist hlýtt hjarta. Því
hafa margir kynnst því sporleti
spurðist aldrei til hans.
Í deilunni um byggingu
Blönduvirkjunar var hann sann-
færingu sinni trúr. Hann hafði
kjark til að berjast gegn virkjun-
inni í andstöðu við marga af sínum
dyggustu stuðningsmönnum.
Þegar Páll gerði sér grein fyrir að
baráttan væri töpuð beitti hann
sinni pólitísku kænsku af öllum
þunga í baráttunni fyrir því að
samfélagið á svæðinu fengi sem
mest fyrir fórnina.
Páll hafði alla tíð gott vald á að
lesa í hin pólitísku spil og meta
stöðuna. Þegar ég kem inn á þing
1991 þá var Páll búinn að vera
lengi formaður þingflokksins og
mörgum í okkar röðum fannst
alltof lengi. Hann var með gífur-
lega reynslu og hafði aflað sér
mikils trausts hjá pólitískum and-
stæðingum við að ná sátt um þing-
störfin hverju sinni. Þrátt fyrir
þetta fannst samherjunum að nú
væri tími til kominn að skipta um
formann. Þó nokkrar atlögur voru
gerðar að Páli en allar stóð hann
þær af sér. Vorið 1994 kallaði
hann mig til fundar við sig og
sagði mér að nú nennti hann þess-
ari baráttu um þingflokksfor-
manninn ekki lengur og ætlaði að
gera tillögu um mig sem formann
því hann vissi að „hælbítarnir“
eins og hann kallaði þá gætu sætt
sig við mig. Þarna var Páll farinn
að hugsa til næstu kosninga og
hvað tæki við í framhaldi af þeim.
Við Páll vorum nánir samherjar
bæði á þingi og í ríkisstjórn og átt-
um fyrir utan það sameiginlegt
áhugamál sem var hrossaræktin.
Það áhugamál okkar ræddum við
oft og þar var Páll á heimavelli og
smekkmaður. Því miður entist
honum ekki aldur til að sjá yngsta
afkvæmi sitt undan Spuna spretta
úr spori á heiðunum fyrir norðan.
Páli kynntist ég best þegar hann
og Sigrún vinkona mín fóru að búa
saman. Þá vorum við Sigrún bæði
í forystu fyrir framsóknarmenn í
Reykjavík og ég því tíður gestur á
heimili þeirra. Sigrún er einstök
mannkostamanneskja, jarðýta til
allra verka, umhyggjusöm og
trygglynd og þess fékk Páll svo
sannarlega að njóta síðustu árin.
Komið er að kveðjustund. Sam-
leið góð vörðuð minningum mörg-
um og góðum er þökkuð heilshug-
ar. Við Kristín sendum Sigrúnu og
fjölskyldunni allri innilegar sam-
úðarkveðjur.
Finnur Ingólfsson.
Páll Pétursson lést 23. nóvem-
ber sl. Páll var maður sterkra
skoðana og var öflugur í störfum
sínum, lá ekki á skoðunum sínum
og fylgdi málum fast eftir. Hann
var mikill framsóknarmaður,
hafði mikinn áhuga á þjóðmálum
og þannig var það til síðasta dags.
Þegar kosningar voru í gangi var
mikill hugur í karli og á síðustu ár-
um hringdi hann gjarnan til að
fylgjast með hvernig útlitið væri í
gamla heimahéraðinu og var ekki
alltaf ánægður með stöðu flokks-
ins, hann ætti meira skilið.
Á okkar ungu dögum lentum
við í því að vera óskaplega ósam-
mála, tókumst fast á, féllu þá
stundum stór orð sem sum hefðu
eftir á að hyggja betur verið
ósögð. Átökin um Blönduvirkjun
voru mikil og erfið, það voru
sterkar skoðanir og hiti í málum.
Á þessum árum áttum við ekki
samleið þótt báðir værum miklir
framsóknarmenn. Að takast á um
málefni getur líka verið þroskandi
og mikil reynsla, en í miklum hita-
málum getur tekið tíma að vinna
sig í gegnum þau. Ég held að þeg-
ar við flokksbræðurnir litum til
baka í fyllingu tímans höfum við
litið til þessara átaka með gagn-
kvæmri virðingu.
Páli voru falin mörg trúnaðar-
störf innan Framsóknarflokksins
á hans langa þingmannsferli, var
þingflokksformaður og síðar ráð-
herra.
Þegar Páll varð félagsmálaráð-
herra, sem hann var nokkuð lang-
an tíma, varð samstarf okkar
nokkuð mikið bæði á sviði sveit-
arstjórnarmála og málefna fatl-
aðra auk málefna innan héraðs.
Þetta samstarf var mjög gott og
efldi samskipti okkar og jók á
gagnkvæma virðingu.
Það má segja um samstarf okk-
ar Páls að það hefur verið lær-
dómsríkt og fyrir það vil ég þakka.
Þessi samskipti hafa verið þrosk-
andi og kennt mér margt, meðal
annars að engir hlutir eru sjálf-
sagðir og að traust og gagnkvæm
virðing eru nauðsynlegir ferða-
félagar í samstarfi manna.
Það var mikið áfall fyrir Pál og
börnin hans þegar kona hans
Helga lést langt um aldur fram.
Helga var mikil ágætiskona sem
studdi mann sinn í öllu hans fé-
lagsmálavafstri.
Það var mikið lán Páls þegar
hann kynntist síðar Sigrúnu
Magnúsdóttur sem er mikilhæf fé-
lagsmálakona og ekki skemmdi að
hún var framsóknarkona. Sigrún
hefur verið stoð hans og stytta,
ekki síst eftir að heilsan fór að
gefa eftir.
Páls verður minnst sem öflugs
félagsmálamanns með sterkar
skoðanir og fylginn sér.
Við Vilborg sendum Sigrúnu og
fjölskyldunni allri innilegar sam-
úðarkveðjur.
Valgarður Hilmarsson.
Í dag kveðjum við Pál Péturs-
son, fyrrverandi alþingismann,
ráðherra og bónda á Höllustöðum.
Með honum er genginn drengur
góður og eftirminnilegur persónu-
leiki.
Páli var hugleikin umgengnin
við landið. Var hann þeirrar skoð-
unar að umgengnin væri vart bet-
ur tryggð en með eignar- og yfir-
ráðarétti bænda. Tengsl bænda
við landið, bæði tengsl bóndans
við bújörð sína og kannski ekki
síður við heiðarnar, afréttinn.
Besta tryggingin fyrir skynsam-
legri notkun og varðveislu lands-
ins væri einmitt í því fólgin að
þessi réttur yrði virtur áfram. Páll
var sannur framsóknarmaður. Að
styrkur Framsóknarflokksins
væri það sem mestu máli skipti til
þess að tryggja þjóðinni farsæla
forystu.
Ég er ekki frá því að sumum
hafi komið á óvart er Páll var skip-
aður félagsmálaráðherra 1995. Að
bóndinn á Höllustöðum ætti að
stýra umbótum á þeim vettvangi,
kratarnir voru ekki lengi að finna
að þessu og uppnefndu hann Póst-
inn Pál. Páll sagðist í raun þakk-
látur athyglinni, hann gleymdist
þá ekki á meðan, meðan aðrir
væru uppteknir af því að horfa á
naflann á sér. En Páll kunni að
nota móðurmálið, var hnyttinn í
orðum og spaugsamur enda einn
besti hagyrðingur á þingi.
Ráðherraára Páls verður ekki
síst minnst er þau tímamót urðu í
sögu jafnréttismála að körlum var
tryggður réttur til töku fæðingar-
orlofs 2001. Gríðarlegt framfara-
skref fyrir fjölskyldur á Íslandi.
Þá markaði Framsóknarflokkur-
inn þá framtíðarsýn að karlar og
konur skiptu með sér umönnun
barna sinna og gætu jafnframt
tekið jafnan þátt í launavinnu sem
og öðrum störfum utan heimilis.
Og enn í dag erum við framsókn-
armenn að vinna eftir arfleifð Páls
að umbótum í málaflokknum.
Páll var alla tíð mikill fjöl-
skyldumaður, hann var duglegur
að fylgjast með lífi og velferð
barnabarna sinna. Sú hlið á Páli
var að mörgu leyti önnur en sú
sem sneri að stjórnmálabarátt-
unni.
Páll missti sína fyrri konu,
Helgu Ólafsdóttur, 1988 og taldi
sig heppinn að kynnast Sigrúnu
Magnúsdóttur. Samband þeirra
var þeim báðum hamingjuríkt.
Svipuð sýn þeirra til stjórnmála
var þeirra styrkur og bæði fundu
fyrir styrk að eiga hauk í horni.
Það voru ekki síður fréttir fyrir
landsmenn er það spurðist út að
Páll væri sérlegur stílisti Sigrún-
ar, keypti á hana kjóla sem Sig-
rúnu þótti sérstaklega vænt um.
Páll og Sigrún náðu þeim gleði-
lega áfanga að halda upp á 30 ára
brúðkaupsafmæli sitt í ágúst sl.
Það eru ekki nokkur önnur
hjón á Íslandi er hafa bæði gegnt
formennsku í þingflokki og emb-
ætti ráðherra í ríkisstjórn.
Þrátt fyrir erfið veikindi síð-
ustu ár var Páll öllum stundum að
fylgjast með þjóðfélagsmálum.
Þegar Sigrún gegndi embætti um-
hverfis- og auðlindaráðherra var
Páll duglegur að upplýsa sína
konu um hvað gengi á í samfélag-
inu, þann daginn. En Páll á Höllu-
stöðum var einstaklega traustur
og tryggur, ötull og óþreytandi
baráttumaður.
Að leiðarlokum vottum við Elsa
Sigrúnu og fjölskyldunni allri okk-
ar innilegustu samúð.
Við framsóknarmenn minn-
umst ráðherra og alþingismanns
með djúpri virðingu og þakklæti
fyrir störf í þágu Framsóknar-
flokksins og þjóðarinnar.
Sigurður Ingi Jóhannsson,
formaður Framsóknar-
flokksins.
Eðli málsins samkvæmt og
miðað við lífsins gang hverfa nú af
heimi, að manni finnst með alltof
stuttu millibili, margir sem ég hitti
fyrir á Alþingi í upphafi þing-
mennsku minnar. Einn þeirra og
ekki síst eftirminnilegur var Páll
Pétursson frá Höllustöðum.
Svo tókst til að ég erfði sæti for-
vera míns, Stefáns Jónssonar, í
undirbúningsnefnd með Færey-
ingum og Grænlendingum um
stofnun formlegs samstarfsvett-
vangs þjóðþinga vesturnorrænu
landanna en upp úr því spratt
Vestnorræna ráðið. Páll leiddi
þetta starf af hálfu Íslands af
röggsemi og þarna gafst mér það
að kynnast honum betur og nánar
strax á fyrstu árunum en ella hefði
orðið. Og ekki bara honum því í
þessu undirbúningsstarfi voru
einnig kempur eins og Jonathan
Motzfeldt og Erlendur Patursson.
Vestnorrænt og norrænt samstarf
var Páli alla tíð hugleikið og leiðir
okkar lágu mikið saman á slíkum
vettvangi í viðbót við tuttugu ára
samveru okkar á þingi.
Minnisstæð er mér ferð með
Páli til Færeyja haustið 1987, ein-
mitt á fyrsta ársfund Vestnor-
ræna ráðsins sem haldinn var þar.
Þá var erfiður tími hjá Páli vegna
veikinda fyrri eiginkonu hans,
Helgu, sem hann missti snemma
næsta ár. Þá kynntist ég annarri
hlið á þessum manni sem verkað
gat hrjúfur og nokkuð stórskorinn
út á við. Hann var líka mikil til-
finningavera og við ræddum
margt um lífið sjálft á þessum
dögum í Færeyjum. En lífið hélt
áfram hjá Páli og hann kynntist
nýjum og yndislegum lífsförunaut
þar sem er Sigrún Magnúsdóttir.
Mikið var gaman að skynja þeirra
innilega samband, grundvallað á
ást og gagnkvæmri virðingu eins
og ég upplifði það.
Margt mætti segja um per-
sónuna Pál Pétursson, litríkur og
stór í sniðum sem hann var. Hann
var atorkusamur, orðsnjall og gat
verið skapríkur, fylginn sér í þeim
málum sem hann bar fyrir brjósti
enda fékk hann miklu áorkað. Af
arfleifð sinni sem félagsmálaráð-
herra gat hann verið stoltur og þá
ekki síst tímamótalöggjöfinni um
fæðingar- og foreldraorlof frá
aldamótaárinu.
Ég spurði einu sinni Pál út í
ungan og þá talinn líklegan tilvon-
andi stjórnmálamann sem ég þótt-
ist vita að hann þekkti deili á.
Svarið var stutt og laggott: „Hann
er laupur.“ Þurfti þá ekki að ræða
það mál frekar, við skildum hvor
annan, sveitamennirnir. Svarið er
lýsandi fyrir Pál að því leyti að
hann sagði yfirleitt meiningu sína
umbúðalaust og þannig að skild-
ist.
Ég kveð Pál Pétursson með
virðingu, þakka honum langa sam-
veru á Alþingi og í stjórnmálum
og votta fjölskyldu hans allri sam-
úð mína og fjölskyldu minnar.
Steingrímur J. Sigfússon.
Páll Pétursson var þéttur á velli
og þéttur í lund, handtakið traust
og maðurinn hraustlegur, fasið
heilsteypt. Páll var seintekinn en
traustur vinur vina sinna. Við
kynnin fann maður að hinir innri
þræðir hans voru ofnir úr öðru og
mýkra efni en ytra byrðið. Engum
sem horfði á þennan hraustlega
karlmann með stórar og sterkar
hendur og hrjúft yfirbragð gat
dottið í hug að hann gæti sest nið-
ur og sniðið efni og saumað kjóla á
konu sína eða valið fegurstu skart-
gripi. Páll var listhneigður, hafði
prýðilega söngrödd og einn besti
hagyrðingur Alþingis. Hann var
þingflokksformaður Framsóknar-
flokksins þá ég kom til þings.
Hann þótti öflugur og kunni á lög-
gjafarstarfið.
Eitt vissu menn allra flokka að
Páli var hægt að treysta. Hann
stóð við orð sín og gerða samn-
inga. Menn vissu líka að hann var
ekkert lamb að leika sér við í orða-
sennum í þingsal. Vel búinn að
mælskulist og fær í rökræðu og
fastur fyrir eins og bjarg. Glettinn
var hann og skemmtilegastur
allra á gleðistundu. Páll gekk
beint til verka og sagði meiningu
sína umbúðalaust og stundum
sótti hann af meira kappi en forsjá
málstað sinn. Margir muna
Blönduvirkjun og átökin sem þá
urðu um þá virkjun og landið sem
var sökkt undir uppistöðulón.
Húnavatnssýsla var þverklofin en
Páll fór fyrir náttúruverndarsinn-
um og vildi ekki fórna dölum og
heiðlendi í afrétti sínum. Átökin
voru mögnuð og ég man að Stein-
grímur Hermannsson sagðist
aldrei hafa komist í annað eins
orðbragð og Húnvetningarnir
brúkuðu hver við annan. Páll varð
undir, það var virkjað og þriðja
stærsta stöðuvatn landsins varð
til.
En þarna gerðist Páll for-
göngumaður þeirra lífsskoðana að
landið skyldi njóta vafans og land
væri dýrmætt. Þarna fór ástar-
lautin við Galtará undir vatn.
„Greiddi ég þér lokka við Galtará
vel og vandlega. Brosa blómvar-
ir,“ sagði Jónas í ljóðinu fagra. Í
pólitík er betra að vera heill en
hálfur og kjósendur virtu Pál sem
baráttumann. Þeir dáðust að
málafylgju hans og sættust á ný
að baki honum. Páll gerði kröfur
til ráðherrastarfa og sagði að ekki
væri hægt að ganga fram hjá sér,
svo mikilvirkur hefði hann verið í
að moka stórum og stundum
vondum málum ríkisstjórnanna í
gegnum þingið. Páll varð félags-
málaráðherra í átta ár og þar kom
hann mörgum félagslega sinnuð-
um málum kynjanna áfram. Alda-
mótaárið náði hann fram löggjöf
um fæðingar- og feðraorlof. Nú er
ekkert mál talið jafn áhrifaríkt í að
samræma fjölskyldu og atvinnulíf.
Málið er fjölskylduvænt og barna-
fólkið minnist hans með þakklæti.
Páll var mikilvirkur í Norður-
landasamstarfi og þar reyndu gár-
ungarnir að hæða hann af því að
hann talaði dönskuna eins og flest-
ir okkar upp á íslensku og kölluðu
hann „Palli på Hallestad“. En Páli
brá ekki og einhverju sinni snar-
aði hann fram gleðivísu um vin
sinn Össur Skarphéðinsson á
góðri dönsku, og þá hló þingheim-
ur.
„Össur, han er min ven, altid er
han til stads, nu er han normal
igen, nu har hann fået sitt glas.“
Margt var stórt í sniðum í
kringum Pál. Við minnumst þess
enn þegar hann fagnaði sextugu í
Félagsheimilinu á Blönduósi.
Troðfullt út úr dyrum, etið og
drukkið, ræður fluttar og loks
leiddur inn á dansgólfið stóð-
hestur á skaflajárn-um, afmælis-
gjöf. Friðrik Sophusson frændi
Páls mælti „Þeim er sama um
parketið Húnvetningunum.“ Hin
síðari ár snerist líf Páls um Sig-
rúnu sína sem þingmann og ráð-
herra. Fjölskyldan var honum
mikils virði, börn og barnabörn
þeirra beggja, og óðalið í sumar-
húsinu á Höllustöðum var eins og
himnaríki. Þar söng Blanda hon-
um söngva sína, hann var kominn
heim. Drengskaparmaður er
horfinn af heimi.
Guðni Ágústsson.
Páll Pétursson var frábær fé-
lagi og góður vinur. Við vorum
samferða á Alþingi í tólf ár og náð-
um vel saman allan tímann. Páll
var öflugur fulltrúi íslenska
bændasamfélagsins, blanda af
íhaldsmanni og jafnaðarmanni,
bráðgreindur, skemmtilegur og
miklu velviljaðri og hlýrri en
stundum kom fram á hrjúfu yfir-
borðinu. Páll unni sinni sveit og
hagsmunir Norðurlands vestra
áttu hug hans. Ekki var einfalt að
eiga við Pál á leiðinni inn á þing en
þegar þangað var komið vorum
við þingmenn Norðurlands vestra
í sama liði hvort sem við vorum í
stjórn eða stjórnarandstöðu. Við
Páll ferðuðumst mikið saman,
bæði um kjördæmið og svo þegar
við sátum saman í þingmanna-
nefnd EFTA. Margt bar á góma í
samtölum okkar á alvöru- og
gleðistundum. Oft vorum við sam-
mála en bárum virðingu fyrir sjón-
armiðum hvor annars þegar svo
var ekki.
Stundum göntuðumst við með
að Páll hefði bjargað því að Evr-
ópuþingið samþykkti EES-samn-
inginn á sínum tíma, sem hann var
reyndar mjög á móti. Við Páll vor-
um saman á miklum fundi þing-
mannanefndar EFTA og þing-
manna á Evrópuþinginu þar sem
við vorum að kynna samninginn
og leita stuðnings við hann í Evr-
ópuþinginu. Nokkur andstaða var
við EES-samninginn í Evrópu-
þinginu og einna þéttust hjá
breskum íhaldsmönnum en þann
hóp leiddi þá Lord Inglewood. Að
loknum fundinum, sem stóð lengi
dags, var haldin móttaka í tjaldi
fyrir utan EFTA-bygginguna og
þar var okkur EFTA-mönnum
uppálagt að taka Evrópuþing-
mennina tali og vinna málið maður
á mann.
Ég sveif fljótlega á Lord Ing-
lewood og samtal okkar hafði ekki
staðið lengi þegar hann hafði orð á
því að hafa dvalið sumarlangt á Ís-
landi á yngri árum í starfsnámi í
landbúnaði. Ég innti hann eftir því
hvar á landinu þetta hefði verið og
hann mundi bara óljóst eftir því að
það hefði verið nálægt þorpi sem
hét Blönduós.
Ég tókst á loft, enda þetta í
mínu kjördæmi, og náði upp úr
honum að bóndinn hefði heitið
„Pétursson“. „Páll Pétursson? Á
Höllustöðum?“ spurði ég og fékk
já við.
„Hann er hérna, ég næ í hann,“
sagði ég og leiddi þá saman. Páll
og Robert, sem lávarðurinn hét,
höfðu setið hvor á móti öðrum án
þess að átta sig á hver hinn var.
„You have changed a bit,“ sagði lá-
varðurinn. „You too,“ sagði Páll og
þeir töluðu svo lengi saman og rifj-
uðu upp gamla tíma en hann hafði
þá verið sumar í sveit hjá Páli.
Eftir þennan fund hvarf and-
staða breskra íhaldsmanna við
EES-samninginn og hann rann
létt í gegnum Evrópuþingið enda
ekki nokkur leið fyrir Lord Ing-
lewood að ganga á móti honum
eftir að hafa verið í sveit hjá Páli
Péturssyni. En fyrir mig var þetta
ógleymanlegt augnablik sem sýn-
ir hvað margt getur gerst sem
ómögulegt er að gera ráð fyrir og
þeir sem maður heldur að komi
ekki að gagni eða jafnvel skemmi
fyrir geta orðið að miklu liði.
Mér fannst ég læra heilmikið af
Páli og er þakklátur fyrir að hafa
kynnst honum. Hann var ótrúlega
glöggur á samfélagið og sam-
ferðamenn sína. Ég votta Sigrúnu
og öðrum aðstandendum samúð
mína en Páll var mikill fjölskyldu-
maður. Guð blessi minningu hans.
Vilhjálmur Egilsson.
Í dag minnumst við Páls Pét-
urssonar, fyrrverandi alþingis-
manns og ráðherra, sem er látinn
á áttugasta og fjórða aldursári.
Við eigum það sameiginlegt að
vera fæddir og uppaldir í Blöndu-
dalnum og ég hef því fylgst lengi
með framgangi og störfum þessa
frænda míns. Hann hóf ungur bú-
skap á Höllustöðum og ungur að
árum eða 1974 var hann kjörinn á
þing og sat þar samfleytt í tæpa
þrjá áratugi. Mér er í fersku minni
þegar Páll var fyrst í framboði til
Alþingis. Deildar meiningar voru í
kjördæminu og þó sérstaklega
meðal Húnvetninga um hver
skyldi skipa annað sætið á lista
Framsóknarflokksins. Nokkrir
mjög frambærilegir menn sem
urðu síðar stórstjörnur okkar
Húnvetninga voru þess albúnir að
ríða til þings. Töluverðar svipting-
ar urðu sem enduðu þó með því að
ákveðið var að tefla Páli fram. Þá
var til siðs að allir flokkar höfðu
sameiginlega framboðsfundi dag
eftir dag fyrir kosningarnar. Þar
var oft heitt í kolunum. Páll þóttist
eðlilega fær í flestan sjó eins og
ungum mönnum er tamt en þó
man ég það meðan ég lifi þegar
hann kom við hjá pabba gamla eft-
ir einn af fyrstu fundunum og
sagði sínar farir ekki sléttar.
Hann var ekki að ná sér á strik.
Svipurinn á andlitinu var eins og á
manni sem lent hefur í lífsháska. Á
næsta fund fóru þeir saman
frændurnir. Eina ráðið sem Páll
fékk var að skrifa fyrstu ræðurn-
ar.
Ekki veit ég hvort Páll skrifaði
margar ræður um dagana en alltaf
hefur hann staðið sig með sóma og
borið ættjörð sinni og heimhögun-
um fagurt vitni. Páll var fé-
lagshyggjumaður en hlutskipti
hans varð þó að starfa lengi í
meirihluta með Sjálfstæðisflokkn-
um. Sennilega græddi sá flokkur
meira á því en Páll.
Páll var að mörgu leyti mikill
bardagamaður. Honum þótti sjálf-
sagt að láta reyna á styrk sinn í
kosningum. Heima í kjördæminu
var oft gerð atlaga að honum.
Alltaf kom einhver til sögunnar
sem taldi sig eiga meira erindi.
Páll hafði jafnan sigur nema í síð-
asta skiptið sem hann bauð sig
fram.
Margir sáu þá í hvað stefndi og
hvöttu hann til að draga sig í hlé
en honum þótti karlmannlegra að
falla í bardaga frekar en að renna
af hólmi.
Fulltrúar á kjördæmaþingi áttu
auðvitað heimtingu á því að fá að
kjósa enn og aftur farsælan
stjórnmálamann. Páll var eflaust
langrækinn því hann hafði tölu-
vert skap og var stálminnugur. En
ekki hefnigjarn.
Hann var líka allajafna glað-
lyndur og hafði einstaka ánægju
af því að segja gamansögur af
okkur samferðamönnunum. Átti
stundum erfitt með sig því honum
þótti sjálfum sögurnar svo
skemmtilegar. Sem þær líka voru.
Páll var einkar farsæll stjórn-
málamaður og þjónaði landi sínu
og þjóð af samviskusemi og dugn-
aði.
Við hjónin vottum Sigrúnu og
fjölskyldunni okkar dýpstu sam-
úð. Minning um mætan mann lifir.
Þorfinnur og Heiða.
Páll Pétursson