Morgunblaðið - 10.12.2020, Blaðsíða 61

MINNINGAR 61
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. DESEMBER 2020
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta
í yfir 70 ár
Ástkær dóttir okkar, systir og mágkona,
LÍNEY INGVARSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 25. nóvember.
Bálför hennar fór fram miðvikudaginn 2. desember.
Alúðarþakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og vinarhug
við útför Líneyjar.
Ingvar Á. Guðmundsson Kristín Andersen
Sóley Margrét Ingvarsdóttir Ólafur B. Ólafsson
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐBJARGAR TÓMASDÓTTUR
menntaskólakennara,
Grenimel 41, Reykjavík.
Guðbjartur Kristófersson
Tómas Guðbjartsson Dagný Heiðdal
Hákon Guðbjartsson Magnea Árnadóttir
Ingibjörg Guðbjartsdóttir Brynjólfur Þór Gylfason
barnabörn og barnabarnabörn
✝ Ólafur Har-aldsson fædd-
ist í Hafnarfirði
30. janúar 1938.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurnesja 1. des-
ember 2020.
Foreldrar hans
voru Haraldur
Björnsson frá
Jaðri, fæddur 30.
maí 1911, dáinn
29. september 1961, verkstjóri
Hraðfrystihúss Gerðabátanna,
og kona hans Kristín Viktoría
Gísladóttir, fædd 6. nóvember
1917, dáin 20. september 1981,
verkakona og húsmóðir.
Systkini: Þórdís Haralds-
dóttir (1940-2016), Margrét
Haraldsdóttir (1944-1996), Be-
noný Haraldsson (1947), Þor-
björg Hulda Haraldsdóttir
(1958).
Börn: Kristinn Ólafsson
(1957), Gunnar Ólafsson (1958),
Ólafur Ólafsson (1963), Sturla
Ólafsson (1971),
Vigdís Ólafsdóttir
(1975),Hlynur
Ólafsson (1980).
Menntun og
störf: Ólafur lauk
unglingaprófi frá
Gerðaskóla í Garði
og síðar 1. stigi
skipstjórnar frá
Stýrimannaskól-
anum í Reykjavík
árið 1960. Hann
var stýrimaður og skipstjóri á
Suðurnesjum í um tvo áratugi
og lauk þá meiraprófsrétt-
indum og starfaði sem vöru-
bifreiðarstjóri allt til loka
starfsævi sinnar.
Ólafur verður jarðsunginn
frá Keflavíkurkirkju 10. desem-
ber kl. 13.
Streymt verður frá athöfn-
inni, stytt slóð:
https://tinyurl.com/y4bdjzvo
Virkan hlekk á streymi má
nálgast á
https://www.mbl.is/andlat
Við sjáumst elsku pabbi
minn. Nú getur þú loksins tek-
ið rúntinn á æðislegum kagga
með ótakmörkuðum hestöflum
eftir allt of langa inniveru og
veikindi.
Þú setur Stones á fyrir okk-
ur. Ég er endalaust þakklát
fyrir að við náðum að kynnast
upp á nýtt og fyrir tímann sem
við þó náðum saman og upp-
götvuðum hversu mikið við
áttum sameiginlegt. Fyrir
löngu samtölin okkar yfir kaffi
eða rauðvínsglasi um allt og
ekkert, um það sem þér lá á
hjarta og gjarna það sem bet-
ur hefði mátt gera eða segja í
gegnum lífið sem var þér ekki
alltaf ljúft – og ég ekki alltaf
ljúfur – hefðir þú nú bætt við.
En hver er það svo sem?
Afastrákarnir þínir senda
saknaðarkveðju, ég sé í þeim
svipinn þinn og taktana,
skondið þetta líf. Mjög svo,
meira að segja – hefðir þú
núna sagt.
Vigdís og afastrákar.
Ég hitti Óla fyrst suður með
sjó. Hann var skapstór og
ákveðinn, ögrandi og oft fynd-
inn. Ég var nítján ára, hann
kominn yfir þrítugt. Við spurð-
um ekki skynsemina né hvað
öðrum fannst. Tilfinningar
réðu ferð og fljótlega var rugl-
að saman reytum. Ýmsir erf-
iðleikar og uppákomur urðu á
leið okkar. Við bæði tilfinn-
ingarík og viðkvæm, byrjuð-
um að búa austur á Seyðisfirði
eitt sumar en innilokun fór
ekki vel í Óla. Hann þoldi ekki
þær hindranir sem honum
fannst fjöllin og lokaður fjörð-
urinn vera. Hann vildi vera á
hreyfingu og aka góðum
kraftmiklum bílum. Við flutt-
um suður, ég nýbúin að missa
fóstur, sem var erfitt og sér-
staklega fyrir mig sem þráði
sem ung kona að gefa honum
barn og sanna mig. Ég vissi
að hann saknaði þriggja sona
sinna suður í Garði. Skömmu
eftir að suður var komið fór
Óli að keyra steypubíl og þar
með má segja að lögð hafi ver-
ið línan að þeirri vinnu sem
hann stundaði mest framan af
atvinnuævi sinni, að aka
stórum og kraftmiklum trukk-
um af ýmsu tagi.
Elsta barnið, sonur, kom í
heiminn seint um sumarið
1971 og vakti mikla gleði.
Desember sama ár gengum
við í hjónaband. Tvö börn
bættust við á næstu níu árum,
stúlka og drengur. Systkinin
kveðja nú föður sinn sem elsk-
aði þau afar mikið og var mjög
stoltur af þeim. Við slitum
samvistum tuttugu árum síðar
og má segja að það hafi mark-
að djúp spor í sál okkar
beggja og verið sorgarferli
fyrir alla fjölskylduna. Allir
skilnaðir eru sárir og sama
má segja um þann skilnað sem
dauðinn hefur í för með sér,
hann er svo endanlegur.
En síðan leiðir okkar Óla
skildi hefur okkur í gegnum
árin auðnast að verða vinir og
láta ekki gömul sárindi
skyggja á það góða sem út úr
þessu kom; börnin okkar þrjú,
hóp af barnabörnum og ská-
barnabörnum. Allt ríkidæmi
sem enginn verðleggur. Ég
kynntist líka sonum Óla frá
fyrra hjónabandi og eru það
allt duglegir og myndarlegir
menn ásamt afkomendum sín-
um. Ég þakka fyrir góðu
stundirnar og það að marga
dýrmæta reynslu má draga af
þessum tíma sem við áttum
saman sem og síðar. Að fyr-
irgefa og finna samúð er eig-
inleiki sem allir þurfa að eiga í
hjarta sínu.
Óli átti erfitt með að ræða
tilfinningalega hluti og var í
raun mjög viðkvæm sál. Þegar
á móti blés vissi hann ekki allt-
af hvernig átti að vinna sig út
úr erfiðleikum og þetta varð til
þess að stundum varð vandinn
meiri, þyngri og sárari. Hann
elskaði öll börnin sín en skorti
orð og rétta nálgun til að tjá
sig um erfiða hluti. Ég trúi því
að þegar Frelsari okkar allra
sameinar ástvini og þerrar
hvert tár muni einnig birta
kærleikssólar yfirskyggja öll
okkar mannlegu vandamál og
gefa okkur sátt og huggun.
Ég kveð Óla, fyrrverandi
maka og fjölskylduföður, með
virðingu og þakklæti. Við ger-
um okkar besta á þann hátt
sem við kunnum hvert sinn og
lærum að horfa á góðu stund-
irnar og gleðjast. Ég horfði á
yngri son okkar fara í gegnum
myndir og sá gleði sem finna
má í liðnum samverustundum
fjölskyldu. Það er sú gjöf sem
lífið færir okkur; að eiga líka
góðar minningar. Börnum
hans öllum bið ég blessunar
Guðs.
Þórdís Ragnheiður
Malmquist.
Ólafur Haraldsson
Þegar mér barst
sú fregn að Er-
lendur Haraldsson
væri látinn, kom
mér í hug eftirfarandi erindi úr
Hávamálum:
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
Eg veit einn
að aldrei deyr:
dómur um dauðan hvern.
Við Erlendur kynntumst á
sjöunda áratugnum vegna sam-
eiginlegs áhuga okkar á mál-
efnum Kúrdistan og baráttu
Kúrda fyrir eigin ríki. Á náms-
árum sínum í Berlín hafði Er-
lendur kynnst kúrdískum stúd-
entum sem sögðu honum frá
uppreisn Kúrda í Írak. Á sama
tíma hafði ég kynnst kúrdísku
Erlendur
Haraldsson
✝ Erlendur Har-aldsson fæddist
3. nóvember 1931.
Hann lést 22. nóv-
ember 2020.
Útför Erlendar
fór fram 9. desem-
ber 2020.
flóttafólki í Svíþjóð
og tekið þátt í
frelsisbaráttu
þeirra.
Erlendur kynnt-
ist ágætlega þeim
hrífandi leiðtoga
Kúrda, Mustafa
Barzani, á ferða-
lagi sínu í Kúrdist-
an yfir landamæri
Írans 1964. Sama
ár gaf hann út bók-
ina „Með uppreisnarmönnum í
Kúrdistan“ um frelsisbaráttu
Kúrda og upplifun sína á þess-
um svæðum.
Sem vinur Erlends og
fulltrúi í sænsku Kúrdanefnd-
inni varð ég iðulega þeirrar
gleði aðnjótandi að eiga margar
góðar samverustundir með
honum á heimili okkar hjóna í
Stokkhólmi þegar hann var í
Svíþjóð.
Fjölskyldu Erlends sendum
við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Friður fylgi minningu Er-
lends Haraldssonar.
Olof G. Tandberg,
Stokkhólmi, Svíþjóð.
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Helga Sigríður
Magnúsdóttir
Róbert Hannesson
Bertha Marín Róberts.
„Klukkan er að verða sjö hjá
mér og ég er að drekka morg-
unkaffið (instant með nýmjólk).
Það rigndi í nótt þannig að ég
þarf ekki að vökva matjurta-
garðinn í dag. Ég get einbeitt
mér að smíðavinnu og prjóni og
hekli. En það fyrsta sem ég
hugsaði þegar ég vaknaði var:
Hildur er dýrmætasta vinkona
sem maður/kona gæti óskað
sér.“
Svona hljómuðu síðustu skila-
boðin frá Gunna vini mínum. Nú
er Gunni vinur minn dáinn og
heimurinn er fátækari. Gunni
sem vildi gefa en ekki þiggja.
Gunni sem vildi aldrei tala um
hvað honum leið illa, vildi bara
tala um réttlæti og fegurð.
Við vorum vinir á unglingsár-
unum, stundum dálítið skotin
hvort í öðru en alltaf með
óvenjulega sterka tengingu. Við
héldum litlu sambandi inn í full-
orðinsárin þótt okkur þætti allt-
af gaman að hittast, en fyrir
tveimur árum hringdi hann í mig
upp úr þurru og við töluðum óra-
lengi saman, rifjuðum upp sögur
úr Breiðholtinu í gamla daga og
dustuðum rykið af vináttunni.
Síðan þá höfum við reglulega
hringst á til að spjalla um lífið,
dauðann, fegurðina og réttlætið,
og að hverju símtali loknu fannst
mér hjarta mitt hafa stækkað.
Af því að þannig var Gunni.
Gunni vinur minn var einstak-
ur og við erum öll fátækari. Nú
hefur hann fundið frið en eftir
situr föðurlaus dóttir, elskandi
systir og foreldrar sem þurfa að
grafa barnið sitt. Hugur minn er
hjá þeim öllum, ég óska þess að
þau finni styrk í minningunum.
Hildur Lilliendahl.
Gunnar Örn Heimisson hefur
kvatt þennan heim. Við erum
mörg sem unnum með Gunnari á
vettvangi Vinstri hreyfingarinn-
ar – græns framboðs en þar var
hann ávallt kallaður Gunni
flokksmaður.
Hann var stoltur vinstrimaður
og var tilbúinn að gefa tíma sinn
og orku í nánast hvaða verkefni
sem er á vegum hreyfingarinn-
ar. Hann brann fyrir félagslegu
réttlæti og hlutskipti þeirra sem
höllum fæti standa; hann vissi að
það er verkefni samfélagsins að
tryggja að við öll fáum þroskað
hæfileika okkar og elt drauma
okkar og þrár; að það verður
ekki lagt eingöngu á herðar
hvers og eins. Sem sagt gegn-
heill vinstrimaður sem vildi gera
samfélaginu gagn.
Gunni vann með mér í mjög
viðburðaríkri kosningabaráttu
2003 sem var pólitísk eldskírn
okkar beggja. Við opnuðum
kosningaskrifstofu snemma árs
2003 og stóðum fyrir nánast
stanslausri dagskrá allt til kosn-
inga sem voru um mánaðamótin
apríl/maí. Það voru málstofur,
grænar smiðjur, opnir fundir,
gönguferðir og skemmtanir. Við
gáfum út frambjóðendabæklinga
og málefnabæklinga, sendum
markpósta á ýmsa hópa og
prentuðum dreifildi. Við Gunni
bárum út bæklinga af því að það
átti að spara sendingarkostnað,
sátum heila nótt með fleiri fé-
lögum og límdum límmiða á
póstkort (tíu þúsund póstkort
sem á var prentað Næst á dag-
skrá: Rættlæti) til að leiðrétta
prentvillur að ógleymdum ævin-
týraleiðangri Gunna niður á höfn
þar sem ég bað hann að bjarga
mér um lifandi þorsk – sem hann
auðvitað gerði eins og allt annað.
Það var margt sem gekk á og
alltaf var Gunni ljúfur og bón-
góður. Hann hafði alltaf húmor
fyrir aðstæðum en þær voru oft
krefjandi því að eins og við
munum þá gengu þessar kosn-
ingar ekkert sérlega vel þó að
við virkilega reyndum okkar
besta. Síðast en ekki síst var
gaman að vinna með honum fyr-
ir utan að hann var óþreytandi
að taka að sér verkefni í þágu
málstaðarins.
Gunni bjó í Danmörku síð-
ustu ár og helst fylgdist ég með
honum á samfélagsmiðlum. Ég
veit að tilveran fór ekki alltaf
mjúkum höndum um hann en
hann á alltaf stað í hjörtum okk-
ar sem kynntumst honum í
flokksstarfinu. Blessuð sé minn-
ing hans.
Katrín Jakobsdóttir.
Hæ Gunnar minn. Ég trúi því
ekki að þú sért farinn frá okkur.
Þess vegna ætla ég að halda
áfram að tala við þig þó að ég
viti að ég sjái þig aldrei aftur.
Ég ætla að söngla með þér og
rifja upp sögur frá því við vor-
um lítil, og sérstaklega allar
stundirnar heima hjá ömmu
Jónu, því þannig veit ég að þú
hefðir viljað hafa það. Ég ætla
líka að segja þér öll mín leynd-
armál því það var svo létt að
segja þér leyndarmál, þú
dæmdir aldrei og sagðir alltaf
sannleikann.
Líf okkar tvinnuðust óhjá-
kvæmilega saman þegar ég
fæddist. Þú varst stóri frændi
minn sem ég leit alltaf upp til og
síðar urðum við „gúmmísystk-
in“ eins og þú kallaðir okkur
alltaf. Sem gúmmísystir þín
fékk ég að sjá þig í þínu besta
ljósi og einnig á þínum erfiðu
tímum. Það er ótrúlegt að ein-
hver geti skinið svo skært og
svo sokkið niður þess á milli,
þetta varð ein af þínum þraut-
um í lífinu. Ég held nú samt að
svona fólk eins og þú sé mestu
snillingar mannkyns og sjái oft
hlutina í öðru ljósi en við hin. Þú
varst fluggáfaður og hefðir get-
að gert svo margt og náð svo
langt. En kannski náðir þú ein-
mitt langt í lífinu með þinni ein-
stöku manngæsku. Þú varst
alltaf hrifinn af fólki, alls konar
fólki, og dæmdir fólk aldrei út
frá kyni, kynþætti eða stöðu í
þjóðfélaginu. Þú varst einstak-
lega góð manneskja og snertir
við flestum sem þú hittir. Þú
varst alltaf tilbúinn til að hlusta
og gefa samtalinu alla þína at-
hygli. Þú varst oftast að hugsa
um að hjálpa öðrum þótt þú
hefðir það kannski ekkert endi-
lega svo gott sjálfur. Þú varst
stríðinn, gullfallegur, með
heillandi bros og smitandi hlát-
ur. Kostir þínir munu vonandi
lifa áfram í öðru fólki sem tekur
þig sér til fyrirmyndar.
Þú elskaðir fjölskyldu þína
meira en allt og ég vona að dótt-
ir þín fái að vita hvað þú elsk-
aðir hana mikið og varst henni
góður faðir. Þú varst nefnilega
besti pabbi sem ég veit um. Þú
tókst föðurhlutverkið mjög al-
varlega og gafst því alla þína
orku. Elsku Gunnar minn, ég
gæti talað við þig endalaust,
enda gátu samtöl við þig varað í
marga klukkutíma, en ég ætla
að kveðja í bili og enda á orð-
unum sem við enduðum alltaf
okkar samtöl á: Ég elska þig.
Thelma Dögg Róberts.