Víðförli - 15.11.1987, Side 7

Kyrrð —
samfélag — uppbygging
Kyrrðardagar eru áformaðir að Löngumýri síðar í vetur og
gefst mönnum þar tœkifceri „að fara í hvarf“. Margrét Jónsdóttir
sem er þar forstöðumaður, veitir nánari upplýsingar (sími 95-
6116).
Kyrrðardagar er orð sem hljómar framandi í eyrum okkar fs-
lendinga, hvað þá orðið „retreat“ sem almennt er notað í umtali
um slíkar samverur erlendis. En þarna er um að ræða daga þar
sem fólk kemur saman til að njóta kyrrðar og friðar, til þess að
hugleiða Guðs orð og biðja og vera um stund utan við hávaða og
dægurþras. Slíkt er, að mínu mati, kristnum manni mjög nauð-
synlegt.
Við lifum flesta daga í hávaða og
kröfugerð og við það hættir okkur
til streitu. Tíminn sem við daglega
ætlum okkur til uppbyggingar er
bæði af skornum skammti og oft
skortir okkur þann sjálfsaga sem
þarf til þess að við tökum okkur
tíma sem skyldi. Jesús fór með læri-
sveina sína á óbyggðan stað svo þeir
gætu átt saman næðisstund til
bæna, samanber Markúsarguð-
spjall, 6:31 og víðar er þess getið að
hann leitaði hvíldar og kyrrðar.
Hvar fæst rósemi hjartans.
Þekkt eru orð Ágústínusar kirkju-
föður um að hjarta mannsins er
órótt uns það hvílist í Guði. Ef krist-
inn maður á að hafa einhverju að
miðla þarf hann að vera í nánum
tengslum við uppsprettu kærleikans,
Krist. Þau tengsl eru fyrst og fremst
möguleg í lestri og hugleiðingu Guðs
orðs, bæninni og samfélaginu við
hans borð, altarissakramentinu.
Reynsla mín
Ég átti því láni að fagna að taka
þátt í kyrrðardögum í Noregi á
„Sandorn" sem er staður sem ein-
göngu er nýttur til slíkra dvala.
Sandom er í friðsælum dal og engin
umferð framhjá truflar. Þetta „Re-
treat“ varði í 5 daga, en oft eru dag-
arnir færri. Hver dagur hófst með
guðsþjónustu með altarisgöngu.
Síðan skiptist dagurinn í bæna og
fyrirbænastundir, víxllestur en ekki
minnst góðan tíma sem hver og einn
átti í einrúmi til þess að hugleiða
texta dagsins sem var úthlutað hvern
morgun. Með þessum góða tíma og
næði öðluðust margar frásögurnar
nýja vídd. Þetta var ekki lengur eitt-
hvað sem gerðist fyrir hartnær 2000
árum. Boðskapurinn náði inn í sam-
tímann og eigið líf. Góður tími var
einnig til lestrar á ýmsum góðum og
fræðandi bókum. Þögn var ríkjandi
mest allan daginn. Þó gátu menn
ræðst við á útivistartímanum sem
var a.m.k. tveir tímar á dag. En
margur kaus að reika í skóginum og
líta þar Guðs dýrð í sköpunarverk-
inu. Allar máltíðir voru hljóðar og
var leikin þægileg tónlist meðan
borðað var. Á kvöldin var samvera
þar sem menn deildu hugsunum
þeim er vaknað höfðu út frá texta
Margrét K. Jónsdóttir
dagsins. Söngur skapaði nokkurt
rúm m.a. í Guðsþjónustunni og í
kvöldsamverunum. Hver og einn
hafði eigið herbergi og enginn trufl-
aði annan. Forstöðumaður var til
viðtals hvern dag fyrir þá er vildu
ræða við hann í trúnaði eða ganga til
skrifta. Lokasamvera var einföld
kvöldmáltíð með útdeilingu brauðs
og víns sem næst þeirri hugmynd
sem menn gera sér um síðustu kvöld-
máltíð Jesú. Það var dýrmæt lífs-
reynsla að taka þátt í svona samveru.
Kyrrðardagar geta verið með eilít-
ið ólíku sniði en grundvallaratriðin
verða ætíð svipuð. Kyrrð og hvíld er
til þess að koma Guði nær í bæn og
tilbeiðslu, lestri og fræðslu í Orðinu
og síðast en ekki síst í samfélaginu í
heilagri kvöldmáltíð. Kyrrðardagar
voru haldnir á Löngumýri fyrir
nokkru síðan og eru nýafstaðnir í
Skálholti. Ég fagna því að kirkjan
mín er að vakna til vitundar um mik-
ilvægi þessarar þjónustu. Ég hvet
alla þá sem vilja finna æ betur ná-
Iægð Krists í lífi sínu til þátttöku í
slíkum samverustundum.
VÍÐFÖRLI — 7