Bæjarins besta - 20.12.2001, Blaðsíða 4

4 FIMMTUDAGUR 20. DESEMBER 2001
Bjarki Arnarson flugkennari er bráðungur maður en samt með fjölbreyttan lífsferil að baki
Skjótur starfsframi í einum af
helstu flugskólum Bandaríkjanna
Bjarki Arnarson flugkennari í Phoenix í Arizona
er aðeins 27 ára gamall. Að minnsta kosti ef miðað
er við þann aldur, þá á hann óvenjulega fjöl-
breyttan feril að baki. Bjarki lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á Ísafirði árið 1997 en á mennta-
skólatímanum tók hann sér nokkurra ára hlé frá
námi og var á sjónum. Um það leyti sem hann var
að ljúka skólanum færði hann í letur ævisögu hins
sérstæða myndlistarmanns og rithöfundar Stein-
gríms heitins St. Th. Sigurðssonar. Svo fór hann
aftur á sjóinn og var á Sléttanesinu frá Þingeyri.
Hann hefur verið pöntunarstjóri hjá 10-11
í Reykjavík. Og nú er hann flugkennari í Banda-
ríkjunum og hefur komst þar vel áfram mjög á
stuttum tíma.
Eins og kunnugir munu sjá á nýjum myndum er
Bjarki nú talsvert ólíkur því sem hann var veturinn
1996-97 þegar hann var í fjórða bekk í MÍ, sem um
þær mundir hét reyndar Framhaldsskóli Vestfjarða.
Þá var hann með ljóst skegg og hárafarið var allt
annað. Í minningu gamals þýskukennara á þessum
tíma er Bjarki listhneigður maður og fjölhæfur og
bráðskýr og eirðarlaus og leitandi og tilfinninga-
næmur og einhvern veginn sér maður hann frekar
fyrir sér við listmálaratrönur eða með gítar eða í
hugleiðslu heldur en við flugkennslu. En kannski er
þetta allt saman tóm vitleysa. Stuttklippti og skegg-
lausi maðurinn í dag er mjög traustvekjandi og
virðist passa fullkomlega í stjórnklefann jafnt á
Cessnu sem Júmbó.
Bjarki Arnarson er fæddur
og uppalinn á Siglufirði en
fluttist sjö ára að aldri inn í
Skagafjörð, á lítinn sveitabæ
ekki langt frá Hofsósi. Þar
kláraði hann grunnskólann og
fluttist síðan til Ísafjarðar til
náms í framhaldsskóla.
„Ég eyddi þá tveimur mjög
minnisstæðum árum í MÍ, var
til dæmis söngvari Stórsveit-
arinnar, sem á næsta ári heldur
upp á tíu ára afmæli. Eftir tvö
ár á Ísafirði ákvað ég að reyna
eitthvað nýtt og hélt til Siglu-
fjarðar aftur þar sem ég fór á
sjó og eyddi þar næstu þremur
árum ævinnar.
Svo varð ég að reyna eitt-
hvað nýtt og fluttist til Reykja-
víkur í nokkra mánuði. Þar
fékk ég símhringingu þar sem
mér var boðin vinna í Lands-
bankanum á Ísafirði og ég
ákvað að flytjast aftur vestur
og vinna þar í einhvern tíma.
Eftir um ár í bankanum ákvað
ég að klára námið sem ég
hafði byrjað í Menntaskólan-
um á Ísafirði og skráði mig
inn á haustönn 1995. Á meðan
ég beið eftir að komast inn í
skólann vann ég í Sandfelli
hf. á Ísafirði.“
Þrif og ævisögu-
ritun með námi
„Haustið kom og hóf ég
nám í skólanum eftir þetta
langa hlé. Það var skrýtið að
ganga sömu gangana og ég
hafði gengið með jafnöldrum
og góðum vinum nokkrum ár-
um áður. Nú var ég umkringd-
ur fólki sem ég hafði sjaldan
eða aldrei séð áður. Eftir svo-
lítinn aðlögunartíma kynntist
ég auðvitað fjöldanum af góðu
fólki og eignaðist þar nokkra
af bestu vinum mínum. Á
meðan ég var í náminu vann
ég á kvöldin við að þrífa
rækjuverksmiðjur og frysti-
hús. Á sumrin var ég á sjó á
Framnesinu frá Ísafirði.
Á lokaárinu í skólanum sá
ég þar auglýsingu uppi á vegg
þar sem verið var að spyrja
eftir fólki með reynslu á tölv-
ur. Ég hringdi í símanúmerið
og þetta reyndist vera Stein-
grímur St. Th. Sigurðsson, rit-
höfundur og listmálari. Eftir
að ég var búinn að fara út í
Hnífsdal og hitta Steingrím
ákvað ég að láta slag standa
og rita ævisöguna hans.
Í rúman mánuð kom hann
alltaf heim til mín, settist í
hægindastólinn minn og byrj-
aði að tala. Ég sat fyrir framan
tölvuna og pikkaði hvert orð
sem hann sagði. Um tveimur
árum síðar var bókin gefin út.
Steingrímur kenndi mér að
horfa á lífið í allt öðru ljósi en
nokkur maður hafði sýnt mér
áður. Hann andaðist fyrir tæp-
um tveimur árum, blessuð sé
minning hans.“
Síld, 10-11,
sjór og flug
Eftir stúdentspróf frá Menn-
taskólanum á Ísafirði vorið
1997 fór Bjarki aftur á sjó á
Framnesinu og var þar um
sumarið. „Um haustið ákvað
Michelle og Bjarki á brúðkaupsdaginn 27. október sl.
Bjarki um borð í einni af kennsluvélunum.
ég að fara til Danmerkur og
dvelja þar um tíma hjá systur
minni, henni Möggu Björk.
Ég eyddi um tveimur mánuð-
um í Danmörku og þá var
tími til kominn að fara aftur
heim. Í þetta skipti fluttist ég
á Djúpavog og vann þar í síld
eina vertíð. Þaðan lá leið mín
til Reykjavíkur, þar sem ég
vann í 10-11 búðunum sem
pöntunarstjóri.“
Á þessum tíma byrjaði
Bjarki að vinna að einkaflug-
mannsprófinu. „Flug var eitt-
hvað sem mig hafði langað til
alveg síðan ég var um fimm
ára og nú ætlaði ég að láta
slag standa. Ég kláraði einka-
flugmannsprófið og fékk
skírteinið vorið 1998. Um
sumarið fór ég aftur á sjóinn
og í þetta skipti á Sléttanesið
frá Þingeyri. Þar kynntist ég
góðu fólki.“
Síðla árs 1999 var ákveðið
að selja Sléttanesið og öllum
var sagt upp. „Ég stóð á tíma-
mótum í mínu lífi og þurfti að
ákveða hvað ég vildi gera
næst. Þarna var flugið farið
að kippa mikið í mig og ég
var búinn að vera að athuga
með flugskóla í Bandaríkjun-
um. Eftir miklar vangaveltur
ákvað ég að sækja um í flug-
skóla í Phoenix í Arizona.
Svarið kom fljótlega og papp-
írsvinnan hófst. Ég var á leið
til Bandaríkjanna að láta
drauminn rætast. Drauminn
sem ég hafði átt síðan ég var
um fimm ára aldurinn og sat
fyrir framan eldhúsviftuna
með headfóna og flaug í hug-
anum út um allan heim.“
Nýtt líf vestra
„Eftir mikla pappírsvinnu,
skriftir í gegnum netpóst, sím-
hringingar og annað slíkt, var
tími til kominn að pakka niður
og leggja í hann. Það eina
sem ég tók með mér hingað
út voru fötin mín, tölvan og
gítarinn. Allt annað er enn í
geymslu á Íslandi.
Flug hingað út tekur um
ellefu klukkutíma. Fyrst flaug
ég til New York þar sem ég
skipti um flugvél. Þaðan lá
leið mín til Las Vegas og eftir
um tveggja klukkutíma bið
þar komst ég til Phoenix um
51.PM5 19.4.2017, 09:524