Stefnir - 01.03.1951, Síða 71

Brauðbiti og líkkista
Smásaga eftir Ignazio Silone
I SÓKNINNI minni er gömul sveitakona, steinhöggvarakonan Katrín,
sem nýlega hefur valdið yfirvöldunum nokkrum örðugleikum. Hún
er engan veginn heimsk né sérvitur. Hún er óbrotin sveitakona lík
og allar aðrar, meS alla þá bresti og dyggSir, sem sveitakonur eru
gæddar; og þar til fyrir skömmu höfSu verðir laganna ekki hugmynd
um tilveru hennar, einfaldlega af því, að hún lét það afskiptalaust,
sem ekki kom henni eða hennar fjölskyldu við, líkt og maur í maura-
búi eða kind í fjárhóp. AS hafa í sig og á, fæða börn í heiminn og
ala þau upp er ekki svo lítið þrekvirki; allt annaÖ er hégómi, freist
ingar og heimska
I síðasta jarðskjálftanum missti Katrín heimili sitt, eiginmann og
þrjú börn (sömuleiðis asnann sinn). Eitt barn átti hún eftir og bróður
sinn, sem var ekkjumaöur. Það var ekki í fyrsta sinn, sem jarðskjálfti
dundi yfir þennan landshluta. I fjallshlíSunum má enn sjá rústir
húsa, sem hafa eyðilagzt í jarðskjálftum fyrr á tímum; svipað á
sennilega eftir að halda áfram í framtíðinni. Ekkert getur verið
skelfilegra. Af engum sýnilegum ástæðum byrjar jörðin að skjálfa,
og á fáeinum sekúndum hrynja þúsundir heimila til grunna og þús-
undir fjölskyldna tortímast. Og þar sem enginn er syndlaus, þorir
enginn að sýna undrun né hefja rödd sína til að mótmæla.
Rústirnar eru hreinsaðar, hinir dánu grafnir, og allt byrjar að
nýju. Fjölskyldur, heimili og þorp, allt er endurreist. Þetta gerði
Katrín. Á fáum árum byggði hún, ásamt syni sínum og bróður sínum
Cosimo, upp heimili sitt að nýju. Auðvitað er Cosimo steinhöggvari
eins og allir karlmenn í ættinni, en hann er einnig múrari. Á daginn