Stefnir - 01.03.1951, Síða 85

Listaverkafölsun
Eftir Mary Wallace.
HINN SNJALLI, hollenzki fals-
ari, Van Meegeren, sem dó fyrir
skömmu í fangelsi, myndi án efa
'hafa lifað löngu og farsælu lífi
við list sína, — eftirlíkingar af
verkum hinna miklu meistara.
En, þegar hann var ákærður fyr-
ir landráð, neyddist hann til að
viðurkenna, að hann hefði málað
sjálfur „Vermeer“-málverkið,
sem hann hafði selt Göring. Þeg-
ar yfirvöldin vildu ekki trúa
honum, málaði hann nýtt Ver-
meer-málverk, sem jafnvel sér-
fræðingar gátu ekki þekkt frá
upphaflega málverkinu.
Svik Van Meegeren voru þann-
ig uppgötvuð. En oft líða margir
mannsaldrar áður en listfræðing-
ar og almenningur kemst að því,
að dýrmæt listaverk eru aðeins
einskisverðar eftirlíkingar. Þann-
ig var það t. d. með hina fornu
cervitrisku steiniíkkistu. í sextíu
ár stóð hún í leirmunadeildinni
í British Museum, sem einstætt
dæmi um forna etrúíska list.
Safnið fékk steinlíkkistuna 1893
frá ítölskum listmunasala, sem
sagði, að hún hefði verið grafin
upp við Cervetrii. En brátt kom
upp sá orðrómur, að kistan væri
smíðuð af ítölskum smið að nafni
Enric Pennelli, sem átti heima
nálægt Louvre. Var sagt að bróð-
ir Pennellis hefði brotið kistuna
í stykki og grafið þau þannig
að listfræðingarnir „finndu“ leif-
arnar við upgröftinn.
Eftir að Pennelli hafði verið
ógnað með meiðyrðamáli, neitaði
hann því, að hann hefði sagzt
hafa búið kistuna til. Og svo stóð
kistan áfram á sínum stað í safn-
inu næstu sextíu ár, þar til nýr
yfirmaður við safnið uppgötvaði,
að sumar konumyndirnar á kist-
unni, voru í undirfötum frá
Viktoríanska tímabilinu. Eftir
það var hún flutt niður í kjall-
ara safnsins.
ÁRIÐ 1909 var Friðriks-keisara-
safninu boðið brjóstlíkan úr