Dagblaðið Vísir - DV - 26.02.2021, Blaðsíða 12

12 FRÉTTIR
eða undir áhrifum vímuefna,“
segir hann. „Áfengi hefur
gríðarlega skemmandi áhrif.
Maður verður þunglyndur
af mikilli drykkju og það er
slæmt fyrir sjálfstraustið og
sjálfsvirðinguna að missa sig
í drykkjuskap.“
Á alls ekki að snerta áfengi
Að afloknu læknaprófi frá Há-
skóla Íslands 1975 fór hann til
Svíþjóðar þar sem hann ætl-
aði að vera í sex mánuði sem
urðu að tæpum níu árum. „Ég
menntaði mig í nokkrum sér-
greinum; taugasjúkdómafræði
og lyflæknisfræði og fleiru.
Doktorsritgerðin mín var í
lyflæknisfræði en ég fékk
enga stöðu sem ég var sáttur
við á Íslandi. Ég fór að vinna
á heilsugæslunni í Keflavík
en ákvað síðan að venda mínu
kvæði í kross árið 1985 og fór
að vinna hjá SÁÁ.
Þetta var árið sem ég hætti
að drekka en ég og áfengi
áttum aldrei samleið. Ég var
edrú í 12 ár og var mjög virkur
í edrúsamfélaginu, skrifaði
bók um alkóhólisma, vann við
alkóhóllækningar og hélt fjöl-
marga fyrirlestra um alkó-
hólisma.
Ég byrjaði síðan að drekka
aftur og drakk í nokkur ár.
Síðan hætti ég og hef ekki
drukkið í fimmtán ár. Saman-
lagt hef ég verið edrú í 27
ár en það á víst ekki að telja
þannig. Jóhanna konan mín
hætti líka að drekka með mér
í seinna skiptið svo að þetta er
sameiginleg ákvörðun og sam-
eiginlegur lífsstíll sem bætir
lífsgæðin mikið.
Öll mín saga sýnir mér að
ég á ekki að snerta alkóhól.
Þegar ég fór að drekka aftur
tókst mér að telja mér trú um
að þetta hefði aldrei verið neitt
vandamál. Ég sagði að þetta
hefði allt verið einhver mis-
skilningur og líklega hefði ég
bara verið að drekka vitlausar
tegundir af áfengi. Alkóhól-
istar eru rosalega snjallir að
telja sér trú um allt mögulegt
til að réttlæta áframhaldandi
drykkju. Ég er mjög sáttur
við að vera edrú í dag og hafa
komið mér út úr píslarvættis-
og fórnarlambshlutverki alkó-
hólistans.
Þegar ég hætti árið 1985 að
drekka lagði það grunninn að
nýju lífi. Ég var að vinna hjá
SÁÁ, nýorðinn edrú og byrj-
aði að hlaupa og var allt í einu
orðinn mikill hlaupari. Það var
eiginleiki sem ég vissi ekki að
ég ætti til og ég endaði með því
að hlaupa sex maraþonhlaup.“
Enn þann dag í dag er hann
stoltastur af sínu fyrsta mara-
þoni. „Ógleymanlegasta stund-
in í lífi mínu var þegar ég kom
í mark í New York maraþoninu
1988. Mér fannst það ótrúlega
merkilegt andartak. Sama
hvað ég hef notað af efnum eða
gert annað á lífsleiðinni þá hef
ég aldrei náð þeirri alsælu sem
fylgdi því að hlaupa í mark í
maraþonhlaupi í fyrsta sinn.“
Fór að leiði pabba síns
með fyrstu bókina
Ritfærni er annar hæfileiki
sem hann uppgötvaði. „Ég fór
að skrifa í blöð og vissi ekki
Óttar byrjaði
að hlaupa
maraþon eftir
að hann varð
edrú. Hann
hjólar mikið
og heldur sér í
góðu líkam-
legu formi.
MYND/ERNIR
26. FEBRÚAR 2021 DV
Ég held að ég sé búinn að
greina allar helstu persónur
sagnanna með misalvarlega
persónuleikaröskun.
heldur að ég gæti það. Þetta
þróaðist yfir í að ég fór að
skrifa bækur. Þessi lífsstíls-
breyting sem varð nokkrum
árum fyrir fertugsafmælið
mitt gjörbreytti öllu fyrir mig.
Ég eignaðist nýtt líf eftir árin
hjá SÁÁ og ákvað eftir það að
læra geðlæknisfræði. Lífið
fer alltaf í hringi og ég var
aftur kominn til upphafsins á
geðdeildina. Ég er ævarandi
þakklátur SÁÁ og sérstak-
lega Þórarni Tyrfingssyni
fyrir leiðsögnina til betra lífs.
Við gátum reyndar ekki unnið
saman en það er önnur saga.“
Fyrsta bókin hans var Ís-
lenska kynlífsbókin sem kom
út árið 1990 og vakti mikla at-
hygli. „Það var ólýsanleg til-
finning að gefa út bók í fyrsta
sinn. Ég fór með fyrsta prufu-
eintakið að leiði föður míns
til að sýna honum bókina. Ég
grét við leiðið og var stoltur af
að geta sýnt honum það sem
ég var að gera, þótt hann væri
löngu farinn.“ Óttar var rétt
liðlega tvítugur þegar faðir
hans lést, en samband þeirra
var gott. Nú liggja foreldrar
hans saman í Fossvogskirkju-
garði, og heimsækir Óttar þau
oft.
„Ég hjóla mikið, hjóla í
vinnuna og hjóla hér í gegn
um kirkjugarðinn og biðst
fyrir við leiðið þeirra. Þetta
er stund sem ég á með sjálfum
mér og þakka fyrir lífið sem
ég hef fengið. Þetta er ákveðið
ritúal sem ég hef komið mér
upp.
Ég er mjög trúaður, enda er
það hluti af því að vera óvirk-
ur alkóhólisti, AA-maður og
ég er þakklátur fyrir öll þau
tækifæri sem ég hef fengið.
Það er ekki sjálfgefið að fá
þau þó maður sé vel af guði
gerður, hafi ákveðna hæfi-
leika og ákveðinn kraft. Það
er svo margt sem getur komið
upp á, Það er ekki sjálfsagt að
verða edrú, ná utan um líf
sitt og geta verið stoltur og
frjáls. Þá fær maður þessa
tilfinningu að þetta sé ekki
bara ég heldur æðri máttur
sem stjórnar þessu öllu, eitt-
hvað stærra og meira en ég og
minn vilji.“
Hann segir sumum finnast
það skjóta skökku við að lifa
og hrærast í samfélagi vísinda
en trúa samt á eitthvað æðra.
„Ég er ánægður með mína trú
og ég þarf ekki að réttlæta
hana,“ segir hann.
Óttar ber mikla virðingu
fyrir kristinni trú og hefur
dálæti á ákveðnum trúar-
hetjum. „Þegar ég var að
skrifa um Sturlungu var ég
óskaplega hrifinn af Guð-
mundi Arasyni biskupi, Guð-
mundi góða á Hólum, af hans
mannkostum, seiglu og þeirri
trúarfestu sem hann sýnir.
Hann er ein af hetjunum mín-
um í lífinu. Hann bilar aldrei
í trúnni og hefur þessa sterku
trúarsannfæringu. Guð hefur
svo oft bjargað mér fyrir horn
að það er góð tilfinning að allt
sé í Drottins hendi. Þetta fer
bara eins og það fer.“ n