Dagblaðið Vísir - DV - 05.03.2021, Blaðsíða 26

Verðlistans getið í
minningargreinum
Kvenfataverslunin Verðlistinn naut mikilla vinsælda þau 54 ár sem
hún var starfandi. Margar konur vildu hvergi annars staðar kaupa
föt. Í upphafi óku eigendurnir um landið tvisvar á ári og seldu föt.
H jónin Erla Wigelund kaupmaður og Krist-ján Kristjánsson tón-
listarmaður stofnuðu fata-
verslunina Verðlistann árið
1965. Upphaflega var um
eiginlegan verðlista að ræða
þar sem fólk pantaði fötin
eftir að hafa skoðað listann,
en vegna mikillar velgengni
ákváðu þau að opna verslun.
Allt til síðasta dags var
mikið að gera í Verðlistanum
en Erla Sigurðardóttir kaup-
maður, barnabarn Erlu og
Kristjáns, keypti búðina á
sínum tíma og sagði í samtali
við Morgunblaðið þann 14.
ágúst 2019, síðasta opnunar-
dag verslunarinnar, að hún
hefði að undanförnu heyrt í
fjölda kvenna sem hörmuðu
mjög fyrirhugaða lokun.
„Síðustu daga hef ég fengið
óteljandi símtöl frá konum hér
í Reykjavík og víða af landinu
sem gráta að við séum að loka
versluninni. Hér hafi þær allt-
af fengið fötin sem þær vanti
og nú viti þær ekki hvert þær
geti snúið sér,“ sagði hún.
Hugmynd frá New York
Erla Wigelund lést 22. febrúar
síðastliðinn á Hrafnistu Laug-
arási í Reykjavík. Hún var
þá 92 ára að aldri. Kristján,
eiginmaður hennar, lést 2008.
Hún stóð vaktina í Verð-
listanum allt til ársins 2014
og var hún í stóru viðtali í
Fréttatímanum 2011 þegar
Verðlistinn hafði starfað í
tæp 46 ár. Þar rifjaði hún
upp aðdragandann að stofnun
verslunarinnar.
„Kristján hafði stundað
nám við í Juilliard-tónlistar-
skólanum í New York og þar
varð hann hrifinn af verð-
listum sem voru auðvitað al-
gengir þar. Hann hafði fulla
trú á að slíkir verðlistar gætu
hentað hér heima í strjálbýl-
inu og við fórum því af stað,
fengum heilmikið af fötum
hjá íslenskum fyrirtækjum
eins og Feldinum, Gefjuni og
Lífstykkjabúðinni og vorum
líka með húsgögn og hljóð-
færi. Við létum svo prenta
fallegan lista og sendum um
allt land.“
Eins og heitar lummur
Erla segir Verðlistanum hafa
verið gríðarlega vel tekið og
að margir hafi pantað. „Það
var samt ekki nóg til að hægt
væri að hafa af því lifibrauð.
Ég keypti því stationbíl, fyllti
hann af varningi og lagði af
stað út á land. Kristján var
ekki hættur að spila þá, en
þegar hann hætti alveg keypt-
um við stóran bíl og fórum að
panta vörur frá útlöndum,
aðallega Bretlandi til að byrja
með. Fram að því höfðum við
verið með vörur í umboðssölu
frá íslenskum fyrirtækjum.
Kristján var með stóra skápa
fulla af herrafatnaði sem rauk
út eins og heitar lummur.
Það var eins og alla karla
úti á landi vantaði föt,“ sagði
hún og bætti hlæjandi við að
Kristjáni hefði verið sérlega
lagið að taka mál af konum
þegar þær vanhagaði um eitt-
hvað úr Lífstykkjabúðinni.
Dætur tóku við
af mæðrunum
Á stationbílnum fóru þau um
landið tvisvar á ári, vor og
haust, og seldu fatnað. Þau
tóku félagsheimili á leigu
að jafnaði í tvo til þrjá daga
á hverjum stað og mynduðu
sterk tengsl við fólk um allt
land. Þessi ferðalög stóðu yfir
í þrjú ár, allt þar til Verðlist-
inn var opnaður á Laugalæk
í Reykjavík.
Þau hjónin bjuggu þá á
Laugalæk og voru tveir rak-
arar að byggja þar hús sem
átti að hýsa hárgreiðslustofu,
fiskbúð og verslun.
Í viðtalinu í Fréttatímanum
segir Erla að þau hafi átt
marga fastakúnna og þegar
sumir þeirra féllu frá tækju
afkomendurnir við. Að versla
í Verðlistanum var því hluti
af lífsstíl sem erfðist á milli
kynslóða.
Hún rifjar upp að Verðlist-
ans hafi meira að segja verið
getið í minningargreinum
fastakúnna. „Það er ekki óal-
gengt í minningargreinum
um konur af landsbyggðinni
að minnst sé á ferðir þeirra
í höfuðborgina og ítrekað að
þeim þótti ekkert gaman í
þessum ferðum nema koma
við í Verðlistanum.“
Náðu varla að taka
upp úr kössunum
Í tímaritinu Frjálsri verslun
2003 var fjallað um versl-
anir með sögu. Var þar meðal
annars fjallað um Vinnufata-
búðina sem þá var 62 ára,
Melabúðina sem var 48 ára og
Verðlistann sem þarna var 38
ára. Þorbjörg Kristjánsdóttir,
dóttir Erlu og Kristjáns, sá þá
um reksturinn og hafði lengi
starfað þar. Hún sagði versl-
unina strax hafa slegið í gegn.
„Þetta var alveg stórkost-
legt, eftirspurnin var svo
mikil að við náðum varla að
taka vörurnar upp úr köss-
unum en það voru auðvitað
svo fáar fatabúðir í Reykjavík
á þeim árum,“ sagði Þorbjörg.
Á þessum tíma var mesta
eftirspurnin eftir fötum
fyrir konur á miðjum aldri
þó að ungar konur kæmu líka
og keyptu sér fatnað, til að
mynda vandaðan útskriftar-
fatnað. Þá sagði Þorbjörg
staðsetninguna skipta miklu
upp á hversu farsæll rekst-
urinn hefði verið, en leigan
væri lægri utan verslunar-
miðstöðva, þarna væru næg
bílastæði auk þess sem fasta-
kúnnarnir frá ferðum Erlu og
Kristjáns um landið skipuðu
enn stóran sess. n
LAUGA-
LÆKUR
V e r s l u n i n
s t ó ð v i ð
Laugalæk í
Reykjavík.
TÖFF Í
TAUINU
Auglýsing úr
Vikunni frá
1973.
26 FÓKUS 26. FEBRÚAR 2021 DV
TÍMAVÉLIN
Erla
Hlynsdóttir
erlahlyns@dv.is
Mæðgurnar
Þorbjörg Krist-
jánsdóttir og
Erla Wigelund
í Frjálsri
verslun 2003.
MYNDIR/
TIMARIT.IS