Fréttablaðið - 20.03.2021, Blaðsíða 27

við að vera meira óheiðarlegir til
þess að hylma yfir óheiðarleikann
sem var á undan. Maður er kominn
í vítahring. Þetta er helvíti slæmt,“
segir KK og hlær.
„Við lendum öll í þessu og við
komum til með að lenda í þessu
aftur og aftur en ef maður er hepp­
inn þá getur maður kyngt hégóm­
anum, stoltinu, og sagt: „Ég hafði
bara rangt fyrir mér. Ég fór með
rangt mál. Ég gerði það viljandi. Til
þess að hefja sjálfan mig upp. Ég
hugsaði ekkert. Ég var eigingjarn. Ég
var f ljótur að dæma þennan mann
hérna.“
Ég hef stundum farið inn á netið
þegar allt er brjálað til þess að segja:
„Eruði til í að færa ykkur svo ég geti
sparkað í hann líka?“ Þetta er svo­
lítið f lókið og þess vegna segi ég að
það er svolítið vandasamt að ætla
sér að dæma einhvern annan.“
Siglt á Æðruleysinu
KK bendir á að góðu heilli höfum
við f lest siðferðislegan áttavita.
„Það er siðferðislegur áttaviti sem
við erum öll sammála um og með
reynslunni og þroskanum og mis­
tökunum sem við gerum, þá lærum
við að beita þessum áttavita.
Með þessum siðferðislega kompás
umburðarlyndis, þolinmæði og
góðvildar ratarðu á góð mið. Þú
siglir á æðruleysinu á góð mið þar
sem er spegilslétt og fiskarnir hoppa
upp úr og brosa til þín. Talandi um
annarlegt ástand,“ segir KK og
glottir.
Hefurðu alltaf verið svona stó-
ískur og búið yfir þessu ótrúlega
jafnaðargeði sem sjálfsagt f lestum
finnst einkenna þig?
„Skakkur?“ spyr KK á móti og
hlær. „Ég bara veit það ekki. Ég veit
ekki hvernig ég er í þínum augum,“
heldur KK áfram og stefnan er tekin
á andlegu miðin þegar talið berst að
trillunni hans sem ber það mjög svo
viðeigandi nafn Æðruleysið.
„Báturinn fer svo hægt. Ein­
hverjar sex mílur eða um tólf kíló­
metra. Bara nánast á gönguhraða og
þess vegna segi ég alltaf að þegar ég
er kominn út í bát þá er ég kominn.
Ég er kominn þegar ég er kominn
um borð. Skilurðu? Um leið og ég
er búinn að leysa landfestar þá er ég
kominn. Ég varð náttúrlega að gera
það vegna þess að ef maður er alltaf
að reyna að komast eitthvert þá yrði
maður bara klikkaður,“ segir KK og
hlær.
Skyndikennsla í núvitund
„Og svo fór ég að pæla í þessu og
þannig er náttúrlega lífið og þetta
vinsæla í dag sem menn eru að tala
um, núvitund. Þú ert kominn,“ segir
KK og þegir í drykklanga stund.
Ég hef verið að reyna að ná þess-
ari núvitund en þetta vefst agalega
fyrir mér.
„Við erum alltaf að reyna að skilja
það. Núna. Eins og við erum vön því
að geta leyst einhverja krossgátu og
fundið svarið. Ég held það sé ekkert
svoleiðis svar við þessu. Held að
þetta sé eitthvað aðeins öðruvísi. Ég
held þetta sé meira að stefna að því
að ná því að vera í núinu. Þú getur
alltaf öðru hvoru tekið bara núna …“
KK dregur djúpt andann og þögn­
in tekur aftur við. Hann bendir þög­
ull út um gluggann. Síðan til hægri.
Þá örlítið til vinstri. Upp í loft.
Tikk, takk, tikk, takk, tikk, takk …
Tifið í eldhúsklukkunni heyrist
allt í einu í þögninni sem heldur
áfram í nokkrar mínútur á meðan
regndropar leka niður rúðuna og
naktar trjágreinar bærast í léttum
vindinum.
PLÚBB!
Stakur dropi úr eldhúsvaskinum
rýfur þögnina.
„Heyrðirðu dropann?“ spyr KK
nokkuð ákafur. „Þetta er núvitund­
in. Sem verið er að tala um. Var þetta
flókið?“
Nei. Þetta var rosalega gott samt.
„Við vorum bara að …“
Ég byrjaði fyrst að heyra í klukk-
unni. Ég var að heyra í henni fyrst
núna.
„Sama segi ég.“
Svo kom dropinn.
„Þetta er bara núvitund. Þetta er
ekkert f lóknara en þetta. Þegar við
náum þessari núvitund. Þegar við
stoppum aðeins þá förum við að sjá
hluti sem maður sér annars ekki. Á
meðan þetta er, þá erum við ekki að
hugsa um neitt annað og þá hvílist
hugurinn og þá kemur svo mikill
kraftur.
Krafturinn er svo mikill sem er
til staðar. Hann er alltaf til staðar
en við erum ekki alltaf til staðar.
Og þegar við gerum eins og núna …
stoppum aðeins, þá verðum við allt
í einu til staðar,“ segir KK og hlær
dátt. „Sérðu. Horfðu á vegginn. Við
erum til staðar.
Þess vegna heitir það vakning því
þegar við erum ekki til staðar þá
erum við sofandi. Þegar við erum í
núvitundinni. Þú veist, eins og við
gerðum núna, þá erum við bara til
staðar. Þá erum við vakandi. Svo
þegar hugurinn fer af stað fúmmm …
og maður fer að hugsa um allt sem
maður þarf að gera í dag, á morgun.
Núna. Þá er hugurinn ekki lengur á
staðnum sem líkaminn er á. Hann er
einhvers staðar allt annars staðar.“
Krossgáta lífsins
Tólfta spor óvirkra alkóhólista á
bataleiðinni gengur út á að hjálpa
öðrum alkóhólistum að halda sér
edrú. KK hefur í gegnum tíðina
verið þannig til staðar, en gerir ekki
mikið með það.
„Nei, ég hjálpa engum sko. Það
hjálpa allir öllum sem fyrirmyndir.
Þú getur verið slæm fyrirmynd og
það getur verið mjög gott fyrir mig.
Að segja: „Ég ætla ekki að vera eins
og þessi.“ Hann hlær. „Þú getur verið
góð fyrirmynd: „Mig langar að vera
eins og þessi.“ Það hjálpar.
Með öðrum orðum. Ég get ekkert
hjálpað neinum eða breytt neinum.
En ég get breytt mér. Með því að vera
kannski góð fyrirmynd. Góð fyrir­
mynd er alltaf góð fyrirmynd. Það er
miklu erfiðara heldur en að benda
á aðra og setja út á gallana þeirra.
Þar að auki er ekki hægt að breyta
öðrum. Það er bara ekki hægt. En
þú getur breytt sjálfum þér en það
er töluvert erfitt. Ég meina það er
ekkert bara hlaupið að því, eins og
þú veist sjálfur og allir vita sem hafa
eitthvað reynt það.
En það er vegur. Alveg eins og við
vorum að tala um áðan að við vilj­
um fá lausn á krossgátunni. Það er
ekki alltaf þessi lausn. Kannski þarf
ég ekkert að skilja núvitundina. Ég
þarf bara að upplifa hana.“
KK heldur áfram og segir það
sama gilda um vegferðina sem þeir
eru á sem vilji bæta sig með því að
gera eitthvað. „Þá ertu á einhverjum
vegi og ert bara á veginum. Þú ert
ekki að fara neitt í raun og veru og
ert bara á veginum í þessa átt.
Þú ert með vegvísana. Það er svo
mikið af góðu fólki sem er búið að
pæla í þessu í gegnum tíðina. Búddi,
Jesús, Bill Wilson, Martin Luther
King, Gandhi. Þessir gæjar eru allir
búnir að pæla í þessu. Og þetta eru
vegvísar og þú ferð þessa leið. Þessa
andlegu, já, við getum kallað þetta
andlega leið.“
Bein leið vegbúans
KK segir „andlegt“ vera svo gildis­
hlaðið orð þannig að margir
hrökkvi í vörn þegar á það er
minnst. „Þá geta sumir bara hugsað
trú, um kirkjuna og svo jafnvel eitt­
hvað neikvætt. Eitthvert mömbó­
djömbó. Það er eitthvað vúúúúú,
reykur og vúdú og eitthvað. En and­
legt líferni er líka hægt að skilgreina
sem umburðarlyndi, þolinmæði og
góðvild. Það er andlegt líferni. Þetta
er orðið svolítið f lókið. En ætla ég
mér að vera umburðarlyndur, góð­
viljaður og þolinmóður?
Ég verð það aldrei. En ef ég held
farveginum hreinum með því að
vera kannski í núinu öðru hvoru. Þá
er farvegurinn hreinn og þú ert ekki
með hausinn úti um allt og þú ert
sáttur við menn og guð. Þá er kraft­
ur sem kemur í gegnum þig þannig
að þú færð að upplifa umburðar­
lyndi, þolinmæði og góðvild. Og ég
veit að þetta er satt af því að ég hef
prófað þetta.“
KK segist sjálfur ekki hafa trúað
þessu fyrst. „Svo hugsaði ég með
mér að ég ætlaði að fara alla leið með
þessu. Ég ætla að trúa og treysta og
sjá hvað ég kemst langt með þetta.
Bara vísindaleg tilraun. Og ég upp­
lifði þetta og þá líka fattaði ég í
fyrsta skipti að ég sjálfur verð aldrei
þessi kærleiksríki, umburðarlyndi,
þolinmóði. Ég er ekki uppsprettan
en ég get upplifað þessa hluti. Þessa
dásamlegu hluti, með því bara að
leyfa þeim að koma til mín.“
Það er áhugavert í þessu spjalli að
það eru orð sem koma upp ítrekað.
Vegur og leið. Vegbúi og Bein leið?
„Góður!“ KK hlær.
Vegurinn til Keflavíkur
„Það eru náttúrlega allir á veg­
inum en það eru ekki allir á sama
veginum. Sumir eru á leiðinni til
Keflavíkur og aðrir eru á leiðinni til
Egilsstaða, ekki satt? En hvaða fólk
hittirðu sem er á leiðinni til Kefla­
víkur? Fólkið sem er á leiðinni til
Keflavíkur. Þú hittir ekki fólkið þar
sem er á leiðinni til Sauðárkróks.
Það fer eftir því á hvaða vegi þú
ert. Ef þú ert á andlega veginum þá
vill svo til að þú kemur til með að
hitta fullt af fólki sem er á andlega
veginum. Ég held það sé þess vegna
sem þú ert kominn hingað í dag. Og
við erum að tala saman núna.“
Sennilega.
„Það er bara þannig. Og þetta
er ekki eitthvert mömbódjömbó.
Vúúúúúú­dæmi,“ tónar KK drauga­
legum rómi. „Þetta er bara stað­
reynd. Alveg eins og þegar þú ferð
Keflavíkurveginn þá hittirðu bara
fólk sem er á Kef lavíkurveginum.
Sumir eru úti í skurði, sumir just
passing by, sumir að selja pulsur.
Það eru alls konar hlutir að ske
þarna og það er svo skrítið. Það vita
þetta allir. Að þegar þú ert í ákveðn­
um pælingum þá ferðu allt í einu
að hitta fólk sem er í nákvæmlega
sömu pælingum. Það þarf ekkert að
vera andlegt. Það getur verið bara
gítar, eða myndavélar. Bara eitt­
hvert dæmi sem er þér sterkt í huga,
þá bara allt í einu ferðu bara að
hitta þetta fólk,“ segir KK, um hvað
getur gerst á veginum þar sem gatan
liggur greið þótt það kosti svita og
blóð að fara þessa slóð.
Þegar KK siglir æðrulaus í núinu brosa fiskarnir til hans. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
KK nefnir Búdda, Jesús og Bill Wilson meðal annars sem vegvísa sína á andlega veginum. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
ÞÚ SIGLIR Á ÆÐRULEYSINU
Á GÓÐ MIÐ ÞAR SEM ER
SPEGILSLÉTT OG FISK-
ARNIR HOPPA UPP ÚR OG
BROSA TIL ÞÍN.
H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð 25L A U G A R D A G U R 2 0 . M A R S 2 0 2 1