Hinsegin dagar í Reykjavík - ágú. 2020, Blaðsíða 64

EVRÓPUSAMBANDIÐ
STENDUR MEÐ FJÖL-
BREYTILEIKA MANNLÍFSINS
ÞAÐ STENDUR MEÐ RÉTTINDUM HVERRAR MANNESKJU
TIL AÐ VERA STOLT AF ÞVÍ HVER HÚN ER ÞAÐ STENDUR
MEÐ RÉTTINDUM FÓLKS TIL AÐ SKILGREINA SIG EINS OG
ÞVÍ SÝNIST OG ÞAÐ STENDUR SVO SANNARLEGA MEÐ
RÉTTINDUM ÞÍNUM TIL AÐ ELSKA ÞÁ MANNESKJU SEM ÞÚ VILT
GLEÐILEGAR GLEÐIGÖNGUR!
ESB.IS
FACEBOOK.COM/EVROPUSAMBANDID
TWITTER.COM/EUINICELAND
ÖRVIÐTAL
Nafn, fornafn, aldur
Páll Óskar, hann/hún, 50 ára.
Hvenær fórstu fyrst í gleðigöngu?
Ég var í undirbúningshópi Hinsegin
daga frá 1999 til 2006, svo ég kom að
skipulagningu fyrstu göngunnar árið 2000.
Ári áður, eða 1999, höfðum við haldið
útiskemmtun á Ingólfstorgi til að minnast
þess að 30 ár væru liðin frá Stonewall.
Þessi útiskemmtun lukkaðist svo vel og við
vorum svo himinlifandi með þessar 1200
manneskjur sem mættu að það gaf okkur
kjark til að kýla á göngu árið 2000.
Hefur þú farið í gleðigöngu annars
staðar en á Íslandi?
New York (tvisvar), Los Angeles, Berlín,
Hamborg, Frankfurt, Düsseldorf,
Köln, London, Manchester, Brighton,
Stokkhólmi, Osló, Barcelona, Montréal
eru þær borgir og gleðigöngur sem koma
upp í minnið. Ég var svo lánsamur að fá að
ferðast mikið í kjölfar Eurovision í Dublin
árið 1997, og oft fékk ég að troða upp í
gleðigöngum og ráðstefnum Eurovision-
aðdáenda. Þar fékk maður aldeilis
tækifæri til að fylgjast með, bæði
baksviðs og á sviðinu, og læra hvernig
svona göngur og ráðstefnur væru
skipulagðar og hvernig maður getur gert
flotta trukka. Mikið af því sem ég sá tók
ég með mér heim til Íslands.
Hver er þín uppáhaldsminning
tengd Gleðigöngunni og hvaða ár
var það?
Mér þykir einna vænst um
Einhyrninginn frá 2016. Hilmar
Jóhannesson og Inga Lóa eru hönnuðir,
smiðir og galdrafólk sem hafa hjálpað
mér við að gera þessa risatrukka síðan
árið 2014. Svo mun ég aldrei gleyma
því þegar ég var að selja regnbogafána
árið 2001. Gömul streit hjón yfir sjötugt
keyptu þrjá fána af mér. Tvo fyrir sig
og einn fyrir 6 ára barnabarnið sitt.
Svo lögðu þau af stað í gönguna með
fánana í hendinni. Þau voru sönnun
þess að baráttan hefði borið árangur
og ég fékk svei mér þá ryk í augað!
Núna ætti þetta barn að vera orðið
25 ára gamalt og mér þætti gríðarlega
fróðlegt að tala við það í dag um
málefni hinsegin fólks, þar sem þetta
barn hefur aldrei þekkt neitt annað en
gleðigönguna allt sitt viti borna líf.
Hvers vegna gengur þú?
Persónulega er ég að ganga fyrir
skápakeisin sem eru enn þarna úti á
Íslandi, sem óttast ennþá viðbrögð
annarra við að koma út. Ég vona að ég
sé lifandi dæmi um hvað gerist þegar
þér er skítsama um viðbrögð annarra.