Börn og menning - 2018, Blaðsíða 8

Börn og menning8
miklu máli,“ segir Sigrún. „Sem betur fer er heilmikil
gróska í barnabókmenntum á Íslandi nú um stundir og
margir nýir og spennandi höfundar komnir fram. Vanda-
málið er hins vegar hversu léleg kjör barnabókahöfunda
eru og erfitt að vinna fyrir sér með þessari iðju.“
„Barnabækur eru í þeirri erfiðu stöðu að þær mega
ekki kosta neitt en eru samt iðulega dýrar í framleiðslu,“
segir Þórarinn. „Þetta kemur illa út á okkar örmarkaði
og lendir illilega á höfundum og þýðendum. Ég sé enga
leið út úr þessu aðra en gott styrkjakerfi sem væri í þágu
íslenskrar tungu.“
„Ef tekin yrði upp sú stefna að kaupa árlega nýjar,
góðar bækur í hressilegu magni inn fyrir öll bókasöfn
landsins myndi það bæta kjörin og um leið tryggja
að nóg sé til fyrir öll börn að lesa,“ bætir Sigrún við.
„Skólabókasöfn eru því miður afskaplega svelt og oft
erfitt fyrir börnin að fá nýjustu bækurnar. Foreldrar
verða líka að standa sig og kaupa bækur fyrir börnin sín
eða fá þær lánaðar á safni.“
Silfurlykillinn, Sigurfljóð og Shakespeare
Yfirskrift Mýrarinnar í ár var „Undur í norðri“ og
í einni málstofunni var rætt um náttúru í norðri og
vistrýni í barnabókum. Í bókunum ykkar er margt
furðulegt og skemmtilegt fólk og fyrirbrigði en skiptir
náttúran miklu máli? Ratar umhverfið í æsku – hinn
„villti“ Vesturbær – stundum inn í textann ykkar eða
myndirnar?
„Ég er borgarbarn,“ segir Sigrún, „en sögurnar mínar
geta í rauninni gerst hvar sem er. Í bæjum og sveitum og
villtri náttúru. Umhverfið sem maður ólst upp í hlýtur
þó alltaf að hafa einhver áhrif. Í Þjóðminjasafninu og
umhverfi þess var heill ævintýraheimur og stutt í ýmsar
lystisemdir eins og Tjörnina, Vatnsmýrina, Öskjuhlíð-
ina og Hljómskálagarðinn. Ég var 14 ára þegar við flutt-
um til Bessastaða, orðin unglingur, og þótti að ýmsu
leyti hundleiðinlegt að vera flutt upp í sveit. En mér
fannst þó margt mjög skemmtilegt við að búa þar og
á góðar minningar þaðan. Ég er ekki í vafa um að ým-
islegt frá þessum stöðum finnist hér og þar í sögunum
mínum.“
Náttúran hlýtur að koma við sögu í Silfurlyklinum,
ekki satt? Er sögusviðið ekki heimur sem mannfólkið
hefur lagt í rúst?
„Jú, sagan er framtíðarsaga og gerist í ekki mjög fjarlægri
framtíð en þá er þannig komið fyrir mannkyninu að öll
sú tækni sem við búum við í dag virkar ekki lengur og
„Ég er borgarbarn,“ segir
Sigrún, „en sögurnar mínar
geta í rauninni gerst hvar
sem er.“
Úr Silfurlyklinum.