Morgunblaðið - 11.02.2021, Side 55

MINNINGAR 55
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. FEBRÚAR 2021
✝ Viðar Sverr-isson (Erlingur
Viðar) fæddist í Við-
vík í Hjaltadal 21.
október 1952. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Norður-
lands á Sauðárkróki
27. janúar 2021.
Viðar var
Skagfirðingur í húð
og hár, sonur
hjónanna Sigríðar
Hjálmarsdóttur frá Tungu í
Stíflu í Fljótum og Sverris
Björnssonar frá Narfastöðum í
Viðvíkursveit. Viðar var næst-
yngstur af sex börnum foreldra
sinna. Systkin Viðars eru öll á
lífi, þau eru Björn, f. 1937, Svav-
ar, f. 1939, Torfi, f. 1941, Sigríð-
ur Sigurlína, f. 1942, og Hilmar,
f. 1956. Árið 1964 fluttist hann
með foreldrum sínum til Sauð-
árkróks og bjó þar með hléum
síðan.
Eiginkona Viðars er María
Gréta Ólafsdóttir úr Hafnarfirði,
dóttir hjónanna Dagbjartar Guð-
jónsdóttur og Ólafs Ólafssonar.
Viðar og María Gréta eiga tvær
dætur, Margréti, f. 15. júlí 1977,
og Hrafnhildi, f. 21. febrúar
Viðar tók ungur meirapróf
bifreiðastjóra og einnig vinnu-
vélapróf, bætti síðan við suðu-
prófi, þessi próf lögðu grunninn
að því sem varð hans ævistarf.
Tónlist var alltaf stór þáttur í
lífi Viðars og spilaði hann á
trommur með ýmsum hljóm-
sveitum, lengst af með Hljóm-
sveit Geirmundar. Einnig spilaði
hann mikið á gítar sér og öðrum
til skemmtunar. Hann hafði góða
söngrödd og gott tóneyra en
hann fór aldrei í tónlistarskóla.
Viðar var virkur félagi í Leik-
félagi Sauðárkróks um árabil og
kom þar að flestu sem gera
þurfti, allt frá því að vera for-
maður upp í leik á sviði, leik-
myndahönnun, leikmyndasmíði
og sýningastjórn svo fátt eitt sé
nefnt. María Gréta og Viðar
bjuggu á Sauðárkróki nema árin
2000 til 2016 sem þau bjuggu í
Neðra-Ási 3 í Hjaltadal.
Útför Viðars fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 11.
febrúar 2021, kl. 14.
Vegna fjöldatakmarkana
verða aðeins boðsgestir í kirkj-
unni. Athöfninni verður streymt
á Facebook-síðu Sauðárkróks-
kirkju,
https:youtu.be/95RzWMGbBVw
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
1980, þær eru báð-
ar búsettar á Sauð-
árkróki. Eig-
inmaður Margrét-
ar er Rögnvaldur
Ingi Ólafsson, f. 21.
nóvember 1978, og
eiga þau dæturnar
Rebekku Ósk, f.
2001, og Sylvíu
Rós, f. 2006. Eig-
inmaður Hrafn-
hildar er Logi
Snær Knútsson, f.11. september
1978, þau eiga Snæbjörn Atla, f.
2005, Fanndísi Hildi, f. 2010, og
Dagmar Frostrós, f. 2016.
Áður en Viðar og María Gréta
kynntust átti Viðar tvo syni; Sig-
urð Svavar, f. 14. maí 1973, móð-
ir hans er Valgerður Sigurð-
ardóttir, eiginkona Sigurðar er
Gwen Bowman, þau eiga tví-
buradæturnar Evu Sóley og Ni-
lea Rós, f. 2011. Þau búa í USA.
Yngri sonurinn er Steinn Þor-
kell, f. 26. febrúar 1977, móðir
hans er Finna Birna Steinsson.
Eiginkona Steins er Sigurrós
María Sigurbjörnsdóttir og eiga
þau dæturnar Finnu Birnu, f.
2012, og Svövu, f. 2017, þau búa í
Reykjavík.
Mig langar að minnast Viðars,
föðurbróður míns, með nokkrum
orðum. Ég man aldrei eftir mér
nema að Viðar væri þar nærri.
Samband okkar minnti meira á
bræður en frændur, hann var
alltaf til í að hafa mig með sér
þegar ég var patti og svo eftir að
ég varð fullorðinn var ég alltaf fé-
lagi.
Viðar var hagur bæði á tré og
járn, eins og sagt er, það lék allt í
höndum hans. Það voru forrétt-
indi að fá að hjálpa Viðari þegar
hann og María Gréta reistu sér
heimili í Raftahlíðinni, þar lærði
ég handtök sem nýtast mér enn í
dag.
Viðar var músíkalskur og spil-
aði á trommur í nokkrum hljóm-
sveitum. Eins og annars staðar
var hann þar á heimavelli. Þéttur
og spilaði það sem þurfti, hvort
sem það var Knock on wood með
Amii Stewart eða léttur vals.
Hann söng einnig með trommu-
leiknum og var flottur söngvari,
spilaði jafnframt á gítar sér til
ánægju og var þá oftast sungið
með. Þær kvöldstundir eru eft-
irminnilegar og hlýja manni um
hjartarætur þegar hugsað er til
baka.
Viðar lék líka með Leikfélagi
Sauðárkróks og þar sem fyrr
skilaði hann sínu hlutverki vel.
Hann var formaður félagsins um
tíma, þegar ég var húsvörður í
Bifröst, og þar þurftum við að
takast á. Á einum aðalfundi Bif-
rastar vorum við ekki sammála
og tókumst á um málin. En eftir
fundinn var eins og ekkert hefði
komið upp á, þarna voru ekki
frændurnir að takast á heldur
formaðurinn og húsvörðurinn.
Viðar var ljúfur í umgengni,
hafði húmor fyrir sjálfum sér og
öðrum. Mikill dýravinur en sam-
band hans og hundsins Lenna var
magnað sem og við páfagaukinn
Gogga. Viðar var lítillátur og
hrósaði sér ekki fyrir hæfileika
sína, gerði lítið úr þeim ef eitt-
hvað var.
Síðustu mánuðir hafa verið
erfiðir, barátta við erfiðan sjúk-
dóm tók á en með jafnaðargeði
tókst hann á við veikindin. Sökn-
uðurinn er mikill nú þegar ekki er
lengur hægt að hitta Viðar,
spjalla um allt milli himins og
jarðar eða taka kannski eitt glas.
Takk fyrir allar stundirnar
sem við áttum saman, minning-
arnar ylja um ókomin ár.
Sigurbjörn (Sibbi).
Allt of snemma er hann horf-
inn á braut, hagleiksmaðurinn
Viðar Sverrisson.
Lán var að fá hann til starfa við
Hóladómkirkju, þar sem hann
um árabil sá um þrif kirkjugarðs
og lóða Auðunarstofu og biskups-
seturs. Auk þess tók hann að sér
viðhald og endurbætur á ytra
byrði Stofunnar, því merka og
vandmeðfarna húsi. Hafði hann
af því mikla fyrirhöfn. Þá lagði
hann til og sá um hljóðkerfi í
kirkjuna á Hólahátíðum og öðr-
um fjölsóttum viðburðum. Allt
leysti hann þetta af hendi af
stakri samviskusemi og smekk-
vísi. Slíkur völundur var Viðar í
höndum og svo útsjónarsamur
var hann, að það var nánast sama
hvað aflaga fór, alltaf mátti
treysta því að hann gæti um bætt.
Margar góðar stundir áttum
við saman yfir kaffibolla þá hann
leit inn, sem hann gerði oft á
morgnana. Rætt var um verkefni
dagsins og það sem framundan
væri auk almæltra tíðinda. Þá var
kátt á hjalla því hann var ætíð
glaður og reifur.
Að eiga Viðar að samstarfs-
manni var því bæði gefandi og
gott. Það leiddi líka til kærrar
vináttu okkar hjóna við hann og
hans góðu konu, Maríu Grétu.
Vináttu þeirra nutum við í ríkum
mæli þó vík yrði á milli vina eftir
að við fluttum frá Hólum.
Við kveðjum Viðar með mikið
þakklæti í huga fyrir allt það sem
hann var og vann. Maríu Grétu
og fjölskyldu sendum við okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Viðars
Sverrissonar.
Margrét og Jón Aðalsteinn.
Það var á sólríkum síðsumar-
degi í september árið 2012 að við
ókum upp að framtíðarheimili
okkar, biskupssetrinu á Hólum í
Hjaltadal. Við ætluðum að freista
þess að setja upp ljós áður en við
endanlega tæmdum prestssetrið
á Möðruvöllum og kæmum með
búslóðina heim að Hólum.
Þegar við ókum upp að húsinu
sáum við fjórhjól koma á fullri
ferð frá kirkjugarðinum.
Upp úr því hoppaði léttfættur
maður sem sagði: Velkomin!
Hvað get ég gert fyrir ykkur?
Þarf ekki að setja upp ljós? Þetta
voru fyrstu kynni okkar af Viðari
Sverrissyni sem síðastliðin átta
ár hefur verið okkar einstaka
hjálparhella og einlægi vinur.
Þegar við fluttum síðan inn
með allt okkar hafurtask um viku
síðar stóð hann á tröppunum með
flokk vaskra manna sem voru
ekki lengi að vippa inn píanói,
orgeli, húsgögnum og fleiri bóka-
kössum en tölu verður á komið.
Það var bókstaflega ekkert
sem Viðar gat ekki gert. Hann
var listamaður í höndunum sem
gat gert við allt. Flóknustu vélar
léku í höndunum á honum, en
hann var ekki síður listamaður í
fínvinnu, sem kom best í ljós þeg-
ar hann smíðaði fyrir okkur við-
arstaup úr birkitré sem staðið
hafði við Auðunarstofu. Í þessum
staupum var fyrst skálað í 50 ára
stúdentsafmæli Gylfa og oft síð-
ar.
Daglegt spjall yfir kaffibolla
og suðusúkkulaði var þó uppi-
staðan í vináttu okkar. Þar fóru
umræður vítt og breitt um heim-
inn, landið og sveitina okkar. Glói
varð samdægurs einkavinur Við-
ars og þar átti hann öruggt skjól
þegar við þurftum að bregða okk-
ur af bæ.
Glói lét okkur vita yfirleitt um
sjö mínútum áður en hann renndi
í hlað. Svo sterk voru tengslin.
Þegar við héldum upp á 400
ára afmæli Hallgríms Pétursson-
ar árið 2014 áttum við okkur þann
draum að stika leiðina frá Gröf á
Höfðaströnd, þar sem skáldið
fæddist, og heim að Hólum, þar
sem hann ólst upp, með pílagrí-
mastaurum.
Að sjálfsögðu var það Viðar
sem sá um stauragerðina og sam-
an börðu þeir þá niður vinirnir
Gylfi og Viðar. Þetta voru eftir-
minnilegir dagar og á Hólahátíð
var Hallgrímsvegurinn vígður og
hefur hann verið genginn æ síðan
á Hólahátíð.
Það er ekki sjálfgefið að eign-
ast svo djúpa vináttu þegar kom-
ið er yfir miðjan aldur, en Viðar
hélt upp á sextugsafmælið sitt
skömmu eftir að við fluttum, en
við hjónin erum hvort sínum
megin við hann í aldri. Þá skap-
aðist einnig djúp vinátta við Mar-
íu Grétu, dæturnar tvær Mar-
gréti og Hrafnhildi og fjölskyldur
þeirra. Fyrir það skal nú þakkað
og ykkur vottuð okkar dýpsta
samúð. Megi algóður Guð blessa
ykkur og styrkja um ókomna
daga og ár.
Solveig Lára
og Gylfi, Hólum.
Ljúflingurinn Erlingur Viðar
Sverrisson er fallinn í valinn um
aldur fram að manni þykir.
Kunningsskapur okkar hefur
staðið í áratugi og aldrei borið
skugga á. Mig langar því með ör-
fáum orðum að þakka honum
samfylgdina og vináttuna. Viðar,
eins og hann var oftast kallaður,
var einstaklega velvirkur og lag-
virkur maður og vann sín störf
með hógværð og vandvirkni. Um
langt skeið vann hann á ýmsum
vinnuvélum og einnig starfaði
hann sem flutningabílstjóri um
skeið auk ýmissa annarra starfa.
Um margra ára skeið var hann
trommuleikari í ýmsum dans-
hljómsveitum og söng iðulega
bæði einn og með öðrum í slíkum
tónlistarflutningi. Viðar var mjög
músíkalskur og naut sín vel í
þessum störfum, sem voru hjá
honum eins og mörgum fleirum
úti um landsins byggðir, auka-
starf og tómstundavinna, leyst af
hendi eftir að daglegum störfum
lauk. Vó þar oft áreiðanlega
þyngra ánægja og félagsskapur
en peningalegur hagnaður. Einn-
ig tók hann mikinn þátt í starfi
Leikfélags Sauðárkróks, sem þau
hjón voru reyndar bæði mjög
virk í, bæði sem aðstoðarmaður
og leikari.
Lengst af bjó Viðar á Sauðár-
króki, en um tíma bjuggu þau
hjónin, hann og María Gréta
Ólafsdóttir kona hans, í Hjaltadal
í húsi sem þau byggðu í landi
Neðri-Áss þar sem frændur Við-
ars hafa búið um árabil. Fyrir
nokkrum árum fluttu þau hjón
aftur á Sauðárkrók og höfðu þar
yndi af samneyti og samskiptum
við dætur sínar tvær, tengdasyni
og barnabörn.
Eiginkonu Viðars, Maríu
Grétu Ólafsdóttur, dætrum
þeirra, barnabörnum og tengda-
sonum sem og öllu skyldfólki
hans flyt ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur um leið og Við-
ari eru þökkuð samskiptin í
a.m.k. hálfa öld.
Megi hann hvíla í friði.
Guðbrandur Þ.
Guðbrandsson.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast vinar míns Viðars sem
nú er horfinn á braut og er laus
við þær þjáningar sem hann hef-
ur þurft að ganga í gegnum, sér í
lagi síðasta árið vegna þess illvíga
sjúkdóms sem lagði hann að velli
nú í janúar.
Ótrúlegt var að fylgjast með
honum á liðnu ári, til dæmis leið
honum mjög illa ef hann þurfti að
fara heim úr vinnu. Viðar hefur
verið hjá okkur Víðimelsbræðr-
um undanfarin ár og erum við
honum ævinlega þakklátir fyrir
allt sem hann gerði, sem var
raunar alveg sama, hvort hann
var á vélum, bílum eða í viðgerð-
um á verkstæðinu.
Viðar var mjög handlaginn og
gat nánast, að ég held, smíðað allt
sem hann var beðinn að gera.
Stundum sagði ég við hann:
„Viddi, þetta þarf ekki að vera
svona fínt, þetta er bara járn!“ Þá
sagði hann: „Nonni, vertu bara
rólegur, ég er bráðum búinn.“
Hann var raunar mjög vandvirk-
ur smiður svo ekki mátti muna
millimetrum á því sem hann
smíðaði. Viðar var mikill húmor-
isti og gerðum við oft góðlátlegt
grín hvor að öðrum en aldrei bar
neinn skugga á vináttu okkar í
gegnum árin. Ég á eftir að sakna
þess á morgnana um helgar að fá
Viðar á heimsókn í kaffi og spjall
um lífið og tilveruna.
María Gréta mín, ég veit að
ykkar missir er mikill og ég veit
að góður Guð mun styðja ykkur
og styrkja í sorg ykkar við að
kveðja góðan eiginmann, föður og
afa því ég veit að Viddi var ykkur
öllum yndislegur og umfram allt
umhyggjusamur á allan hátt.
Samúðarkveðja,
Jón K. Árnason.
Viðar Sverrisson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar
Harpa Heimisdóttir
s. 842 0204
Brynja Gunnarsdóttir
s. 821 2045
Kirkjulundur 19 | 210 Garðabær
s. 842 0204 | www.harpautfor.is
Sálm. 86.5
biblian.is
Þú, Drottinn,
ert góður og fús
til að fyrirgefa,
gæskuríkur öllum
sem ákalla þig.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
hlýhug og stuðning vegna andláts og
útfarar móður, tengdamóður, systur,
ömmu og langömmu,
SVÖVU SNORRADÓTTUR
smurbrauðsdömu,
Hæðargarði 33, Reykjavík.
Anna Rósa Sigurgeirsdóttir Halldór Leifsson
Snorri G. Bogason Agnes Ásgeirsdóttir
Elínbjörg (Lóa) Snorradóttir Bergsveinn Gíslason
Magnús Snorrason
ömmubörn og langömmubörn
Elsku fósturmóðir mín, amma og frænka,
ERLA STEFÁNSDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri,
þriðjudaginn 19. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Aðstandendur þakka hlýhug og samúð
og sérstaklega starfsfólki Aspar- og Beykihlíðar fyrir góða
umönnun.
Sigurrós Ósk Karlsdóttir
Stefán Karlsson Sigríður Björg Albertsdóttir
Tómas Karlsson Gréta Júlíusdóttir
Grétar Karlsson
Birgir Þór Karlsson
og barnabörn
SVAVAR GESTSSON
Hjartans þakkir til allra sem minntust
Svavars við andlát hans og útför. Sú hlýja
og væntumþykja sem við fundum fyrir frá
vinum og vandamönnum, nær og fjær, var
okkur ómetanlegur stuðningur í sorginni.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk gjörgæslu Landspítalans í
Fossvogi og við Hringbraut, sem sýndi einstaka fagmennsku,
alúð og virðingu við Svavar. Það var dýrmætt fyrir okkur, hans
nánustu.
Guðrún Ágústsdóttir
Svandís Svavarsdóttir Torfi Hjartarson
Benedikt Svavarsson María Ingibjörg Jónsdóttir
Gestur Svavarsson Halldóra Bergþórsdóttir
Ragnheiður Kristjánsdóttir Svavar Hrafn Svavarsson
Árni Kristjánsson Anna María Hauksdóttir
Gunnhildur Kristjánsdótttir Sigurður Ólafsson
og fjölskyldur