Fréttablaðið - 28.08.2021, Side 22

Fréttablaðið - 28.08.2021, Side 22
Kiknaði í hnjánum „Charlie Watts fer í sögubækurnar sem einn af þessum stóru. Einn af þeim sem mótuðu rokk og ról,“ segir Davíð Antonsson Crivello, trommari hljómsveitarinnar Kaleo, sem hefur í nokkur skipti hitað upp fyrir The Rolling Stones á tónleikum. „Hann hefur haft mikil áhrif á mig frá því ég var að hlusta á Stones sem unglingur.“ Davíð segir það hafa verið merkilega reynslu að hitta Watts. Á einu augabragði breyttist hann úr því að vera átrúnaðargoð yfir í mann- eskju af holdi og blóði. „Við töluðum ekki lengi saman en hann var virkilega viðkunnan- legur,“ segir Davíð. „Yfirleitt er ekki hægt að ganga um baksviðs meðan meðlimir Rolling Stones eru á ferðinni þar. En ég man sérstak- lega eftir að hafa hitt Charlie þegar hann kom sérstaklega til að horfa á okkar tónleika. Hann hrósaði mér og ég kiknaði í hnjánum.“ Sem trommari fylgdist Davíð mest með Watts á tónleikunum þegar Rolling Stones voru að spila. Segir hann það hafa komið sér á óvart hversu rosalega þéttur hann hafi verið þrátt fyrir að vera kominn á háan aldur. Inntur eftir uppáhaldslögum nefnir Davíð til að mynda Gimme Shelter af Let it Bleed frá árinu 1969. „Hann gerði þetta svo smekk- lega,“ segir Davíð. „Mick og Keith eru stórir frontmenn og karakterar en Charlie gerði nákvæmlega það sem hann átti að gera, að vera hjartslátturinn í bandinu.“ Sá taktfasti og trausti Charlie Watts, trommari bresku rokksveitarinnar The Rolling Stones til 58 ára, lést á þriðjudaginn áttræður að aldri. Watts var ekki jafn áberandi í hljómsveitinni og söngvarinn Mick Jagger eða gítarleikarinn Keith Richards, en honum hefur oft verið lýst sem líminu í bandinu. Mikill djassunnandi, taktfastur, tæknilegur og traustur. Fréttablaðið ræddi við nokkra íslenska trommara um Watts og hans áhrif. kristinnhaukur@frettabladid.is The Show Must Go On Björn Stefánsson, trommari Mínus, ólst upp við Rolling Stones og hefur allar götur síðan haldið upp á bandið. Á æskuheimilinu var litið á Keith Richards sem nokkurs konar guð, en aðdáunin á Watts kom seinna. Hann lýsir því sem „út úr líkamanum“-reynslu að sjá bandið á tónleikum árið 2005. „Hann var ólærður trommari og spilaði mjög sérkennilega. Hann sleppti til dæmis þriðja slaginu á hæhattinn,“ segir Björn um stílinn, sem tengdur er djassi. „Hann dreif bandið áfram með hægri fætinum á bassatrommunni en var með þessa lausu vinstri hönd á snerlinum sem er rosalega erfitt að mastera.“ Björn segir Watts alltaf hafa gert hlutina með sínu nefi, svo sem haft sama gula trommu- settið áratugum saman á tón- leikum. „Hann vildi bara hafa þetta svona og vildi ekkert vera flashy en með mjög auð- kennandi hljóm.“ Aðspurður um uppáhald nefnir Björn lagið Street Fig- hting Man af Beggars Banquet frá árinu 1968. „Það var tekið upp á barnatrommusett en hljómar samt svo rosalega. Ég get líka nefnt Jumping Jack Flash, sem er svo gæjalegt, og mörg fleiri.“ Eftir að Watts féll frá hefur Björn hugsað mikið um hver framtíð bandsins sé, enda orðnir mjög rosknir menn. „Ég held að þeir séu líka að velta þessari spurningu fyrir sér,“ segir Björn. „Ég tek hattinn ofan fyrir þeim ef þeir halda áfram. Það hefði Charlie viljað. The Show Must Go On.“ Styrkti djasskempurnar Jóhann Hjörleifsson, trommari Sálarinnar hans Jóns míns, lýsir Watts sem hinum fullkomna hljómsveitatrommara. Ekki stjörnu heldur meðlim sem vann af óviðjafnanlegum heil- indum fyrir bandið, og þar af leiðandi besti trommarinn fyrir The Rolling Stones. „Ég byrjaði ekki að kunna að meta hann fyrr en fyrir svona tuttugu árum síðan, því hann var ekki trommari trommar- anna,“ segir Jóhann. „Hann var ekki sá sem spilaði hraðast eða gerði flóknustu hlutina.“ Samkvæmt Jóhanni var Watts almennt séð virtur innan tónlistarheimsins. „Það eru frekar þeir sem hafa ekki nægan skilning á tónlist sem hafa fett fingur út í að hann hafi ekki verið nógu góður trommari,“ segir Jóhann. „En þegar þú heyrir lag með Rolling Stones heyrist vel að Charlie Watts situr við settið. Hann gerir ná- kvæmlega það sem tónlistin útheimtir, fylgir hinu þykka gítargrúvi Keith Richards.“ Nefnir hann sérstaklega lagið Paint it Black, af plötunni After- math frá árinu 1965, sem sitt uppáhald. En það er taktfast lag með austrænum áhrifum. Jóhann rifjar upp hversu vel tengdur djassi Watts var alla tíð. Meðal annars styrkti hann gamlar kempur sem áttu erfitt fjárhagslega og átti sjálfur gríðarlegt safn af djasstengdum munum. „Það vita það kannski ekki allir en hann hafði ekkert sérstaklega gaman af því að spila rokk og ról. Hann var miklu hrifnari af djassmúsík, var með hliðarprójekt og hlustaði bara á djass,“ segir Jóhann. Flottur í tauinu „Charlie var einn af þessum gömlu góðu. Ég var meira fyrir Bítlana en Stones en bar alltaf virðingu fyrir því hvað hann spilaði traust og einfalt,“ segir Sigtryggur Baldursson, áður í Þey, Sykurmolunum og fleiri hljómsveitum. „Hann var líka með fínt grúv og svo ljómandi skemmtilegur karakter. Algjör sjéntilmaður innan um þessa rokkara, Jagger og Richards, og flottur í tauinu. Hann var kletturinn í bandinu.“ Gjarnan hafa Watts og Ringo Starr verið bornir saman af augljósum ástæðum. Sigtryggur segir þá báða hafa verið mjög taktfasta og trausta, en Ringo hafi verið í ögn meiri tilraunastarfsemi en Watts. Sigtryggur nefnir þó sérstaklega lagið Symp- athy for the Devil af plötunni Beggars Banquet frá 1968. Þar sýni Watts óvenjulega takta. „Lagið er nokkurs konar sömbugrúv og þar koma kannski helst djassáhrif Watts í gegn,“ segir hann. „Ég man vel eftir því þegar ég heyrði það fyrst því þetta var svo óvenjulegt fyrir Rolling Stones.“ Tæknilegur og traustur „Charlie Watts var hornsteinn sem trymbill í veröldinni. Hann hélt utan um bandið í ólgu- sjó frægðarinnar,“ segir Þórdís Claessen, sem á langan feril í djassi, blús og fleiri tónlistargeirum. „Honum hefur verið lýst sem þeim jarðbundna en var líka sá sem hélt nákvæmninni og grúvinu allt þar til þeir spiluðu síðast á tónleikum árið 2019.“ Þórdís segir Watts hafa verið ekki síður tækni- legan en traustan trommara og notið mikillar virðingar allan ferilinn. „Ég dáist að Watts fyrir bæði grúvið og tæknina sem hann hafði. Sennilega hefur hann haft ein- hver áhrif á mig þegar ég hef rennt Stones kata- lógnum,“ segir Þórdís. Aðspurð um hvor hafi verið betri, Charlie eða Ringo Starr, trymbill Bítlanna, segir Þórdís ómögu- legt að svara því. „Þetta er eins og að bera saman ávexti og grænmeti. Hvort tveggja mjög gott og nauðsynlegt,“ segir hún. 22 Helgin 28. ágúst 2021 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ

x

Fréttablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.