Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2007, Blaðsíða 80

Múlaþing
Aldraður Sami. Eigandi myndar: Karin Birgitta
Axelsdóttir.
hennar og lét hann fara með svefnpokann
minn sem ég var með í jeppanum.
Eftir nokkum undirbúning, svo sem að
setja á hann bönd sem við bundum utan um
mittið en náðu ekki nema vel yfir miðja
ána. Hún virtist æði straumþung og náði
honum á mjaðmimar. Allt gekk þetta að
óskum og hróðugur veifaði hann mér af
bakkanum eftir landtökuna.
Eftirá fór ég að hugsa um það hvort
hefði haft betur í því reiptogi, Kringilsá eða
ég, hefði honum orðið fótaskortur.
Nú var fyrir höndum löng heimferð og
degi farið að halla. Ég lagði því áherslu á að
komast af óvegi fyrir myrkur. Mestur
stuggur stóð mér af Múlanum áðurnefnda,
því nú var á brattann að sækja.
Á þessum tíma urðu menn að treysta á
sjálfa sig og engan annan. Þá vom ekki
björgunarsveitir í viðbragðsstöðu á hverju
strái eins og nú ef eitthvað ber útaf eða
fjarskiptasamband. Mér tókst að ná settu
marki, að ná vegslóðanum fyrir ofan Brú í
sæmilega björtu eftir þó nokkrar ágjafír. Á
síðustu bensíndropunum komst ég í
Skjöldólfsstaði þar sem ég vakti upp, en því
voru bensínafgreiðslumenn ekkert óvanir í
þann tíð.
Heim kom ég um kl. 5 um morguninn.
Hafði þá verið á ferð um 20 tíma frá því lagt
var upp frá Egilsstöðum.
Ekki er mér ljóst hvers vegna þessi
göfuga hugmynd um tamningu hreindýr-
anna eða að „ganga við þau“, varð aldrei að
veruleika, hvað sem komið hefur til.
Trúlega ekki fallið öllum í geð.
Ekkert hef ég frétt frá þessum ferða-
félaga síðan við veifuðum hvor öðmm af
bökkum Kringilsár, né hver örlög hans hafa
orðið. En eitt er víst að ráðaleysi hefúr ekki
orðið honum að aldurtila.
78