Heilsuvernd - 01.04.1958, Side 30

22
HEILSUVERND
til mín kveðju unz hann hvarf með hópnum. Um kvöldið
kom pabbi heim með fulla vasa af peningum, hann hafði
selt allan hópinn á góðu verði.
Pabbi fékk mér seðlabunka, mörg hundruð krónur, ég
man ekki hvað mörg, ein 5, 6, 7. Ég rétti þegjandi fram
hendina, treglega þó, mér þyngdi í skapi, og mér var ein-
hvernveginn illa við að sjá þessa seðlamiða, svo skraut-
legir sem þeir þó voru, helzt vildi ég ekkert með þá hafa.
Ég var farin að hugsa um að láta þá hverfa einhvernveg-
inn, sama hvernig, ég mundi aldrei eignast fyrir þá neitt
mér til ánægju, — jú, kannske liti, en það vissi ég að þykja
mundi mikil ráðleysa. Þá segir pabbi: Þessa peninga lætur
þú í sparisjóðsbók eins og þeir eru, og mundu það svo,
að taka aldrei á þeim sjóð nema þér liggi mikið á, til
þarflegra hluta. Framtíðarfyrirmæli pabba voru sjálf-
sögð lögmálsboð, og allar kaupskaparhugmyndir mínar
hjöðnuðu af sjálfu sér.
Um haustið frétti ég frá frænda, sem bjó í Reykjavik,
en var í innsta eðli sveitamaður, og sagðist alltaf ganga
niður að höfn og líta yfir hrossahópana sem flytja átti
til útlanda. Minntist hann þess að hafa séð jarpskjótta
hryssu og jarptoppóttan fola, standa hlið við hlið framar-
lega í hópnum, höfuðin voru svo náin, að fremst runnu
föxin saman í eitt með þrem framstæðum vökulum eyr-
um. Þau héldu þá saman mæðginin, eins og svo oft í
haganum heima.
Síðan eru liðin 37 ár, og á því tímabili hefur sjóður-
inn minn legið í bankanum, nokkrum sinnum hefi ég þó
orðið að taka af honum til læknishjálpar, þar til ég mætti
Jónasi lækni Kristjánssyni og nam hans heilbrigðu ráð
og lífsspéki, í orðum og gjörðum, sem ég bið að annars-
staðar verði geymd og goldin.
Sem ofurlítinn þakklætisvott til míns góða og göfuga
iæknis, tek ég nú sjóðinn minn og lána hann, til bygginga-
framkvæmda heilsuhælisins. Smár er hann í stórum aug-
um, en þeim mun meir bið ég að blessun fylgi, og hann