Fréttablaðið - 18.12.2021, Qupperneq 68

Ása Bríet Brattaberg er fata-
hönnunarnemi sem starfar
hjá Chanel-tískuhúsinu í
París. Hún er þar í starfs-
námi í gegnum Central Saint
Martins hönnunarskólann
í London. Hún segir sjálf-
bærni og samvinnu lykilinn
að framtíð tískubransans og
leggur áherslu á að halda lífi í
handverkshefðinni.
Það var alltaf draumur að
fara til Parísar í Mekka
tískunnar, að vinna,“
segir Ása Bríet. „Skólinn
minn er rosalega tengdur
atvinnulífinu og bransanum. Tísku-
húsin koma í skólann og velja nem-
endur úr skólanum,“ segir hún.
„Ég sótti um í gegnum kennarana
mína, sem velja nemendur sem fá að
senda ferilskrána sína áfram á tísku-
húsin.“ Ása Bríet sótti þannig um hjá
Chanel í júní, fékk vinnuna og var
ráðin fram í mars á næsta ári.
Bratt bjarg varð Brattaberg
Ása Bríet er hálf-færeysk og segir
skemmtilega frá tilurð ættarnafns-
ins.
Færeyski langafi hennar hafði
vaknað einn daginn á sveitabænum
og langað að fjölskyldan ætti ættar-
nafn. „Svo hann leit út á haf og sá
þar stórt bjarg sem var mjög bratt,
et voilá! Brattaberg, slegið!“
Hún segir handverkshefðina ríka
í fjölskyldunni. „Allar konurnar í
lífi mínu; mamma, amma í sveit-
inni, Kolla frænka, amma mín og
langamma í Færeyjum, eru miklar
handverkskonur,“ segir Ása Bríet.
„Ég hef alltaf verið umkringd
konum sem eru alltaf með eitt-
hvað á prjónunum, ætli ég hafi ekki
verið mjög heilluð frá unga aldri af
því að það væri bara hægt að vinna
með höndunum og búa til f lík sem
maður getur klæðst,“ segir hún.
Ástríðan glæddist snemma
Áhuginn á fatahönnun byrjaði
þannig snemma og strax í grunn-
skóla var Ása Bríet farin að stefna á
nám í Central Saint Martins.
„Ég fór beint úr grunnskóla í
Tækniskólann í Reykjavík og lauk
þaðan sveinsprófi í kjólasaum 2016,“
og hún tekur fram að hún hafi viljað
ljúka tæknilegra námi áður en hún
fór í hönnunarnám.
„Ég fór í Myndlistarskólann í
Reykjavík og kláraði þaðan diplóma-
nám í textíl,“ segir Ása Bríet.
Næst tók hún árs pásu frá námi, en
nýtti tímann vel. „Ég var með stúdíó
niðri í bæ og vann í ferilmöppu fyrir
Saint Martins, vann með listafólki og
saumaði sérsaumaðar flíkur.“
Heldur lífi í
handverkinu hjá
Chanel í París
Ása Bríet
Brattaberg segir
mikilvægt að
unga fólkið í
tískuiðnaðinum
viðhaldi hand-
verkshefðinni
og óskar þess að
fólk velti fyrir
sér virði hverrar
flíkur og beri
meiri virðingu
fyrir tímanum
sem fer í að búa
til föt.
Mynd/Bethany
Marks
Fyrirsætan
Eva Þóra sýnir
kjólinn sem Ása
Bríet hannaði
í tengslum
við verkefni
fyrir Balenciaga-
safnið á Spáni.
Mynd/Viðar Logi
Skyrtutaska unnin úr notuðum skyrtum, úr smiðju Ásu Bríetar. Mynd/aðsend
Eins skapandi og hún vill
Ása Bríet hlær, þegar blaðamaður
biður hana að lýsa fyrsta vinnu-
deginum hjá Chanel. „Ég var löngu
búin að plana fötin sem ég ætlaði að
vera í fyrsta daginn. Fyrstu vikuna
þorði ég varla að snerta neitt þarna
inni, en svo liðu mánuðirnir og ég
kynntist fólkinu.“
Hún segir hafa tekið tíma að læra
á allt kerfið. „Það er fyrst núna sem
ég er komin heila hringrás í ferlinu.
En það sem ég læri helst hérna er að
sjá hvernig stórt tískuhús virkar,“
segir Ása Bríet.
„Ég get verið eins skapandi og ég
vil og svo er einhver annar sem þarf
að sjá um að selja flíkina, markaðs-
setja hana og sjá um reikningana,“
segir hún.
Ekki að raða tölum allan daginn
Ása Bríet segir að vinnustaðurinn
sé gríðarlega stór, en þrátt fyrir það
nái hennar vinna til f lestra þátta í
sköpunarferlinu.
„Það fer eftir því hvar við erum í
season,“ segir hún. „Í byrjun tek ég
þátt í rannsóknarvinnu og bý til
moodboards, svo förum við að gera
efnisprufur og það er mest skapandi
hlutinn. Að sauma út og lita og búa
til efnin,“ segir Ása Bríet.
„Eftir það förum við að kynna
línuna fyrir öðrum deildum innan
hússins og það er mjög skemmtilegt.
Hjá Chanel er mikil hefð fyrir textíl.
Þó að f líkurnar séu kannski ein-
faldar í sniðum er textíllinn rosa-
lega vandaður. Það er mjög mikil
hugsun á bak við öll efnin.“
Ása Bríet segist einnig koma að
samskiptum við framleiðendur
efnanna. „Ég er ótrúlega ánægð og
hissa á hvað ég fæ að vera mikið
inni í allri starfseminni. Ég er ekki
að raða tölum allan daginn, sem var
alveg eitthvað sem ég óttaðist þarna
í upphafi. Maður hefur alveg heyrt
hryllingssögur frá öðrum í brans-
anum,“ segir hún.
Áherslan á sjálfbærni
Tískubransinn og textíliðnaðurinn
hefur á síðustu árum sætt gagnrýni
og verið kallaður til ábyrgðar varð-
andi umhverfismál. Hún svarar því
til að gríðarlega mikið sé lagt upp úr
sjálfbærni í náminu.
„Ég er mikið að vinna með endur-
nýtingu. Í verkefni sem ég vann
fyrir Christóbal Balenciaga-safnið
á Spáni bjó ég til f lík úr tveimur
brúðarkjólum og notaði svokallaða
zero waste-vefnaðartækni. Engu er
þar hent,“ segir hún.
Ása Bríet bætir við að afi hennar
og amma séu sauðfjárbændur og
hún hafi nýtt það tækifæri og sótt
efniviðinn sem henni stóð næstur.
„Ég er með fleiri kíló af ull sem ég
mun kemba og spinna fyrir loka-
línuna mína. Ef maður er ekki að
hugsa um þessa hluti, þá er maður
ekki í tísku,“ segir hún.
„En þó að mikil áhersla sé lögð á
sjálf bærni í skólanum er það mis-
mikið hvað hver og einn ætlar sér
að taka mikla ábyrgð.“
Ása Bríet segir skilaboðin sem
hún vilji helst senda með sinni
hönnun snúa að sjálf bærni. „Ég
brenn mest fyrir sjálf bærni. Að
finna nýjar leiðir til að gera eitthvað
nýtt úr því gamla. Og að velja betri
f líkur og virða handverkið.“
Ása Bríet segist óska þess að fólk
beri meiri virðingu fyrir tímanum
sem fer í að búa til föt, og velti fyrir
sér raunverulegu virði hverrar
flíkur.
Ása Bríet segir svokallað meta-
verse mikið til umræðu í tískuheim-
inum núna. „Að fólk fari að klæðast
fötum stafrænt, í gegnum filtera.
Þannig verði fötin í framtíðinni,“
segir hún.
Tengingin við handverkið
„Síðasta lína Chanel hét Métier d’Art,
og kom á markað núna 7. desember.“
Þar kom handverkslistafólk saman
og sýndi vinnu sína og mátti þar
finna útsaum, vefnað, hattagerð, skó-
smíði og hanskagerð.
Ása Bríet segir gesti hafa fengið
lítinn túr um stúdíóin, sem miðaði
að því að kynna fyrir gestum vinnu-
ferlið að baki handsaumuðum flík-
um. „Þar var verið að sýna að þó að
við séum kannski að fara í eitthvert
meta-verse næstu árin, þá megum
við ekki missa tenginguna við hand-
verkið. Það fylgir því sérstök tilfinn-
ing,“ segir hún.
Ása Bríet bætir við að mikilvægt
sé að unga kynslóðin viðhaldi hand-
verkshefðinni.
„Ég fékk að fara í gegnum sýning-
una og ég tók eftir því að þetta var
allt eldra fólk sem var að vinna þarna
og mjög fáir á mínum aldri. En það
er svo mikilvægt að yngri kynslóðir
haldi þessu á lífi,“ segir hún. n
Nína
Richter
ninarichter
@frettabladid.is
Ég brenn mest fyrir
sjálfbærni. Að finna
nýjar leiðir til að gera
nýtt úr því gamla.
nánar á frettabladid.is
40 Helgin 18. desember 2021 LAUGARDAGURFréttablaðið