Strandapósturinn - 01.06.1990, Page 93

roér. Útlínur kortsins höfðu verið skýrðar upp með bleki nema á
snrá parti. Hann sagðist vera búinn að fara í kringum landið nema
það sem eftir væri af Strandasýslu. Tölur voru skrifaðar inn á
kortið hér og hvar. Þær voru honum til minnis um staði sem hann
vildi sérstaklega muna eftir. „Ein talan verður við bæinn þinn“,
sagði hann að lokum.
Þetta var í fyrsta sinn sem ég sá kort af íslandi. Stuttu síðar
héldum við niður hlíðina. Þegar niður kom færðist nú heldur
betur fjör í leikinn. Selirnir steyptu sér í sjóinn með buslugangi,
ráku síðan upp hausinn og horfðu á þessa óboðnu gesti í forundr-
an, sem leyfðu sér að raska miðdegislúr þeirra. Svo stungu þeir sér
og sýndu sem snöggvast á sér afturendann um leið og þeir hurfu í
djúpið. Fiskiendurnar ruku upp með þvílíkum látum að það var
eins og þær hlypu á sjónum og gleymdu að nota vængina í öllum
hamaganginum. Álftirnar hófu sig til flugs með hægum vængja-
tökum og sungu sinn svanasögn um leið og þær beygðu út á
fjörðinn. Ærnar runnu eina slóð upp í hlíðina með lömbin sín. En
úti á firðinum léku hávellurnar sína ómþýðu tóna eins og ekkert
hefði ískorist.
Við riðum inn með firðinum og út á leirunar, sem nú voru á
þurru, en hér og hvar byltist kolmórautt jökulvatnið í kvíslum
uiður eyrarnar á leið sinni til sjávar.
Þegar við vorum komnir um það bil hálfa leið yfir varð á leið
okkar sérkennilegur fiskur sem fjarað hafði uppi. Ég þekkti hann
raunar. Hann hafði stundum rekið á fjörur.
Samferðamaður minn varð undrandi. „Hvaða furðuskepna er
þetta"? sagði hann. Hann taldi að óvíst væri að þeir fyrir sunnan
vissu að svona sjávardýr væru til hér. Vildi hann helst taka fiskinn
með sér til að sýna þeim í Reykjavík, en það var ekki hægt. Tók
hann upp penna og blað og fór að teikna. Ég stökk af baki setti
svipuskaftið í tálknaopin og rétti upp eins og ég gat. En það var
sama hvað ég teygði mig alltaf lá sporðurinn á leirunni.
Fiskurinn var eins og hnífsblað í laginu, þar sem eggin vissi upp,
en bakkinn niður. Hann var silfurgljáandi að lit með fáeinum
dökkum blettum á hliðunum.
Ég sagði ferðafélaga mínum að fiskurinn héti vogmær. Ég held
91