Strandapósturinn - 01.06.1990, Qupperneq 106

melta lygina úr því þótt ég fari nú ekki að velta fyrir mér skáldskap
til viðbótar. Það eru nógu margar útgáfurnar samt af vitleysunni.
Jón leit brosandi í kringum sig til að vita hvað hinir segðu, en
þeir þögðu, og eftirvæntingin var auðséð í svip þeirra. Þeir áttu
von á snörpum orðahnippingum milli Jóns og verkstjórans.
— Já, Björn minn, svaraði Jón með sinni norðlensku rósemi.
Það er svo sem ekki allt satt, sem stendur í blaðagreyjunum, en ég
er sveitamaður eins og þið vitið, afstúfaður búhokrari eins og þú
Björn sagðir um daginn, en ég hef alltaf lesið og oft keypt bækur,
þegar ég fékk varla úttekt í kaupfélaginu fyrir skuldum, en nóg
um það. Eg ætla að segja ykkur stutta sögu um sögu ef ég má svo
að orði komast úr mínu byggðarlagi.
Þegar ég var barn, þið vitið, að ég er nú á sjötugsaldri, kom þýdd
saga í Nýjum kvöldvökum vinsælu Akureyrar-tímariti sem enn er
gefið út. Saga þessi hét „Móðir snillingsins" og fjallaði um full-
orðna jómfrú sem aldrei hafði gifst né átt börn. Hún var ósköp
einmana, þreytt á lífinu og tilgangsleysi þess að vera alltaf ein með
sjálfri sér. Svo kom henni í hug snjallur listmálari, sem hún kann-
aðist við og dreif sig á fund hans. Hún tjáði honum að sjálfsögðu
með háttvísum kvenlegum formála, að sig langaði þau ósköp til að
eignast barn, sem yrði snillingur eins og hann, en hún skyldi ein
annast það að öllu leyti og engum segja faðernið. Það yrði bara
vitað af þeim tveimur, og ekki skyldi hún verða honum til neins
trafala í lífinu. Hann gæti farið sínar götur allar jafnt fyrir því en
hefði þó aukið við þjóð sína einum snillingi sem ekki væri svo lítils
vert.
Jæja, svo tókst nú til, að listmálarinn var til í tuskið, kannski leist
honum á konuna, þótti lofið gott og sjálft verkið ekki svo fráhrind-
andi. Hvað um það, konan átti barn í fyllingu tímans samkvæmt
áætlun og svo man ég nú ekki meira úr sögunni.
— Þetta er ekki svo vitlaus saga, sagði Maggi, ungur piltur í
vinnuflokknum. — Svona konur vildi ég hitta, þá þyrfti enga
Kvíabryggju og enga afskiptasemi.
— Já, sagði einn úr hópnum, það hefði komið sér notalega fyrir
þig í fyrra þegar þú fékkst tvö í hausinn, að þær hefðu þekkt þessa
gömlu og góðu aðferð. Ha, ha.