Strandapósturinn - 01.06.1990, Side 127

glaðning og annað smávegis. Smjörið var einkum selt til ísafjarðar
og gekk vel út þar og í sjávarplássunum þar í grennd. Þegar
Strandamenn komu með skreið, harðfísk og hausa og kæsta
skötu, til þess að leggja inn í verzlunina, tóku þeir oftast talsvert af
þessu pinklasmjöri. Þeir komu venjulega á teinæringum.
I kjallaranum undir íbúðinni var rúmgott eldhús og geymslur
fyrir verzlunarstjórann og fjölskyldu hans, en annars var kjallar-
inn að rnestu leyti einn geimur. Þar var geymd steinolía og ýmsar
byggingarvörur. Kom kjallarapláss þetta einkum að góðu gagni í
sláturtíðinni.
Sveinn Guðmundsson og fjölskylda hans settust að í þessu nýja
húsi í ágústmánuði 1878. Þar fékk ég fyrsta heimili mitt á Islandi.
Þegar er ég var orðinn heimilismaður hjá Sveini varð mér ljóst, að
það var fullkominn ásetningur þeirra hjóna að ganga mér í for-
eldra stað. Allur heimilisbragur þar var svo viðfelldinn, sem bezt
varð á kosið. Eldri dóttir þeirra, Sigríður, var fáum árum yngri en
ég, og Steinunn enn yngri. Sigríður átti það til að vera dálítið
stríðin, og það kom mér að gagni, að hún hafði garnan af því fyrsta
árið mitt á Borðeyri að leiðrétta mig, þegar ég talaði bjagaða
íslenzku. Mér gramdist þetta dálítið, eins og oft vill verða meðal
unglinga, er þeir þurfa að heyra réttmætar aðfinnslur jafnaldra
sinna. En þetta varð til þess, að ég flýtti mér eftir mætti við
íslenzkunámið.
Þegar „Júnó“ var farin og vorverzlun lokið, hafði ég minna að
gera en fyrsta sprettinn, eftir að við komum til Borðeyrar. Var þá
hlé á verzlun, þangað til haustkauptíðin byrjaði. Elafði ég þá betri
tíma en áður til þess að veita því eftirtekt, sem aðrir höfðu fyrir
stafni.
Smíði Brydeshúss var ekki svipað því lokið, þótt Sveinn verzlun-
arstjóri og fjölskylda hans hefðu setzt þar að og farið væri að
verzla í hinni nýju búð. Héldu smiðirnir þar áfram vinnu sinni allt
sumarið. Hafði ég mikla ánægju af að athuga öll verk smiðanna,
tæki þeirra og aðferðir.
125