Strandapósturinn - 01.06.2003, Blaðsíða 56

með mikilli veðuhæð, haugabrimi og snjókomu. Veðrið skall á
eins og hendi væri veifað og hætta varð við að afgreiða skipið.
Snjókoman var svo mikil að fé fennti. Skipið lá af sér veðrið og
var unnið við það daginn eftir en þá var hvellurinn afstaðinn.
Það var einhverju sinni á tíma fyrri stálbátsins að Akureyrar-
Hekla eða Esja komu í vonsku veðri og hvössum vindi af norðri.
Þó veðrið væri slæmt var lagt af stað á bátnum. Þegar komið var
skammt frá landi losnaði kíll í skrúfubúnaðinum og varð bátur-
inn við það vélarvana og rak hratt þvert yfir fjörðinn. I bátnum
voru Agúst á Steinstúni, Bernharð í Norðurfirði og Gunnsteinn
kaupfélagsstjóri. Engar árar voru í bátnum, enda hefði það ver-
ið til lítils á svo stórum bát. Var því ekki annað sýnna en að bát-
inn mundi reka yfir fjörðinn og upp í ETrðirnar. Mennirnir á
skipinu höfðu vakandi auga með bátnum, eins og jafnan.
Tryggvi Blöndal var skipstjóri í þetta sinn og lét létta akkerum
og tókst að ná til bátsins í tæka tíð áður en hann rak í land og
draga hann frá landinu þar sem skipið lagðist aftur. Var bátur-
inn síðan hífður um borð og gerðu vélstjórar skipsins við bilun-
ina. A meðan þáðu þeir félagar góðgerðir. Eftir viðgerðina var
báturinn sjósettur og bringingunni haldið áfram.
Strandferbirnar
Að framan hef ég leitast við að lýsa bringungunni á Norður-
firði. Er því freistandi að fara nokkrum orðum um strandsigling-
arnar sjálfar, og þróun þeirra allt til þess að þær lögðust niður.
Verður í því sambandi aðeins stiklað á því allra helsta.
A tímum einokunarverslunarinnar sigldu hingað til lands all-
mörg skip á ári hverju, og komu að meðaltali við á 25 höfnum
umhverfis landið. Það voru kaupmennirnir sjálfír sem önnuðust
þessar siglingar við misjafnan orðstír. Arið f778 hófust reglu-
bundnar póstferðir milli Islands og Kaupmannahafnar á sér-
stöku póstskipi. Jafnframt héldu kaupmenn áfram að sigla með
54