Strandapósturinn - 01.06.2003, Page 127

Sumarhátíð
Sumarhátíð í Sævangi var haldin sunnudaginn 21. júlí. í kaffi-
stofunni var hlaðborð allan daginn en skemmtidagskráin hófst á
sláttukeppni. Þar slógu tvö lið með gamla laginu, þ.e. með orfi
og ljá, en eitt liðið sló með „nýja“ laginu, með garðsláttuvél. Ekki
var spurning hvor aðferðin virkaði betur, sláttuvélin var bæði há-
vær, sló grasið illa og þreytti stjórnanda sinn verulega, en kepp-
endur sem slógu með orfi og ljá gerðu það hljóðlátlega, hratt og
vel. Eftir keppnina tóku allmargir í orfið og sýndu gamla takta.
Aðrir horfðu á og lærðu listina.
Girðingarstaurakast var næsta á dagskrá. Þar var keppnin lítt
spennandi eftir að Guðbrandur Sverrisson á Bassastöðum setti
heimsmet með því að kasta rúma 17 metra. Svanhildur Jónsdótt-
ir frá Steinadal kastaði allra kvenna lengst. Síðan var tekið til við
keppnina um Besta bóndann 2002. Sú keppni bar þó sennilega
ekki nafn með rentu því meirihluti keppenda voru alls ekki
bændur. Keppnin samanstóð af ullarpokahlaupi, nálaþræðingu,
mysudrykkju, belgjahoppi (sem er íþrótt sem Strandamenn eru
býsna lunknir í), skyráti, leit að mörkum í markaskránni og
dráttarvéladekkjaveltingi. Skemmst er frá því að segja að enginn
öruggur sigurvegari fékkst út úr keppninni, svo flóknar voru
reglurnar. Valgeir Örn Kristjánsson og Jón Gísli Jónsson voru þó
býsna nálægt því að vinna sinn riðil og Svanhildur Jónsdóttir
sinn. Ahorfendur höfðu mikið gaman af.
Einnig var keppt í grindahlaupi, en þar hlupu menn ákveðna
vegalengd, nánar tiltekið í kringum Sævang, með fjárhúsagrind
í hvorri hendi - ágætur undirbúningur undir sauðburðinn. I
þeirri grein náðu Sverrir Guðbrandsson og Grétar Matthíasson
bestum tíma.
Síðast á dagskrá var sýningargrein, svokallað skítkast, sem
vakti mikla kátínu meðal áhorfenda. Þeir fengu að taka virkan
þátt í kastinu og kasta einni klessu hver. Saklaus bóndasonur,
Arnar S. Jónsson frá Steinadal, var skotmarkið og er skemmst frá
því að segja að hann slapp alveg við skítinn. Enginn hitti þótt
færið væri stutt. Þar sannaðist að skíturinn loðir oft meira við
þann sem kastar honum en þann sem skotinu er beint að.
125