Strandapósturinn - 01.06.2003, Side 134

ekki lakari. Hins vegar var henni ekki um það gefið, að móðir
mín skipti sér um of af mér. Einu sinni kom mamma og vildi
gefa mér sælgæti. Það átti Elinborg að hafa fjarlægt með þykkju
og talið þarflaust.
Á meðan ég dvaldi hjá föður mínum og stjúpu, fluttu þau bú-
ferlum frá Kaldrananesi að Smáhömrum. Faðir minn var víst lít-
ill bóndi, af sumum jafnvel kallaður búskussi og sagt var að
Björn hreppstjóri Halldórsson hafi ekki viljað fá þau á heimilið
og væri allbrúnaþungur meðan á flutningunum stóð, jafnvel á
hann að hafa borið dót þeirra út jafnharðan og þan báru inn.
En amma, Matthildur Benediktsdóttir, kona Björns, réði þessu.
Benedikt var einkasonur hennar af fyrra hjónabandi.
Svo var það einhverju sinni að móðir mín kom að Smáhömr-
um þeirra erinda að sjá mig og fékk hún það ekki. Þetta líkaði
ömmu minni Matthildi ekki og gekk hún í því að mamma fengi
að sjá mig. Eípp frá þessu vildi mamma ekki láta mig vera leng-
ur í fóstrinu, en hafði sig ekki í það stórvirki á eigin spýtur að fá
mig lausa. Fékk hún þá séra Arnór Árnason á Felli til liðs við sig,
og tókst honum það víst átakalítið. Auðvitað man ég ekkert af
þessu sjálf en hef það allt eftir móður minni.
Þess vil ég geta að móðir mín hélt því aldrei fram að nöfnu
minni gengi neitt illt til að taka mig til sín og halda mér hjá sér
gegn vilja hennar, miklu fremur hefði hún viljað bæta með reisn
fyrir hrösun manns síns, sem hún mun hafa tekið sér mjög
nærri.
Af föður mínum er það að segja að eftir þetta hvarf hann að
heiman langtímum saman, m.a. til Isafjaröar og Englands. Eng-
inn þóttist vita ástæðuna og er hvergi á hana minnst.
Eftir að Elinborg kona hans lést 23. okt. f902 aðeins 32 ára,
fluttist faðir minn alfarinn til Ameríku (1903), þar mun hann
hafa kvænst amerískri konu, sumir segja þýskri og lést þar í hárri
elli. Mjög lítið samband mun hann hafa haft við ættjörðina eftir
að hann fór vestur, þó er mér kunnugt að hann skrifaði Jónatan
syni sínum bréf í kringum 1950.
Eftir að ég fór frá Smáhömrum var ég með móður minni á
ýmsum bæjum, einkum í Bæjarhreppi í Hrútafirði og Húna-
vatnssýslum, þar sem hún var vinnukona. Hún var t.d. hjá Ragú-
132