Strandapósturinn - 01.06.2003, Qupperneq 165

miði vegagerðarmannsins og þá bœði kosti hans oggalla. Tímasetning
er allnákveem í ferðasögunni. Sumum kann að þykja það lýti á frásögn-
inni að tíunda þannig stundina sem menn fóru frá hinum éða þessum
gististaðnum. En slík skráning hefur einmitt talsvert uþþlýsingagildi.
Það vekur t.d. athygli hve ferðafólkið tók daginn snemma, - var stund-
um komið af stað kl. sjö, sem þýðir að það hefur þurft að klæðast kl. 6
að morgni. Þetta álag stóð í beinu sambandi við ástand veganna sem
voru á þeim tímum enn lagðir með handverkfcerum enda bœði mjóir og
ógreiðfeerir og því mun seinfarnari en nú gerist eftir að stórvirkar
vinnuvélar komu til sögunnar. Aksturstími milli gististaðanna var því
stundum í lengsta lagi. Ferðasagan er merkileg fyrir það að hún er
skýrsla um fyrstu bœndaferð Vestfirðinga. Sú ferð markaði tímamót því
að þá var brautin rudd fyrir fleiri slíkar og vestfirsku bœndafólki oþn-
uð ný sýn og víðari sjóndeildarhringur er hlaut að hafa áhrif til menn-
ingarlegra átaka og framfara jafnframt því sem þetta voru orlofsferðir
til uþþlyftingar og yndisauka frá hinu hversdagslega búskaþarstriti. A
þeim tímum var mjög sjaldgœft að sveitafólk ferðaðist um aðra lands-
fjórðunga. Slíkt fyrirteeki var lengi vel aðeins fjarlœgur draumur. Gildi
bændaferðanna var því ótvírætt enda þykja þeer sjálfsagðar enn þann
dag í dag. En svðustu áratugina hafa þeer ekki verið einskorðaðar við
innanlandsferðir því að með breyttum tímum og batnandi efnahag hafa
bcendur og búalið átt þess kost að litast um á erlendum vettvangi og
kynnast búskaþarháttum víðsvegar í Evróþu og N- Ameríku.
Þótt meir en hálf öld sé liðin síðan Guðbrandur Björnsson ritaði
ferðasögu sína hefur gildi hennar ekki rýrnað með árunum nema síður
sé. Þykir því við hæfi að hún komi fyrir almenningssjónir, því að betra
er seint en aldrei.
Desember 2001
Torfi Guðbrandsson
163