Strandapósturinn - 01.10.2007, Page 39

Þá var gist í Bakkaseli og féð geymt þar yfir nótt en rekið svo áfram
næsta dag. Eftir að Bakkasel fór í eyði þá gistu réttarmenn úr Lax-
árdalnum hjá Jóhanni í Jónsseli en féð var geymt á túninu í
Bakkaseli. Þetta voru oft stórir fjárrekstrar allt að þúsund fjár þeg-
ar flest var. Sömu mennirnir voru réttarmenn ár eftir ár og mynd-
uðust sterk tengsl, góður kunningsskapur og vinátta milli þeirra
og Jóhanns í Jónsseli. Hann lagði sig fram um að taka vel á móti
þessum vinum sínum og þeir kunnu að meta það. Jóhann varð
bráðkvaddur að haustlagi 1975. Hann var að huga að kindum í
fjárgirðingunni í Lyngholti þegar kallið kom. Er hann var jarð-
settur að Prestsbakka þá komu Dalamenn, þeir sem oft höfðu
þegið hjá honum greiða á haustin, til að fylgja honum síðasta
spölinn. Þeir mynduðu kvartett söngmanna sem söng nokkur lög
viðjarðarförina. Kvartettinn skipuðu Eyjólfurjónsson bóndi Sám-
stöðum, Heiðar Pálmason bóndi Svarfhóli, Björn Guðmundsson
kennari Búðardal og Einar Stefánsson rafVirki Búðardal. Und-
irleikari var Guðmundur Baldvinsson organisti frá Hamraendum
í Miðdölum.
Skjöldur Stefánsson útibúsjóri Búnaðarbankans í Búðardal
samdi og flutti vinarkveðju og minningarljóð frá þeim félögunum
úr Dölunum. Sú kveðja fer hér á eftir eins og höfundurinn gekk
frá henni.
„Nú á skilnaðarstund viljum við Laxdælingar mega flytja þér
þakkir fyrir liðin ár og góðar samverustundir. Við höfum notið
vináttu þinnar og greiðasemi um fjölda ára, oft þreyttir og lúnir á
myrkum og köldum haustnóttum. Þegar inn var komið ríkti glað-
værð og brátt gleymdist þreytan og menn endurnærðust við ís-
lenska gestrisni, hlýtt hugarþel og þægilegt andrúmsloft.
Þegar dauðinn boðar komu sína verða menn að koma til dyr-
anna eins og þeir eru klæddir. Mér er óhætt að fullyrða að Jó-
hanni hefur alla tíð verið áskapað að taka hverju því sem að hönd-
um bar með fullkomnu æðruleysi og enginn getur verið í vafa um
að góður drengur er að kveðja okkur samferðamennina.- Mér er
það nú ljóst að hann hefur í raun varðveitt það sem er hveiju
heimsláni verðmætara,- manngildi sitt og með þá aleigu hjartans
mun hann leggja heill og óbugaður upp í sína síðustu siglingu.
Eg kveð þig nú með eftirfarandi orðum.“
37