Strandapósturinn - 01.10.2007, Blaðsíða 81

Gamli bœrinn í Reykjarfirði. Nú sjást þar engin ummerki - mennimir og
tímans tönn hafa lokið verki sínu.
jörðinni, birkinu og blómunum er voru að springa út. Vorið í allri
sinni dýrð, þegar allt er að vakna af vetrardvalanum, lífsgleðin og
lífskrafturinn alls ráðandi. Það gat líka verið kaldsamt og blaut ef
rigning, þoka og súld stóðu dögum saman.
Eftir að við vorum komnir að Reykjarfjarðarvatni fluttum við
tjaldið norður fyrir Tagl. Tjaldið er við notuðum var vegavinnu-
tjald úr þykkum vatnsheldum dúk, nokkuð stórt og gagnaðist vel.
Eitt vorið er við vorum komnir norður fyrir Tagl var leiðindaveð-
ur rigning og súld. Við vorum blautir og hraktir er við skriðum í
tjaldið. Elduðum á tveggja hólfa steinolíuvél og notuðum hana
líka til að hita upp og lokuðum tjaldinu sem best við gátum. Morg-
uninn eftir er við ætluðum að fara að kveikja upp gekk illa að fá
eldspýturnar til að loga. Það tók okkur smá stund að átta okkur á
því hvað um var að vera. En þá vorum við líka fljótir að opna tjald-
ið og hleypa inn fersku loí'ti. Að öllu jöfnu gekk vel að laga girð-
inguna eftir veturinn. Við komumst fljótt upp á lag með hvernig
væri best að vinna þetta. Við greiddum niður vírinn á löngu svæði,
bættum það er bæta þurfti, settum nýja staura fýrir þá er brotnað
höfðu, sem ekki var mikið um og strekktum svo.
79