Strandapósturinn - 01.10.2007, Síða 87

með sex krakka og í lyós voru ábúendur foreldrar þess sem nú
skráir þessa frásögn hjónin Sveinsína Agústsdóttir og Alexander
Arnason með okkur fjögur systkinin. Þau höfðu flutt í Kjós úr
Reykjarfirði vorið 1934.
Þegar kom að því vorið 1937 að sauðfénu væri sleppt af húsum
þurfti að sjá til þess að Kjósar- og Reykjarfjarðarféð hefði ekki
samgang en nokkuð var áliðið sumars þegar byijað var að koma
upp girðingunni. Til þess að sinna þessari vörslu voru ráðnir þeir
Jóhannes í Reykjarfirði sem þá var fimmtán ára og Agúst í Kjós þá
þrettán ára.
Fyrirhugað girðingarstæði var rétt norðan við Miðhólslækinn
en lækurinn er landamerki milli jarðanna Kjósar og Reykjarfjarð-
ar. Þeir félagar hafa trúlega byijað vörsluna síðari hluta maímán-
aðar. Þeir fundu sér stað fyrir bækistöð uppi á Borgar- eða Kvía-
klettaöxlinni. Milli þess sem þeir þurftu að stugga rollunum sitt í
hvora áttina fóru þeir að hlaða veggi að kofa sem varð þeim af-
drep og geymsla fyrir nesti, hlífðarfatnað og annað dót. Kofinn
var byggður í velgróinni brekku sem sneri gegn suðri og var rétt
ofan við brún Axlarinnar. Frá Borgaröxlinni er mjög gott útsýni
yfir það landsvæði sem þeir Jóhannes og Agúst þurftu að hafa
auga með. Þeim hefur ekki fundist bækistöðinni nógu mikill sómi
sýndur með því að byggja þar bara kofa. Nú tóku þeir sig til og
hlóðu vörðu. Varðan stendur enn í dag fremst á Borgaröxlinni.
Hana ber við loft víða úr Kjósarlandinu og frá þjóðveginum.
Verðirnir hafa sjálfsagt unað vel við sitt hlutskipti þessa vor-
daga. Það skipti þó fljótlega um. Gústi bróðir minn fór að fínna
fyrir lasleika og það var gripið til þess ráðs að senda mig, þá að
verða ellefu ára, til að taka við starfi hans. Eins og áður er sagt
fóru íbúar Arneshreppi ekki varhluta af berklaveikinni. Veikin
kom upp á mörgum heimilum með mismunandi þungbærum
afleiðingum. Friðrik, bróðir Jóhannesar, hafði veikst á nýliðnum
vetri og verið fluttur suður til læknismeðferðar. Gústi var nú úr-
skurðaður berklaveikur með bólgna kirda bak við lungun. Hann
var sendur með fyrstu skipsferð á spítalann á Isafirði.
Ekki man ég hvað klukkan var þegar við mættum á morgnana
til vörslunnar. Daglega var farin svipuð leið. Við mættumst við
Miðhólinn og héldum svo sinn í hvora átt og rákum þær kindur
85