Strandapósturinn - 01.10.2007, Síða 102

til forna. Nærtækt er í því sambandi að nefna suðurgöngu Guð-
ríðar Þorbjarnardóttur eftir dvöl hennar á Grænlandi og á Vín-
landi samtíða Tyrki suðurmanni. Margir aðrir Islendingar fóru
einnig í „suðurgöngu" til Rómar á söguöld og á ritunartíma Vín-
landssagna. Hugtökin suðurganga og suðurmaður hafa því verið
Islendingum vel þekkt og sjálfsagt munntöm. Ekki er óhugsandi
og jafnvel líklegt að Eiríkur rauði og/eða félagar hans hafi gefið
Tyrki viðurnefnið „suðurmaður“ í ljósi þess sem rakið er hér að
framan. Nafnið Tyrkir bendir einnig til suðaustanverðrar Evrópu,
þar sem tyrkneskir og skyldir þjóðflokkar áttu sín heimkynni frá
því a.m.k á níundu öld, en þeir höfðu komið austan frá Uralfjöll-
um fáum öldum fyrr með viðdvöl í ýmsum héruðum í Suður Rúss-
landi. Hafl Tyrkir hins vegar fengið þetta sérstæða nafn áður en
kunningsskapur hans og Eiríks rauða hófst í Norður Þýskalandi,
bendir nafnið ekki síður til suðaustanverðrar Evrópu þar sem for-
feður Tyrkis höfðu sest að og íbúar Þýskalands á þeim tíma þekktu
vel til ekki síst vegna síendurtekinna árása þessara þjóðflokka,
einkum Magyara, vestur á bóginn inn í Þýskaland. Allt ber þetta
því að sama brunni, Tyrki suðurmann má því væntanlega með
góðum líkum telja ættaðan frá suðaustanverðri Evrópu.
Mín skoðun er eindregið sú að hann hafí komið frá þessu land-
svæði, en þar bjuggu fyrir 1000 árum tyrkneskir, persneskir og
ungverskir (Magyarar) þjóðflokkar eins og áður segir, sem nor-
rænir menn kölluðu gjarnan einu nafni Tyrki. Þessum þjóðflokk-
um kynntust Islendingar og aðrir Norðurlandabúar vafalítið á
ferðum sínum um stórfljótin Volgu og Dnjepr á níundu og tíundu
öld, t.d. við Kænugarð á bökkum Dnjeprfljóts á leið þeirra til og
frá Miklagarði. Þau kynni gætu hugsanlega hafa verið illskeytt og
orrustur háðar því báðir aðilar voru herskáir, en það þarf þó alls
ekki að hafa verið. Eðlileg viðskipti og samskipti gætu einnig hafa
átt sér stað milli þessara ólíku og óskyldu þjóðflokka. Vert er einn-
ig í þessu samhengi að hafa í lniga að norrænir menn og sjálfsagt
einnig Islendingar kynntust vafalítið svokölluðum „reflex“-bog-
um Magyarana eða hornbogum sem voru verulega skæðari vopn
en hefðbundnir örvarbogar, sem Evrópubúar notuðu. Ekki er t.d.
óhugsandi að hinn sögufrægi bogi Gunnars á Hlíðarenda hafi
verið hornbogi ættaður austan frá Garðaríki eins og Bergsteinn
100