Strandapósturinn - 01.10.2007, Qupperneq 122

lega gott. Við þau hjónin Ingveldi og Gunnar og eins hafi Björn
afi minn, sem þá var í Grænumýrartungu, oft komið og gert við-
vik, í smalamennskum og við að dytta að húsum o.fl. Bjössi Þórðar
fór stundum á haustin og reri til fiskjar með Olafi Þorsteinssyni á
Hlaðhamri og ailaði þá fiskjar til heimilisins og eins sagði pabbi
minn mér að Olafur hefði stundum sentfisk fram að Gilhaga þeg-
ar hann veiddi vel. A þessum árum var einnig búið í Ospaksstaða-
seli eins og áður var vikið að. Fyrst Einar Elíesersson og fjölskylda
hans og seinna Vilhelm Steinsson sem síðar bjó á Fögrubrekku.
Sigurjón segir að Selið hafi verið í eyði a.m.k. í eitt ár á þessum
árum. Nábýlið við fólkið í Selinu hafi einnig verið gott.
Eg vék að Olafi á Hlaðhamri. Pabbi minntist oft á hvað Olafur
hefði verið mikil sjósóknari. Hann fékk stundum að fara á sjó með
honum, en hann sagði líka að Ólafur hefði eins og fleiri á þessum
tíma glímt við mikla fátækt og að hann hefði ekki átt neinn vatns-
galla, heldur hefði hann bundið spýtt gæruskinn framan á sig og
látið ullina snúa að sér, en holdrosið út og þannig varist bleytunni
framan á bijósdð. Eg vona að þið sem hér eruð áttið ykkur á þess-
um aðstæðum. Það var ekki hlaupið út í búð og keyptur vatns-
galli.
Eitt lítið dæmi um aðstæður fólks á þessum árum. Bóndi úr
sveitinni kom í kaupfélagið á Borðeyri. Það voru nýkomnar reið-
buxur í búðina. Bóndinn stóð við búðarborðið og var að hand-
leika buxur, sem hann sá að myndu sennilega passa sér. Þá gekk
kaupfélagsstjórinn, Pétur Sigfússon, um búðina og leit á bónd-
ann og sagði kalt og hvasst. „Þessar buxur eru of dýrar fyrir þig.“
Bóndinn lagði frá sér buxurnar á borðið og labbaði út úr búð-
inni.
A þessum árum var farskóli. Hann þurfti líka að taka heim í
Gilhaga og Siguijón segist ekki gera sér grein fyrir því hvernig
það var í raun liægt, eins og húsnæðið var lítið. Síðan voru Gil-
hagabörnin svo á öðrum bæjum eins og þá tíðkaðist.
Hrútafjarðaráin var farin að gefa nokkuð af sér. A þessum árum
var farið að leigja laxveiðina og hreppurinn lét arðinn af Gilhaga
renna til ábúenda. Eins mátti veiða silung fyrir ofan Réttarfoss og
það segist Sigurjón hafa gert nokkuð af, sem líka kom sér vel fyrir
heimilið. Að sjálfsögðu hefur líka oft verið glatt á hjalla í Gilhaga,
120